Skinął na Artoosix, by podjechał bliżej i nakazał mu zagłuszanie najbliższej komunikacji w promieniu paru metrów. Potem zasalutował przepisowo podszedłszy do majora i zaczął streszczać czego się dowiedział.
- Czwórka ciężko opancerzonych i dobrze uzbrojonych, chyba też świetnie wyszkoleni. Posługują się holoprojektorami, dlatego zwiad widział ślepy zaułek. Nie są zbyt przyjaźnie nastawieni i lepiej nie wysyłać kolejnych by to sprawdzili. To podchodzi chyba pod zagrożenie bezpieczeństwa. - streścił w miarę krótko i samymi faktami całe swoje zadanie. Po chwili też dodał ciszej obserwując ich reakcję- Dowiedziałem się też czegoś jeszcze przypadkiem. Planują rajd na Sundari, chcąc również zwiększyć produkcję nowych maszyn - komr'ków, oraz chyba renegocjować umowę z huttami. Sojusz jest niejako dodatkowym zabezpieczeniem Mand'alora. Ale to już pana działka ambasadorze.

Quinlan częściowo przysłuchiwał się rozmowie obydwóch mężczyzn, ale też tak jak poprzednio pozostawał czujny na okolicę. Zwłaszcza na tamtą zamaskowaną czwórkę mandalorian. Skoro przedłużali przerwę, to mogło oznaczać że coś planują gospodarze. Dla Quinlana było to częściowo jednoznaczne z kłopotami, wolał w ten sposób dmuchać na zimne niż wylądować nagle po uszy w bajzlu.
- Jakie są kolejne wytyczne panie majorze? Zrobić porządek za tamtą czwórką, czy też czekać na rozwój zdarzeń bezpieczniej? Ah, i chyba coś wspominali o projekcie Keldabe. Padło też słowo Crusader, ale to były pojedyncze słowa zatem chyba mniej ważne niż poprzednie informacje. - odezwał się gdy zostali sami.

Ostatnio edytowany przez Quinlan Ramis (2016-02-09 21:47:17)

Quinlan Ramis napisał:

Mimo obaw nic się nie wydarzyło. Tamci nie zakłócili obrad, nikt nie przerwał rozmów. Można było powiedzieć, że w tej kwestii Quinlan się pomylił lub zbyt się pospieszył z oceną sytuacji. No, ale przynajmniej mieli spokój. Powrót na pokład statku również przebiegł bez zakłóceń, co rozwiewało obawy i uspokajało czujność. Jednak on nie był taki pewien sytuacji. To że nic się nie wydarzyło pierwszego dnia, nie znaczyło jeszcze że nikt nie zakłóci obrad jutro czy ostatniego dnia. Według Therona spodziewano się imperialnej wizyty, ale czy stary jedi nie mógł się mylić?
Rankiem odebrał wiadomość od Devii, która już zabrała się za szperanie i węszenie. Wyglądało na to, że tutaj statku nie kupią. Chyba że używany a o taki Quinlanowi chodziło. Mając trochę czasu do kolejnych obrad postanowił się spotkać z dziewczyną i pogadać chwilę.
- Jak tam samopoczucie. Wycieczka udana po planecie? - odezwał się na powitanie do Devii.

Wątek kontynuowany w tym Temacie

Quinlan Ramis napisał:

- Nie martw się, nie mam zamiaru cię tutaj zostawiać. - uspokoił Devię. Skoro razem tutaj przylecieli to też razem odlecą. I nie było nawet innej opcji co do tego. - A co do nastrojów to dwie frakcje mają ze sobą problem. Pokojowa i uległa, oraz bojowa i trzymająca się starych tradycji bym rzekł. Dziwię się czasami, czemu ta pierwsza doszła do władzy.
Spojrzał na czasomierz, powoli dochodziła godzina ponownych rozmów, zatem musiał się zbierać.
- Na mnie już pora, widzimy się wieczorem. - rzekł do dziewczyny i wstawszy pocałował ją na pożegnanie. Dopiero po chwili ruszył na miejsce zbiórki.

