Kontynuacja wątku z tego [http://swewok2.pun.pl/viewtopic.php?id=718&p=5]Tematu[/url]

Moc napisał:

Tymczasem Devia musiała zaczekać kilka minut aż cała delegacja odejdzie, wtedy też pozwolono jej na opuszczenie pokładu i wyjście do miasta. Wcześniej jednak jej astromech ze smutkiem poinformował ją, że nie posiada on w swych bankach pamięci żadnej informacji o stolicy Mandalore, prócz tego że nazywa się Sundari. By zdobyć więcej informacji musiałby połączyć się z holonetem przez jakieś gniazdo dostępu, niestety ochrona okrętu na to nie pozwalała. Może w mieście coś się znajdzie.
Po opuszczeniu trapu Devia znalazła się w osobliwie wyglądajacym miejscu. Port, w którym wylądował ich okręt otoczony był wysokimi, kamiennymi murami, po których przechadzali się Mando. Co kilkanaście metrów stało potężne działo przeciwlotnicze, skierowane ku niebu, jak gdyby spodziewano się jakichś problemów. Po opuszczeniu portu robiło się jeszcze ciekawiej...

Devia opuszczając Port znalazła się na niewielkim placu, z którego rozchodziło się kilka ulic, jedna większa i szersza, ze swobodnym dostępem dla śmigaczy, pozostałe zaś były węższe i bardziej zatłoczone. Przed nią wznosiły się osobliwe budynki. Na przeciwko niej nowoczesna, czteropiętrowa budowla, z kilkoma większymi oknami. Tuż obok wciśnięty był mały, dwupiętrowy domeczek wykonany z drewna i kamienia. Do niego przylegał potężny warsztat wykonany z durabetonu i durostali. PRzed warsztatem kręciło się kilku robotników. Uwijali się oni przy jakimś pojazdem rolniczym a towarzyszyło im kilku Mando w pancerzu. Można by uznać, że to ochrona gdyby nie to, że tu praktycznie każdy miał swój pancerz, nawet dzieci w wieku trzynastu, czternastu lat. Młodsze nosiły tylko kamizelki ochronne i proste ochraniacze. Wszędzie było gwarno, do jej nosa docierały różne zapachy, począwszy od smakowitych woni pieczonego mięsa, po zapach fajek i alkoholu.
W każdym normalnym mieście znajdowała się jakaś tablica informacyjna z terminalem dla turystów. Tu o czymś taki można było zapomnieć.

Problem w tym, że astromechy nie posiadały wbudowanego połączenia z holonetem. By nawiązać połączenie konieczne było użycie odpowiedniego terminalu, dzięki któremu R2 mógł ściągnąć potrzebne dane na swój dysk. Jednak tym razem nie było to możliwe. Na pokładzie okrętu terminale były zablokowane i Artocifor nie mógł z nich skorzystać. Kolejną opcją było skorzystanie z terminali w porcie. Na każdej rozwiniętej planecie były one powszechnie dostępne dla przyjezdnych, by mogli zaktualizować swoje mapy i przewodniki. Mandalore nie było jednak zwyczajną planetą i w porcie nie uświadczyło się żadnych portów. R2 był więc bezradny i pisnął smutno Devii, że nie jest w stanie wykonać jej polecenia. Pozostawało tylko jedna opcja - pytanie miejscowych o kierunek. Co prawda można było spróbować takowy odnaleźć, ale patrząc na tą chaotyczną i w większości starożytną architekturę to można śmiało dojść do wniosku, że to będzie czasochłonne i trudne.

