"Żeby zarobić - trzeba wydać." - Tak mawiał jego ojciec. Często ta stara zasada się sprawdzała i u Catera. Mógł zaoszczędzić na inwestycji całą sumkę, licząc na pojedyncze działko laserowe zamontowane fabrycznie na jego YV'ce. Dodatkowa broń blasterowa w tej wersji ma służyć wyłącznie jako straszak, a przy idealnych warunkach coś może ukuć - ale on w nie nie wierzył. Nie przy jego szczęściu i umiejętnościach. Słyszał nie raz przechwałki pilotów po barach i kantynach, że "co to nie ja..." . Gdy sie odkuje po tej wyprawie, to domontuje lub wymieni na najmocniejszy, dopuszczony do legalnego użytku bez papióru. Tak zrobi, a tymczasem:

Problem komunikacji na tak wielkim obiekcie wiszącym w przestrzeni kosmicznej został dobrze rozwiązany. Procz systemu turbowind ponoć istniała tutaj kolej magnetyczna przyspieszająca znacznie transport. Duros wolał jednak skorzystać z tradycyjnego i sprawdzonego środka transportu. Ciągnąc za sobą załadowany wózek, dotaszczył go przy minimalnym wysiłku do lądowiska, na którym pozostawił swóją "trumnę". Opuścił rampę, rozładował w ładowni, z pomocą swojej jednostki typu R3 zakupione wyposażenie. Oddał wypożyczone sanie niemal od razu po rozładunku - tak na wszelki wypadek. Nie wiedział na jak długo stał się jego właścicielem. Przebrał się w strój roboczy, poinstuował swojego mechanicznego pomocnika, czego będzie potrzebował i co ma przygotować.
Długo wahał się co ma zamontować. Wybrał jednak jonówkę. Uzupełni repertuar o broń czysto defensywno-obezwładniającą. Nie sparaliżuje za jednym strzałem celu, bo im większy, tym trzeba mocniejszej wiązki lub więcej trafień uzyskać. Demontaż płyty poszycia sam w sobie nie był, aż tak uciążliwy. Gorzej sprawa się miała ze zrobieniem miejsca wewnątrz jednostki i poprowadzenia przewodów. Przydałby mu się droid stricte stoczniowy z prawdziwego zdarzenia, a nie ta kupka elektroniki zwana potocznie "Aytoo". Niby nic, a coś tam odciąż i posłucha narzekań i przekleństw rzucanych przy robocie. Krótka przerwa na posiłek , uzupełnienienie płynów i znów ruszył na robotę.
Najbardziej niewdzięcznym zajęciem było rozmontowanie, przeniesienie i zamontowanie całego modułu, część po części od zera. Przydałby się chociaż jakiś podnośnik lub wysięgnik, na łańcuchu hak byłby dobry... Musiał poradzić sobie z tym co miał pod ręką, czyli narzędzia i siła własnych mięśni. Nie zapomniał naprawić uszkodzonych mocowań. Przytwierdził soludnie podstawę działka do  kadłuba. Kolejny posiłek , chwila oddechu i znów ciezka harówka, ale na swoim cacku. Podpięcie kabli zasilających, bezpieczników, transformatorów i elektroniki musiał wykonać z wielką starannością. Jeden zły "klik" i po odpaleniu działka, usmaży sam sobie obwody w najlepszym wypadku. Kazał sprawdzić po sobie astromechowi, co ten uczynił i zapiszczał radośnie, że wszystko gra. Rozprucie małej części "bebechów" Grotu wyjdzie na dobre jemu i całej jednostce. Starannie zaizolował każdy z przewodów i elementów "krwiobiegu", mocując je specjalnymi obejmami co około pół metra, żeby nie latały luzem i się nie wypieły. Nie zapomniał o kostkach i dodatkowej parze bezpieczników na wejściu i wyjściu obwodów działka. Nie chciał sam siebie wysadzić w powietrze po odpaleniu reaktora i silników. Sama kalibracja była przyjemnością. Podpiął komputer diagnostyczny, który nanosił wprowadzone poprawki i usprawnienia w poborze i podziale mocy na poszczególne sekcje, regulował ciśnienie płynów hydraulicznych tam, gdzie była używana hydraulika oraz zaktualizował obieg chłodziwa. Nie tylko silniki mogły się przegrzać, ale także broń. Celownik wyregulował według własnego gustu i preferencji - był leworęczny. Oczy go bolały od wpatrywania się w ekran. Ile to godzin był na nogach? 36?
Marne kredyty jakie mu zostały, wydał na uzupełnienie prowiantu. Wyczyścił się do zera. Przegryzając suchą i pozywną rację żywnościową, szykował się do drzemki. Ma go obudzić brzęczyk komunikatora. Dla świętego spokoju nakazał Arthree, że ma mu pomóc się ocknąć w razie czego, jakby ssm spał w najlepsze, a Kapitan czekał na połączenie.