Wątek przeniesiony z tego Tematu

Quinlan zdążył w ostatniej chwili na zbiórkę, w czasie której major wykonał tradycyjną musztrę a potem tradycyjnie przyjął rolę eskorty ambasadora w drodze do wieży MandalMotors, wszystko zgodnie z ceremoniałem dyplomatycznym.
Marsz przez ulice był dzisiejszego dnia mocno utrudniony, a to z powodu odbywającego się dnia targowego, który ściągał mieszkańców pobliskich farm i wiosek. Dlatego ochronę zwiększono do maksymalnego stanu dwudziestu osób, co spowolniło orszak. Z trudem przedzierano się przez tłumy niezbyt skorych do ustąpienia Mandalorian. Na szczęście nastroje panujące w Keldabe były spokojne, więc nie doszło do incydentów.
W wieży wszystko potoczyło się wg wczorajszego schematu. Delegacja Sojuszu spotkała się z grupą Mando w tym samym pomieszczeniu i rozpoczęły się długie rozmowy dotyczące porozumienia. Długie, wręcz niekończące się debaty były bardzo szczegółowe i przeraźliwie nudne, dotyczące różnych zagadnień politycznych. Doradcy się spierali, Mandalor i ambasador studzili nastroje, ale spięcia powstałe przez wzajemne niezrozumienie narastały. Po długich godzinach rozmów doszło niemal do rękoczynów, gdy wkurzony Iljaat Farr miał zamiar poić jednego z delegatów Sojuszu. Wkurzony major również miał pod górkę, gdy po raz kolejny starł się z Ordo Skiratą na temat środków ochrony zastosowanych przez Mando. W pewnym momencie Bradon zarobił silny cios w szczękę, co go powaliło na ziemię a całe porozumienie zawisło na włosku. W końcu jakoś Mandalor i Korinus się dogadali, zarządzono przerwę obiadową a po niej znowu zaczęto dyskusje od nowa. Największe emocje budziła kwestia wzajemnej pomocy militarnej. Mando chcieli ochrony całej ich przestrzeni (czyli Mandalore i księżyców, plus operacje górnicze w systemie) a Sojusz zgadzał się tylko na Mandalore. Rozemocjonowani Mando chcieli załatwić spór w tradycyjny dla siebie sposób, czyli mordobiciem, ale Mandalor po raz kolejny sytuację uratował i delegacje rozstały się w jako takiej przyjaźni.
Poza tymi incydentami dyplomatycznymi nie działo się nic szczególnego. Czwóra  nieznajomych z wczorajszego dnia nie pojawiła się tego dnia, jednak gdzieś w budynku kręciło się kilku innych podejrzanych osobników. Znajdowali się na tyle daleko, że tylko czasem wchodzili w zasięg postrzegania zmysłowego Quinlana. Jednak ich zabawki krążyły tu i tam, ukryte pod sufitem lub w wentylacji.
Drugi dzień negocjacji zakończył się kolejnym impasem. Przedstawiciele Sojuszu powrócili na swój okręt by odpocząć i zregenerować siły. Negocjacje z Mando były ciężkie, gdyż ci nie grali według dyplomatycznych reguł, łamiąc wszelkie ustalone zasady i konwenanse. Mimo to Korinus był dobrej myśli.

Trzeciego dnia rozmowy zaczęły się wczesnym rankiem i wszyscy stawili się tak jak zawsze w wieży na odpowiednim piętrze. Zbliżając się na odpowiedni poziom Quinlan mógł wyczuć unoszące się w powietrzu dziwne napięcie i nerwowość. W dodatku w sali konferencyjnej tłoczyło się więcej osób niż zazwyczaj.
Po dotarciu na miejsce bardzo szybko pojawiły się odpowiedzi na te pytania. Dwustronne negocjacje zamieniły się w trójstronne, gdyż pojawiła się tu delegacja Imperium. TRzech oficerów, dwóch dyplomatów w zdobnych szatach Senatu plus dziesięciu szturmowców stojacych w szyku pod ścianą. Byli to ludzie, nie klony.

