Tak jak miała złe przeczucia co do misji przed wyruszeniem, tak teraz wszystko zaczęło się spełniać. Mówiła im przecież podczas podróży, że jednak jest coś nie tak w tych ich planie. Rutyna zawsze może zgubić, tak jak i teraz. Dral przeżył i uciekł, Issa została oszołomiona i ranna. Nie była w stanie niczego zrobić, coś do niej docierało ale nic co by mogło jej pomóc. Chciała posłużyć się mocą, ale była zbyt rozproszona. Próbowała doczołgać się do krzaków i się w nich ukryć, niestety. Ktoś coś krzyknął, a później okazało się że zauważyli ją i zaczęli ją otaczać. Coś mówili, nie rozumiała i dalej uparcie szła przed siebie... w zasadzie to się czołgała. Nie poddawała się, chociaż wewnątrz niej rosła pewna rozpacz. Nie mogła użyć mocy, bo nie była w stanie... z drugiej strony by wydało się, kim ona była a wtedy Imperium by się zwaliło na ich głowy by ją pojmać i Ceri... właśnie Ceri... musi sobie poradzić.

Issa nie do końca rozumiała co mówili, a nawet jeśli to chciała jednak uciec z tego miejsca... nie chciała się poddać, bo jednak lepiej jest odbierana buntownicza osoba niż taka co szybko się poddaje. Niemniej jednak chwilę później dostała kilka wiązek aż straciła pamięć.

Obudziła się z bólem w głowie, przez który chciała wręcz krzyknąć jakby miało to pomóc - niestety, miała usta zakneblowane więc i to nie było jej dane. Próbowała się rozejrzeć dookoła, ale jako że ciemno dookoła, niczego nie widziała... Już pomijając, że nikogo nie widziała ani nie słyszała, to czuła się dziwnie i było jej niewygodnie. Czuła się naga i chyba w tym się nie myliła... Chciała poruszyć głową, ale coś ją blokowało więc tego również nie zrobiła. Czuła, że wisiała na czymś ale jest do czegoś przywiązana... dłońmi, palcami ruszać nie mogła... zaczynała się obawiać. Chciała wykorzystać moc ale ból głowy nie pozwalał jej na to. Była bezradna i mogła tylko czekać, a w tym czasie spróbować oczyścić umysł i wejść w stan medytacji.

Dzięki temu, że była sama to wykorzystała ten czas na uspokojenie się i na medytację, dzięki której ból już nie był straszny... przynajmniej nie ten który w chwili obecnej odczuwała. Była wyciszona i nawet nie przeszkadzała jej ta niewygodna pozycja oraz nagość. Bo to jednak tylko ciało, a każdy ma takie samo... no może nie mężczyźni i kobiety, ale wiadomo o co chodziło.
Mimo zamkniętych oczu włączony reflektor oślepił ją na moment i wyrwało z medytacji, którą sobie urządziła. Owszem, czuła zdenerwowanie i strach, ale dzięki wyciszeniu, medytacji właśnie udało jej się ograniczyć odczuwanie tych emocji. Najpierw chciała wiedzieć co od niej chcieli.
- Nie można powiedzieć, że to był zdradziecki atak. Nie należymy i nie należeliśmy do Waszej grupy - więc i o zdradzie nie ma mowy. Towarzysze uciekli.
Musiała grać, więc i musiała się utożsamiać z nimi. Może i nie była kimś cennym o ile się myślało, że była tylko Mando ale jednak znała położenie obozu, mniej więcej jak u prawdziwych wyglądała ochrona... Przynajmniej to, co zdążyła zobaczyć. Niewiele ale zawsze coś i niestety musiała chronić ta tajemnicę, nie dla Mando... ale dla Ceri. I niestety miała świadomość, że ta rozmowa nie będzie miła... widziała jak wyglądała i do czego została przygotowana.
Widziała jak trzymał igłę i nie musiała się długo namyślać co z nią będzie robił. Syknęła kiedy wbił jedną i kolejne igły. Bolało i to było nieprzyjemne. Jednak musiała wytrwać... innej rady nie było.
- Rób to skoro sprawia Ci przyjemność.
Warknęła dysząc, bo najbardziej boli moment wbijania igieł ale później jak już są w niej, nie było aż takie strasznie bolące. Niestety, to nie było koniec, ponieważ zobaczyła palnik a zaraz później poczuła kolejne dawki bólu. Zęby zaciśnięte... musiała być twarda.

