*Zdumiony spojrzał na postać, skinął jej głową i usiadł na najbliższym krześle. Spodziewał się, że właściciel tego mieszkania będzie wyglądał nieco bardziej dostojnie. Najbardziej zdumiał go głos człowieka, który był dość spokojny.* Kiedy będziesz na miejscu, bo już dość długo na Ciebie czekamy. *Zapytał krótko i skinął na grzebiącego po szufladach Kaia.*

Przede wszystkim proszę się do mnie zwracać per Pan, nie znam was, wy nie znacie mnie, wiec zasady kultury obowiązują, choć i tak są one nadszarpnięte przez to najście. *Mężczyzna z hologramu skarcił młodzieńca, po czym spojrzał na bothanina* Tak, proszę usiąść, gdyż w ten sposób będziemy się komunikować. Dla obopólnego bezpieczeństwa...*Jeśli się spodziewali, że porozmawiają w cztery oczy to nieco się pomylili. On był zbyt wyczulony na względy bezpieczeństwa. Tak więc zwrócił się powoli w ich stronę i znowu przemówił* A więc, czemu zawdzięczam to najście panów? *Głos już miał spokojny i opanowany, czekał tylko na ich wyjaśnienia, które z pewnością będą bardzo ciekawe*

"Cholera, on jest skończonym idiotą." - myślał Kai. Oczywiście, nie należy dać sobą pomiatać, ale jedno słowo tego faceta i zjawi się tu "w chuja i jeszcze trochę*" szturmowców. Włamujemy się mu do mieszkania, a przynajmniej on tak myśli, a ten pyta się go o zlecenie. Interesy są ważne, ale życie ważniejsze. Kai rozsiadł się wygodniej, ale nic nie mówił. Może to jakaś sztuczka Jedi, albo co? Zobaczymy.

*Cóż za cudowne, uniwersalne określenie, które można zastosować w każdej sytuacji.

*Był zmęczony łażeniem i już go powoli zaczęło nudzić życie w ukryciu. Nie obchodziło go czy mężczyzna naśle na niego szturmowców, a nawet jeśli to przecież sobie by z nimi poradził (tak przynajmniej uważał co nie musiało być prawdą). Rozsiadł się wygodnie na krześle, zrzucił kaptur z głowy i poprawił płaszcz tak by szata jedi spod niego nie wystawała. Ciekawiło go czy facet odpowie na pytanie czy się wkurzy. Uważał, że ludzie zdenerwowani są o wiele ciekawsi, dziwnie się zachowują i co chwilę przeklinają. Takie sytuacje lubi najbardziej, ma wtedy przewagę nad innymi, w końcu tak go wyszkolono.* Nie mam złudzeń, ale nie zależy mi zbytnio na życiu. *Powiedział ze śmiechem.* Czy możemy ci jakoś pomóc?

Ostatnio edytowany przez Dass Farr (2010-04-11 19:18:09)

Pomóc? Mi? Skad pomysł, że potrzebuję pomocy... i skad pomysł, że takiego niezależnego i w gruncie rzeczy lekkomyślnego osobnika przyjmę do pracy, co? *Nie znali się, ale człowiek lubiłbawić się swoją włądzą, miał taką denerwujacą słabość. To może się Kai'owi nie podobać, ale jakoś nie protestował i oddawał swój los w ręce tego nierozważnego młodzieńca. Jego wybór* Macie szczęście, że nie kocham Imperium a Imperium nie kocha mnie. Ale póki nie udowodnicie swojej wartosci, to za dużo do roboty u mnie nie bedziecie mieć...

Kai miał wrażenie, że to nie jest dobry pomysł. Mężczyzna może nagle zachcieć się przypodobać imperium, może być "mocorasistą", tzn. nie lubić mocowładnych, wiele mogło być nieprzyjaznych zbiegów okoliczności. I jeszcze ta groźba... Przecież mężczyzna mógł być teraz na drugim końcu galaktyki, gdziekolwiek. A nie wyglądał na takiego, który nie reaguje na pogróżki. Bothanin nie odzywał się jednak. Jeszcze nie. Wstał i podszedł do okna. Cholera, strasznie wysoko. Nie da rady skoczyć, a filmowy trik ze skakaniem na podlatujący statek nie miał szans powodzenia. Wziął jabłko ze stojącej na biurku miski i zaczął je podrzucać w dłoni. Odsunął się od Dassa i oglądał rozmowę.

*Widok miecza świetlnego oraz szaty nie zrobił na mężczyźnie wrażenia, ale tylko pozornie, bo już w umyśle knuł całkiem ciekawy plan na wykorzystanie tej okazji.* Po pierwsze jesteś idiotą zdradzając się w ten sposób. *Zawyrokował w końcu, bo może i był to akt odwagi, ale też szeroko pojętej głupoty. Ale to jeszcze nie koniec* Po drugie, nie lubię jak mi się grozi... *Ton jego głosu stał się surowszy i hologram zamigotał, a postać przybrała kształty... twi'leka? Potem rodianina, zabraka, hutta a w końcu wróciła do ludzkiej* Po trzecie, jak widać nie macie szans mnie odnaleźć. Jednym skinieniem mojego palca to pomieszczenie wypełni się gazem, który sparaliżuje was w ciągu minuty. Dalej uważasz się za takiego chojraka, mogącego dyktować ton tej rozmowie? Wątpię... *Dass postępował nierozważnie w tej rozmowie i mógł to przypłacić życiem lub zdrowiem, ale mężczyzna z hologramu miał inny cel w tym wszystkim. Jedi czy nie, miał miecz świetlny, a to może się przydać.* Ale macie szczęście... nie zrobię tego.

Kai z kolei był zainteresowany. Wiedział, a przynajmniej podejrzewał, że ta zmiana postaci to był trik hologramu. Jednakże to Dass był tu główną "atrakcją", a facet wyglądał na inteligentnego i w dodatku hojnego. Do tego, jeśli teraz wyjdą, to na dole może czekać wojsko, drzwi mogą być zablokowane, a Kaiemu wydawało się, że widział w rogach otworki przez które mógłby wpadać gaz. -Zaczekaj.- rzucił do Dassa. -Może będziemy mogli się dogadać, panie...- spojrzał pytająco na hologram.