Ostatnie dni wyglądały niemal tak samo. Pobudka, posiłek, trening, posiłek, trening, prysznic i spanie. Można było stracić rachubę, ile takich dni minęło. Choć Serra najwięcej czasu poświęcała Clariel, to nie zapominała o innych. Nie był to jednak kompleksowy trening od A do Z. Kwestie związane z ideologią pomijała, bo nie chciała żadnych zgrzytów. Trening związany z użyciem mocy prowadziła zaś Leri, bo zdecydowanie bardziej się do tego nadawała. Miała większą wiedzę w tej kwestii od Serry, co nie oznaczało, że sama nie brała w tym udziału. Czasami przejmowała inicjatywę i wychodziła ze swoim, zdecydowanie innym podejściem, a innym razem zamieniała się w ucznia i sama uzupełniała braki. Choć minęło pół roku, udało się uniknąć jakiś większych nieporozumień. Owszem, czasem stawały na drodze dwie różne koncepcje, ale jakoś udało się rozwiązać ten problem. Dzięki takiej intensyfikacji, Serra widziała postępy i to nie tylko wśród swoich tymczasowych uczniów, ale również u siebie. Mistrz naucza ucznia, a uczeń mistrza. Te słowa zdecydowanie sprawdzały się w tym przypadku. Jedyne co ją niepokoiło, to brak jakiegokolwiek kontaktu ze strony Cho'dy. Chyba wszyscy doświadczali podobnego napięcia. Serra nie mogła sobie jednak pozwolić, aby zajmowało to jej myśli. Dlatego wyrzuciła swoje obawy z głowy i skupiona przystąpiła do dzisiejszych zajęć. Clariel dostała zadanie, aby za pomocą mocy otworzyć zamek w skrzyni. Nie był on jakiś skomplikowany. Był raczej staromodny, gdzie był potrzebny zwykły klucz, a nie magnetyczny. Było to więc coś na jej poziomie, a w środku czekała na nią niespodzianka w postaci treningowego miecza świetlnego. Sama zaś skupiła się na Sazedzie, który również potrzebował treningu. Obecnie jej broń została przestawiona w tryb szkoleniowy, bo przecież nie chcieli się pozabijać i inni jej podopieczni posiadającą takową również tak uczynili.
-Miecz to zwykłe narzędzie- odezwała się swoim spokojnym, lekko smutnym głosem, do którego chyba wszyscy zdążyli się już przyzwyczaić- cały myk polega na tym, aby go odpowiednio użyć. Pytanie, czy ty potrafisz?
Serra stała w lekkim rozkroku z dłońmi zaplecionymi za plecami i nie wyglądało na to, aby miała po swoje sięgnąć.

Serra doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że takie traktowanie Sazeda mogło powodować pewnego rodzaju frustrację. Sama też tego doświadczała, dlatego wolała rozładować te napięcie póki było ono niegroźne. Dzięki temu, nie czuł się pomijany w żaden sposób. Mógł potrenować, wyżyć się przy pomocy miecza i cały ten stres i napięcie z niego zejdą. Pewnie jedi takiego zachowania by nie pochwalili, ale ona nie stosowała ich doktryn. Jej styl pracy był po prostu inny. Czy lepszy? Cóż, nie jej to oceniać.
Clariel miała teraz zdecydowanie trudniejsze zadanie. Jej użycie mocy musiało być bardzo precyzyjne, ale nagroda była tego warta. Jednocześnie będzie to informacja dla Serry, czy jest na to gotowa i ewentualnie jak radzi sobie z niepowodzeniami, gdyby takowe miało miejsce. Musiała wiedzieć, czy wybuchnęłaby złością, co na pewno byłoby takim światełkiem ostrzegawczym dla niej, czy byłby to płacz, albo rezygnacja. Oczywiście mogły być to też inne reakcje, dlatego nie nastawiała się na nic konkretnego, tylko wolała poczekać. Dziewczynka miała teraz spokój i mogła się skupić na swoim zadaniu, natomiast cała uwaga Serry skupiła się teraz na Sazedzie.
Słysząc jego ostatnie słowa, mało nie walnęła przysłowiowego facepalma. Ona i mistrzyni. Połowa jedi teraz by się w grobach przewracała, ale nie skomentowała już tego, choć lekki niesmak został.