Odezwała się w momencie kiedy ten jej wyjął knebel, ale zaraz później ponownie czuła jego smak w ustach jak i to, że nie mogła krzyczeć. Wiedząc co się będzie działo, to nawet się tego cieszyła... nie będzie mogła krzyczeć a więc pewne upokorzenie ją ominie. Musiała to wytrzymać, a później uciec i wrócić do Prawdziwych. Jednak z drugiej strony obawiała się, że żywa stąd nie wyjdzie - chyba, że da się złamać i wykorzysta moc. Mentalnie już przygotowała się na to, ale czy wytrzyma i ile? Gdzieś umysłem starała się uciekać w pobliże medytacji... ale jednak ból doskonale sobie radził, by nie mogła wejść w ten stan.
Mocno zagryzała knebel gdy igły robiły się gorące, aż w końcu stawały się czerwone a końcówki palców były skutecznie parzone. Ból jaki czuła był okropny, ale jeszcze dawała sobie z tym radę. Po prostu starała się wyłączyć i w zasadzie powoli jej się to udawało, tym samym udawało jej się ignorować większą część bólu.
I chwila wytchnienia, igły powoli stygły... ale kątem oka zauważyła, jak ten powoli wziął jakiś nóż. Nie, na pewno nie zamierzał jej poderżnąć gardła - tu chodziło o coś więcej niż tylko o sprawianie bólu i zabicie. Ostrze znalazło się niebezpiecznie blisko jej skóry, którą nacinał... z każdym nacięciem syczała, ale dopiero później cicho krzyknęła gdy niespodziewanie została na rany posypana sól. Wręcz oczy zacisnęła, zęby tak jak się rozluźniły tak znowu zagryzła nimi knebel. Bolało.
Tłumiła w sobie gniew, nie mogła popaść w złość i w nienawiść... wiedziała czym to się skończy... śmiercią tych wszystkich tutaj dookoła, ale i ściągnięcie uwagi Imperium na tą planetę. Jeszcze dobre cele i powody jej się trzymały.
Krzyknęła cicho przez knebel czując niespodziewanie cios w plecy... coś innego. I kolejne padające raz po raz... bolało, a łzy powoli napływały do oczu. Jednak to tylko ciało i nawet nie przejęła się za bardzo faktem, że teraz po zerwaniu resztek stanika świeciła cyckami.


Cycki na wolności... Chwała bohaterowi!

No to już całkiem świeciła gołym dupskiem przed nimi. Chociaż jeśli byli facetami, musieli przyznać że atrakcyjna gąska im się trafiła. Może i nie była Miss wszechświata, ale urody jej odmówić nie można było. Nie była jakaś tam słabą kobietką, a dobrze zbudowana... wysportowana, w kondycji... kobieta idealna.
Gdzieś pod świadomości, coraz gorzej się czuła będąc naga z rozwartymi szeroko nogami i ukazując swoją płeć oraz mając wypiętą pupę. Nie było to komfortowe ani w sensie fizycznym ani psychicznym - cud, że jeszcze nie pokusili się do pewnej rzeczy.
Niemniej jednak wróćmy do obecnej chwili i do jej traktowania. Rany powstawały mimo niechęci ofiary, próbowała wyrwać ręce ale ani drgnęły. Bolało, łzy pociekły a dodatkowo tamten okładał batem jej plecy. Początkowo udawało jej się zagryzać zęby, ale później już krzyczała w knebel nie mogąc wytrzymać gdy skóra pękała, a krew z jej ran leciała. Już ignorowała sól w nacięciach z przodu... No właśnie.
Oddechu jej zabrakło kiedy cios z pięści pierwszego kata został wymierzony w brzuch... Już nie zwracała uwagi na miażdżenie jej głowy, ale całą sobą odczuwała lanie pleców jak i bicie jej z przodu.
Zamiana... bat teraz uderzał o jej piersi, brzuch... raz trafił w jej policzek ale nie rozciął go tylko ślad zostawił. Później już było gorzej, łzy spływały a i psychicznie była już zmęczona a próba żeby się odciąć nie skutkowała. Czuła strach, nienawiść... początkowo żądze zemsty... powoli szeptała do niej ciemna strona mocy... po co ograniczała się... czemu nie korzystała z mocy? Jeśli Ceri jest słaba, powinna zginąć... takie i podobne myśli i słowa Ciemna Strona podsuwała, ale jeszcze stawiała opór temu... resztkami sił, a jednak dawała jeszcze radę jak i ciosom jakie obrywała.

