-Dwadzieścia kafli? Dam...dziewiętnaście i ani kredyta więcej.-Powiedział do niej. Chciał się targować, a że Zin znał się na tym, to postanowił przyjąć taktykę agresora czyli dużo za małą cenę. Kobdar nie lubił statków produkowanych przez imperium, to przez to, że uważał je za cofanie się w postępie, które w tych czasach powinno iść naprzód. Poza tym Zin ma złe wspomnienia z Imperium, nie tak wyobrażał sobie koniec wojny.-E...Trexl. Obudźże się.-Rzucił do niego i klepnął go w gębę z otwartej ręki. Zasnął, jak zwykle, gdy był potrzebny. Szlag by go trafił i te jego zasraną trawkę też. Ael straciła zainteresowanie czarnym mężczyzną i poszła obsługiwać innych klientów. Przecież to nie ostatni wolny mężczyzna w galaktyce. Zin zaś znowu oparł się na ladzie i lustrował Virinę. Ciekawa postać, to niezaprzeczalne.

-Ja jeszcze tego statku na oczy nie widziałem. Weź się kurna zastanów. Na pewno, aby wszystko w nim działa?-spytał. Nie miał pewności czy para nie chce go oszukać. Chętnie zobaczyłby ten statek i ocenił go, coby stwierdzić czy na daje się do użytku. To, że jest inżynierem nie oznacza wcale, że będzie grzebał w tym statku nie wiadomo ile. On potrzebował statku do podróży na Mandalore. Wystarczy go zakupić, zapakować do niego niezbędny ekwipunek i ruszyć na bezpieczną planetę, gdzie Zin w końcu zacznie normalnie pracować i zajmować się rodziną. To dla niego był nadrzędny cel, który musiał spełnić. Musi zapewnić bezpieczeństwo rodzinie, a to nietrudne w towarzystwie mandalorianina i pięciu nieco świrujących klonów. Cholera wie co Zin będzie robił, gdy zostawi rodzinę na Mandalore. Może wróci na Nar-Shaaddaa i sprzeda kantynę, coby mieć nieco kredytów na wspomożenie rebelii, która zapewne się już tworzy.

-Trexl śpi jak jakiś zawszony kundel. Nie dobudzisz, sukinkot jest w transie jakim.-Powiedział z lekkim uśmiechem na twarzy. Zin miał dziwne poczucie praworządności i demokracji, toteż nie odpowiadał mu ustrój w obecnym Imperium. Najchętniej obłożyłby całą siedzibę imperatora termodetonatorami, a później wysadziłby wszystko w powietrze. To rozwiązanie nawet często brał pod uwagę, gdy uciekał z Coruscant. Przeciążyć wszystkie generatory w siedzibie AI, które po pewnym czasie wybuchłyby. Uśmiech ponownie zagościł na gębie.-A skąd macie ten statek? To statek WAR-u był przecież i nie był on dla cywilów.-Powiedział. Pierwsze podejrzenie, które teraz do niego dotarło. Kappa było statkiem wojskowym, toteż nadajniki miał przeróżne, które lokalizowały położenie statków.-Nie chce was martwić, ale pewnie ma nadajnik. Pewnie już po was lecą.-przestrzegł ją. Teraz bardzo poważnie zastanawiał się nad kupnem, chociaż była możliwość na zakłócenie sygnału, lecz za to bardzo ryzykowna, gdyż mogła ona zniszczyć systemy nawigacyjne.

-Nie słyszałem, żeby WAR organizował wyprzedaż. Lepiej powiedz prawdę, jeśli nie chcesz mieć nieprzyjemności. Ja Ci nie grożę, tylko ostrzegam przed skurwielami z Coruscant. Wzięłaś ich rzecz, a oni zabiorą Ci coś bardzo cennego. Twoje pieprzone życie.-Powiedział. Był dociekliwy, w tych czasach trzeba być dociekliwym, coby nie zginąć zbyt wcześnie z nieznanej Ci ręki. Lepiej było prześwietlić każdego. Nie ufał kobiecie i jej mężowi, to dlatego, że dość podejrzanie wyglądali. Nie wiedział dlaczego, ale coś mu nie grało. Ot co. Jego święty spokój został naruszony, a to mu się nie podobało.

-Trzeba było tak od razu. Trzeba będzie statek przeskanować.-Powiedział do niej. Szczerze mówiąc, również im chciał zapewnić bezpieczeństwo. Obudził się w nim dobry wujek Zin, który chce nieść pomoc tym, którzy jej potrzebują. Ten świat i ten system nie należał do najlepszych do życia toteż, trzeba będzie ich nieco do tego przygotować, w końcu inżynier siedzi tu od kilku ładnych miesięcy i orientuje się jak to wszystko funkcjonuje.-I uśmiech też by się przydał. Teraz szczerzenie zębów jest bardzo potrzebne. Przeskanować ten statek?-Spytał z lekkim uśmiechem. W jego warsztacie leżało pewne ustrojstwo. Zapewne prowizorka takiego skanera, żaden cud techniki, lecz coś co mogło niekiedy uratować dupę. Zin upił łyk ze swej szklanki i znowu dolał sobie koreliańskiej. Raz się żyje, a nieraz pije. Tak powtarzał jego brat, który teraz męczy się na Alderaan.

-Ael. Przypilnuj interes, Fumbora i tego ćpuna. Idę do warsztatu-Powiedział do niej z lekkim uśmiechem, zaś twi'lekanka uśmiechnęła się doń lekko i kiwnęła głową na znak, że zrozumiała. Zin zaś otworzył drzwi, które prowadziły za ladę, a sam zaś poszedł na zaplecze. Nie panował tam zbyt wielki porządek, wszędzie półki i mnóstwo towaru, którego chcieli się w jakiś sposób pozbyć. No niby interes się kręcił, ale pozostawały towary mniej popularne, których nikt nie chciał konsumować. Zin zgarnął swoją kurtkę i wyszedł na zewnątrz, gdzie czekał na kobietę.

*Banda trandoshanina oddalała się dosyć szybko, gdyż ich przywódca, rzeczony gad skuszony był wizję skopania kilku osób i okradzenia ich. Ale czego się można spodziewać po zwykłych rzezimieszkach? A tymczasem Taalon bez przeszkód i już z niewątpliwie mniejszym zainteresowaniem tłumu zdołał dotrzeć nie niepokojony pod drzwi kantyny, które w przypadku nadejścia klienta rozsuwały się posłusznie, wpuszczając do środka nadchodzącą osobę.*

*Ael była jednak uczciwą i sumienną osobą, więc gdy tylko usłyszała zamówienie to odparła "Robi się" no i zabrała się za przygotowanie herbaty. Niestety nie mieli na stanie liści dobrych gatunków więc musiała skorzystać z torebek. Herbata smakowała całkiem nieźle, ale daleko jej było do oryginalnych napojów z herbaciarni. Po niecałych dwóch minutach filiżanka wylądowała na ladzie tuz przed klientem a zaraz za nią kubeczek z cukrem* Życzy pan sobie do tego jakiś sok? *Część istot dodawała soku z kwaśnych owoców by polepszyć smak herbaty, ale co inna osoba to inny zwyczaj, wiec się nie narzucała. Patrzyła jednak z ciekawością na białe włosy, bo takie były niespotykane u młodszych osób*