Omawiana Fregata była dzieckiem Kuat Drive Yards. Owszem, miała ona dość słaby pancerz, jak na jednostkę tej wielkości. Odpowiednio silny i skonsolidowany ostrzał w "łącznik" dziobu i rufy mógł spowodować rozpad okrętu na dwie części. Trzeba najpierw przebić tarczę, a co może stanowić nie lada problem.

Część tyrady, poparta doświadczeniem, powoli dobiegała końca, a następna nie zdążyła się zacząć, bo przerwał ją nieproszony gość. Aleen warknął pierwszy, jakby mógł - to by odgryzł niebieską głowę. Powstrzymał go starzec, widocznie miał największy autorytet w całej grupie siedzącej przy stoliku.
No właśnie, nie wiedział z kim ma do czynienia. Trzy proste, a zarazem kluczowe pytania. Analityczne i szybkie myślenie, poparte lakoniczną wypowiedzią mogło świadczyć o wojskowych korzeniach podstarzałej dżentelistoty. Dziś usłyszał dwa ważne pytania i wiedział, że nie ma miejsca na żarty, tak jak tu i teraz. Liczą się tylko fakty. Zawahał się i po chwili odezwał.
- Doleciałem tu swoim frachtowcem. Łowcą nagród nie jestem, ale umiem strzelać z tego i tego. - wskazał ręką na blaster, a późnej na hydroklucz. - Chociaż posługiwanie się tym drugim idzie mi znacznie lepiej. - Dodał z nieco większym entuzjazmem.
- Propo Nebulona, to trzeba pierw przebić osłony. A wcześniej uniknąć wykrycia przez skanery. Mają wręcz imponujący zasięg. Jeśliby poszło coś nie tak, to wytropią i wyłapią was jak pchły na tyłku banthy. Zresztą nie ważne. Co tam wie zwykły mechanik - na pewno to, że nie chce skończyć w trumnie lub na kopalni. - Rzucił na koniec aluzję o kopalni błyszczostymu na Kessel'u.

Wolał nie wspominać, ani powiedzieć, jakim statkiem dysponuje i to mu się udało.  Wolał zataić jakie pieniądze włożył w "Grot". Nie był pewien, czy osobnicy przy stoliku wiedzą, co to jest honor. Nie znał praw jakie rządzą tym miejscem, ale pewnikiem było jedno. Umiesz liczyć - licz na siebie. Ich było sporo, on jeden. Łatwy kąsek, wystawiony na wabia. Na cywilizowane standardy można by go uznać za majętnego. Troszkę.

- Jest kilka zagrożeń. - wydawać by się mogło, że jego usta wykrzywiły się w lekkim uśmiechu.
- Myślę, że najgroźniejszym z nich jest załoga. Załóżmy, że unieszkodliwisz okręt, jego myśliwce, ale w jego wnętrzu dalej znajduje się kilkaset osób. W tym pewnie kilka dziesiątek szturmowców. Znając wartości imperium i ich ten śmieszny honor, na jaki się powołują - tanio skóry nie sprzedadzą. - Na chwilę przerwał by nabrać powietrza w płuca.
- Kolejne, mniej ważne są zagrożenia takie jak: myśliwce i inne jednostki wsparcia, obezwładnienie Fregaty na tyle, żeby była zdolna do lotu, ale nie mogła się odgryźć np. używając dział jonowych, miejsce i czas zastawionej pułapki, możliwość nadlatujących posiłków. Na wszystko potrzebny jest czas. Właściwie to jego brak, aby sprawić żeby statek zniknął i nie nadawał wystarczająco długo, by się nim zająć. - Nie był taktykiem wojskowym. Jeden z czynników był kluczowy, to pewne. Może to, że prócz małej armii, trzeba mieć załogę zdolną poprowadzić tego 300 metrowego, stalowego potwora. O tym jednak pomyślał za późno. Cisza wydawała się za długa by dopowiedzieć to zdanie. Spojrzał ukradkiem na niecierpliwiących się już podopiecznych owego "wodza".

