Brak jaj. Owszem. Miał je fizycznie, ale psychicznie chyba mu ich brakowało. Zin podrapał się po głowie i pociągnął nosem.
-Zawołaj salową. Na pewno coś ma.-Powiedział do Seco i w końcu postanowił wstać. W końcu nogi miał całe. Jeśli nie pozwolą mu wstać, to chociaż sobie usiądzie. Poderwał tułów do góry, oparł się jedną ręką o łóżko, a następnie zsunął nogi z wyrka. No i usiadł, patrząc na Sel. Rzecz jasna jednym okiem, brakujące oko już mu opatrzyli i zabandażowali, coby zakażenie się żadne nie wdało. Podobnie było z jego ręką. Również była owinięta solidnie bandażem. Zin tylko lekko nią poruszał. Nadal go bolała. Nie przyzwyczaił się jeszcze do swojego kalectwa.-No tak. Porozmawiamy o tym w domu. Ściany mają uszy.-Dodał po chwili. Spojrzał na rysunek i skrzywił się lekko.-Rysuje jak Varienek. Jak miał dwa latka też tak rysował.-Wyrwało mu się. No i wróciły wspomnienia z Coruscant, kiedy żył szczęśliwie ze swoją rodziną. Pracował dla WAR-u. Wszystko się wspaniale układało. Wyjazdy nie były za częste. Jedynie dwa razy, wezwano go do serwisu sprzętu. Raz na Felucii, raz na Ryloth. Poza tymi dwoma przypadkami, Zin miał bardzo statyczną i spokojną pracę, do której koniecznie chciał powrócić.

*Podrapawszy się po łbie wzruszył ramionami i wycofał się by na ta salową krzyknąć co by przylazła i cos dała.*
No pewnie tak. nie wiem, ile latek może mieć Dżony, ale pewnie… sześć, siedem. Od daty phrrodukcji, a  intelektualnie – Tang uważa ze cztehrry. Są niby testy jakieś tam rhozwojowe. Nie wiem, kuhrrwa, to dhrroideka. Wyłazi na ulice na pathrrol, duhrrne ludzie błyskają mu w oczy fleszami apahrratów, ani się obejrzymy kuhrrwa i kogoś ustrzeli. I będzie wtedy wielkie pohrruszenie – bo strzelił.
*wziął wdech by kolejną porcje słow z siebie wyrzucić, kiedy – jakby czytając w myślach, do sali wlazła salowa a za nią dwa droidy*
Zabieramy państwa
*oznajmiła, kiedy droidy chwyciły lewitujące łóżka*
Na materac panie Kobdar. Zostaną państwo zabrani do sali, a  pani przygotowana do operacji.
*Seco wycofał się by nie przeszkadzać, i słowem się nie odezwał. Widać przyzwoitość miał. Baba zła – Seco warczy, baba dobra to i Seco dobry. *
No to zdhrrówka *pożegnał się Seco bez entuzjazmu (zupełnie jakby żałował ze przyszedł) kiedy ich wywozili. Dalej już będzie lepiej. Kobdarów zabrali na sale a Seco poszedł do domu dopilnować zmycia podłogi, albo zrobić to samemu bo ten Gucio co go tam zostawił z dzieciakiem na pewno takich skomplikowanych rzeczy nie umie*

T'kul został tu przetransportowany z lekkim poślizgiem ale i tak w miarę szybko, bo w końcu użyli aerowozu. Od razu zajęli się nim wykwalifikowani lekarze (to co, że niektórzy bez dyplomu?) i przetransportowali go na salę, gdzie udzielono mu niezbędnej pomocy. Następnie upchnięto go do jakieś podrzędnej sali i pozostawiono go pod opieką pielęgniarki, wrednej i starszej duroski.
Od wydarzeń związanych z niezbyt udaną ucieczką minęło trochę czasu, więc organizm T'kula miał szansę nieco dojść do siebie pod czujną opieką lekarzy.

T'kul leżał w izolatce, był sam na sali a za jedyne towarzystwo miał nieco ponuro wyglądającego droida medycznego, który kontrolował stan pacjenta. Sama sala nie wyglądała też zachęcająco. Białe ściany, biały sufit spod którego zwisały tanie lampy. Na szczęście w sali było okno, które znajdowało się na prawo od jego łóżka. Widok był nawet niezły, widać było strzeliste wieżowce Nar Shaddaa. Po lewej stronie okna zaś znajdowały się całkiem solidne drzwi i w sumie tyle. Żadnych ozdób i sprzętów prócz elektroniki medycznej i łóżka.

Gdy T'kul zbudził się po raz drugi to droid odnotował to i powiadomił pielęgniarkę. Po kilku minutach drzwi otworzyły się z sykiem i do środka weszła starsza duroska. Skórę na twarzy miała nieco obwisłą, ale jej czerwone oczy nadal emanowały blaskiem będącym odbiciem jej ostrego temperamentu.
- No w końcu raczyłeś się obudzić. I co, picia się zachciało, co?
Mruknęła do niego, ale podeszła do łóżka i podsunęła mu szklankę wody by mógł się napić.