Kiedy Cater już wyszedł, całe towarzystwo oprócz lekko uśmiechniętego Sarhina, zastanawiało się co właśnie się stało. Pierwszy po raz kolejny odezwał się aleena, który po solidnym łyku czegoś mocniejszego odzyskał trzeźwość umysłu.
-Podejrzany typek-mruknął fioletowoskóry obcy z Aleen Minor, po czym znów postanowił popieścić swoje gardło ulubionym alkoholem.
-A wiadomo czy to nie szpieg Imperium?-dorzucił siedzący do tej pory cicho mirialan, który lekko zmienił swoje położenie ciała i rozwalił się na krześle.
-YV-330, ładna maszynka. Do tego dosyć tajemnicza, bo niewiele wiadomo o jej parametrach technicznych-aleena teraz skupił się na frachtowcu durosa, dając spokój jego właścicielowi.
-Myślę, że mi się od przyda. Zwłaszcza, że mam plan-odezwał się w końcu Sarhin, który spróbował napitku, postawionego mu przez Catera. Nawet mu smakował, ale gdzie mu tam do dobrej, koreliańskiej whisky. Niemniej powoli cała zawartości szklanki znalazła się w żołądku Koversa, czym wyczerpał limit alkoholu na najbliższy tydzień.
-Nie ufam mu...-znów zaczął osiemdziesiecio centymetrowy obcy, gdy w końcu do rozmowy wtrącił się Kil'sen'rmy.
-Zagrajmy-zawołał wesoło, rzucając talię na stół. Partia Sabacca rozgrzała na dobre. Godziny mijały rozweselonej gromadce bardzo szybko. Staruszek zanim się obejrzał, już musiał pożegnać się z kolegami i wyruszyć w nową drogę swoim świeżo naprawionym okrętem. Z kantyny wyszedł bogatszy o parę cennych informacji z rozmów i jakieś pięćdziesiąt kredytów, które wygrał w karty.
W końcu nadszedł czas. Sarhin najpierw zwołał załogę przez komunikator, aby powoli się już zbierali, a potem postanowił się połączyć z Caterem.

Sarhin chwilę czekał, aż duros odbierze. W końcu, gdy ten zadał pytania, głos przejął Kovers.
-Możesz się zacząć powoli zbierać, chociaż mam dla ciebie propozycję-rozpoczął staruszek, dając Caterowi chwilę na przetrawienie informacji- planuję na Nar Shaddaa eskortować jakiś transport. I zapewne ten transport znając moje szczęście zostanie zaatakowany przez piratów. Sęk w tym, że nie zamierzam od razu niszczyć wszystkich okrętów napastników, tylko poczekać aż ci przybiją do statku, którego będziemy eskortować. Wtedy niewielka grupka ukryta na pokładzie "ofiary" przejmie statek piracki-Sarhin na chwilę umilkł, aby nabrać powietrza i przełknąć ślinę. Zaryzykował i wyjawił swój plan durosowi, choć nie miał pewności, czy ten nie jest szpiegiem-myślę, że ty z twoimi umiejętnościami pilotażu, mógłbyś bezpiecznie wyprowadzić taki przejęty statek ze strefy zagrożenia. To jak?

Sarhin lekko się uśmiechnął, gdy Cater wspomniał o kombinezonie próżniowym. Zabranie jednostki astromechanicznej była rozsądnym pomysłem, lecz kombinezonu? W takim wdzianku znacznie łatwiej oberwać.
-Droida możesz wziąć, choć może być zbędny. Kombinezonu nie bierz, bo raczej nie będziesz miał za wiele do roboty w „czyszczeniu”. Ważniejsze będą twoje umiejętności pilotażu-Kovers miał nadzieję, że duros nie będzie oponował i upierał się na wzięcie nieporęcznego ubrania. Kolejne słowa obcego spowodowały, że kąciki ust staruszka podniosły się jeszcze wyżej, ale Cater nie mógł tego zauważyć.
-Zostaw na moim prywatnym lądowisku. Wyślę ci koordynaty. Myślę, że twoja 330stka zmieści się obok ARC-170-Sarhin zostawiał tutaj myśliwiec wraz z jego trzyosobową załogą. Zasłużyli na dłuższy wypoczynek, a i targanie za sobą sto siediemdziesiątki było niezbyt konfortowym rozwiązaniem. Na Nar Shaddaa znajdzie się niejedno lądowisko, na którym zmieści się jego „Zwiastun”.
-Jeśli nie masz nic przeciwko, to do zobaczenia- Kovers zakończył połączenie, po czym, po chwili męczęnia się przy urządzeniu, wysłał koordynaty prywatnego lądowiska, oraz wiadomość w którym doku znajdował się jego okręt (dok numer 3). Następnie sam skierował się tam, gdzie już czekała jego kanonierka.

