-O czyli wiesz, jak myśli inkwizytor? To bardzo ciekawe. Może ja się czegoś jeszcze nowego dowiem
Niech nie obraca kota ogonem. Taka płynęła z tego mądrość.
-Nie wiesz, jak myślą inkwizytorzy, nawet ja tego nie wiem, choć miałam bardzo bliski kontakt z ciemną stroną. Poza tym, oni nie są jedynym zagrożeniem. Niektórzy w takich jak ty czy ja widzą solidny zarobek i to ich należy bacznie obserwować, bo nawet nie będziesz wiedział kiedy, a wylądujesz w klatce u jakiegoś Hutta.
Jej głos nie był już tak delikatny. Był bardziej zdecydowany, bo znów wszystko odebrał nie tak, jak powinien. Światopoglądu chłopaka zmienić nie miała zamiaru, ale jego wpatrzenie w jedyną słuszną ideologię przyniesie jemu i innym zagładę, a do tego nie miała zamiaru dopuścić. Dlatego należało rozumować jak przeciwnik, aby nie dać się zaskoczyć. W obecnych czasach należało być elastycznym. Tacy przeżyją, a nie osoby ślepo wpatrzone w jedyną słuszną doktrynę, nie słuchające rad innych, choć płyną one z głębi serca.
-Nie? A moc, która przez nie przepływa? To są właśnie słowa, które próbujemy zrozumieć.
Wyjaśniła jej. Musi zacząć pojmować rzeczywistość inaczej, niż widzą ją jej oczy. Świat dla istot wrażliwych na moc był zdecydowanie bardziej skomplikowany i czasem aż chciałoby się nie mieć tylu problemów.
-Jakby mu się popsuł statek, to odezwałby się.
Komunikator działał niezależnie od statku i na pewno pojawiłby się jakiś sygnał z jego strony,  że ma problemy. Clariel nie musiała tego wiedzieć, ale Serra już owszem. Dalsza próba dostania się do środka nie miała większego sensu, a szkoda. Czekałaby ją fajna niespodzianka. Trzeba jednak wiedzieć, kiedy odpuścić. Teraz musiała zostać trochę ze swoimi myślami.
-Idź do reszty
Nie wierzyła w to, że coś mogło mu się stać. Jeżeli ktoś wpadał w kłopoty, to była to ona. Cho'da był tym bardziej rozważnym, więc nie pozwoliłby sobie na coś takiego. A co jeżeli dopadła go inkwizycja? Za dużo pytań, jak na jedną chwilę. Musiała jednak dowiedzieć się, co powinna zrobić. Dlatego wyciągnęła holocron, który dał jej Cho'da i aktywowała go, zagłębiając się przez to w mocy.
-Mam pewien dylemat
Odezwała się spokojnym głosem
-Ruszyć na poszukiwanie przyjaciela, łamiąc przy tym dane słowo, czy dotrzymać danego słowa i nie angażować się?
Nie spodziewała się odpowiedzi wprost, ale czegoś, co też ją skłoni do myślenia i będzie tym przysłowiowym okruszkiem za którym zacznie iść do celu.

