Kontynuacja wątku z tego Tematu

Issa powoli budziła się po długim śnie i była to niezwykle przyjemna pobudka, bo pozbawiona bólu, który towarzyszył jej przez kilka dni brutalnych tortur. Młoda jedi leżała w wygodnym łóżku, okryta ciepłą kołdrą. Bez problemu mogła otworzyć oczy, choć przedtem miała z tym problem z powodu opuchlizny na twarzy. Był to pierwszy sygnał, że musiała spać dosyć długo. Co najmniej dwa dni, może dłużej.
Kolejną przyjemną niespodzianką było usztywnienie założone na lewe ramię. Było wykonane profesjonalnie i odpowiednio znieczulone, więc nie czuła bólu. Jej ciało pokryte było drobnymi sińcami i kilkoma opatrunkami. Największy z nich owijał się wokół jej torsu, chroniąc plecy. Leżąc na nich czuła przyjemny chłód, który przynosił upragnioną ulgę.
Issa ubrana była w damską bieliznę, choć trochę niedopasowaną do niej, a do tego miała na sobie zbyt dużą męską koszulę. Leżała w skromnie urządzonym pokoju, pomalowanym w beżowe kolory. Nad łóżkiem znajdowało się wąskie okno, które dostarczało dostatecznej ilości światła. Pod ściana stała drewniana szafa i komoda. Meble te były stare i wysłużone, ale wciąż solidne. Najwyraźniej ktoś o nie dbał. Wystrój pokoju uzupełniał mural przedstawiajacy scenę z zamierzchłej przeszłości Mandalore.
Drzwi do pokoju były starodawne i praktycznie niespotykane - nie automatyczne przesówne, a otwierane do środka, z klamką i zwykłym zamkiem na klucz. Praktycznie eksponat muzealny. Z reszty domu unosił się w powietrzu przyjemny zapach jedzenia, co od razu wywołało u Issy głośne burczenie w brzuchu.Była głodna jak rancorn na diecie

Ból pleców nie był wcale taki najgorszy. Issa tego nie wiedziała, jednak spędziła prawie osiem dni w zbiorniku z płynem bacta. Jej obrażenia były na tyle rozległe, że zajmujący się nią lekarze poskładali ją względnie do kupy, wprowadzili w stan śpiączki farmakologicznej i zapakowali do bacty, by szybciej i sprawniej doszła do siebie. W tej chwili była jako tako na chodzi. Oczywiście nim kości jej ręki się zrosną miną jeszcze tygodnie, zaś jej plecy powrócą do pełnej sprawności w mniej więcej podobnym czasie. Na szczęście mogła się poruszać oraz chodzić (bardzo powoli i ostrożnie!). Opatrunki na jej plecach zawierały sporą dawkę leków przeciwbólowych oraz bacty, wiec na razie jej to nie będzie aż tak doskwierać (ból nadal będzie odczuwać, ale nie będzie on paraliżujący).

Nie mogła wiedzieć jak długo nieprzytomna była i jakimi zabiegami medycznymi ją poddawano, ale ich efekt był odczuwalny przez nią. Po prostu Issa czuła się dużo lepiej, choć była bardzo osłabiona.
Dotarcie do wyjścia z pokoju było męczące i kłopotliwe, jednak to nie koniec jej wędrówki. Issa wyszła na wąski korytarz o długosci czterech metrów. Po prawej stronie miała drzwi, które prowadziły do łazienki, a po lewej do kolejnego pokoju. Korytarz kończył się w sporej wielkości salonie lub jadalni. W suficie znajdował się świetlik, który oświetlał całe pomieszczenie. W jego centrum stał masywny drewniany stół, stary, zużyty ale wciąż solidny (podobnie jak wiele mebli w tym domu). Z tego centralnego pomieszczenia odchodziły cztery korytarze, ten na prawo od Issy był najszerszy i najkrótszy, prowadził do kuchni, gdzie ktoś się krzątał. To z tego miejsca do jej nosa dochodziły wspaniałe zapachy. Prócz niej i tego kogoś w kuchni nikogo w domu nie było, choć na stole znajdowała się zastawa dla czterech osób.