- Cater, szefie. - wkomponował swoje imię prawie idealnie w wypowiedź staruszka.
-Przyznaję, tu masz rację. I dlatego jestem zwykłym mechanikiem, a nie wojskowym Panie... Kapitanie. - pokiwał z szacunkiem i uznaniem głową, uznając wyższość bardziej doświadczonej osoby. Uznał, że tytuł kapitana mu się istotnie należy, chociażby człek miał nie mieć statku lub być "w stanie spoczynku".
- Pomyślałem o przejęciu zamiast o zniszczeniu, niemal z automatu . Takie zboczenie zawodowe. - Zaśmiał się cicho. - Łatwiej i szybciej coś naprawić, wymienić, niż budować na wraku.
Przystawił szkło do ust, przechylił i niemal połknął ciecz. Ogień powoli pełzał po jego gardle w dół, aż do żołądka. Powoli zaczął się asekuracyjnie cofać. Chyba nie poszło mu za dobrze.

Pokiwał głową, potakując. Uśmiechnął się na tyle szeroko, na ile pozwalały mu wąskie usta.
- Dobrze, zabiorę się z wami. Spodziewajcie się mojego YV-330. - poczuł lekką dumę mówiąc o swojej własności.
- Jeśli plany ulegną zmianie, wywołajcie mnie przez komunikator. Muszę przygotować Grot do lotu. - wyrecytował z pamięci numer urządzenia jednemu z kompanów Kapitana. Na pożegnanie chciał zasalutować, ale szybko cofnął rękę. Nie salutuje się do "pustej" lub "gołej" głowy - jak to mawiają żołdacy.
Wycofał się powoli, odniósł szkło na blat. Zagadnął ludzką barmankę o długich blond włosach i długich nogach o złomowisko lub miejsce, gdzie zakupi trochę broni do swojego statku. Swe kroki skierował ku wyjściu, a później do "szrotu". Różne rzeczy tam "gonią" zdesperowani podróżni. Coś o tym wiedział. Drugą rozważaną opcją był "demobil" o ile takowy znajdzie.

Postanowił zaskoczyć starucha domontowując nieco uzbrojenia. Jak mu się poszczęści, to znajdzie sobie mechanicznego pomocnika do obsługi dodatkowej broni.

Jego skromny budżet, pomniejszony o koszt trunków, które wypił i postawił oraz skromny tip dla kobiety - musiał mu wystarczyć. Korzystając ze standardowego środka komunikacji na tego typu obiektach, jakim był system turbowind, najkrótszą i najszybszą drogą dostał się do "Taniocha". Wybrał ten sklep, ponieważ cenił w broni jej wręcz "śmiertelną" niezawodność, czego nie można było powiedzieć o wyposażeniu z drugiej ręki. Owszem, skusiłby się na ofertę Ugnaughtów, gdyby sam naprawił owy sprzęt lub dokonał obszernej inspekcji, na co niezbyt miał czas. 30 godzin mogło nie wystarczyć na sprawdzenie, transport i montaż. Na dodatkowe uzbrojenie, o jakie mu chodziło, nie miał pozwolenia, więc oferta "Wojaka" też nie wchodziła raczej w grę. Proponowane dobra przez  handlarzy, z akcentem na "mocno niezależnych", miałyby łączny koszt przekraczający możliwości Catera.

Podczas drogi trwającej kilka minut sporządził w pamięci krótką listę sprzętu o jaki zapyta. Działko laserowe, działo jonowe, może jakiś blaster automatyczny przeciw myśliwcom no i ewentualnie wyrzutnie rakiet, choć wątpił by na nią go było stać.
Wyszedł z turbowindy i raźnym krokiem ruszył w kierunku szyldu "Taniocha". Liczył, że przedstawiona mu oferta będzie zadowalająca i wybierze coś sensownego. Zdarzało się tak, że mniejsi producenci oferowali te same lub lepsze standardy lecz po nierzadko znacznie niższej cenie.

