Shakti napisał:

Statek był chwilowo tym, co najbliższe było jej idei „yaim”, domu, przynajmniej dopóki nie osiedli się gdzieś na stałe. Znała w nim każdy kąt, położenie każdej śrubki. Wiedziała gdzie są skrytki z bronią i gdzie można się schować, by z ukrycia eliminować intruzów. Można powiedzieć, że czuła się w nim bezpiecznie, ale była w stanie zrozumieć postawę A’dena. Sama też zachowywałaby się w ten sposób w obcym miejscu.
-{Miałam go gdzieś przetransportować po tym, jak... odszedł z WAR-u. W każdym razie z tego przewożenia zrobił się niezły burdel. Garrett trochę mi pomógł i jakoś wyszło, że został. Normalnie gada mniej, za to z większym sensem.}
Wyjaśniła, nie wdając się niepotrzebnie w szczegóły. Zdążyła już przywyknąć do towarzystwa hakera i normalnie jej nie przeszkadzał. Chyba, że zaczynał zachowywać się jak dziś.
-{Mandalore? Dobrze by było tam wrócić... ale chyba dużo tam teraz obecnych władz? Jakoś nie bardzo mam ochotę mieć z nimi do czynienia.}
Nie dopytywała się bliżej o cel jego podróży. Jego sprawy to jego sprawy. Jej nic do tego.

A'den praktycznie nigdzie nie czuł się w pełni bezpiecznie, jedynie co to w swoim domu pośród Mandalorian. Wtedy mógł sobie odpuścić te wszystkie paranoiczne przyzwyczajenia. Ale w obcym miejscu, takim jak statek Shakti było to w pełni uzasadnione. I chociaż zachowywał spokój, to jednak podświadomie czekał tylko na jakiś fałszywy ruch czy atak. Jango Fett go tak skrzywił.
- {Z WAR'u, tak? To by tłumaczyło, dlaczego mnie rozpoznał... ale wojna się skończyła dawno temu. I tak przyczepił się jak wesz dupy banthy?}
Ton jego głosu cały czas pozostawał spokojny, rzadko kiedy pozwalał sobie na okazywanie emocji komuś spoza rodziny. Dla niego emocje i uczucia równały się słabości a okazywanie ich potencjalnemu wrogowi było głupotą. Więc był zimny, cały czas.
- {Ale jestem w stanie zrozumieć, czemu pozwoliłaś mu zostać. Samotność to paskudna sprawa}
A'den już przywykł do swojej rodziny, do poczucia, że gdzieś tam czeka na niego ojciec i bracia, którzy zrobią wszystko, nawet największą głupotę, po to by wyciągnąć go z kłopotów. To było pokrzepiające. Ale sentymentalnych gadek dalej nie lubił.
- {Beskar mieszkają na uboczu, z dala od Keldabe. Imperialni się tam nie zapuszczają zbyt często. Gdyby było inaczej to bym tam nie leciał, nie lubimy się z Imperium.}

Kontynuacja z tego Wątku

A'den teraz w dużej mierze słuchał to co ma Shakti do powiedzenia, zerkając co jakiś czas w stronę wyjścia. Miał jakieś takie nieprzyjemne przeczucie, że coś się za niedługo wydarzy. Coś, z czego zadowolony nie będzie... dżedajce, pod którymi służył powiedzieliby pewnie, że to Moc do niego mówi. Gadanie pierdół... ale nie mógł im odmówić tego, że dobrze walczyli.
- {Ale lepsze to niż gadanie do droida. Albo w ogóle do siebie samego}
Kilka razy już tak miał, gdy zbyt długo przebywał na misji sam, w jakimś odludnym miejscu. Gadał do siebie, byleby tylko usłyszeć jakiś głos. Te sytuacje go zawsze wkurzały, bo uważał, że okazywał słabość.
- {Możliwe... członkowie tego klanu nie są zbyt towarzyscy. Ale to jedni z najlepszych kowali Mandaloriańskiego Żelaza i czasem trzeba ich odwiedzić.}
Na jego twarzy pojawił się cień uśmiechu a gdy poczuł w swoich nozdrzach zapach jedzenia to momentalnie zgłodniał. A to niedobrze... klony miały przyśpieszony metabolizm, więc jadły za dwóch czy nawet trzech. Więc wątpliwe było, by Shakti zrobiła tyle jedzenia, by wykarmić głodnego ARC. Więc będzie się powstrzymywał.
- {Ciasta Uj to ty nie pieczesz, co?}
Zapytał cicho ze śladem nadziei w głosie. Tang robił przepyszne ciasto i zawsze znikało bardzo szybko.

