Słysząc odgłos kroków Shir'an od razu wyłączył holoprojektor i dał znak, żeby roboty IG ruszyły za nim w głąb uliczki, by skryć się przed patrolem. Schowawszy się za rogiem przystanął na chwilę. Postanowił wybrać drogę, która zapewni im jak najlepsze schronienie. Ruszył naprzód gotów zdzielić kogoś piką, jeśli ten wyskoczyłby mu niespodziewanie.

Słysząc lejącego szturmowca, Aarel miał ochotę wyjść zza kontenera i go "uszkodzić". Powstrzymał się jednak, gdyż wiedział, że na pewno zauważono by brak szturmowca, wtedy musiał by zając się całym oddziałem. A brak całego oddziału też by pewnie zauważyli. Czekał spokojnie wiedząc, że IG nie wykonają żadnego ruchu bez jego rozkazu. Jednak na wszelki wypadek chwycił za rękojeść miecza, który w tej sytuacji byłby bardziej pożyteczny od piki.

*Wysoka, okryta czarną szatą postać w skupieniu studiowała materiały, "teczki". W pomieszczeniu było cicho i chłodno. Bardzo spokojnie. Nemedis przewrócił pierwszą kartkę. "Adam Pferte". Pracujący dla imperium od lat dwudziestu, obecnie czterdziestolatek. Pomysłodawca uformowania inkwizycji w jedną, spójną całość, doradca do spraw bezpieczeństwa i propagandy... Odznaczony trzykrotnie orderem zasługi, w tym raz za "zapewnienie pokoju w systemie Mandalora". Ciekawe. Ponoć to on usilnie pracował nad rozgryzieniem planety. Jak mawiano, miał być nowym Supremą - wysokim namiestnikiem imperialnym na ziemiach Mandalorian. Logiczne, że mu zależało... Ostatecznie sam był jednym z organizujących tą operacje, jak to mawiają - rzeź.* No, panie Pferte... Niezły z pana skurwiel. *Wyszeptał czytając kolejne wersy tekstu, w którym połowa była mową pochwalną o "bohaterze imperium". Tak naprawdę, oficjalnie Adam nie był nikim szczególnym w nowym systemie. Szara eminencja. On tylko ciągnął za sznurki, a miał cieplutką posadę. Nikt nie był go w stanie ostatecznie wyjebać ze stanowiska, co Adam w swej zawiłej karierze potrafił często wykorzystywać. Powiadają, że niegdyś pracował dla WAR-u, ale jak widać, ściganie kolegów po fachu (zdrajców) nie sprawiało mu problemu. Jednak co najważniejsze - Nemedis bardzo dobrze wiedział, że to on stał za tym, co go pewien czas temu spotkało na tej planecie. To on był odpowiedzialny za uformowanie tamtej grupy uderzeniowej, za poświęcanie środków i sił by go znaleźć. Liczył, że spodoba się Vaderowi, że umocni pozycje, że będzie awans. Oto mózg operacji w wyniku której niegdyś Draks poniósł śmierć, w wyniku której Nemedisa spotkał szereg niezaplanowanych i nieprzyjemnych zdarzeń, a on... On nie lubi niespodzianek, był jednym z tych, co lubili być panami sytuacji, a nienawidzili, gdy kontrola wyślizgiwała się z rąk.

Kiedy przyleciał? Całkiem niedawno. W mocy nie widoczny - skrzętnie się ukrył. Przed odlotem ustalił wszystko z Vottagiem, omówili dalsze kroki. O tym, że przyleci na Coruscant, nie wiedział absolutnie nikt.

Teraz... Ubrana w garnitur wysoka postać zmierzała do jednej z ekskluzywnej restauracji usytuowanej w górnych poziomach. Wyglądał bardzo naturalnie, dobrej jakości holomaska sprawiała, że twarz miał bardzo "miłą". Na niej spoczywały okulary sprawiające wrażenie, że oto przed oczami stanął naukowiec. Był umówiony z Adamem tutaj. Wiedział, że mu się spodoba. Przecież wszyscy wiedzieli, że ten człowiek lubił przepych i bogactwo, co za tym idzie - pieniądze. Nie było nic lepszego, niż droga restauracja na ich spotkanie. Uraczył go wieścią, że ma dla niego informacje, projekt. Jak ten właśnie rządny władzy Adam mógłby odmówić? Oto stawał przed szansą na kolejne ordery, na kolejny awans, na pochwałę z ust kogoś wyżej.*

*W istocie, nie sprecyzowano o co chodzi, ale chodziło właśnie o prace tam, w tym szkielecie, z którego powstały systemy imperium. Nie tak zresztą różne, pozmieniali się ludzie, władza. Ale z tego co wiedział Nemedis, Adamowi nic nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie, taki obrót sprawy musiał go zadowolić.

