Drzwi otwarły się z sykiem, ukazując postać Shalassa. Dosyć nietypową, Selkathów rzadko się widuje, a co dopiero takich, którzy luźno mają na ramionach uniform Korporacji. Ryboludź nawet nie zwrócił większej uwagi na pomieszczenie do którego wszedł - całą jego koncentrację pochłaniał płaski cyfronotes, bardzo zmodyfikowany: na zewnątrz wychodziły jakieś obwody, a całość wyglądała bardzo nieestetycznie. To się nie liczyło, ważne, że wszystkie niezbędne dane programista miał pod ręką. Analizował drobny błąd w kodzie, więc odruchowo usiadł na krześle. Jedna z jego obdarzonych trzema palcami dłoni powędrowała do kła przebitego przez jeden z "wąsów". Nagle jakby nieco nieprzytomnie podniósł głowę - ot jedno z tych uczuć, które mu się zdarzały - coś jest nie tak. Ha! Gdyby kiedykolwiek zwracał uwagę na nauki w Zakonie Shasy, wiedziałby, że pochodzi to z tej samej umiejętności, która pozwala mu przesuwać przedmioty... W każdym razie po wyczuciu Nasha, odwrócił głowę w jego stronę, lekko przekrzywiając się na bok. Zdawał się mówić - ojej.

A Selkath po krótkiej chwili wyszczerzył rząd równych, białych zębów w szaleńczym uśmiechu. Rozbawiony poprostu był całą sytuacją.
-Shorka rchyba mhi shie pojeszbały drzwwi. - {Sorka chyba mi się pojebały drzwi}. Shalass wytłumaczył się swoim charczącym i świszczącym głosem, po czym jak gdyby nigdy nic wrócił do analizy - w końcu jego praca ważna i nie ma czasu się przejmować jakimiś przyziemnymi sprawami jak pomylenie kwatery. Stuknął kilka krotnie w przyciski na bokach i patrzył w ekran, z wyraźną zadumą na twarzy. Ludzka technologia dziwną była. Dlaczego oni sobie tak wszystko utrudniają? W końcu doznał olśnienia, kliknął jeszcze kilka razy, po czym ponownie się uśmiechnął. Jak zawsze gdy kończył pracę podrzucił cyfronotesem, który... zatrzymał się w powietrzu i zakręcił wokół własnej osi. Nikt mu nie mówił, że nie wolno się bawić mocą, nawet sam nie był pewien na jakiej zasadzie ona działa, poprostu wiedział jak przesuwać małe przedmioty, przydawało mu się to i - jak w tym przypadku -  efekciarsko wyglądało.

Małe pokłady, czy też brak większego wyszkolenia - wszystko jedno, Selkath wyglądał, na zadowolonego, bo chciał zadziwić nieznajomego swoimi zdolnościami i odnosił wrażenie że mu się udało! Z satysfakcją złapał urządzenie do ręki i położył w pierwszym lepszym miejscu. - Anho czerźć. {ano cześć} - odparł człowiekowi... Ludzie śmiesznie wyglądają. Musi kiedyś zapytać jak się im z tym żyje. Choć pewnie znowu zaczną zbędne wywody że życie jest nie sprawiedliwe... Te tendencje do stwierdzania faktów bywały nużące. W każdym razie Shalass był w dobrym humorze, krzesło było wygodne, więc nie zamierzał się ruszać. Ogólnie stwierdził, że kwatera bogatsza od jego, nawet dostęp do wody jest! A on sam musiał coś wykombinować... No proszę, życie jest niesprawiedliwe. Oparł się wygodniej, spod rozpiętego uniformu, widać było Manaański pancerz. Czarny, zrobiony z drobnej łuski, która błyszczała lekko... Na pierwszy rzut oka obca technologia.

Selkath przekrzywił głowę, lekko się uśmiechając. Musi przywyknąć, tutaj wszyscy się przedstawiają, mówią kim są... pora się przerzucić na Galaktyczne zwyczaje... Jego ręka powędrowała ponownie do kła, którym się bawił. Zastanowił się chwilę nad pytaniem, po czym dumnie odpowiedział. - Możhna. - w końcu takie było pytanie, a on mógł się podzielić informacjami o sobie. I nic więcej nie mówił. Widocznie nie zrozumiał, że "można" to taki dodatek i powinien mówić. Dlatego też patrzył na Nasha, mrugając od czasu do czasu swoimi rybimi, czarnymi oczami. Było w nich coś... trudno to określić, ale widać było, że miał swoją historię, jak wiele istot w tych czasach.

- Shalass - odpowiedział krótko, nazwa wymówiona została bardzo szeleszcząco, niemal niesłyszalnie, odrazu można było rozpoznać język Selkatha. - Mojhe hobbhy tszo jeszt wchodzenie ludzhom tho kwatrer. {Moje hobby to jest wchodzenie ludziom do kwater} - podzielił się, bardzo wylewnie jak na niego. Zapewne była to próba żartu, zarazem zwykłego jak i lekkiego naśmiewania się z tego stwierdzania zdań. Ryboludź najwyraźniej się rozgościł całkowicie, położył nogi na szafce, czy co to tam było. Póki gospodarz nie ma pretensji, on będzie sobie pozwalał, w końcu nie ma żadnego regulaminu w tej sali.

- Thak tszo moszżliwe {tak to możliwe} - odpowiedział na według niego ostrzeżenie na temat blasterów, jednak uśmiechnął się lekko. Wysłuchał reszty słów, po czym odparł bez ogródek i bardzo szczerze - Alhe ja szie nie przszeimujhe{ale ja się nie przejmuję} - nieco zdezorientowany zamrugał. Popatrzył na dłoń, ale zawahał się tylko chwilę. To bardzo popularny gest. Wiedział co należy zrobić. Wziął w swoją trójpalczastą dłoń Nasha i... pocałował ją. Zaobserwował to w warsztacie, kiedy jeden facet witał kobietę. Dziwne zwyczaje mają Ci ludzie. Shalass uznał, że to nowa moda, bo wcześniej porpostu się ściskało dłoń na powitanie. No nic, trzeba iść za trendem. - Whithaj oh piększny. {witaj o piękny} przypominając sobie słowa mechanika. Stwierdził, że to bardzo głupie, więc szybko wytłumaczył w swoim charczącym basicu, że nie podoba mu się forma w jakiej witają się ludzie. Podniósł cyfronotes. - Anho, throche na Manaańskie sthardardy przeszrobiny { trochę na manaańskie standardy przerobiony} podał komputer Nashowi.

Shalas podrapał się po brodzie wyraźnie zakłopotany. Widać popełnił gafę... -Ee... Ja whidziszałem phoprosthu sze sie lhudzie thak witajszą, to powtórzyszłem... Thak myszlałhem, sze tho nienorszamalne. {ja widziałem poprostu że się ludzie tak witają to powtórzyłem. Tak myślałem że to nienormalne } usprawiedliwił się Selkath wzruszając ramionami, a co sie tam będzie przejmował homofobem jednym. On chciał dobrze... ale Ci ludzie pokręceni jednak. W końcu uświadomił sobie, o co chodziło Nashowi, na jego twarzy pojawiło się... nie, na jego twarzy nic nie było widać, ale zrozumienie okazał podnosząc głowę w górę nieco z wymownym "ahaaaa".