Zaraz tam lekkomyślność. Dral w czasie wojny nauczył się, że nawet najlepszy plan, posiadający multum opcji po prostu nie wytrzymuje w czasie konfrontacji z rzeczywistością. Często wystarczała jedna różnica lub jakiś błąd i koniec, plan do wywalenia. Dlatego więc przy planowaniu tej akcji mieli wszystko dobrze przemyślane aż do zrealizowania celów podstawowych.Później trzeba improwizować.
- Ok ok
Mruknął klon, wcale a wcale nie marudząc w myślach na ciężkiego nieprzytomnego generała.
Na razie mieli szczęście, bo w pobliżu nikogo nie było. Musieli jedynie uważać na reflektory, które poruszały się po ziemi w określonych kierunkach i odstępach czasowych.
- Możemy... już... iść?
Sapnął klon.

Skradali się więc dalej. Szło im dużo trudniej niż za pierwszym razem, ale dzięki współpracy udawało im się uniknąć wykrycia aż w końcu dotarli do ustalonego wcześniej PZ. Tam się okazało, że byli pierwsi, co trochę zaniepokoiło Drala. Spojrzał on nerwowo na chronometr. Oni zjawili się punktualnie, zaś Brex z Tracynem się spóźniali.
Na szczęście Ven zjawił się w miarę punktualnie.
- Widzę, że wam się udało.
- Ty?
- Cel główny wykonany. Cele poboczne wyeliminowane. Tracyn i Brex?
- Nie mam informacji.
- A'den?
- Nie mam wieści. Przestawię na średni zasięg.
- Ok.
- A'den? A'den? Słyszysz mnie?
Odpowiedzi nie było, co zaniepokoiło nieco dwójkę klonów. Ukryli się w głębi niewielkiego ciemnego zaułka, w którym czekali na pozostałych, przygotowując broń.
Tymczasem Issę nawiedziło poczucie, że coś jest nie tak. Przeczucie, że za chwilę coś się wydarzy i to nie było coś miłego.

Issa nie musiała im mówić, by chwycili za broń. Bracia cały czas zaciskali na niej opancerzone rękawice, gotowi do walki. Obecna sytuacja im się nie podobała, byli zdenerwowani, martwili się... ale też odczuwali solidny kop adrenaliny. To było coś, do czego ich stworzono i wytrenowano. Ich żywioł.
Wtedy odezwał się A'den i Dral wraz z Venem odetchnęli z ulga.
- Mamy mały problem. Jeden z generatorów miał awarię, dowódca zmiany wysłał tam techników. Za chwilę Brex i Tracyn zostaną odkryci.
- Co robimy?
- Ven zajmij pozycję Aurek-9. Dral, SPO.
- Tak jest.
TRacyn, jeśli mnie słyszysz pora wdrożyć POW. Wszyscy pozostali, przygotować się.
Klony jak wszyscy żołnierze posługiwali się skrótami myślowymi. Aurek-9 oznaczał, że Ven miałznaleźć wyższa pozycję, idealną do ostrzeliwania wrogów z karabinu i granatnika. SPO, czyli Standardowe Procedury Operacyjne. Dral miał się do nich zastosować i ochraniać pojmanego jak i Issę. Zaś PZD oznaczał Procedurę Odwrócenia Uwagi. Efekt tego ostatniego rozkazu Issa po chwili odczuła, gdy kilka budynków i składzików na terenie bazy wyleciała nagle w powietrze. Huk był przeraźliwy a od siły eksplozji zadrżała ziemia. Wszędzie wybuchł chaos, z którego skorzystali komandosi, otwierając ogień do biegających w panice wrogów.
- Zasada nr 1 - Zabij ich nim oni zabiją Ciebie
Mruknął ponuro Dral przeładowujac broń, po czym zakradł się do wyjscia z alejki i zaczął strzelać.

