Kobieta tylko uśmiechnęła się i jak gdyby nigdy nic podeszła sobie do okna i stanęła tyłem do T'kula. Ewidentnie była bardzo pewna siebie i nie obawiała się w ogóle siedzącego na łóżku szpitalnym Jedi. Wpatrywała się tylko w panoramę Nar Shaddaa.
W tej kobiecie było też coś dziwnego, coś było nie tak z jej aurą w Mocy. Była ona dziwnie przytłumiona, nieco odpychająca. Wręcz można było usłyszeć w głowie taki cichy szept "to nic interesującego", daj sobie spokój.
- Wiele mnie kosztujesz... T'kul. Zastanawiam się co z tobą zrobić.
Ten głos z pewnością pau'anin rozpozna, w końcu słyszał go w tej ciemnej piwnicy. I choć jego umysł był wtedy mocno przytłumiony z powodu narkotyków, to jednak pamięć miałz pewnością dobrą.

Morrigan stała cały czas do niego plecami, nawet się nie odwróciła by spojrzeć na niego. T'kul mógł widzieć w szybie niezbyt wyraźnie odbicie jej twarzy, ale z pewnością mógł dostrzec jej złośliwy uśmieszek wyższości.
- Na prawdę, próba zabicia mnie poduszką byłaby raczej... śmiechu warta. A innych "broni" nie znajdziesz, postarałam się o to
Cały czas przemawiała spokojnie, nawet nie zareagowała gniewnie na te próby ataku na nią, chociaż doskonale zdawała sobie sprawę z tego co T'kul w tej chwili czuje. Kontrolowała sytuację, o czym pau'anin z pewnością nie wiedział. Nie miał pojęcia co ona potrafi, kim w ogóle jest poza suchymi informacjami z jej życia. I do tego ta aura zniechęcająca do wszelkich badań, działająca subtelnie na jego podświadomość.
Ale mimo to Moc alarmowała T'kula - ona jest niebezpieczna!
- Przestań więc szamotać się jak dziecko we mgle, to na prawdę nie przystoi Jedi. Powiedziałabym bardziej, że do ciebie pasuje stopień padawana

Poduszka jednak nie doleciała do niej, zatrzymała się jakieś dziesięć centymetrów od niej a potem została odrzucona  stronę T'kula. Morrigan nawet się nie poruszyła. Zakomunikowała jednak pau'aninowi że na Mocy to ona też się trochę zna.
- Twojej? Jakiej twojej?
Zakpiła sobie kobieta, bo w sumie po tym jak go łowcy nagród powalili to został dokładnie przeszukany i obrabowany. Jedynie jego miecz świetlny się ostał, przechowywała go Morrigan, ale o tym wiedziała tylko ona. No i przywódczyni tych najemników.
- Nie trzeba było zachowywać się jak kompletny idiota. I tak, wdepnąłeś w niezłe gówno
Bawiła ją ta rozmowa i mimowolnie przywoływała na myśl inną, którą odbyła jakiś czas temu. Poznała wtedy obiecującego ucznia sitha, młodego duga któremu towarzyszył Mandalorianin. On był intrygujący i tajemniczy, zaś T'kul... zabawny. Swoim zachowaniem nie wpływał też za bardzo na poprawę jej opinii o nim.
- O tak, poćwiartowałbyś mnie. Aż cała drżę na myśl o tym
Zręcznie udawała głos pełen przerażenia a potem zaśmiała się głośno. Cały czas była bardzo pewna siebie, nic nie robiła sobie z tego, że obok niej siedzi wyszkolony rycerz Jedi. Morrigan albo była bardzo pewna swoich umiejętności albo bardzo przekonująco grała taką osobę. W jej aurze nie można było wyczuć żadnych oznak strachu czy fałszu.
- Hmm... zastanowię się. Dużo mnie kosztowałeś. No i ta twoja choroba pokrzyżowała mi szyki. A pomyśleć, że Jedi powinni być bardziej odporni niż "zwykli ludzie"
Nieustannie stała do niego plecami, nie zaszczycała go nawet spojrzeniem. Musiało to być na prawdę irytujące.