Pierwszy zagadnięty Mando spojrzał na nią jak na robaka i bez słowa ruszył dalej. Drugi wymamrotał tylko, że nie ma czasu, trzeci i czwarty wybełkotał coś w Mando'a i obaj odeszli. Piątą zagadniętą osobą była kobieta z dwunastolatką pod ręką, ale też czasu nie miała, bo dziewczynka ciągnęła ją gdzieś dalej. Dopiero za szóstym razem jej się udało i pewien starszy, pobliźniony Mando okazał się na tyle miły, by wskazać jej drogę do najbliższego hotelu dla obcych (nie miał tu na myśli rasistowskiego komentarza, bo sam był twi'lekiem, ale fakt że Devia to nie Mando). Hotel ten znajdował się na obrzeżach miasta, niedaleko portu turystycznego (ten do którego przybyli należał do wojska). By tam dotrzeć musiała przecisnąć się przez centrum w pobliżu wieży MandalMotors i dotrzeć do rozległego, wybrukowanego placu przed tawerną Oyu'baat, potem przejść przez Chortav Meshurkaane, opuścić zewnętrzny krąg fortyfikacji, zejść główną drogą w kierunku Kality, odbić w prawo na skrzyżowaniu skierować się ku pomnikowi Te Taylir Mand'alor. NA przeciwko niego wznosić się będzie granitowy budynek z szyldem Arasuumir. I to będzie ten hotel. Wyjaśniwszy to udał się na dalsze zakupy.

Odnalezienie drogi było dosyć trudnym zadaniem. Keldabe było chaotycznym miejscem, pełnym krętych dróg, wąskich uliczek i ślepych zaułków. Jednak przy drobnej pomocy miejscowych udało jej się znaleźć hotel, choć straciła na to prawie godzinę czasu.
Przybytkiem tym kierował jeden z niewielu mieszkających w Keldabe aruetii. Nieco otyły czterdziestolatek siedział za ladą i obserwował w holoodbiorniku mecz bolobala, krzycząc przy tym na zawodników drużyny, której kibicował. Wyzwiska leciały bardzo często i to takie, od których więdły uszy. Dopiero widząc klientkę zreflektował się, poprawił ubranie i przeczesał włosy ręką. Z szerokim uśmiechem, ukazującym pożółkłe od kawy i papierosów zęby. Bez problemów ją zakwaterował, jako że obcych odwiedzających Keldabe nie było zbyt wielu w ostatnich miesiącach, a to wszystko ze względu na wojnę domową.
Dzień bez wyżywienia kosztował sto kredytów, wyżywienie dodatkowo pięćdziesiąt. Za cały tydzień musiała zapłacić 750 cr. Zadowolony właściciel wpisał wszystkie jej dane do rejestru (za dodatkową opłatą 100 cr odbędzie się to bez formalności) i dał jej kartę dostępu. Interes mu się nie kręcił, więc każdy gość był na wagę złota. Dopiero słysząc o przewodniku i mapie lekko zbaraniał, ale prosił ją by zaczekać i poszedł na zaplecze. Wrócił dopiero po pięciu minutach niosąc zakurzony arkusz flimsiplastu oraz mały rozładowany cyfronotes. Mapa była sprzed piętnastu lat, ale właściciel zapewniał, że powinna być ok. Co do przewodnika turystycznego to nie miał pojęcia, najpierw trzeba by baterie naładować. Mężczyzna wspominał coś, że to jego dziadek je kupił, więc za aktualne też być nie mogły. Turyści tutaj nie przylatywali po prostu.