Zwykli ludzie i klony nie byli połączeni z Mocą tak jak Jedi, więc nie czuli nic, gdy zabijali się nawzajem. Dla Drala, Vena czy A'dena sprawa wyglądała bardzo prosto. Albo My albo Oni. Tu w zasadzie nie było żadnego dylematu moralnego dla nich. To Oni mieli zginąć od Ich pocisków. Tak jak podczas Wojen Klonów. Do tego byli stworzeni, a Issa jako generał powinna to wiedzieć.
Dral ostrzeliwał bez wytchnienia nadbiegających przeciwników. Początkowo miał przewagę zaskoczenia, jednak nie mogli tutaj zbyt długo tkwić, bo w końcu zostaną okrążeni i zabici. Sytuacja z każdą upływającą sekundą robiła się co raz gorsza.
- Status?!
Ryknął Ven do mikrofonu swojego hełmu. Po chwili odpowiedział mu A'den, skryty na jednym z dachów.
- Tracyn i Brex wydostali się z budynku. Sygnalizują uszkodzenie komunikatora. Przyparci do murów.
- Delta-7?
- Raczej 5. Pospiesz się.
- Się robi.
Ven zerwał się ze swojej kryjówki i pobiegł na pomoc braciom. Rozległy się huki eksplozji granatów, krzyki poderwanych na nogi wrogich "Nowych Mandalorian". Nocne ciemności co chwilę rozświetlały blasterowe bolty czy łuny eksplozji. Zupełnie jak na wojnie.
- Issa! Pomóż mi
To Dral przywoływał ją do siebie. Musiał cofnąć się głębiej w zaułek, gdyż pięciu napastników zmusiło go swoim ostrzałem do odwrotu. Wkrótce dotrą do ich kryjówki.

Dral zachowa zimn krew. Nie lubi zabija, podobnie jak Issa (preferowa strzelanie do droidw), jednak w tej chwili nie miało to znaczenia. W tej chwili czuł przepływ adrenaliny, która dawała mu potrzebnego kopa. Myślał jasno, jego ręka była pewna. Każdy strzał starannie wymierzony i świadomy. Nie walił na oślep jak jego wrogowie. To odróżniało go od innych.
Jednak nawet najlepiej wyszkolony klon nie da sobie sam rady z falą wrogów.
- Vode...! Przyda mi się tu pomoc!
Krzyknął do wewnętrznego mikrofonu Dral, który kilkoma celnymi strzałami pozbawił życia kolejnego napastnika. Sam tez oberwał dwa razy w pierś, ale na razie pancerz wytrzymał (choć zostaną po tych trafieniach bolesne sińce).
- Szyyyybko!
Krzyknął klon. Pomoc Issy dała im chwilę wytchnienia, ale tylko chwilę. Młoda jedi poważnie zraniła dwójkę napastników, Dral w sumie zabił dwójkę, ale do początkowej piątki dołączyło sześciu kolejnych.
Wtedy nadeszły posiłki w postaci Tracyna i Brexa, którzy zabili wszystkich wystrzałem z granatnika. Widok porozrywanych ciał był paskudny.
- Szybko! Wynosimy się. Ven skołował transport! [/color]