-Ale nie jesteś na jego miejscu i nawet nie stanąłeś z takowym twarzą w twarz. Wierz mi, wtedy wiele z naszych wyobrażeń okazuje się mylonych i życzę ci tego, abyś nigdy nie musiał tego doświadczyć.
Serra miała bardzo złe wspomnienia po tym pojedynku. Owszem, od tamtego czasu bardzo wiele się zmieniło, ale pewnego rodzaju uraz pozostał.
Owszem, uważała ich ślepe wpatrzenie się w "jedyną słuszną doktrynę" jako słabość, bo zwyczajnie ograniczała człowieka. Lepiej było otworzyć swój światopogląd znacznie szerzej i zaadaptować z innych co najlepsze kwestie, tworząc swoje własne rozumowanie, a nie podążać za tłumem, który nie wiadomo gdzie idzie. Jego następne słowa zwyczajnie ją rozbawiły. Można powiedzieć, że widziała siebie młodszą o te kilka lat. Na przekór wszystkim, dam się aresztować, byle zrobić jej na złość. Nie ma co, bardzo "dorosłe" zachowanie.
-Nie do końca. Owszem, próbuje w nas wywołać odpowiednie zachowanie, ale tylko od nas zależy, czy jej posłuchamy. Jest raczej pewnego typu drogowskazem, a jak wiesz, nie wszystkie wskazują najlepszą drogę do celu.
Przynajmniej tak Serra uważała. Nie chciała jej zbytnio mieszać w głowie, bo tutaj to mogłaby spędzić dobre kilka godzin na dyskusji o tym i to z kimś, kto miał zdecydowanie większą wiedzę od Clariel. To wszystko było skomplikowane znacznie bardziej, niż wyglądało.
-Medytacja nie sprawi, że problem zniknie. Co najwyżej odnajdę dwie drogi i jedną będę musiała podążyć.
No niestety, ale taka była prawda. Problem nie zniknie, ale też nie oczekiwała, że tak będzie. Na dodatek sama nie kierowała się żadną z tych doktryn, co trochę mijało się z celem, przynajmniej pozornie. W głowie zaczęło jej się rodzić wiele pytań, które pozostawały bez odpowiedzi. Z jednej strony zawsze wywiązywała się z danego słowa. Z drugiej, wiedziała, że wszyscy są bezpieczni na pokładzie jednostki. Do tego była tutaj Leri, która zaopiekowałaby się nimi, gdyby jednak Serra zdecydowała się ruszyć na akcję poszukiwawczą. Złamałaby wtedy jednak dane słowo i znów wraca do punktu wyjścia, a do tego nawet nie wiedziałaby, gdzie takie poszukiwania rozpocząć. Zbyt dużo niewiadomych, zbyt mało konkretów niestety.
-Czy możliwym jest, aby wizja mocy została wywołana przez istotę posiadającą  moc, aby wywołać określoną reakcję?
Serra tego się obawiała, że ktoś bardzo potężny takową wywołał, aby zmusić Cho'dę do konkretnego działania i przez to wpadł w jakieś tarapaty. Miała nadzieję, że się myli, ale wolała mieć pewność, a jej wiedza na temat wizji była bardzo ograniczona.

-Nie podejmując żadnej decyzji, też ją podejmę.
Wiedziała, o co mu chodzi. Nawet jeżeli chciałaby odciąć się od tego i spowodowałoby to pozostanie z jej podopiecznymi, to już podjęła decyzję, choć może byłoby to trochę nieświadome. Serra być może nie zrozumiała jego wcześniejszych słów, ale teraz już odpowiednio się do nich odniosła.
-To dobra wiadomość
Tak, w tym momencie odetchnęła, bo miała pewność, że nie był to jakiś twór istoty korzystającej z ciemnej strony, czytaj inkwizytora czy kogoś podobnego.
-Tej drugiej części wolałabym chyba nie usłyszeć
Mruknęła po chwili, ale bardziej do siebie. Na chwile rozwiane obawy ponownie powróciły. Nie wiedziała, czy w wypadku Cho'dy była to wizja, czy taki sen. Z drugiej  strony pewnie przesadzała. Nie był to jakiś młodzik, tylko wytrenowana istota posługująca się mocą. Pewne wątpliwości jednak zostały w niej. W tym momencie starała się o tym nie myśleć.
-Mam jeszcze jedno pytanie, jeżeli mogę je zadać.
Choć był to holocron, to jednak Serra zachowywała się, jakby miała kontakt z żywą osobą, którą mogła dotknąć, czy w jakiś sposób urazić czy wręcz obrazić. Był to swoistego rodzaju szacunek, bo nie każdy miał sposobność, aby w taki sposób przetrwała pamięć o nim, nawet po setkach czy tysiącach lat.
-Mój przyjaciel wspominał kiedyś o czymś takim, jak punkt przełomu. Chciałabym się dowiedzieć więcej w tej sprawie... w zasadzie, to wszystkiego, co ci wiadomo o nim.
Przez cały czas posiadania holocronu nie zadała tego pytania, jakby się obawiała tego, co usłyszy. Uznała jednak, że musi w końcu poznać prawdę, o co w tym wszystkim chodzi.

