-Wiesz jaka jest istotna różnica między nami? Ja doświadczyłam na własnej skórze dokąd to prowadzi. Straciłam niemal wszystko i musiałam praktycznie od zera pracować nad tym wszystkim. Dla niej to może być zwyczajny kaprys. Nagle zechce zejść z ciemnej strony, a później jej się to odmieni. Taka jest między nami różnica.
I była to znacząca różnica. Serra odbiła się od przysłowiowego dna. Musiała pracować nad sobą, stawiać kroki niczym młodzik, który się uczy wszystkiego. A przypadek Devii? nagle zechciała od tak sobie zejść ze ścieżki mroku. Równie dobrze od tak może sobie do niego powrócić, bo ma taki kaprys.
-Jestem marnym materiałem na przykład dla kogokolwiek.
To była akurat prawda. Serrę powinno pokazywać się jako przykład, jak NIE NALEŻY postępować, bo można na tym wyjść niezbyt ciekawie.
-Owszem i jest tutaj trzymany niejako na siłę. Powinien też dostać jakieś zadanie, bo tutaj zwyczajnie się dusi.
Choć byli tacy różni, pod tym względem nie różnił się zbyt wiele od niej. Też chciał działać, a nie siedzieć na tyłku i się kisić. Oczywiście jego by nie zabrała, bo nie chciała go narażać na niebezpieczeństwo, a druga kwestia, nie wiedziała jak się zachowa.

-Co nie zmienia faktu, że dalej jej nie ufam, a nie będę mieć czasu, aby mieć ją na oku.
Nosz cholera, Serra nie była niańką. Chciała ją sprawdzić, to niech zaangażuje ją do czegoś innego.
-Mam wystarczająco wiele własnych zmartwień, aby brać na siebie następne.
Taka była prawda. Zbyt wiele myśli zajmowało jej głowę, aby miała niańczyć jeszcze jakąś upadłą. Nie polubiła tego pomysłu i nie polubi. Już wolała jakiś zwykłych żołnierzy. Może mniejsza siła w nich tkwiła, ale przynajmniej była pewna co do nich, a w jej wypadku było odwrotnie.
-Nie.
Zaprzeczyła
-Co najwyżej mogę być przykładem tego, dokąd zaprowadzi nieumiejętnie wykorzystanie mocy i przerost ambicji nad własnymi siłami. To nie jest materiał do naśladowania.
Akurat w tym momencie się myliła. Serra przez to przeszła i sama znacznie lepiej wiedziała, czym się kierowała w tamtym momencie i ta jej "ludzkość" nie miała znaczenia, bo nijak się miała do faktycznego stanu.
-Byle nic poważnego. Miej na niego oko, bo z jednej misji poszukiwawczej nie chcę ruszać na drugą.
Dodatkowo, Cho'da by ją chyba zabił za nie przypilnowanie go. Zdecydowanie nie chciała tutaj jakieś wpadki. Chciała jedynie, aby mógł się wykazać, to wszystko. Będzie miał okazję też spożytkować na coś swoją energię, a nie będzie tak bezczynnie siedział.

-Jej obecność już mi przeszkadza. Wiesz doskonale, że pracuję sama.
Tutaj niejako była zmuszona do tego, aby zająć się młodzikami. Wcześniej jednak, za każdym razem spotykała ją samą, a tu na siłę niemalże próbuje ją wcisnąć Serrze, co zdecydowanie jej się nie podobało. Aby z kimś współpracować, potrzebne było zaufanie, a wobec niej takowego nie miała. Dalej wychodziła z założenia, że więcej zdziała sama.
-Oby, bo wrócę zza światów i nie dam ci odpocząć nawet przez sekundę.
No tego to by jej chyba nigdy nie wybaczyła, jakby po powrocie okazało się, że stan młodzików uległ zmniejszeniu. Wtedy dopiero by poznała, czym jest furia Serry. Na razie nie miała jednak podstaw, aby o tym myśleć.

-Dlatego nie utrudniaj od samego początku.
Trochę inaczej zinterpretowała jej słowa, no ale niech się nie dziwi. Nie wiedziała przecież, w jakim kontekście je wypowiadała. O nią martwić się nie musiała. Tyle czasu udało jej się przeżyć bez wsparcia, więc i teraz się uda. Poza tym, to mogła się okazać krótka wycieczka dosłownie po nic.
-I uda się, jeżeli nie będę musiała ciągle patrzyć się za swoje plecy.
Zapewniła ją, po czym wysiadła z turbowiny, która zjechała na odpowiedni poziom. Cóż, tego można było się spodziewać. Serra była dość oporna, jeżeli chodzi o współpracę... nie ważne z kim. Teraz nie wiedziała, czego właściwie ma się spodziewać i czego szukać. Dlatego wolała uniknąć problemów już od samego początku. Zawsze działała w pojedynkę. Na współpracy już wiele razy się przejechała i nawet współpracując z Leri nie wyszła na tym zbyt dobrze, podczas pojedynku z inkwizytorem. Niech więc się nie dziwi, dlaczego wolała podążać własną drogą, która była drogą samotną.