-Zapytaj Leri. Ona ma zdecydowanie lepszą pamięć do takich kwestii. A druga sprawa, nie zmieniaj tematu. Czekam
Spojrzała mu w oczy, po czym lekkim ruchem dłoni posłała przedmiot w stronę chłopaka, który stał za nim w formie lekkiej kary, ale również i motywacji, aby zaczął w końcu działać. Jaki był plan Serry? A no właśnie taki, aby pokazać mu, że siłowe machanie mieczem, to nie wszystko. Miała zamiar wykorzystać swoje zdolności akrobatyczne, aby prześlizgiwać się obok jego ostrza. Było to więc swoistego rodzaju ataru bez miecza.

Sporo pracy było jeszcze przed Clariel, ale w obecnych warunkach musiała szybciej zdobywać tę wiedzę, niż miałoby to miejsce normalnie. Jednocześnie Serra nie chciała popełnić błędu. Dlatego starała się poświęcać jej tyle czasu, ile tylko mogła. Była dla niej niczym starsza siostra, która chroni ją przed wszystkim i dziewczynka wiedziała, że może jej zaufać. Była również jej nauczycielem i wymagała czegoś od niej. Trzeba było umieć oddzielić te dwie role i w tym momencie była jedynie nauczycielką, która oczekiwała pewnych efektów, które były w jej zasięgu, jeżeli tylko odpowiednio się skupi.
-Clariel, miałaś chyba zadanie do wykonania
Przeniosła na nią swój wzrok, a w jej słowach można było wyczuć lekką reprymendę.
-I to twój przeciwnik wykorzysta na twoją niekorzyść
Już nie chciała mówić, że właśnie taka postawa spowodowała taką, a nie inną sytuację w galaktyce i niemalże kompletne unicestwienie wszystkich osób związanych z jedi. Nie będzie przecież kopać leżącego.
-Twój przeciwnik nie będzie się kierował takimi pustymi słowami
Znów pochwyciła przedmiot, który rozpędziła do zdecydowanie większej prędkości. Teraz to by jej się Leri przydała, choć sama też sobie radziła.
-On po prostu zaatakuje
Kolejne dwa przedmioty pofrunęły w jego stronę, z dwóch różnych kierunków i na innej wysokości
-Będzie chciał ci zadać ten śmiertelny cios
Kolejny przedmiot. Nie dawała mu nawet chwili wytchnienia
-a ty będziesz stracony i zapłacisz najwyższą cenę za to
W tym momencie niemalże zaczęła go bombardować wszystkim, co tylko znalazło się w jej zasięgu. Z całą pewnością spora część załogi słyszała odgłosy upadającego metalu czy innych przedmiotów na metalową podłogę. Serra w ten sposób chciała zmusić Sazeda, aby przeszedł do działania, przestał być bierny. Nie, nie próbowała zmienić jego nastawienia. Po prostu chciała, aby ono było dostosowane do obecnej sytuacji.

-Czasami najlepszym atakiem jest obrona, zupełnie jak atak obroną. Wszystko zależy od danej sytuacji.
Soresu jako tako nie zaatakuje, ale weźmie przeciwnika na wyczekanie, szybka kontra i po sprawie. Chłopak miał sporą wiedzę, ale jeszcze brak mu było takiego doświadczenia.
-Nie, on nie spróbuje, on to zrobi.
Poprawiła go. Przeciwnik nie będzie chciał go zabić. On go zabije i zrobi wszystko, aby tak się stało. Nie będzie miał wątpliwości czy wyrzutów sumienia... ba, sprawi mu to wielką przyjemność i będzie się tym szczycił. Nie chodziło tutaj o to, aby poruszał się z gracją mistrza jedi, tylko aby był efektywny. Coś mogło wyglądać pokracznie, a przynosiło widoczne efekty. W końcu to nie był jakiś konkurs na to, kto dorówna w płynności jednemu z wielkich mistrzów.
-Bardzo dobrze. Bez tego od razu byś poniósł klęskę
Pochwaliła w ten sposób jego wypowiedź o własnych ograniczeniach i ograniczeniach stylu. Nie wszyscy byli na tyle mocni, aby się do tego przyznać i robili z siebie niepokonanych. Jego podejście bardzo jej się spodobało.