Sith wodził pozbawionym emocji wzrokiem za imperialną sylwetką. Siedział gdzieś w zacienionym miejscu, dalej od innych istot - tak by wybrał ktoś, kto chce się układać z imperium, szczególne z kimś takim jak Adam. Holomaska wykreowała lekki uśmiech, gdy spokojnie podniósł rękę dając znać człowiekowi, gdzie jest.* Jak miło, że zdecydował się pan jednak ze mną spotkać. Proszę usiąść. *Odezwał się grzecznie do imperialnego. Wskazał mu miejsce przy dwuosobowym stole zarezerwowanym dla nich by uniknąć przykrych niespodzianek.* A więc zainteresowała pana moja oferta? *W myślach zaś ocenił wygląd Adama. Ot, odważny. Czy jednak zdobyłby się na założenie munduru będąc gdzieś na dolnych poziomach Coruscant?*

Tym bardziej jestem wdzięczny... *Odparł w odpowiedzi na uwagę o cudzie. Złożył dłonie i nachylił się nieco w stronę Adama.* W istocie. Jestem w posiadaniu planów dotyczących pewnych nowinek technologicznych, z pewnością będących w przyszłości nieocenioną pomocą dla całego Imperium. To jednak nie wszystko, podczas swoich badań natrafiłem na ciekawe informacje, których jednak nie potrafię zinterpretować... Niemniej, mam sporo do zaoferowania. Uważam, że wszyscy powinniśmy wspierać imperium by mogło się szybciej rozwijać, przeżywać swój rozkwit. *Uśmiechnął się lekko. Zdania wypowiadał niczym ktoś opanowany przez żar fanatyzmu. Z przekonaniem, pompą. Oto ja, przyjaciel imperium.*

Tak jak mówiłem - natrafiłem na nie podczas swoich badań. To było niespodziewane i niezamierzone... Ale jednak. Szczęście czasem sprzyja. *Odparł spokojnie. Sięgnął po stojącą nieopodal szklankę wody, by pochłonąć parę łyków.* Z drugiej strony, w dzisiejszych czasach wszyscy potrzebujemy gotówki... Moje wsparcie z pewnością mogłoby być właściwie uhonorowane. *Zagrał tak, jak każdy inny by zrobił. Każdy naukowiec sprzedający owoce swojej pracy.*

Naturalnie. Chciałem się spotkać by upewnić się, że jest pan zainteresowany, teraz mogę jednak pójść o krok dalej... Zaryzykuję i pokażę panu efekty tych badań by mógł je pan sam ocenić. Zgodzi się pan podążyć za mną do mej pracowni? To całkiem niedaleko. Obiecuje, że pan nie pożałuje. *Uśmiechnął się lekko, przekonująco. Nic nie zdradzało jego prawdziwej natury. Naukowiec z krwi i kości. Nemedis był jednak cierpliwy. W spokoju obserwował imperialnego.* Zresztą... Kto nie oceni lepiej przydatności efektów mojej pracy niż pan?

*Również się zaśmiał, by przy okazji rozładować niepotrzebne napięcie.* Niech pan nie wątpi w swoje możliwości. *Rzekł spokojnie. Wysłuchał słów Adama z uwagą.* Nie sądzę, żeby zabrało to dużo z pana cennego czasu. Postaram uwinąć się z tym w miarę sprawnie. Chociaż muszę przyznać, że jest tego dużo, na pewno będzie pan bardzo zainteresowany. *Powiedział z uśmiechem. Tak Nemedisie, sprawnie... Nie możesz przecież pozwolić sobie na zbyt wielką zwłokę.* Więc proszę za mną. *Wstał z miejsca nieśpiesznie.*