{Bo co, strzelisz? Nadmiar energii uszkodził ci procesor}*Odgryzł się jeszcze astromech i w długą, zręcznie lawirujac miedzy gośćmi, gdyż miał do nóg przymocowane kółka, czyli rozwijał nawet przyzwoitą prędkość jak na takiego małego droida. Droideka ze swoimi trzema nóżkami raczej go nie dogoni, tylko w trybie kołowym, ale wtedy porozjeżdża wszystkich gości. Pech też chciał, że ten konkretny astromech bywał złośliwy i gdy akurat mijał jakąś tańczącą grupkę to niespodziewanie wywalił z siebie zapasik oleju, bardzo śliskiego oleju. Normalnie używał go do smarowania różnych części, ale w ostateczności bywała to zmyślna broń. Skutek? Zaraz zaczęli się wszyscy wywracać, wprost na Dżonego, gdyż robocik zaczekał chwilkę, by rozwścieczona droideka podlazła bliżej. A potem wiadomo, w nogi... a raczej w kółka, jak najdalej od droideki.* {Złap mnie durno kupo bronzium nie umiejąca nawet dodawać!} *I tak powoli na tej imprezie rodził się chaos*

*Strząchnął się, i chwytając się fałdów jak drabiny, umazany w Voittaggowym śluzie, co mu piękny jego noiwy garnitur zapaskudził, podniósł się do pionu*
Vottagg, ja… ja… ja kuhrrwa piehrrdole, zwiała mi dhrroideka! *wykrzyczał z  wytrzeszczem, bardziej do twilektanki bo Vottagg mu się zjarany wydal. I dobrze, bo…*
Nie, Dżony, spocznij, nie, słyszysz?! DŻONYYYY! *wystrzelił ręką w kierunku oddalonej od niego sporo maszyny która zaczeła strzelać*

*A zabrak? Twi'lekanka i hutt rozproszyli go przez co nie pochwycił astromecha mocą...i zaczęło się. Zabrak otrząsnął się by ruszyć za Dżonym i tym przeklętym astromechem gdy nagle na ziemi plama czarna rosnąć poczynała,a istoty najróżniejsze padać na Dżonego... Wszystko pięknie i gładko gdyby nie to,że już pierwsze kości trzasnęły gdy Dżony na czyjąś rękę nadepnął, kobiety...* Szlag! *Warknął w bieg się wpuszczając, po drodze Mocą spychając po śliskiej powierzchni tych nieszczęśników których głowy mogłyby zostać zmiażdżone lub torsy, tych z rękami i nogami na drodze Dżonego nie ruszał, to im się naprawić da, a zabrak nie chciał machać rękoma... i tak ruchy dłoni nieznacznie mogły by się komuś zdać dziwne. Tym bardziej,że gdy pierwsze bolty w stronę Dżonego lecieć poczęły ten niski mężczyzna znacząco przyspieszył do przodu ręce na boki rozsuwając przez co tłumy istot po bokach Dżonego w tył zostały pchnięte, poprzewracali się Ci w pierwszych rzędach w bezpiecznej odległości od Dżonego w stronę którego już ślizgał się zabrak który... padł na plecy błyskawicznie przez plamę oleju pomknął pod maszyną, lewą dłonią zmieniając nieco tor swej jazdy tak by wyminąć tylną nogę droideki. I tak tez istoty w lokalu były świadkami istnego akrobatycznego pokazu połączonego z łyżwami na oleju, bo Aru po przejechaniu pod droideką odbił się od podłogi plecami prostując się i okręcając twarzą w stronę Dżonego ręce ku niemu wyciągając. Teraz Aru stał naprzeciw Dżonego, na lini jego ognia, jeśli ten nie powstrzyma swej rządzy mordu astromecha wystrzeli do zabraka.* Wszyscy na ZIEMIĘ! *Ryknął też przy tym do wszystkich w tym lokalu. Serca zabraka pod wpływem adrenaliny i Mocy bić szybciej poczęły, ten gotów był by odskoczyć z linii ognia Dżonego jeśli ten by się nie powstrzymał jednak*

Ostatnio edytowany przez Aru (2010-09-02 23:11:30)

*Dżony cofnął się w zdumieniu i po chwili dosłownie oślepiło go, choć widział to, co każdy – jakiś dym, zasłaniający pole widzenia, zakłócenia drażniące masywne i… Aru co mu sie czołga miedzy nóżkami. Do tego jeszcze jego pancerz musnęły strzały. Kiedy Aru wstał, i Dżony, przez liczne systemy naprowadzające i pomocnicze które teraz zwariowały, dostrzegł go, przełożył działo do przodu, z  prawej na lewo i po prostu wyjechał zabrakowi sierpowym w klate, by go odepchnąć, a  potem – trzask, i tryb kołowy. Nieważne w kogo, w co, byle uciec od strzałów i rozgonić ten dym. Obrał kurs na słyszane piski. Było głośno, ale Dżony mógł je wyłapać*