Duroska odstawiła szklankę i zaczęła sprawdzać wszystkie przyrządy z raczej niezbyt zadowoloną miną. Należała do grona osób wiecznie niezadowolonych z życia czy też pracy, cały czas narzekała i tak dalej. Ale chyba była jedyną pielęgniarką, która miała na tyle mocne nerwy by przebywać w jednym pomieszczeniu z jakimś najemnikiem, łowcą nagród lub innym typem spod ciemnej gwiazdy.
No a gdy T'kul tak sobie śpiewał, to ona marudziła pod nosem, że jej trafiają się sami popierdoleńcy i świry. Potem oczywiście zaczęła utyskiwać na wysokość wypłaty, kiepskie warunki żywieniowe, brak systemu emerytalnego i składek zdrowotnych. Ogólnie w dupie miała samopoczucie pau'anina, ale niestety dla niej płacono jej za opiekę nad takimi wykolejeńcami życiowymi.
- Tee śpiewak operowy, jak się czujesz? Bo kazali zapytać a siusiumajtki coś przychodzić sami nie chcą

Tee... bez takich mi tu.
Warknęła gniewnie a przez jej twarz przewinął się grymas oburzenia, ale potem dosyć szybko zniknął. Nie była przyzwyczajona do takiego traktowania, raczej do krzyków w stylu "wypuść mnie stąd inaczej cię zarżnę jak nerfa" czy coś w tym guście. Tutejsi pacjenci gentelmenami nie byli.
- Hmm... co proponujesz?
Zapytała po krótkiej chwili namysłu i przysunęła się do niego.

Duroska zmrużyła nieco oczy podejrzliwie, bo jej to generalnie źle pachnęło. No i też zaczęła analizować sobie wszystko w głowie. Jeśli pomoże T'kulowi to zarobi, może nawet nieźle. Ale istniało też ryzyko i to spore. Jeśli ją nakryją to wywalą z roboty, w najlepszym przypadku. A w najgorszym trafi na czarną listę Morrigan, która to wszystko finansowała. A to ostatecznie przeważyło szalę.
- Nie jestem zainteresowana
Mruknęła i cofnęła się od łóżka. Jak to mawiają tu na Nar Shaddaa, jeśli mieszasz się w sprawy lepszych od siebie to możesz się poparzyć.

Duroska prychnęła pogardliwie.
- Tia jasne, to nie ciebie by zabili za tą próbę przemycenia wiadomości
Pielęgniarka kończyła swój obchód, musiała jeszcze tylko dopilnować kolejnej aplikacji odpowiednich leków i po prostu będzie się zbierać. Może i nie miała tutaj sielskich warunków życia, ale też nędznego żywota tutaj nie prowadziła. Miała rodzinę, względny spokój w domu, jedynie w pracy dostawała ciężkie przypadki, ale w sumie odpowiednie profity też z tego powodu miała. A marudzić każdy lubi, zwłaszcza ktoś kto ma taki marudny charakter.
Kończyła właśnie swoją pracę, gdy poczuła coś dziwnego. Zmarszczyła czoło, przystanęła i rozejrzała się po pokoju, a potem czym prędzej stąd zwiała.
T'kul też nie mógł w zadowalającym stopniu panować nad Mocą, jego organizm był w kiepskim stanie, co przekładało się na jego zdolności.
A po ucieczce pielęgniarki został sam bez możliwości ucieczki. Przez okno nie da rady, bo za wysoko, drzwi zabezpieczone były a on broni nie miał więc też odpada. Musiał więc leżeć i się nudzić, bo nawet głupiego telewizora tutaj nie mieli.

W końcu jednak po kilku godzinach drzwi znowu się otworzyły i do środka weszła jakaś kobieta, którą można by wziąć za człowieka, gdyby nie kilka drobnych szczegółów. Przede wszystkim w oczy rzucał się czerwony kolor jej skóry, brak włosów na głowie i przede wszystkim oczy, intensywnie pomarańczowe, pozbawione źrenicy i tęczówki, za to nakrapiane ciemnymi, regularnie rozmieszczonymi plamami. Z daleka przypominało to drobną siateczkę pokrywającą oczy.
Jej niezwykłego wyglądu dopełniały tatuaże, a przynajmniej coś co je przypominało. Miały falisty kształt i biegły po obu stronach jej głowy, łącząc się ze sobą na wysokości ust. Odróżniały się one intensywną barwą niebieskiego i błękitu, a w kilku miejscach ciemnej czerwieni. Podobny tatuaż przebiegał od jej czoła przez całą głowę. Ten miał barwę ciemnej czerwieni z ciemnoniebieskimi obwódkami po bokach.
Tajemnicza kobieta ubrana była nieco bojowo. Miała na sobie obcisłe, solidne spodnie do których przytwierdzone były płytki pancerza. Do tego miała na sobie nieco dłuższą kurtkę, również pokrytą w kilku miejscach płytkami pancerza. Do tego była  dobrze dopasowana, podkreślająca atrakcyjną sylwetkę kobiety.