-Druga strona medalu, czy potrafisz ukryć te ograniczenia, aby przeciwnik ich nie wykorzystał?
Można powiedzieć, że było to pytanie retoryczne. Zdawał sobie pewnie z tego sprawę, że każdy brak, każdą słabość druga strona może wykorzystać na jego niekorzyść. Dobrze, że nie dał się na razie sprowokować, choć był to dopiero początek. Z całą pewnością nie miała zamiaru mu odpuścić.
-Wiesz co jeszcze przeciwnik zrobi?
Spojrzała mu głęboko w oczy
-Wykorzysta twój strach i przywiązanie przeciwko tobie
Tym razem pochwyciła za pomocą mocy Clariel, która pofrunęła niemal do samego sufitu, a następnie zaczęła bardzo szybko spadać. Oczywiście Serra miała wszystko pod kontrolą i nie pozwoliłaby, aby stała się jej krzywda, jednak dla Sazed'a była to chwila próby, czy używając mocy ją pochwyci, czy pozwoli jej spaść, koncentrując się w dalszym ciągu na własnej obronie, gdyż Serra ponownie cisnęła w jego stronę kilka przedmiotów, które robiły za pociski.

-Nie zmusisz Banthy, aby latała
Niektórych kwestii nie da się przezwyciężyć. Jak już stwierdził, Soresu nie zaatakuje i nie przezwycięży tego. Tak samo było ze słabościami. Owszem, całe życie pracowało się nad sobą, ale niektóre kwestie były silniejsze od nas samych i wtedy trzeba było to ukryć, szczególnie w tak młodym wieku, gdy niedoskonałości było wiele, a przeciwnik chciał je wykorzystać. Nie było czasu na przezwyciężenie.
-Mało wiesz jeszcze na temat Jar'kai, ale będzie okazja o tym porozmawiać.
Zapewniła go. Pewnie nie wiedział, że każdy styl można zaadaptować na własne potrzeby, a jar'kai był pod tym względem wprost idealny.
Wiadomo, że nie naraziłaby nikogo na niebezpieczeństwo, szczególnie podczas treningu. Mógł to więc potraktować jako próbę, ale jednak musiał liczyć się z tym, że może znaleźć się w takiej sytuacji i co wtedy. Serra nie zareagowała w żaden sposób na jego poczynania, jeżeli chodziło o emocje. Gdy wiedziała, że Clariel znajduje się w bezpiecznych rękach, momentalnie doskoczyła do Sazed'a i przystawiła aktywowany miecz do jego gardła. Po chwili jednak go dezaktywowała. Sazed mógł czuć się pokonany, ale czy na pewno? Sekundę później podała mu dłoń, pomagając wstać.
-Dziękuję Ci Clariel
Uśmiechnęła się do niej ciepło, a mocą przekazała podziękowanie, które zdecydowanie bardziej docierało do istoty wrażliwej na moc.
-Powiesz pewnie, że nie miałeś szans
Zaczęła spokojnym głosem
-Czasami musimy podjąć pewne decyzje. Ja nie oceniam tego, czy wybrałeś słusznie czy nie. Musisz sam się nad tym zastanowić. Ja ci chciałam pokazać tylko, że czasami bez względu na to, co zrobimy, jesteśmy przegrani.
Może była to dość brutalna lekcja, ale taka była prawda. Nauki Serry zawsze dawały dużo do myślenia. Ona właśnie zmuszała do tego, a nie do akceptowania jedynego słusznego rozwiązania, czyli takiego, jakie ma mistrz. Wolała, jak jej podopieczni będą przez dłuższy czas myśleć o tym, co powinni zrobić i podzielą się z nią tymi niepewnościami i spostrzeżeniami. Wtedy właśnie wie, że trening przyniósł odpowiednie efekty. Pojęcia nie miała, jak pracowali z Cho'dą, no ale musieli się przestawić i jak na razie nikt nie protestował.

Dobrze, że w żaden sposób nie okazał złości, ani innych, negatywnych emocji, bo nie o to tutaj chodziło. Serra też w żaden sposób nie dała odczuć satysfakcji z wygranej, bo jej tutaj nie było. Nikt nie wygrał i nikt nie przegrał. Co najwyżej mogli zyskać na nowej wiedzy.
-A nie lepiej żyć jako jedi?