W kuchni przesiadywał Tang, który nie miał pojęcia, że Issa już się obudziła i zdecydowała się na ucieczkę. W tej chwili pochłonięty był gotowaniem, co lubił robić w wolnych chwilach. Zostało mu to z czasu pobytu na Kamino, kiedy to z nudów wariował i musiał sobie znaleźć jakieś hobby. I tak jakoś padło na gotowanie, co przypadło do gustu jego klonom, które z chęcią pałaszowały wszystkie jego potrawy, nawet te nieudane (profesjonalnym szefem kuchni to on nie był).
W tej chwili gotował jedno z typowych dań Mando - na wielkiej patelni przyrządzał potrawę z mielonego mięsa, licznych warzyw wymieszanych w gęstym sosie. Wszystko to było odpowiednio doprawione (osobom o łagodnym podniebieniu po prostu wypali gardło). Zrelaksowany doglądał jeszcze piekących się placków pszennych, gdy usłyszał za sobą hałas. Z właściwą sobie paranoją porwał z deski kuchennej wielki nóż, który używał do gotowania i pojawił się w salonie gotowy do walki. Jednak ze zdziwieniem zobaczył nie wroga, a Issę.
- Co ty kurwa odpierdalasz, co?
Odstawił nóż na stół i szybko ruszył ku zataczającej się kobiecie. Fibal ubrany był dosyć niestandardowo. Do tej pory widziała go w pancerzu, dziś nie miał go na sobie. Na nogi naciągnął wygodne dresowe spodnie, do tego czarny bezrękawnik, odsłaniający umięśnione ramiona, pokryte licznymi bliznami i dwoma tatuażami (na prawym miał wielki symbol swojego klanu a na lewym czaszkę Mythosaura). Całości dopełniał biały fartuch z namalowanym wesołym Mando gotującym w swoim hełmie.

No podbiegł i ją złapał, by nie poobijała się jeszcze bardziej. Doskonale wiedział w jakim jest stanie, w końcu to on ją odbił (w zasadzie nie on, bo tylko dowodził) a potem nadzorował jej leczenie. Czuł się do tego zobowiązany, gdy się dowiedział, że pomogła uratować Drala. A takie wydarzenia traktował bardzo poważnie.
Złapał więc Issę i podtrzymał ją. Jednak widząc jak kiepsko się czuje postanowił wziąć ją na ręce i odnieść do sypialni.
- Za co chcesz przepraszać?
No był nieco skołowany tym. Bardziej spodziewał się solidnego ochrzanu za to, że wpakował ją w tą cała sytuację. Czuł z tego powodu lekkie wyrzuty sumienia (bardzo, bardzo lekkie!), dlatego się nią zaopiekował osobiście.
- Idziemy. I ani mi się waż ruszać tyłek z łóżka!
Rozkazał tonem nieznoszącym sprzeciwu, choć podszytym troską. Przeniósł ją ostrożnie z powrotem do sypialni (po tych tygodniach tortur i leczenia schudła dosyć) i ostrożnie ułożył ją z powrotem w sypialni.
- Uparta jettise

Ostatnio edytowany przez Tangorn (2016-04-02 00:35:26)

Wyczuł tą nerwową i odruchową reakcję, ale w odpowiedzi tylko złapał ją pewniej i mocniej, by się nie wyrywała. Nie dziwił jej się po tym co przeżyła, niewiele osób przetrwałaby tak długo jak ona, co było godne podziwu.
- Aha...
Mruknął, gdy nic nie odpowiedziała i wrócił do kuchni troszkę szybciej niż zazwyczaj, bo podejrzewał, że znowu spróbuje zwiać. Na szczęście obudziła się w samą porę na obiad, wiec tylko zdjął patelnie z kuchenki i przygotował dla niej jedzenie. Do miseczki nabrał trochę potrawki a na talerz położył kilka placków. Do tego dobrał jakiś sok z lokalnych owoców do popicia. Całość zapakował na tacę i przyniósł do sypialni, by mieć ją na oku. Tacę ułożył na materacu i spojrzał surowo na Issę.
- Powinnas coś zjeść, bo marnie wyglądasz
Coż, mistrzem komplementów to nigdy nie był. Podsunął jej tacę z posiłkiem i sztućcami, by mogła sama się obsłuzyć.

Z lekkim rozbawieniem obserwował jak wcina potrawkę, którą przygotował. Ciekaw był kiedy nagle przestanie jeść, by się napić. Danie te było bardo pikantne (jak niemal wszystkie w kuchni Mandalore), więc mogło trochę spiec jej usta i gardło. Nie była to oczywiście zamierzona tortura, Tang przygotował posiłek dla wszystkich, a że korzystał zawsze z ostrych przypraw to efekt był taki a nie inny.
- Spokojnie, bo się udławisz. Masz, popij
Podał jej szklankę soku, by mogła ugasić pragnienie i ulżyć swojemu podniebieniu.
- Jesteś tu bezpieczna, podobnie jak twoja uczennica. Jest na dworze, bawi się z moimi synami w strzelanie do celu. Miecze świetlne przyciągają zbyt wielką uwagę a bronić się trzeba
Podejrzewał, że mu nie uwierzy, ale wkrótce ta niesforna banda bachorów powinna wrócić, o ile nie spalili przy okazji połowy sawanny. Wtedy się przekona.