-W tym wypadku jej niepodjęcie, też będzie podjęciem decyzji.
Wiedziała, co mówi. Bierność oznaczała, że nic nie zmieni. Zostanie z nimi na tej jednostce, zajmując się nimi, więc będzie to jedne z wyjść, które miała do wyboru. Istny paradoks.
Serra przysłuchiwała się uważnie słowom, które były wypowiadane przez holocron. Ilość wiedzy na poruszony przez nią temat trochę ją przytłoczył. Nie spodziewała się, że jest tego aż tyle... i to tak różnych kwestii z tym związanych. Znów pojawiły się wątpliwości. Szczególnie ostatnie słowa o złej interpretacji, które mogą wywołać negatywne skutki.
-Pytanie, jak nabyć odpowiednie umiejętności, aby dobrze się nią posługiwać.
To było chyba najważniejsze pytanie. Owszem, udało jej się rozbić kryształ Cho'dy, ale cała sytuacja nijak miała się do normalnych warunków. Panował wtedy spokój i mogła wszystkie myśli skupić właśnie na tym. W normalnych warunkach mogło być to niemożliwe. Jak więc miała to opanować, aby nie był to jakiś trik, którym może wywołać podziw u Clariel, ale nic ponad to?

No i porażka. Tych najważniejszych informacji niestety nie zdobyła. Oczywiście nie oznaczało to, że niczego się nie dowiedziała. Dowiedziała się bardzo dużo, co zdecydowanie jej się przyda, choć wyglądało na to, że jezeli zdecyduje się na rozwijanie tej umiejętności, to będzie to metodą prób i błędów. Na razie miała inne sprawy na głowie i to chyba będzie musiała odwlec w czasie.
-Dziękuję, za poświęcony mi czas.
Opuściła głowę na znak szacunku i w formie podziękowania, a gdy holocron znów powrócił do stanu zwykłej kostki, schowała go i ruszyła w stronę mostka. na razie jeszcze nie podjęła żadnej decyzji, ale powoli badała teren. Gdy dorwała jednego z łącznościowców, od razu wzięła go w obroty.
-Zdobądź wszystkie informacje na temat tego, kiedy ostatni raz Cho'da nawiązał połączenie i zlokalizuj te miejsce.
Wydała mu polecenie i widać było, że chce mieć to na już. Swoje następne kroki skierowała prosto na mostek, gdzie zapewne znajdowała się Leri i cała reszta.
-Był jakiś kontakt od Cho'dy? zapytała na wstępie, nic sobie nie robiąc z tego, że mogli być czymś zajęci.

Gdyby były to jej pierwsze dni na takiej jednostce, mogłaby poczuć się lekko zagubiona. Na całe szczęście, już wcześniej miała okazję przebywać na tego rodzaju okręcie, no i teraz, te pół roku też swoje robiło. Nie raz ruszała na przysłowiowy spacer, aby wszystko dokładnie zapamiętać, przez co działała już instynktownie. Wiedziała co jest gdzie i to znacznie ułatwiało funkcjonowanie na Ventadorze. No tak, Serra miała to do siebie, że czasami szła niczym burza, nie zwracając uwagi na to, że ktoś może być zajęty swoimi obowiązkami. Zawsze mógł to jednak zlecić komuś innemu. To było nieistotne. Po prostu chciała mieć te informacje i koniec. Dużym ułatwieniem był fakt, że miała wszędzie dostęp. Nie odczuli tego, że mogłaby jakoś namieszać, więc jedyną podstawą do tego, aby nie dać jej takich zezwoleń, mógł być fakt, że nie jest jedi. przez ten cały okres pokazała chyba, że jest godna zaufania i jeżeli ktoś miał wątpliwości, to one już zniknęły. Dziewczyna rozejrzała się po przebywających na mostku, jakby oczekiwała jakiejkolwiek informacji, bo było to dla niej ważne i mogło decydować o jej kolejnym posunięciu.

