- No chyba mu się trochę popierdoliło, bo chyba trochę z Zinem mieszkał. Może dlatego mu sfiksowało procesor?
Była to szeroko znana teoria spiskowa na temat złego wpływu pana Kodbara na otoczenie, żywe i nieżywe. Ale lepiej porzucić ten temat, bo jest grząski jak bagna na Dagobah, a lepiej skupić się na Dżonym. Niestety Tangowi nie dane było długo odpocząć od tego, bo wyobraźnia Seco zadziałała a Mando po prostu zdziwił się jak cholera.
- No oby to nie było śmiertelne... kurwa takich wizji to ja nawet po pijaku nie mam
Tang był w szoku i to dosłownie, bo to sobie wyobraził i... nie, lepiej pominąć to.
- Jak chuj... dzwoń tam kurwa o ile tego nie zrobiłeś. Bo jeszcze ciebie los wyrucha i zapłodni

- No koniecznie, bo Kodbarowie to jebnięta rodzina...
Ale dla Kodbarów to Tangi byli jebniętą rodziną, więc vice versa. Ostatnio jakoś stosunki Tanga z Zinem zrobiły się napięte, a że Mando jest raczej niezbyt skłonny do kompromisów i po prostu idzie przed siebie jak taran, to biedny inżynier dostaje w dupę za każdym razem. Aż dziw, że jeszcze wytrzymuje.
- Tak, jasne.... ty a jasnowidzenie. Dobra koniec pierdolenia, jedziemy bo chcętnie popatrzą jak twoi "robotnicy" srają w gacie
Tang był raczej zwolennikiem takich rozrywek. Więc bez ociągania się ruszył za Seco, potem pewnie wlezie do aerowozu i polecą, modląc się, by tym razem lepiej to wyszło.

Po kilkunastu minutach od opuszczenia portu kosmicznego, Kobdar dotarł do miejsca, w którym wspomnienia nadal były żywe. Wszystko tutaj do niego wróciło. Wybuch tego miejsca, przerabianie imperialnego frachtowca i hektolitry wypitego z Tangiem alkoholu. To miejsce kojarzy się z dobrymi i złymi wydarzeniami, choć ostatnio tu miały miejsce wydarzenia tragiczne. Chcąc nie chcąc, jakoś to wszystko do Zina wracało. Każdy przedmiot kojarzył mu się z pewnym wydarzeniem. Brama wysadzona w powietrze, osmolone drzwi. Ślady pożaru są tu do tej pory, nikt tego nie kupił, nie przejął. Kto by to chciał? Kobdar uchylił z trudem drzwi i wkroczył do środka. Kurz unosił się w powietrzu, większość tego co zostało została pewnie rozgrabiona. Szafki narzędziowe zostały roztrzaskane na strzępy, narzędzia przestały istnieć. Nic, co kiedyś świadczyło o "świetności" tego miejsca nie miało racji bytu. Mimo wszystko, Zin uśmiechnął się pod nosem. Cieszył go fakt, że wrócił do tego miejsca, które było swego rodzaju początkiem jego tułaczki po galaktyce.

Ta martwa przestrzeń miała nadal jakąś wartość, dla Zina. Pamiętał jak zaczynał pracować w tym hangarze. Na początku miał tutaj podstawowe narzędzia, proste maszyny, które robił sam. Im więcej przychodów miał z lokalu, tym bardziej inwestował w to miejsce. Później stało tutaj kilka naprawdę dobrych maszyn, co prawda, lekko przestarzałych, ale wystarczały do tego, co Zin tutaj majstrował. Teraz wszystko zostało zniszczone i rozgrabione. To smutne, łza kręciła się w oku Kobdara. Przykucnął przy jednej z szafek, pochwycił ją i zaczął ją powoli podnosić. Może jest to ta szafka, w której Zin miał albumy ze zdjęciami. Kiedyś nie przywiązywał sobie do tego większej wagi, ale teraz, gdy stracił dosłownie wszystko co miało dla niego jakąś wartość, zdjęcie może być dobrym czynnikiem podnoszącym morale.

Znalazł album. Wystarczyło go teraz tylko przejrzeć, choć to miejsce się do tego nie nadawało. Oczyścił album dłonią. Zdmuchnął kurz i zakasłał przez to. Ten album z pewnością podniesie jego morale, będzie mu przypominał o wszystkich dobrych chwilach. Przetarł załzawione oko dłonią. Schował album za pazuchę kurtki. Obejrzy go sobie w innym, nieco lepszym miejscu. Wypadałoby teraz obejrzeć jego stary lokal, który był chyba jeszcze prowadzony przez jego przyjaciela rodianina. Bez niego ten interes by nie powstał. Opuścił to miejsce, ze łzą w oku. Spojrzał z tęsknotą za siebie i zamknął powykrzywiane, obite i osmolone drzwi. To byłoby na tyle w tym miejscu. Stanął naprzeciwko mostu prowadzącego do jego baru. Nie będzie wchodził wejściem dla personelu. Kto wie, co tam może go spotkać. Tak więc, jak każdy szanujący się klient ruszył w stronę głównego wejścia.