Vottagg poruszył się niespokojnie. Gdyby sprawy się potoczyły inaczej pewnie byłoby więcej czasu do opowiadania, ale teraz nie było. Nie miał zamiaru ginąć. Udał się do loży, która była tutaj najbezpieczniejszym miejscem. Włąściwie była bezpieczniejsza niż jego apartament. Blaszana buda, w której była impreza była podczepiona pod resztki bazy militarnej, pewnego syndykatu przestępczego. Loża była zbudowana na ich fragmencie, dlatego jej zabezpieczenia były przeciw pancerne niemal. Hutt aktywował osłonę, która wyjechała ze ściany i zakryła 10 centymetrową warstwą przeciwpancernego szkła, szlachetny shebs Vottagga. Ochroniarze nie sprzeciwiali się. Gdyby było więcej czasu i jak już wspomniano sprawy potoczyły by się inaczej, Seco poznałby Arutopala, który był poprzednim uczniem. Tak więc teraz ku radości i podnieceniu Twilekanki bezpiecznie obserwowano walkę. Odrazu do głowy hutta wróciły myśli o tym, co zrobić, aby kiedyś mógł brać udział w takiej bitce.

*No to wszystko łądnie i pięknie w teorii wygladało, ale w praktyce to Aru oberwał kilka razy od blasterowych pocisków. Nie były to groźne rany, a tu w nogę dwa razy a tu w rękę raz. Miał szczęście, ze to były strzały z tych broni o słabszej mocy, bo te o większej sile rażenia akurat kierowały się ku toczącemu się Dżonemu. Wszyscy schodzili mu z drogi, a biedny astromech spieprzał dalej, a gdy droideka była już wystarczająco blisko to odpalił silniczki i podleciał do góry nad toczącą się kupą bronzium, wywalił resztki oleju a potem to podpalił, tak, że teraz Dżony był toczącą się kulą ognia. Czyli jeszcze gorzej... astromech zaświergotał coś i poleciał w cholerę, bojąc się o własne istnienie. Ale tez przypadkowo oberwał od zabłąkanego bolta, więc spadł na ziemię w jakąś stertę resztek, powstałą po zdemolowaniu cześci pomieszczenia, bo to co się tam teraz działo przypominało już raczej małą wojnę, gdyż chyba każdy do każdego strzelał i lepiej się kryć za osłonami, a Aru lepiej niech nie skacze nigdzie bez mieczy świetlnych, bo z bandą ochroniarzy wyrwanych spod kontroli nie ma większych szans. Najwiecej pocisków jednak szło w Dżonego wiec jeśli prędko tarcz nie podniesie, to oberwie solidnie... a jeśli chodzi o Seco, to dobrze zrobił, kryjąc się pod stołem, ale on niestety za długo nie wytrzyma, więc trzeba spieprzać.*

*Wychylił się zza lady. Nie zza stołu, zza lady – tam, gdzie barman stoi teraz był. Dostrzegł Aru i Dżonego. Dżony ucieka?
Ja pierdole – pomyślał po czym – zorganizowawszy sobie jakiś blat do osłony sam ruszył pędem do drzwi, po uprzednim wyskoczeniu zza szynkwasu, czy jak to sie tu nazywa*
Ahrruuu! Za mną! Zabije blaszaka, gołymi rękami go zajobie! *I tak się odgrażając poczał zwiewać z „lokalu”, licząc ze będzie szybszy od bolta*

*Dżony uciekł, Seco też, choć na pożegnanie otrzymał ze dwa bolty lekkiego kalibru, jeden w nogę a drugi w lewe ramię, ale nic mu nie będzie. Aru miał większe problemy, bo gdy tylko aktywował miecze świetlne to we wszystkich przestępców na sali wstąpił jakiś amok wojenny i zaraz wszyscy na niego swą uwagę skierowali, chcąc przyczynić się do zgładzenia lub unieruchomienia Jedi, w końcu za nich jest wielka nagroda, kilka milionów kredytów! Nikt nie odpuści takiej okazji. No i może kilku tam najemników padło od miecza i kilku od odbitych strzałów, ale Aru nie miał żadnych szans z kilkudziesięcioma całkiem nieźle strzelającymi ochroniarzami, robotami i wszelkiej maści przestępcami, rozsianymi po całej sali. Co prawda udało mu się dostać do wyjścia, ale bilans był kiepski, prawa ręka była niemal podziurawiona przez bolty, wiec stracił jeden miecz, nogi na szczęście ocalały tak jakby, wiec biec mógł, przynajmniej jakiś czas, no i miał częściowo sprawną lewą rękę. Tyle, że na ogonie bandę łasych na łatwe kredyty bandziorów, wiec ta decyzja była jedną z najgorszych jakie mógł podjąć zabrak. Przykro nam...*