- W porządku, jednak moi technicy będą go musieli sprawdzić, tak na wszelki wypadek. Nie mam zbyt wielkiego zaufania do droidów, zbyt łatwo można je przeprogramować i użyć przeciwko nam.
Nie chciał okazać braku zaufania Quinlanowi, jednak osobiście nie przepadał on za żadnymi droidami i starał się maksymalnie ograniczyć ich liczebność w swoim otoczeniu. Z tego powodu nie posiadał też własnego droida protokolarnego tylko korzystał z usług żywych tłumaczy. Wielu uważało go pod tym względem za dziwaka i może mieli rację, ale wolał pracować z istotami żywymi, czującymi i myślącymi a nie z bezdusznymi i logicznymi maszynami.
- Nie będzie mógł też korzystać z systemów komputerowych miasta bez pozwolenia. Tego typu działalność to straszne faux pas. Mogliby się obrazić o to

- Świetnie. W takim razie przed lądowaniem zgłoś się z nim do działu technicznego. Któryś z żołnierzy wskaże drogę
Dobrze, że nie robił on żadnych problemów z powodu tego badania astromecha, ale Korinus wolał mieć pewność, że nikt niepowołany nie będzie przysłuchiwać się negocjacjom z Mandalorem. Droid świetnie zaś nadawałby się do roli takiego szpiega, bo nikt nie zwróciłby na niego uwagi.
- Obawiam się, że nie mamy wyboru
Odpowiedział ze szczerym uśmiechem ambasador.
- Cóż, chcesz wiedzieć coś jeszcze nim zostaniesz rzucony w wir problemów i trosk zwiazanych z majorem Bradonem?

- Nie, to już wszystko. Chyba, że o czymś zapomniałem ale to później jeszcze można o tym wspomnieć
Korinus podszedł do Quinlana, podając mu rękę na pożegnanie. Grzeczność przede wszystkim. Cieszyło go też to, że udało im się obgadać wszystkie najważniejsze sprawy przed przybyciem na Mandalore. I gdy o tym pomyślał przyszła mu do głowy jedna myśl.
- A co z twoją przyjaciółką? Bradon jej nie dopuści do ochrony, póki się z nim nie dogada, w co niestety wątpię. A ja już bardziej na niego nie wpłynę
Tą sprawę też musieli jakoś obgadać, bo ten konflikt na linii Devia Bradon nikomu nie służył i trzeba to rozwiązać jakoś.

- I działa pod rozkazami Artanisa? Niezwykłe
Mruknął rozbawiony, gdyż dobrze wiedział że Theron też preferował wojskową dyscyplinę i rygor. Choć mógł nieco zmięknąć w ciągu ostatnich miesiąc, rozluźniając nieco atmosferę.
- Obawiam się, że to już leży w gestii majora, ale wysadzenie jej na powierzchni w charakterze turystki przejdzie. Tak czy inaczej obecnie obraliśmy już kurs na Mandalore i nie zmienimy go, wiec tam musielibyśmy się rozstać. Poinformuj jednak twoja przyjaciółkę by uważała na siebie, gdyż jeśli nie dogada się z Bradonem to w przypadku kłopotów nie będę mógł jej pomóc. Chcę, by była między nami jasność w tej kwestii.
Major dowodził jego ochroną i to on miał w tej sprawie ostateczne zdanie. I tak ugiął się przed jego prośbą, by przyjąć pomoc od jedi mimo obiekcji.

Ambasador i Quinlan pozegnali się. Po tej rozmowie musiał on jeszcze chwilę porozmawiać z majorem, który przekazał mu rozpiskę wacht z zaznaczeniem w których on miał brać udział, jak miał się zachowywać itp. Dodatkowo otrzymał fałszywą kartę identyfikacyjną żołnierza Sojuszu, więc w przypadku jakiejś szczegółowej kontroli ze strony Mando nie powinno być większych problemów.
Lot na Mandalore trwał wiele godzin. W tym czasie Quinlan mógł w ograniczonym zakresie poruszać się po pokładzie Consulara. Zamknięte dla niego były najbardziej strategiczne pomieszczenia, takie jak maszynownia, mostek, sekcje komunikacji, kierowania osłonami itp. Czyli podobne ograniczenia jak na "Obrońcy Jedi" (zwykli żołnierze też nie mieli do nich dostępu, jedynie autoryzowany personel). Z Devią był większy problem, gdyż jej swobodę ruchów ograniczono jedynie do pomieszczenia w którym przebywa, toalet i mesy by coś mogła zjeść i to cały czas pod czujnym okiem milczącego ochroniarza.

Ostatecznie dotarli na miejsce, co poczuła cała załoga, gdy miarowe takty hipernapędu zmieniły tony i cały pokład delikatnie zadrżał, co było znakiem wyjścia z nadprzestrzeni. Przez kilka krótkich sekund poczuli napięcie w ciele, które zawsze występowało przy zmianie prędkości. W końcu wszystko się uspokoiło, hipernapęd zamilkł a w tle słuchać było ciche mruczenie silników podświetlnych. Coś, do czego musiał się przyzwyczaić każda osoba podróżująca w kosmosie.
W pomieszczeniu zajmowanym przez Devię znajdował się mały iluminator, przez który można było dostrzec odległą planetę Mandalore, na orbicie której znajdowała się sporej wielkości stacja kosmiczna, pełniąca rolę stoczni oraz obronną. Wokół niej kręciły się maleńkie kropeczki myśliwców. Od tej eskadry oderwało się kilka maszyn, które pomknęły w ich stronę. Punkciki te powoli się powiększały...
Wkrótce dołączyła do nich eskorta w postaci myśliwców typu Kom'rk (z Mando'a to rękawica). Małe i zwinne maszyny śmigały wokół nich, pilnując by skierowały się właściwym wektorem podejścia.
Przelatując w pobliżu stacji kosmicznej MandalMotors można było dostrzec zarysy jakichś statków, konstruowanych w stoczniach. Wokół krążyło też sporo myśliwców, strzegąc droidy techniczne i inżynierów w maleńkich stateczkach konstrukcyjnych.
"Gwiazda Istaru" weszła najpierw na orbitę planetarną a później weszła w atmosferę. Tłumiki inercyjne i osłony cząsteczkowe wytłumiły większość drgań i w końcu znaleźli się na Mandalore. Wkrótce ich maszyna wylądowała a po Quinlana przybył jeden z żołnierzy, by poinformować go o tym, że powinien się stawić przy wejsciu, jako że stanowił część ochrony ambasadora. Devia z opuszczeniem pokładu musiała jeszcze poczekać.

Siedziała w lekkim transie powoli z niego wychodząc gdy wszedł Quinlan. Wstała wzdychając słysząc nowiny.
-czyli tak jak miało być na początku... - w sumie podobała jej się ta opcja. Zdecydowanie bardziej leżała w jej charakterze niż słuchanie rozkazów jakiegoś tępego chuja -... mam bawić się w turystę obserwatora, dobrze - podsumowała i zrobiła krok w jego stronę.
-obiecuję - powiedziała odpowiadając na jego pocałunek i obejmując go. Puściła go i przez chwilę patrzyła jak odchodzi. Potem skinęła na Artocifora który zaczął popiskiwać smutnie i kazała mu pokazać mapę stolicy Mandalore - Keldabe oraz wszystkie interesujące turystów miejsca oraz sprawdzić urządzenie nagrywająco-robiące zdjęcia, chcąc się dobrze przygotować do ogrywanej roli.