Wszyscy mieli chyba manię popadania w skrajności. Tym razem Sazed zestawiał albo śmierć albo życie w cieniu, a niczego po środku. Nie oczekiwała odpowiedzi na te pytanie. Kiedyś być może inaczej spojrzy na to wszystko. Ona nie zginęła jako jedi, a jednocześnie broni swoich wartości i tego, na czym jej zależy, choć według nauk jedi, nie jest już jedną z nich. Świat nie był biały i czarny. istniało bardzo wiele odcieni szarości.
-I czego cię to nauczyło?
Chciała wiedzieć, jaką wiedzę wyniósł właśnie z tych porażek. one mogą się trafiać codziennie, ale najważniejsze było to, aby wyciągnąć z nich odpowiednią lekcję, która będzie motorem napędowym naszych dalszych kroków.
Zmiana tematu była spodziewana przez nią, bo nie chciał dalej brnąć w to wszystko.
-Nie. Od dłuższego czasu się z nami nie kontaktował.
Widać było, że jej taka sytuacja również się nie podoba, ale cóż mogła zrobić. Obiecała, że się nimi zajmie i miała zamiar dotrzymać danego słowa.
-Może Leri będzie wiedziała coś więcej, ale nie liczyłabym na to.
Jej wzrok znowu posmutniał i wrócił do tego normalnego, jakby zdecydowanie zbyt dużo smutnych myśli zebrało się wokół niej. Teraz miała jednak zamiar skupić się na Clariel, bo wciąż nie wykonała swojego zadania. Nie była na nią jednak zła. Tu działo się zdecydowanie więcej.
-I jak Ci idzie? Powinnaś już skończyć
Spojrzała na nią trochę bardziej surowo, niczym nauczyciel oczekujący konkretnych wyników, które nie przychodziły, choć wiedział, że uczeń jest zdolny i stać go na to.

-Pomyśl, jak sytuacja by wyglądała, gdybyś przeszedł do ataku. Nie miałabym wtedy jak wykonać takiego posunięcia, albo po samym fakcie wystarczyło odpowiedzieć czymś, co w jakiś sposób zmusiłoby mnie do reakcji. W dalszym ciągu miałbyś dość czasu, aby ją wybawić z tej opresji.
Tak, ratował niewinną osobę i do czego go to doprowadziło? Do śmierci i z uratowaną osobą stałoby się dokładnie to samo, więc tą decyzją poległ na całej linii. Od tego był jednak trening, aby na przyszłość wystrzegać się takich błędów. Poświęcenie siebie, to nigdy nie jest wyjście, choć sama tak wcześniej myślała.
-Dobrze
Serra nie naciskała. To nie miało zwyczajnie sensu. Sam musiał wyjść z taką inicjatywą, a Serra go wysłucha i doradzi, jeżeli tylko będzie mogła.
-To wszystko zależy od Clariel
Nie ma to jak dobra motywacja. Jeżeli otworzy skrzynkę, to zapyta się. W zasadzie i tak by to zrobiła, ale tego już nie muszą wiedzieć. Mogła to wykorzystać do treningu.
-Bo nie mówisz do nie tak, jak powinnaś
Uśmiechnęła się lekko, po czym wzięła ją do ręki i usiadła na przeciwko niej.
-Może ci się wydawać, że to jakiś przedmiot, z którym nic nie zrobisz, ale nawet przez niego przenika moc. Musisz się tylko w nią wsłuchać.
Zamknęła oczy i wzięła głębszy oddech. Chciała, aby Clariel zrobiła to samo.
-Odrzuć to, co widzisz i wniknij głębiej
Robiła w tym momencie, za jej przewodnika. Jej głos był spokojny i cichy, jakby odzywała się w jej podświadomości.
-Wtedy zobaczysz, że kryje się za tym coś więcej
Sama już niemalże widziała ten mechanizm i ten jeden ząbek, który blokował wszystko.
-Jeżeli odpowiednio ukierunkujesz moc, on się podda. Zupełnie jak przy grze w piłkę.
Specjalnie nawiązała właśnie do gry przy użyciu mocy, aby łatwiej było jej wyobrazić sobie to wszystko i podjąć odpowiednie działania. Gra wychodziła jej świetnie, dlatego wyobrażając sobie, że to inny rodzaj gry, powinna pokonać tę przeszkodę.