Sarhina autentycznie zamurowało, lecz mimo tego co usłyszał w nagraniu, nie drgnął mu nawet jeden mięsień na twarzy. Ale w środku wręcz się w nim buzowało. Złość na durosa wymieszała się z niepokojem nad przyszłością. Nie można było jednak stać i czekać. Trzeba działać.
-Dobra robota-rzucił arkanianinowi i piorunem wyleciał z kanonierki, po drodze zabierając jednak ze swojego pokoju wibroostrze w pochwie, którą zarzucił na plecy i karabin blasterowy E-11. Kovers wiedział już co robić. Szybko dostosowywał się do sytuacji i właśnie dlatego zaszedł tak daleko we flocie. Natychmiast uruchomił komunikator, w międzyczasie biegnąc do gabinetu właściciela stoczni.
-Cała załoga do okrętu. Będziemy mieli towarzystwo Imperium!-krótki rozkaz skierowany do członków załogi "Zwiastunu Pogromu", mocno zadziwił niektóre osoby. A staruszek nie tracąc czasu wybrał kolejny numer komunikatora.
-Halo?-odezwał się Kil'sen'rmy. Jego rozweselony głos, nie wiedzieć czemu lekko rozdrażnił Sarhina.
-Zbieraj resztę. Do statków! Imperium nadciąga!
-Ale...cc-co?-twi'lek przez chwilę myślał, że to żart, lecz poważny i nieco zagniewany głos byłego admirała rozwiał tę myśl.
-Chłopaki! Imperium tu leci! Do okrętów!-tylko tyle usłyszał w komunikatorze, a po chwili połączenie zostało zakończone.
W tym momencie też Kovers stanął przed parą wookiech, którzy nie wyglądali na zbyt przyjaznych, o czym zdążył się już przekonać kilkanaście godzin przedtem.
-Ja do Kaala. Ważne wieści-zwrócił się do dywanów, a widząc, że pomrukiwali groźnie na widok wibroostrza i E-11 dorzucił-środki bezpieczeństwa. A teraz nie ma czasu do stracenia.

- Przyjąłem. Tylko droid. Ty tu dowodzisz Kapitanie. - niechętnie rozstał się z myślą o tym drobnym zabezpieczeniu. Ciekawe co to za ładunek, skoro jest przypuszczenie o dokonanie abordażu. Sam ten manewr budził kontrowersje w niektórych kręgach. Często dochodziło przy nich do rozszczelnienia kadłuba, gdy zabierają się do niego amatorzy lub opancerzone, białe typy. Atmosfera staje się wtedy... śmiertelna.
Dobrze, że chociaż pokłada zaufanie w jego umiejętności pilotażu. W głębi serca liczył na spokojny lot i zarobek. Powodzi się widocznie "mlecznemu dziadziusiowi". Prócz kanonierki dysponował myśliwcem. Nowej konstrukcji jak mówiły plotki, długie i szerokie jak holodramat.
- Widzimy się niebawem! - odrzekł raźnie. W jego głosie można było odczuć pewną werwę, po początkowej stagnacji. Odebrał dane i skierował się do kokpitu. - Arthree za mną. Lecimy.
Zapiął pas w fotelu. Miejsce za sterami było wygodne i pachniało jeszcze nowością. Odpalał po kolei systemy  frachtowca, zielone kontrolki po kolei zapalały się na konsolecie. Skontaktował się z kontrolą lotów, informując o swoim zamiarze. Na koniec odpalił silniki, poczekał i posłuchał jak "pracuje" mu muzyka w uszach, jaką był lekki ryk urządzeń. Podniósł gładko Grota znad płyty lądowiska, kierując jego dzób w strone doku numer 3. Jego ręce sprawnie przeskakiwały z przycisków, manetek i gałek. Każda para rąk była mu pomocna przy pilotażu, nawet mechaniczna. Potrafił ją wykorzystać i docenić. Poleciał bezpośrednio do celu.
Zmniejszył prędkość do minimum, powoli opadał na płytę lądowiska obok myśliwca. Wysięgniki i metalowe "stopy" wysunęły się z kadłuba. Osadził maszynę z cichym stukotem. Odpiął pas, wystukał krótką wiadomość do Kapitana.
- Czekam na statku. Cater. - krótko i na temat. Jak wojskowy ---> prawie.
Korzystając z chwili, przygował sobie szybki posiłek.

Kaal spojrzał na niego jak na wariata, nie wiedząc o co mu chodzi. Jakie Imperium? Jaka ewakuacja? Taka operacja potrwałaby godziny! Do tego dochodziły straty idące w setkach tysięcy kredytów. Musiałby mieć na prawdę dobry powód, by coś takiego zarządzić. I o ile ktokolwiek posłucha. On zarządzał stacją, nie mógł nikogo zmusić do porzucenia całego dobytku z powodu pokrzykiwań Sarhina.
- Uspokój się. Siadaj
Wskazał mu krzesło a sam podszedł do barku by wyciągnąć butelkę whiskey i dwie szklanki, jedną dla siebie, drugą dla dawnego admirała. Nalał bursztynowego płyny do szklanek i je rozdzielił.
- Opowiadaj po kolei o co chodzi. Ze szczegółami proszę.
Pięć minut ich nie zbawi a dzięki temu będzie miał przynajmniej rozeznanie w sytuacji.