Dziewczyna już teraz chciała aby dali jej spokój... już miała dosyć, a Ci jeszcze ją oblewali lodowatą wodą która z pewnościa nie należała do miłych odczuć. Plus był taki, że przez to nieco ją obmyli od krwi, potu... wypłukali trochę soli z jej ran. Ale co z tego, że była wykończona fizycznie i trochę psychicznie? Trening Jedi pomagał, ale ile można wytrzymać przy takich torturach? Na razie jeszcze wspomagała się upartością, złością i wściekłością. Była wkurwiona, ale jeszcze zdrowy rozsądek mówił jej, aby nie poddawała się.
Klaps w tyłek spowodował, że cała zadrżała z obrzydzenia... Wyszli.
Początkowa nadzieja, że chwilę spokoju będzie miała prysła po tym jak oświetlili ją a zamknięte oczy jej nie pomagały. Czerwień widziała.
Później do światła dołączyły okropne dźwięki oraz co gorsza, jej krzyki w knebel połączone w te dźwięki... to był koszmar, ale... ostatki silnej woli, wyłączyła się... nie zadawali jej bólu, więc i głucha na dźwięki była, kiedy stan medytacji ponownie się zbliżył. Udało jej się jakoś przeżyć przez kolejne dwanaście godzin, odpoczęła trochę dzięki medytacji... ciężka to praca była, ale opłacalna. Psychicznie się też w jakiś sposób podleczyła. Jeszcze silnych potrzeb fizjologicznych nie odczuwała, więc i z tego powodu nie odczuwała dyskomfortu.
Niestety, ale oprawcy wrócili.

Psychicznie stała się nieco twardsza, odzyskała swój upór i zawziętość ale złość nie minęła, choć szepty nie tej strony którą wyznawała ucichły. Delektowała się tym spokojem, bo jednak zawsze mogło być gorzej a tego nigdy za wiele w tej chwili.
Teraz jednak patrzyła się na niego, uważnie i prawie spokojnie. Owszem bardzo się bała tego co ją czeka... ale co jej to da, że będzie się zamartwiać? Najważniejsze aby dowiedzieć się, czego chciał mężczyzna i co ją czeka. W pewnym momencie ujrzała pewną skrzynkę, która już podświadomie jej się nie spodobała... właściwie już domyślała się co to, skoro były tam kable zakończone klamrami czy tam zwane krokodylkami. Nic mu nie odpowiedziała, bo jednak knebel w pysku dalej posiadała.
Krokodylek zamocowany na sutkach nie bolały aż tak jak te które poniżej. Otworzyła szerzej oczy kiedy sięgał tam a później jęknęła z bólu czując jak krokodylki są mocowane... miejsce bardziej ukrwione. Jednak później usłyszała kolejne słowa jak i... poczuła prąd. Szczęka zacisnęła się momentalnie jak przez ciało przepłynął prąd... ciało zesztywniało i gdy tylko wyłaczył opadło. Ból jaki przeżywała był okropny... ciężko oddychała patrząc pełna złości, nienawiści na oprawcę... jakby wzrokiem mogła zabić... to leżałby martwy.
I knebel wyciągnięty.
- Vessa Cortez... nie mam klanu.
Cóż... na pewno jej nie znali, a wątpiła aby mieli cały spis obywateli. Dlatego nie obawiała się wymyślić imienia ani nazwiska... a nawet jeśli... to nie da się złamać.

Patrzyła na niego wściekła... chciała go dopaść, pierwsze myśli o zabiciu skurwysyna zaczynały ją nachodzić, właśnie w tej chwili gdy prąd przepływał. Jako że tak się działo, a prąd przepływając raczej powodował że wszelkie mięśnie się zaciskały, kurczyły... to niestety dla oprawcy... krzyku nie było słychać, jedynie głośnie warczenie jako że szczęka się zacisnęła tak mocno, że i ją to również bolało.
- Vessa Cortez... bezklanowiec... miałam tą misją odkupić... swoje winy... wcześniej uciekłam z pola bitwy...
Nie zamierzała mówić prawdy, ale dała więcej szczegółów więc może mężczyzna uwierzy w tą bajkę... jakby mogła, to by mocą trochę wspomogła ale w tej chwili nawet o tym nie myślała, oprócz tego potwornego bólu.
- Nie znam... codziennie zmieniają trasy patroli... nie zdradzają mi takich... informacji... by w razie... zdrady nie mogłabym ujawnić...
Kolejna bzdura, bowiem coś wiedziała a przynajmniej gdzie był obóz. Wiedziała mniej więcej jak on wyglądał, ilu chroniło go... przynajmniej tyle co widziała. Jednak nie myślała aby zdradzić... uparcie kłamała, tak że prawie sama w to uwierzyła. Jedi może i powinien być prawy, szczery... ale Issa nie zawsze była tą grzeczną i mówiącą prawdę. Nie raz potrafiła jakiegoś mistrza okłamać nie wzbudzając podejrzeń chociaż to rzadkosć była i o błahostki chodziło.
- Szybciej... mnie zabijecie niż mnie puścicie...

Ostatnio edytowany przez Issa Maya (2016-03-29 03:45:26)