Podchodząc bliżej ujrzał w witrynie sklepowej to, po co tu przyszedł. Zatrzymał się, przeskanował wypukłymi oczami wyeksponowany towar. Jego wzrok skutecznie ściągnęła oferta promocyjna. Przestudiował jej zawartość i przekroczył próg. W dużej sali odnalazł niemalże raj. Wszystko czego potrzebował stało przed nim. Wystarczyło się przejść i rozejrzeć. Szczególnym zainteresowaniem obdarzył ciężkie działka blasterowe. Mijając kolejne modele czasem siadał na fotelu strzelca, przy kolejnych sprawdzał jak działają układy celownicze, a niektóre mijał bez zainteresowania. Nie omieszkał omieść wzrokiem broni laserowej. Miał jedno działko zamontowane na frachtowcu, ale uznał, że warto być na bieżąco. Spacerowym krokiem obszedł całą sekcję, po drodze mijając wyrzutnie rakiet. Dopiero teraz zdał sobie sprawę, jaki jest biedny. Marne 5 patoli, a na dozbrojenie swojego Grotu potrzebował kilkakrotnie więcej. Wyrzutnie rakiet odłoży na później. Ciekawym miejscem okazała się cześć pomieszczenia z bronią jonową. Porównywał kilka modeli rozważając zakup jednego z nich. Nazwy pomniejszych producentów wyposażenia nie mówiły mu za wiele. Kilka znał ze słyszenia, o innych wspominały holoartykuły branżowe. W praktyce okaże się, czy opinia CEC o innych, nie sprawdzonych producentach czegokolwiek okaże się prawdą. Opinia ta mówiła, że są to amatorzy i partacze. Co jakiś czas czuł na plecach wzrok sprzedawcy i pewnie właściciela sklepu.

Mając już wybrane modele, wreszcie podszedł do znudzonego, zielonoskórego Rodianina. Rozpoznał grę rozłożoną na ladzie.
- Kupię to lekkie działko jonowe będące w promocji oraz ten autoblaster za tysiąc. - wskazał dłonią kolejno na wspomnianą broń.
Miał ograniczone środki, czasu tylko 30 godzin, ale o tym nie wspomniał obcemu. W razie czego będzie się ostro targował. Dopuszcza inne modeke niż wybrał, byle tylko dopiąć transakcje do końca. Jest gotowy pójść gdzie indziej jakby poniósł porażkę.

Ostatnio edytowany przez Cater (2016-03-29 18:59:29)

- Yygh - zająkał się głupio, tracąc rezon. Nie o taką promocję mu chodziło albo nie o to działko.
- Aa... widocznie zaszło małe nieporozumienie, które mam nadzieję zaraz wyjaśnimy. - odetchnął głęboko, nabrał powietrza w płuca i kontynuował.
- Sprawa wygląda tak. Mam 30 godzin i 4900 kredytów. Potrzebuję zamontować jakąś jonówkę i autoblaster. - celowo zrobił pauze, by wznowić po chwili. - A szanowny pan specjalista mi okaże troszkę łaski i pomoże wybrać z dostępnych modeli. - zastosował taktykę: twardo, ale na litość.
- A i bym zapomniał. Jest możliwość wynajęcia sań repulsorowych albo innego środka transportu do przewiezienia na lądowisko zakuoionego towaru?

Po części rozumiał wychudłego jegomościa o podłużnej twarzy, gdyż sam był stawiamy w podobnej sytuacji. Wydawanie kredytów zawsze bolało. Najbardziej natomiast, gdy w grę wchodziły duże sumy.
Skoro nie miał, bądź nie chciał mieć dla niego kontroferty to poszuka gdzie indziej. Już miał odejść rozzłoszczony od lady, ale Rodianin nie wyczerpał do końca jego cierpliwości i sobie coś uświadomił. Czekał w napięciu, słuchając stukania palców w klawisze. Wysłuchawszy propozycji zawarcia transakcji odparł krótko i rzeczowo.
- Dobra. Biorę w ciemno. Pisz pan fakturę. - uśmiechnął się szelmowsko przy podawaniu niezbędnych danych. Papierologia trochę czasu zajęła, co nie było mu na rękę. Ważne, że doszło do kupna-sprzedaży.
Z naprawą nie powinno być problemu, tak jak i z montażem. Wycięcie wadliwych mocowań, zespawanie nowych, zabezpieczenie kawałkiem durastali. Zresztą nigdy nie wiadomo co wyjdzie po zajrzeniu w daną część. Bardziej zależało mu na autoblasterze. Zjonizowaną wiązką krzywdy nikomu nie zrobi, a bronią laserową już prędzej.