R2 zeskanował mapę i wrzucił ją do swojej pamięci, jednak z wytyczeniem drogi miał już większy problem. Nie miał pełnych danych, wiec  stworzył symulacje kilku ścieżek wykorzystując zeskanowaną mapę oraz częściowo zidentyfikowane punkty orientacyjne. Tylko tyle mógł zrobić. Trzeba pamietać, że astromech to droid zaprojektowany do zadań techniczo-elektronicznych, miały one wspierać pilotów myśliwców w czasie lotu, przejmując część zadań komputerów pokładowych. Nie były to więc ruchome urządzenia wielofunkcyjne, które zrobią wszystko co im się tylko powie, bo były ograniczone technicznie.
Co do podłączenia to już tu niestety Devia musiała pomóc, bo urządzenie trzeba było na kabelku podłączyć do odpowiedniego portu i tu sobie R2 nie poradzi.
- Przypadkiem? To pecha masz jak cholera
Właściciel pokręcił głową ze współczuciem. On jakoś przywykł do tej planety i jako tako sobie żył. JEdnak te nieustanne wojenki Mando przeszkadzały mu w interesach.
- Mnie tam mapa nie potrzebna, znam Keldabe a prawdziwych turystów tutaj nie ma. Jak ktoś przyleci to w interesach, zatrzyma się na kilka dni i wraca
Mruknął ze smutkiem. Osobiście wolałby tumany turystów pukających do jego drzwi, ale na to nie liczył. Żył więc jedynie dzięki tym nielicznym interesantom z poza planety.
- Hmm... co by tu. A tak, omijać Oyu'baat. To najstarsza tawerna na Mandalore, z czasów Wojen Mandaloriańskich, cokolwiek by to nie było. Każdy obcy, który tam zawita zostanie pobity i wywalony na bruk. Co jeszcze... gdy ktoś cie do domu zaprosi to zdejmuj buty, bo inaczej ich obrazisz. Zaoferowane jedzenie przyjmij, jak odmówisz to obrazisz ich. Temat dzieci najlepiej omijaj, bo to grząski grunt. Szanuj starszych... i to mówię serio! Im starszy Mando tym większe prawdopodobieństwo, że to kawał twardego skurwiela i za obrazę może połamać ci ręce. A i jeszcze jedno, tutaj panuje prawdziwe równouprawnienie. Kobiety są na równi z mężczyznami. Oczywiście je szanują, ale jak przyjdzie co do czego i zacznie się bijatyka, to uderzenie kobiety nie uchodzi za nic zdrożnego. I to chyba wszystko

R2 miał mały problem z ustaleniem godziny, gdyż jego wewnętrzny zegar ustawiony był na czas ogólnogalaktyczny (Coruscański) a na Mandalore panował inny. Wg poziomu słońca było już po południu a on miał zaprogramowaną 10:26. By się przestawić musiałby połączyć się z jakimś miejscowym komputerem, a tych pod ręką nie było. dlatego wiec podał Devii wcześniejszy czas, przepraszając za brak aktualizacji.
Hotel w którym pomieszkiwała teraz Devia był położony na przedmieściach. Tutejsze budynki były mniejsze, bardziej prywatne. Mieszkali tutaj zwykli obywatele, niektórzy nawet mieli ogródki. Kręcąc się po tej okolicy niczego szczególnego się nie dowiedziała. Wiele osób mówiło w Mando'a, pozostali w basicu, ale na widok zbliżającej się Devii zwykle urywali w połowie zdania, patrzyli na nią krzywo a gdy odchodziła to wracali do rozmów. Jednak co nieco mogła usłyszeć, a najczęściej rozmowy dotyczyły: uprawy roli, polowań, wojny domowej, tych zdradzieckich pacyfów, tych pierdolonych ludzi ze Straży Śmierci, jebanego imperium, złodziejskiego sojuszu, kiepskiej pogody, bólu kończyn, problemów zdrowotnych, nowego modelu karabinu BlasTech i najnowszej modyfikacji kom'rków. Czyli normalne rozmowy zwykłych mieszkańców miasta. Niczego szczególnego Devia się tutaj nie dowie.

Artocifor pisnął, że najbliższy jako taki obiekt turystyczny znajduje się dopiero w centrum miasta i była to tawerna Oyu'baat, która była najstarszym tego typu obiektem na planecie, jeśli nie w całym sektorze. W okolicy hotelu nie było niczego ciekawego i to z bardzo prozaicznego powodu. Były to przedmieścia, dobudowane gdy centrum miasta stało się zbyt zatłoczone. W okolicy były tylko domy mieszkalne, drobne sklepiki i warsztaty. Jedynym ciekawszym obiektem w najbliższej okolicy był port gwiezdny przeznaczony dla odwiedzających miasto i przylegający do niego komis używanych statków do podróży kosmicznych.
R2 przygotował jeszcze kompletną listę najciekawszych miejsc w Keldabe, by Devia miała co zwiedzać. Niestety nie było tego zbyt wiele: Wieża MandalMotors wraz z przylegającymi do niej warsztatami i fabrykami, wspomniane wcześnej Oyu'baat, Chortav Meshurkaane, czyli największa ulica handlowa miasta, pomniki legendarnych Mand'alorów, Centralny Port Gwiezdny, oraz kilka miejsc związanych z krwawą historią Mando. No i tyle. To miejsce nie było zbyt wielką atrakcja turystyczną.