*O tej porze jednakże stołówka była raczej pusta. Nie licząc zawsze zwartych i gotowych pań kucharzyn w każdej chwili gotowych by zaatakować patelnią złodziei jedzenia. Jedynymi gośćmi stołówki na ten moment był tylko znany już, a przynajmniej z zadka, większości zabrak i jego praktycznie nieodłączny towarzysz na tym pokładzie czyli droideka Dżony. No co tu dużo mówić, Aru mu nawet w swojej kajucie jakieś żelastwo zostawił co by miał się czym Dżony bawić i na czym ćwiczyć łapy. Jeden ze stołów dwójka ta zagarnęła w swe posiadanie, Aru zaś raczył się drugim już bantha burgerem i fryteczkami które mu Dżony z braku zajęcia próbował gwizdnąć już wcześniej. Dlatego teraz przed Dżonym leżała serwetka i kredki do oczu udostępnione przez jedną z kucharek,wielkich fanek Dżonego.*

*On sam artystą nie był co to to nie. Ale parę prostych kresek narysowanych kredką do oczu to i narysować potrafił i to uczynił. A Dżony w materi dziabania ołówkiem wzorków był wyjątkowo pojętnym uczniem. Nawet jeśli jego linie za cholerę równe i proste nie były,a przypominały jakiś slalom naćpanego i pijanego wookie próbującego jechać na dziecięcym rowerku. * Zdecydowanie... mańkut jesteś. *Stwierdził po wnikliwej obserwacji i próbach uczenia Dżonego rysować prawą łapką. Ale nic to, niech robi jak mu wygodnie, sam zabrak był oburęczny wszak. Ale na razie obie łapy miał zajęte trzymaniem resztki burgera którego wcinał by popić go sokiem z aldeerańskich pomarańczy(a przynajmniej tak wieścił automat) i dopychać to wszystko bezpiecznymi od Dżonowych zapędów frytkami.*

*On stołu czyścić nie będzie więc go to nie interesowało gdzie Dżony kontynuuje tworzenie swej sztuki. No i owszem, przez myśl mu przeszło, że znalazł by się tłum kretynów chcących za gruby kredyt kupić takie Dżonowe dziełka. No skoro nawet jakieś bazgroły banty łażącej po sztaludze...no tym na czym się bazgrze,na ten moment narrator słowa zapomniał.... się sprzedały to i Dżonego się sprzedać mogą. Jeszcze tylko go nauczyć śpiewać tym swoim głosikiem i można bić kokosy.* Tak,ty Dżony...leworęczny jesteś. *Odpowiedział na pytanie machiny bojowej z kredką w łapie. Uświadamiając go jeszcze* Hmm... Ty wiesz,że możesz kredkę oderwać od stołu i zacząć rysować w innym punkcie? *No chyba nie wiedział maluch... Dżony sajgon na stole czynił,a Aru wycierał w inną serwetkę zapaćkany nieco sosem ryjek, i konsumując resztę frytek.*

*On tam obserwował malowidła Dżonego,ale dupy tam nie widział w żadnym razie. To była czysta abstrakcja, jeśli ktoś tam coś widział to musiał być walnięty,albo być artystą. A Aru sztuki nie "czuł". Choć co ładne było to i podziwiać mógł, ale to co podziwiać lubił zwykle było skąpo ubrane i dyndało głową w dół na rurze więc pomińmy te kwestie.* Wiem,że nie wiesz. *Odrzekł w odpowiedzi na Dżonowe wynurzenia... a jako, że siedział droideka po jego prawej stronie wystarczyło dłoń prawą wyciągnąć w stronę lewej łapki Dżonego i zatrzymać jej wędrówki ostrożnie.* Popatrz pierdółko Ty mała. *I... bogowie!Mocy! Kredkę oderwał od stołu, całą łapkę kierując w puste od linii miejsce, czubek kredki opierając o blat i lekki ruch dłonią Dżonego wykonując. I linia powstała...*

No,bardzo ładnie Dżony. Tak dalej,a ten stół sprzedam na aukcji w holonecie. *Mruknął poklepując delikatnie po grzbiecie dzielną droidekę. Aż dziw jak ta maszyna się rozwijała. Jeśli tak błyskawicznie chłonął Dżony więdze już wcześniej to aż dziw,że do tej pory nikt go tak na poważnie nie uczył czegoś więcej. A jak widać nieco nudzący się zabrak zabrał się za to zadanie z efektami widocznymi właśnie teraz na ten przykład. *

*Nikt nie powiedział,że były jedi który zaczął pić, palić zielsko i chędożyć,a teraz wraca do zakonu, jest normalny. A Aru normalny nie był mimo wszystko. No i wykorzystywanie Dżonego tylko jako maszyny bojowej byłoby tylko zwykłym marnotrawstwem jego potencjału. A Aru marnować takowego nie mógł. Ot skrzywienie "zawodowe". Jedi nie zwykli marnować potencjału.,choćby maszyny* No nie... *Mruknął tylko czując jak Dżony ozdabia jego marynarkę piekną czarną kreską... * Dżony!Zostaw no. *Cofnął rękę w końcu, brwi marszcząc.* Stołu Ci mało? Serwetek mogę Ci tu naznosić całe tony,a Ty mnie malujesz.. *Zły jednak nie był bo i jak się na niego złościć?*

*No to Dżony się dowiedział,że nie wolno malować po innych. I Dżonego nie odepchnął,a przynajmniej nie umyślnie. Dlatego też po wyznaniu droideki, ten mógł poczuć na swym grzbiecie dłoń zabraka głaszczącego jego pancerzyk lśniący* No, nie smuć się. Nie wolno malować po kimś...nie bez jego pozwolenia. *Wyjaśnił spokojnie co by nie było niedomówień.*