Zapadła dłuższa cisza, której nie przerywała Morrigan. Gapiła się tylko w panoramę miasta, zastanawiając się nad tym, co zrobić z T'kulem. Tą niewydolnością organizmu pomieszał jej szyki, w końcu umożliwiła jemu i trandoshaninowi ucieczkę z tego ich więzienia by się przekonać czy są warci jej zachodu, a tu proszę. Ten o mało co nie wykitował, zaś jego kolega okazał się całkiem niezłym materiałem na najemnika. Bezwzględny, brutalny, pozbawiony sumienia. Ideał. Morrigan miała nadzieję ,że te tortury sprawią, że T'kul wpadnie w krwawy szał i zacznie mordować strażników (których  nawiasem mówiąc chciała się pozbyć), przechodząc tym samym na Ciemną Stronę Mocy. Potem musiałaby go tylko odpowiednio zmanipulować, co za trudne nie powinno być. A tak wszystko szlag trafił i ona pozostała z cholernym dylematem. Kosztował ją kupę kasy.

Jego strażnicy trochę przesadzili, ale w sumie już nie żyli więc ukarać nikogo nie mogła. No ale kto mógł przewidzieć, że dawka narkotyków, która nie powaliłaby nawet zwykłego studenta kompletnie rozłoży na łopatki rycerza Jedi?
- I pomyśleć, że ktoś inny w twojej sytuacji bardziej przejąłby się faktem, że to od mojego widzimisię zależy twoje życie
Powiedziała spokojnie, chociaż była lekko wkurzona. Nie lubiła być lekceważona, oj nie lubiła. Ale była też na tyle rozgarnięta, by wiedzieć kiedy ktoś ją prowokuje do wybuchu. Znała trochę nauki Jedi i potrafiła zrobić z nich użytek by się opanować.

Nie był to wybuch, raczej zwrócenie mu uwagi na jego raczej kiepską sytuację.
- Hmm... a więc tak
Mruknęła pod nosem a potem się odwróciła i przemaszerowała przez pokój zmierzając w stronę wyjścia. Jeśli T'kul spuści wzrok z sufitu to pewnie jego oczy dostrzegą bardzo zgrabny tyłek Morrigan oraz sposób w jakim się poruszała. Każdym krokiem milcząco kusiła swoimi wdziękami, które z premedytacją podkreślała.
Pokaz jednak był krótki, bo zaraz też przeszła przez drzwi, które się zamknęły i przez kolejne kilka godzin pau'anin był sam, nie licząc małego droida który przywiózł mu coś do jedzenia. Żadnych kotletów, kanapek itp tylko jakaś papka najpotrzebniejszych zwiazków odżywczych. Generalnie była ona bez smaku i zapachu.

T'kul spędził kolejne godziny w nudzie, bo nikt go nie odwiedzał, ni licząc pojawiającego się sporadycznie droida medycznego. Jego stan był względnie stabilny ale i tak by się całkowicie wyleczyć będzie musiał spędzić kilka dni w szpitalu. Medycyna poczyniła znaczne postępy, ale nawet obecnie lekarze nie byli w stanie kogoś wyleczyć z kilka minut. Cudów nie ma.
Wieczorem pau'anina odwiedziła na chwilę pielęgniarka, dostarczyła mu lekki posiłek, sprawdziła wszystko i sobie poszła. Podobnie wyglądały następne dni, poranny obchód lekarza i pielęgniarki, potem sporadyczne wizyty droida medycznego i wieczorna wizyta lekarza i pielęgniarki.
Szans na ucieczkę zbytnio nie było, bo pod drzwiami czekali uzbrojeni strażnicy a w szpitalu kręciło się jeszcze kilku ludzi Morrigan. Przez okno wyskoczyć też się nie dało, bo było zablokowane no i pokój był umiejscowiony wysoko.
W końcu jednak w ciągu kolejnego dnia drzwi się otworzyły i do środka wszedł elegancko ubrany człowiek, w garniturze i w kapeluszu. Na oko miał tak 40-50 lat, na twarzy poznaczonej zmarszczkami miał lekki zarost.
- I jak się podoba szpitalne żarcie?