- No ja mam lepszą historię... wpakowałem się na statek, którym rządzi jebnięta sztuczna inteligencja. A by ciekawiej było, to się rozpadał... a zbudowała go jakaś zapomniana rasa rakatacośtam jakieś 40 000 lat temu. Tu przyleciał po droidy, które przenosiłem z Dralem, Tracynem i jednym dżedajcem a na koniec chuj mnie zostawił... gdyby miał dupę to bym mu ją skopał.
Wybełkotał Tang już całkiem składnie a i pozwalał z siebie zdejmować płytki pancerza, bo sam nie da rady. W dodatku w rękawicach był, więc to zasadniczo już utrudniało cokolwiek. A tak niech się Jena namęczy, idzie mu całkiem nieźle.
A co do historii Tanga to brzmiała ona jak wywody szaleńca albo scenariusz holofilmu science-fiction.
- Ogólnie, nie ufaj statkom z SI. To jebani chuje... i w ogóle, dobrze, że uczysz się od najlepszych... masz tu wódę? suszy mnie

O chłopców to paradoksalnie się nie martwił, zostali tam z dżedajcami, wielką kupą metalu Edem i całym arsenałem jaki miał. Jeśli durny statek nie spełni obietnicy o wypuszczeniu ich to sami to zrobią a to go zaboli.
- To się nazywa ekipa poszukiwawcza...
Mruknął Tang trochę nieświadomy zamieszania jakiego narobił. W końcu poinformował A'dena co zamierza i że nie powinien się martwić przez okres tygodnia czy dwóch. Ale chyba spanikował, ale minęło więcej czasu niż myślał. Właściwie, to nie miał pojęcia ile czasu minęło. Zegar na frachtowcu się przepalił w zeszłym tygodniu. Chyba wtedy.
- Ile nas nie było?

- Dziewięć? Znikałem już na dłużej
Cały Tang, brawura przyprawiona szczyptą lekkomyślności i braku przewidywania tego, co sobie pomyślą jego bliscy gdy tak nagle zniknie. Po prostu za długo żył sam, by pamiętać o czymś takim, że ktoś się może o niego martwić. Ale on to już się za wszystkich martwił.
- Tiaa... żywy wrak, jak zwykle. Mnie się tak łatwo nie pozbędziecie
Uśmiechnął się arogancko, ale nie chciał się przyznać nawet przed sobą, że w ostateczności... chciał tej śmierci. Już miał dość życia, za długie było, za dużo problemów, za dużo złych decyzji podjął w życiu. Umieranie jest dużo łatwiejsze, po opłakują go przez kilka dni i ruszą dalej. A tak znowu musiał sobie z tym wszystkim radzić. Shabla...
- Ta stacja... to chyba stocznia i ma ze 40 000 lat. Tak Dral coś wspominał. Kupa złomu która o mało co mnie nie zabiła.

Nie tylko Jena się postarzał, Tang też. Zarobił kolejne blizny, między innymi te dwie na policzku, wyglądał gorzej niż wtedy, gdy dla WAR pracował, za niedługo stuknie mu pięćdziesiątka. Obaj już byli takimi przeżytkami. Powinni siedzieć na dupskach w domu, opiekować się wnukami, dobrze radzić swoim dzieciom no i korzystać z życia ze swoimi żonami. A jak to wyglądało w rzeczywistości? Tang miał czterech synów, którzy byli klonami-dezerterami, więc póki istnieje Imperium to żyć im nie dadzą, Jena stracił żonę, jego dzieci są gdzieś rozsiane po Galaktyce a on sam siedzi po środku szamba zwanego Przymierzem. To młodzi powinni walczyć, nie starzy, już wypaleni.
Chociaż... w ostatecznym rozrachunku to chyba jednak Jena lepiej wypadał.
- Dobra, wiem że wyglądam jak kupa osik... przeżuta i wypluta przez rancorna. Co u ciebie słychać, bo o swoim stanie gadać nie chcę...
Bo pewnie się zacznie w końcu kazanie o tym, że zmierza ku autodestrukcji.

No Jena różnił się całkowicie od Tanga ale to dobrze, bo jakby byli podobni to by mogli się nawzajem pozabijać, za trudne charaktery. A tak dogadywali się, jakimś cudem się przyjaźnili i wszystko było w porządku.
No rozebranie Tanga powoli postępowało, zdjęcie kombinezonu chyba najbardziej kłopotliwe było, bo on dosyć szczelnie do ciała przylegał, nie był taki workowaty jak większość innych. No i po jego zdjęciu widać było doskonale te wszystkie Tangowe blizny, które dla wielu wyglądały okropnie, ale on je lubił. Pamiątki po bitwie, chociaż większość dałoby się operacyjnie usunąć.
- No szczęściarz z ciebie... dalej jesteś z tą... eee... yyy... jak jej było? Nie pamiętam
No jakieś kroki tam słyszał, ale na razie nie zaprzątał sobie tym głowy.

No każdy musi dbać o higienę swojego pancerza! W końcu dla Mandalorian to druga skóra, więc musi być odpowiednio wypielęgnowana, wypolerowana i zadbana. Ryski nie może nawet być! No dobra, z tą ryską to trochę przesada, bo pancerz Tanga to w sumie same rysy i ślady po trafieniach. W ogóle można by powiedzieć, że pancerz jest w lepszym stanie niż skóra Fibala.
- Ahaa...
Mruknął. No tak, Teona. Taka niebieskawa z piórkami na głowie. Już tak mniej więcej ją kojarzył, rozmawiali chwilkę przez holonet.
- no to dobrze, że cię puściła. I dzięki za piwo
Sięgnął po nie i zaraz się do niego przyssał. Spragniony był strasznie...
- Ekhm... nie masz niczego do jedzenia może?

Tang tymczasem żłopał swoje piwo w raczej szybkim tempie. Przez te przebywanie w próżni nic nie pił  i był cholernie spragniony. W międzyczasie pojawiła się myśl, by zamontować w kombinezonie taką rurkę do picia, taką jaką mieli komandosi republiki, ale po namyśle uznał to za nieco niepraktyczne w dalszej perspektywie.
Odstawił puszkę czy też butelkę i tylko zerknął na Mavhonica. Dziwni tak było leżeć  i nic nie robić. Ah jak on nienawidził z tego powodu szpitali. Nic tylko leżeć i odpoczywać. Zwariować idzie!
- I tak się nigdzie nie wybieram, nawet jakbym miał gdzie