Rafael wszedł do pomieszczenia treningowego ciesząc się w duchu, że jak na razie nie ma tam nikogo. Cisza, spokój, idealne warunki do ćwiczeń. Swoje szaty zmienił na czarny strój, pozwalający mu na zajęcie się w stu procentach swymi sprawami, nie martwiąc się o wilgoć pod pachami, czy podrażnienia skóry. Jego buty cicho stukały o podłogę, gdy ten skierował się w stronę prawej części sali. Tutaj mógł wprawiać się w używaniu Mocy.
Rexwent usiadł po turecku, ostrożnie, tak aby nie powodować nadmiernego hałasu poprzez stuknięcie lufą blastera, czy rekojeścią miecza świetlnego. Dźwięk w tym miejscu i w tym czasie wydawał się czymś drażniącym, odciągającym niepotrzebnie uwagę. Ciało młodzieńca zastygło, ciemnobrązowe źrenice skryły się pod powiekami. Z twarzy zniknął lekki uśmiech, zastąpiony przez zwarte wargi. Jej wyraz świadczył o skupieniu i wyciszeniu Rafaela. Odciął się on od bodźców zewnętrznych, zmartwień i problemów. Myślał tylko o jednym. O Mocy.
I wtedy mała kulka o pięciocentymetrowej średnicy drgnęła. Powoli wzniosła się w górę i leniwie sunąc w powietrzu skierowała się na wysokość oczu Rexwenta w odległości pół metra od padawana. Nie był to wielki wysiłek, więc centymetr po centymetrze kulka opadała ku podłożu. To była rozgrzewka, a Rafael stopniowo chciał zwiększać masę przedmiotów, które chce kierować Mocą.

Ostatnio edytowany przez Rafael Rexwent (2016-01-02 17:26:43)

Rafael stopniowo zwiększał sobie trudność zadania. Pierwsze cztery drążki podnosił z łatwością, problem zaczął narastać przy pięćdziesięciu kilogramach. Młodzieniec musiał mocniej się skupić, a to powodowało zmęczenie, objawiające się kropelkami potu na czole. W końcu doszedł do tymczasowej granicy swoich umiejętności, czyli do drążka o masie równej jego wadze. Niestety w walce takim ciężarem by nie cisnął, za to z powodzeniem mógłby potraktować przeciwników przedmiotami o łącznej masie do trzydziestu kilogramów. Dobre i to. Rexwent spokojnie odłożył, oczywiście Mocą, drążki na miejsca i otworzył oczy. Taki trening zawsze jest dobry. Pokazuje na ile cię stać i co już potrafisz. A taka wiedza odpowiednio użyta, może być ogromnym wsparciem i pomocą.
Rafael otarł ręką czoło, zbierając z niego kropelki potu. Używanie Mocy nie jest wcale takie łatwe, jak się to niektórym wydaje. Wymaga ogromnego wysiłku, a przy ekstremalnie potężnych zdolnościach może spowodować postarzenie się ciała. Ale przecież Moc to nie wszystko, młodzieniec uważał, że trzeba trenować nie tylko ducha, ale i ciało. Wielu Mistrzów Jedi uważało, że należy się skupić głównie na pojmowaniu Mocy, że to ona nadaje życiu sens. Niemniej padawan uważał, iż kondycja fizyczna jest równie ważna.
Rexwent powoli wstał i udał się do lewej części sali. Znajdowała się tam siłownia, którą odwiedzał regularnie. Może nie tyle dla sprzętów tam będących o ile dla samego miejsca. Mógł tam ćwiczyć swoją zręczność bez jakiś ograniczeń.
Rafael znalazł się w lewym skrzydle pomieszczenia. Pod ścianami stały przyrządy do ćwiczeń fizycznych. Sztangi, rowerki, i tym podobne. Na środku znajdowało się jednak nieco miejsca, na którym po rozgrzewce Rexwent zaczął wykonywać bardziej złożone i specjalistyczne ćwiczenia. Zaczął od przewrotów w tył i przód z różnych pozycji wyjściowych i różnych pozycji końcowych. Potem kontynuował serię, na którą składały się podskoki obunóż i jednonóż, czy też stanie na głowie, rękach i przedramionach . Wykonuje te ćwiczenia regularnie i wielokrotnie, co stopniowo zwiększa jego zręczność i zwinność, jakże ważne dla niego atrybuty.