Kontynuacja wątku z tego Tematu

Moc napisał:

Quinlan przemilczał swoje uwagi, gdyż Rohana i tak już była zła na niego. Choć określenie "zła" może być nieco zbyt delikatne. Nie była też pełna wściekłości i gniewu, wiec ciężko określić jej stan. Na pewno bardzo nie spodobało jej się to, że sprowadzili tu tego blaszaka bez jakiegokolwiek sprawdzenia jego "osoby" i intencji. Ale tu Quinlan nie był wyłącznie winy, bo generałowi już się oberwało za te rażące naruszenie zasad, które sam ustalił a nad którymi ona miała czuwać. Bo jak do cholery ma zapewnić bezpieczeństwo ich małej grupie, gdy dowództwo i reszta bezmyślnie ignorują jej zalecenia? Tak więc mirialanka nie była w nastroju na to, by bawić się w improwizowaną dezinformacje.
I kolejna rzecz. Już nie lubiła R2. Za dużo gadał i był zbyt cwany jak na jednostkę astromechaniczną. Jej R3 z czasów Zakonu nie posługiwał się nawet pełnymi zdaniami a ten tutaj nawija i nawija.
- Spotkasz się z dowództwem to im wszystko wyjaśnisz
Skwitowała krótko. Nie miała ochoty na dyskusje, to nie była jej "działka", znała się na walce i infiltracji, dyplomacje zostawiała komuś bardziej elokwentnemu niż ona sama. Znała swoje miejsce i nawet nie próbowała udawać, że nadaje się do tego typu rozmów.
W końcu znaleźli się na niższych pokładach dowodzenia. Rohana zaprowadziła ich do sali konferencyjnej.
- Wejdźcie. Ja tu zaczekam
Mruknęła i wpuściła ich do środka.

Quinlan i Devia znali to pomieszczenie, gdyż gościli już w nim. Szeroka sala, z ozdobnym, owalnym stołem w którego centrum znajdował się wbudowany w blat holoemiter. Dookoła stały wygodne krzesła na których zasiadali goście. Dzisiaj w pomieszczeniu przebywała pani kapitan Teona Sall i generał jedi Artanis Theron. Oboje wpatrywali się w przybyłych z uwagą. Omwatka zdradzała w Mocy oznaki napięcia, zaś towarzyszący jej jedi był oazą spokoju, której nie sposób było przejrzeć.
- Witajcie, wchodźcie
Powitał ich uprzejmie Artanis.

-witajcie - odpowiedziała wchodząc za Quinlanem. Była ciekawa jak dalej się sytuacja rozwinie oraz czy czasem nie dostaną bury od Artanisa za brak ostrożności. Pytanie jednak jak inaczej miała postąpić w takiej sytuacji? Osobę by sprawdziła lub wyczuła mocą ale maszynę? da się wogóle sprawdzić maszynę? w dodatku samoświadomą? Bardzo w to wątpiła.

Teona kiwnęła głową na powitanie dwójce nie-jedi, a potem utkwiła wzrok w astromechu. Nie była zbyt entuzjastycznie nastawiona do tego pomysłu i w zasadzie tylko Artanisowi R2 zawdzięczał swoją wizytę tutaj. Ona sama przejawiała raczej wrogie uczucia względem droidów z powodu niedawnej wojny z Konfederacją. Zdarzały się bowiem sytuacje, gdy Sepy podrzucały na pokład jednostek WAR'u przeprogramowane astromechy i droidy techniczne a te dokonywały sabotaży. Tak więc złe wspomnienia rzutowały na jej podejście do R2, które było bardzo niechętne albo wręcz wrogie.
Artanis był bardziej otwarty na współpracę, choć do pewnej granicy.
- Witaj. Cóż, powiem szczerze zaciekawiło mnie to. Mały astromech, który uzyskał samoświadomość zajął się... no właśnie, czym się w ogóle zajmujesz R2?
Ciekawiła go historia tego droida. Nie miał ona aż tak dużych uprzedzeń jak kapitan Sall, co nie znaczyło że był łatwowierny.
- Usiądźcie, proszę
Wskazał Devii i Quinlanowi miejsca po czym wszyscy usiedli na krzesłach. Prócz astromecha oczywiście.