*wzruszył ramionami*
Niby mieliśmy, ale czy to ma jakieś znaczenie, wpływ na zawartość? Może to pan zawinąć w kolorowy papier i dać mu. Z resztą on i tak sam tego nie otworzy. Chwileczkę… *I znowu sięgnął do komunikatora*
Savo, weź jakiś dobry komputer ze skanerem i przyjdź tutaj… *rozłączył* Zaraz przyjdzie mój syn i dowiemy się więcej, to długo nie zajmie a będzie pan spokojniejszy
*I rzeczywiście – Savo zjawił się dosłownie za chwile, a za nim wielki, umięśniony Recko o twarzy dziecka i z naiwnym uśmiechem, niosący pod pachą komputer, który inni musieliby nieść w dwóch rękach*

Spokojnie, panie Darvenie, spokojnie *Mówił, a w międzyczasie chłopcy zajęli się instalacją komputera na ojcowym biurku. Komunikator – a był to taki okrągły, w kształcie talerza – spadł. nawet nie zauważyli. Drzwi do pomieszczeń mieszkalnych się otworzyły. Weszła hiena, z wabiona głowami młodych Reszków. Chrumkając śmiesznie chwile się pokręciła, po czym wyszła zza biurka, z  projektorem w zębach, w podskokach, do Darvena, oczywiście w przyjaznych zamiarach. Zrobił się mały, przyjemnie rodzinny chaos. Ars stal przy Darvenie, trzymając teczkę w jednej rece*
Zawinie pan to w papier, połozy mu na podłodze i niech rozrywa, będzie zabawnie *nawet się zaśmiał. Widać było ze próbuje Darvena podnieść na duchu. Savo na chwile zrobił wielkie oczy, otworzył usta, ale nie zapytał. On nie wiedział, co to za dokumenty. Dla niego to były jakieś papiery. Kiedy stary Ars podawał dokumenty młodym Arsom, Savo spojrzał na niego jak przedszkolanka na gówniarza i postukał siew  głowę*
Taaato… gdzie ma być wirus? na papierze? Tamto mi daj! *i Ars podał mu całą „okładkę” będzie była płytka wyświetlającą, bo rzeczywiście chyba głupotę popełnili…*

*Hiena, niezbyt urodziwe zwierze, oblizała wargi, przymknęła oczy i siedziała przy Darvenie który ją głaskał. Recko rozsiadł się na fotelu ojca i z głupkowatym uśmiechem słuchał tego  co mówią dorośli. Chociaż sam tez był dorosły fizycznie, wiec to mogło dziwnie zabrzmieć.*
Widać uważała ze to jedyne wyjście, nie każdy potrafi mówić i robić coś wprost… *Ars rozłożył ręce na boki w bezradnym względem Abry geście* No nie popadajmy w skrajności…
*Savo właśnie zrobił identyczną minę jak wcześniej, ale chwila „zawieszenia’ trwała dłużej…* …Nie ufa pan nawet swojemu dro… swojemu Edowi? A doktor tez chciał dobrze. W końcu sam wysłał pan go na ta terapie na Hypori i chyba nie byłby pan zadowolony gdyby ten doktor nie dbał przede wszystkim o dobro pacjenta. Jednak myślę ze to co wcześniej zaproponowałem nie zrobi mu krzywdy. To z papierem. *Nagle coś zaszumiało nieprzyjemnie. Savo uderzył pięścią, i przestało* Biurko ma krótsza jedną nogę *Oznajmił młody. Recko zatkał uszy, śmiejąc się. Zaraz zaczęli skanować*
A tak w ogóle nie chce być niegrzeczny ale jak się ma podejrzenia, ze cos może być zakażone. lub może być zapalnikiem do czegoś większego, to wystarczy wywalić to do kosza. Nie spotka się z bazą i nic się nie stanie

to nie chodzi o autorytet a o zwykłą moralność. Bez urazy panie Darvenie ale jest pan jeszcze stosunkowo młodym człowiekiem… *Ars uśmiechnął się jakoś tak po ojcowsku i skinął głowa.*
Będzie dobrze. Trochę wiary. Wszyscy się denerwujemy. Savo?
*Savo mógł już coś powiedzieć, i powiedział ze: *
Nic tu nie ma. z całą pewnością z pełną stanowczością stwierdzam ze nic tu nie ma. Jak miałem do czynienia z droidem też nic w nim nie zauważyłem, co mój skaner wykrył by jako zagrożenie

Z tego co tu widzę tooo… tak, wszystko się zgadza. *odpowiedział Savo, wyjął dokumenty z maszyny, odmuchał je z kurzu, włożył do pudełka i podał Darvenowi przez stół*

*Zanim jeszcze drzwi za Darvenem się zamknęły mógł usłyszec jeszcze strzępek wylatujących słow: ale ma szczęscie pierdolony blaszak, a człowiek całe życie haruje… Niestety nie można było poznać, który z Ressków to powiedział*