*Rudi widac ważną personą był, skoro emocje takie u młodego wzbudzał, bo zaraz się okazało, ze straszne rzeczy pod jego nosem się działy!*
Rudi ma planetę ona nazywa Duro. Tam ogórki Rudiego urastają i one mówią cały dzień: lumać lumać lumać! *wzdrygnął się i z przerażeniem powietrza nabrał* Ale sały dzień: one mówią: lumać! Mowie ci – one niedobre są! Te ogórki Rudiego. Ja Rudiemu mówie: Rudi ty soś zrób. A on so mówi? *pytanie retoryczne wzmocnione grą spojrzenia* On mówi: hihihi, huhuhhuhu! On w ogóle nie przejmuje! a ogórki urastają jemu i takie duze są już, o! *tu pokazał jakie duze są niedobre ogórki rudiego. Wyglądało na to ze około 30cm mają*

*I tak mniej więcej wtedy przyszedł Rudi.
Czy słyszysz, kucharko ten oddech i dźwięki kroków?
To nadchodzi Rudi z naszego hangaru
Głód wypędził go z  pustego hangarowego stepu
na którym rosną tylko luje u sufitu.
Może w dalekiej stołówce znajdzie odrobinę chleba
Plasterek kiełbasy i zrozumienie…

Duros oparł się o gródź wejścia, tak ze obaj rozmawiający mieli go z tyłu, bez podtekstów. I tak, uśmiechając się pobłażliwie zaplótłszy ręce na piersi słuchał tego co młody do powiedzenia ma.

Niebo skąpi tym ogórkom życia w szczęściu
Nieba skąpi dla nich szczęścia, tak jak nam
One chcą krzyczeć „lukuć” w swym obejściu
Bez obawy ze je zguba spotka tam

Za tym lichym statkiem Duro jest ogromna
Tan w ogródku u Rudiego dla nich raj
Dla ogórków, jak banitów, niespełniona
Na ich wolność, na ich niepodległy kraj…

Już tyle ogórków odchodziło z nadobnej grządki
I zawsze zły Rudi przysięgał reszcie
Ze nim kogut zapieje wszystkie ogórki wrócą
Żaden nawet listu nie wysłał
Pewno i w tamtym garze życie było piękniejsze niż tutaj
Żegnaj wiec ogórku
Lecz proszę cie, nie przeklinaj mnie we wrzącej nienawiści…

Rudi swą błękitną twarz pochylił nisko
Nad saganem, lecz nie pojmie ogórczych słów
Dobrze wie, ze nie otrzyma od nich listu
Taki już z niego jebany łowca głow*

*No cóż, jeśli Rudi na głos swych poematów nie wypowiedział to oczywiste było,że zajęta rozmową dwójka go nie zauważyła. Mimo wszystko trza przyznać, poemat iście ogórczaśny! A wracając już do rozmowy z Malkitem niejakim który się profesorowi nie przedstawił...ani on jemu. Rozmowa trwała.* No to co proponujesz? Może je zjemy?

*Łepek młodemu drgnął, a  spojrzenie z wąsów doktora przeskoczyło na twarz Rudiego, która w kontekście tego co moił wydala mu się upiorna. Oblizał pyszczek odruchowo i wbił spojrzenie wręcz fizycznie odczuwalne w durosa, który roztaczał nad nimi apokaliptyczne wizje znęcania się nad ogórkami, co do cna widać młodego poruszyło. Jednak nie był taki twardy. Umyśl nadal miał dziecka*
Ale ty Rudi jesteś fu i zboczony jesteś ty…

po rzezi to one będą zdatne co najwyżej na pikle, mam nadzieje, ze pan lubi *mrugnąwszy raz jednym czerwonym okiem ruszył w  kierunku tego miejsca gdzie można wynegocjować coś do zarcia. Raz po raz przez ramie zerkał, by zobaczyć co Malkit robi. Zboczonym go nazwał nawet, ale u Malkita to nie koniecznie musi znaczyć to samo co u reszty społeczeństwa*
Panie doktorze, dostałem dziś wiadomość, ze niedługo wraca generał, wie pan? Mam nadzieje, ze zapoznał się już pan z  naszą salka medyczną. Hej, słodka, daj bigosu!

Lubię,lubię *Odparł Rudiemu. Na jego rewelacje z lekkim uśmiechem odpowiadając* Wraca? No to dobrze. Co do sali medycznej to tylko jedno mi się nie podoba. Roboty medyczne. Nie lubię z nimi współpracować. *Odparł. Tak profesor wolał robić wszystko sam. Jedynie w ekstremalnych sytuacjach korzystał z asysty maszyn takich jak droidy. No,ale Malkit widać coś sugeruje,że on morderca* Morderca? No to co gadzie wolisz? Robala do dupy wpuszczonego,czy soki wyciągnięte? *Tak, teraz to dopiero Malkit fukać i tepatami rzucać zacznie.*

*No,a doktor już gębę otwierał,że on t Solus gdy Nemoidianina wcięło. No nic, doktor ramionami wzruszył, do gada rzucił tylko* Masz szczęście potworku *I ruszył za Rudim niejakim, do hangaru prosto jak stał. Pilne wezwanie to pilne wezwanie,a że nie było mowy o tym by brał sprzęt, to i leci jak stoi. Tam wszystko pewnie czeka. Na Widmie pieczę obejmie córcia więc spokojnie mógł się udać do hangarów by na Hypori polecieć. Co to za planeta była? To,że tam walki w czasie Wojen Klonów się odbywały był pewien,nic ponad to jednak.*

-Drugie to i tak całkiem niezłe miejsce... -powiedział uśmiechając się szczerze. Podszedł z Reginą do wystawy z jedzeniem. Kiedy ta oparła się o szafkę Nasha przeszły dreszcze. Nie wiedział czy ktoś jej to mówił, ale potrafiła uwodzić. Teraz jednak Nash powrócił do trzeźwości swojego umysłu i zwrócił się do kotki.
-Uuu, ciekawy wybór... Może coś zaproponujesz? -zapytał.