Pojawienie się Imperium zaskoczyło przedstawicieli Sojuszu, gdyż tego się nie spodziewali. Imperialni chyba też nie podejrzewali, że wezmą udział w potrójnych rozmowach, zaś Mandalor wyglądał jakby mu grun osunął się spod nóg. Jedynie niektórzy jego doradcy zachowywali dobre samopoczucie. Niektórych to nawet bawiła ta nerwowa atmosfera.
Korinus przywitał się w imperialnym senatorem Par'rinem jak ze starym przyjacielem, wymienili różne grzecznościowe uwagi, porozmawiali niezobowiązująco nim przystąpili do rozmów. I o ile wcześniejsze dni były trudne, tak teraz znalezienie jakiegoś kompromisu graniczyło z cudem. Shysa rozmawiał z Korinusem, to wtrącał się Par'rin, gdy ten rozmawiał z Fennem to wtrącał się Korinus. I tak bez końca. Dyskusje zmieniały się w kłótnie, oferty zmieniały się jak w kalejdoskopie a atmosfera stawała się co raz bardziej napięta. Żołnierze Imperium i Sojuszu nieustannie przyjmowali wrogie pozy, Mando przezornie nosili ze sobą broń, do tego ruch tajemniczych osobników w wieży znacząco się nasilił, ale nikt nic nie widziała Quinlan ze względów bezpieczeństwa nie mógł nic zrobić. Na szczęście w pobliżu nie było żadnego Inkwizytora, zaś zwykli żołnierze go nie rozpoznali, gdyż jego podobizna nie znajdowała się na liście osób poszukiwanych. Ale Devi już jak najbardziej...
Negocjacje się przeciągały aż w końcu całkiem je przerwano i postanowiono przenieść na jutro. Wszystkie delegacje rozstały się w nerwowej atmosferze. Sojusz wrócił do siebie a Imperium do siebie...

Dzisiejszy przemarsz z wieży do okrętu był bardziej nerwowy i pospieszny. Major stoczył krótką, acz burzliwą rozmowę z Korinusem nim wrócił na swoją wcześniejszą pozycję, gdzie czekał na niego Quinlan.
- Od jutra wszyscy w pełnym rynsztunku bojowym wraz z hełmami. Nie wychylaj się, nie rób swoich sztuczek i obserwuj. Ambasador nie chce przerwać misji, uważa że to nie jest tragedia
Parsknął niechętnie Bradon. Co prawda pomiędzy Sojuszem i Imperium nie było żadnej wojny ani poważniejszych incydentów, to jednak oba państwa nie przepadały za sobą i często sabotowały się wzajemnie. Tak jak dzisiaj.
- To nie moje zmartwienie. Mogła wrócić na wasz okręt ale zdecydowała się pozostać, na własną odpowiedzialność. Przyjęcie jej stanowiłoby zagrożenie, gdyż jest niezdyscyplinowana i krnąbrna.
Pod tym względem jego stanowisko się nie zmieniło. Devii nie przyjmie pod jego ochronę.

Niestety ale Bradon już się nie zmieni, jednak nie musiał tego robić. To Galaktyka się zmieniła i od teraz zwykli ludzie nie musieli już dostosowywać się do życzeń jedi. To teraz oni byli zależni od tych maluczkich, takich jak Bradon. Od dobrej woli ludzi takich jak major mogło zależeć życie byłych członków Zakonu. I major doskonale o tym wiedział. Wystarczyłoby, żeby poinformował Imperium o obecności jedi, dając im zdjęcia i rysopis a mieliby przesrane.
Rozmowy się skończyły i cała delegacja dotarła w końcu do Gwiazdy Istaru, gdzie wszyscy się rozlokowali, by odpocząć. Wystawili jednak na resztę dnia i na noc silną wartę, by zminimalizować ryzyko zamachu. Quinlan miał wolną rękę na resztę dnia.

Krótko po opuszczeniu pokładu Gwiazdy Istaru Quinlan otrzymał odpowiedź od Devii:
"Cześć skarbie nie ma sprawy i tak mi się nudzi. Za kwadrans tam gdzie ostatnio?"
Chwilę później Ramis znalazł się w labiryncie uliczek Keldabe, które wiły się we wszystkie strony. Głównych ulic było kilka, za to pobocznych alejek i ślepych zaułków od zatrzęsienia. W o tej godzinie ulice były już wyludnione, wiele osób wróciło na swoje farmy lub do swoich domów, pozostali gromadzili się w tawernach i barach, by wypić po kufelku czy wspólnie obejrzeć mecz. Opustoszałe ulice miały ten plus, że łatwiej się po nich poruszało, minus był taki, że stawało się łatwym celem dla obserwatorów.