Żaden  pozostałych Mando nie wiedział, co się dzieje w głowie Issy, każdy z nich skupiony był na tym, by przeżyć. Największe szanse mieli w ciągu kilku pierwszych minut od ogłoszenia alarmu. Strażników obozu nie było aż tak wielu by mieli zdecydowaną przewagę. Ale w miarę upływu czasu kolejni żołnierze budzili się, ubierali i uzbrajali, co automatycznie zmniejszało ich szanse na przeżycie.
Dral z Tracynem rzucili się ku nieprzytomnemu dowódcy obozu by go przenieść. Brex miał ich osłaniać razem z Issą, a nad wszystkim czuwał A'den, ulokowany na największym budynku z obozie, z karabinem snajperskim w ręku.
W końcu ruszyli. Wybiegli na otwartą przestrzeń kierując się ku lądowisku. Blasterowe bolty śmigały ze wszystkich stron. W obozie panowała ciemność, nie licząc rozbłysków towarzyszącym wystrzałom. A'den już zadbał o to by żaden reflektor nie zdradził ich położenia. Ich bieg był straceńczy, do przodu na złamanie karku, pod ostrzałem wroga. To nie było tak, że nikt ich nie trafił. Każdy z klonów oberwał przynajmniej raz czy dwa. Ich pancerze pokryte były smugami i wgnieceniami, w niektórych miejscach płytki były znacząco uszkodzone. Żaden z nich długo już nie wytrzyma.
Na szczęście przed nimi pojawiła się niewielka kanonierka szturmowa, którą pilotował Ven. Pojazd szybko zaczął przyciągać ostrzał, więc nie mieli zbyt wiele czasu. I wtedy nadciągnęły posiłki...
Granaty eksplodowały w ich pobliżu, gdy Nowi Mando strzelali w ich kierunku z granatników. Kwestią czasu było to, że w końcu ich trafią. Jeden ze snajperów wroga wymierzył i strzelił, trafiając Drala w plecy. Klon wrzasnął i zwalił się na ziemię. Tracyn przebiegł jeszcze kawałek ale chciał się zatrzymać i pomóc bratu, ale Brex go złapał i wrzucił na pokład pojazdu.

Podniesienie Drala nie było takie proste. On sam wazył jakieś osiemdziesiąt kilogramów, jego pancerz kolejne dwadzieścia. Do tego dodatkowe wyposażenie w postaci broni, amunicji itp. Razem ponad sto kilogramów. Dlatego Issa miała problem by ponieść oszołomionego i rannego klona. Ale dzięki Mocy jakoś jej się udało i zbliżyli się do kanonierki, gdy Brex wyszedł im na przeciw, przejmując od niej swojego brata.
- Dzię...
Zaczął gdy kolejny pocisk z granatnika eksplodował niedaleko nich. Odłamki poleciały we wszystkie strony, wbijając się w ich pancerze. Kombinezon z pancernymi płytkami, który nosiła Issa zapewniał słabszą ochronę niż ciężkie pancerze Mando. Został przebity w kilku miejscach, ale to nie było najgorsze. Fala uderzeniowa rzuciła nimi niczym szmacianymi lalkami. Dral i Brex boleśnie odbili się od boków kanonierki, ale zostali w ostatniej chwili złapani przez Tracyna. Issa jednak zniknęła. Również walnęła w bok maszyny ale w przeciwieństwie do braci ona wpadła pod nią i przeturlała się po ziemi. Jej kombinezon został poważnie uszkodzony i przestał wysyłać sygnały do pozostałych. Była również mocno oszołomiona.
Tymczasem bracia kłócili się czy maja jej poszukać czy nie. Dral nalegał, Brex kazał startować. W końcu A'den podjął decyzję - misja jest ważniejsza. Kanonierka wystartowała...

Do oszołomionej Issy docierały strzępki różnych informacji. Krzyki, huk wystrzałów, błyski blasterowych i laserowych pocisków, szum silnika. Mando musieli się wycofać i odebrać po drodze A'dena, który wskoczył na pokład kanonierki z dachu najwyższego budynku. Któryś z obrońców obozu przyniósł wyrzutnię rakiet i wystrzelił. Maszyna pilotująca przez Vena starała się uciec, ale po kilkuset metrach została trafiona. Nie została zniszczona całkowicie, jednak uszkodzenia były na tyle poważne, że kanonierka zaczęła opadać ku ziemi. aż w końcu rozbiła się trzy kilometry od obozu.
Część Nowych Mandalorian zaczęła się organizować by dopaść uciekinierów i ich pojmać lub dobić. NA razie nikt nie zwracał uwagi na Issę. Na razie.
- Tam! Tam ktoś jest!
Krzyknął jeden z żołnierzy i już mały oddział skierował się ku niej, celując do niej z broni.
- Na ziemię! Na ziemię ty ścierwo!
Wrzasnął któryś. Sytuacja wyglądała fatalnie. Wrogowie otaczali ją, nie miała przy sobie miecza, zaś ze wzgledu na oszołomienie nie mogłą odpowiednio dobrze skupić się na Mocy.