A'den nawet się nie zastanawiał nad tym, czy obraża swoim zachowaniem Shakti czy nie. Te odruchy miał zbyt głęboko wryte w psychikę, Poza tym był lekkim socjopatą... co prawda przechodzącym przez proces resocjalizacji i w sumie nawet nieźle to wychodziło. Już nie przystawiał ludziom pistoletów do głowy gdy chciał z nimi wyjaśnić "drobne nieporozumienia".
Mando czekał cierpliwie aż wszystko zostanie podane do stołu. Uśmiechnął się nawet z lekkim podziwem, co prawda nie była to klasa Tanga (ale nawet jakby gotował mu mistrz kuchni to i tak od ojca lepsze będzie) ale i tak wyglądało smakowicie. Sam by pewnie lepiej nie ugotował i nie upiekł tego. Co prawda znał się trochę na sztuce kulinarnej, ale brakowało mu nieco wyobraźni.
- {Nie kłopocz się. A twój... towarzysz nie gustuje w takich wypiekach? }
Zapytał cicho a potem jeszcze raz zerknął na drzwi po czym wziął do ręki talerz, ale czekał aż ona pierwsza sobie coś nałoży. Tak był już przyuczony, że to gospodarz lub głowa rodziny zaczyna posiłek.

Wątpliwości to A'den zawsze miał, gdy jedzenie serwował mu ktoś obcy. W restauracji czy barze jeszcze to jakoś przeżyć umiał, wiadomo anonimowość. Tutaj już o tym mowy być nie mogło, Shakti wiedziała że jest klonem. Za takich jak on Imperium wyznaczało nagrody.
No ale gdy zaczęła jeść to i on sam zaczął, chociaż ograniczał się w jedzeniu.
- {Mandaloriańska kuchnia jest niezła, nie ograniczam się jednak do niej. Wolę większe bogactwo smaku}
No cóż, nie każdy Mando musi być fanatykiem takiej kuchni. A'den przez większość życia faszerowany był sztucznie przetworzonym żarciem, to teraz lubił po prostu jadać smacznie i rozmaicie. Nadrabiał zaległości wielu lat.

A'den jadł swój posiłek spokojnie, jak na klona, ale i tak jedzenie szybko znikało z jego talerza. W wojsku musiał jeść szybko, by zaraz wracać do swoich obowiązków. Nawyki pozostały i dla kogoś, kto nigdy nie czuł takiej dyscypliny to mogło się wydawać co najmniej dziwne.
- {Samemu też warto eksperymentować. Czasem wyjdzie niestrawne badziewie a czasem smaczny posiłek}
Stwierdził znad swojego talerza, zerkając w stronę Shae co jakiś czas. Na drzwi zaś spojrzał gdy ta wspomniała o jej towarzyszu, który to faktycznie dosyć długo był nieobecny.
- {Może się zgubił?}
Zapytał ironicznie, wracając do jedzenia.

- {Wszystko jest jadalne. Problem w tym, że niektóre rzeczy tylko raz}
Mruknął A'den i wkrótce skończył jeść swoją porcję. Był jeszcze trochę głodny (zazwyczaj zjadał dwie porcje przeznaczone dla przeciętnego człowieka), ale już nie będzie Garrettowi podjadał. Gościnność gościnnością, ale pewne zasady dobrego wychowania obowiązywały i klon ich w miarę przestrzegał, przynajmniej w kręgu Mandalorian. Innych to miał głęboko w shebs.
- {Dziękuję za posiłek}
Ton jego głosu był nieco oschły, ale to było ledwo wyczuwalne. Talerz odsunął od siebie a potem tradycyjnie już zerknął w stronę wyjścia. Świerzbiło go to czekanie, miał ochotę pójść i sprawdzić co też ten chakaar tam tak długo robi. W głowie pojawiły mu się niezbyt pocieszające myśli, które sugerowały zdradę ze strony Garretta.
- {Pójdę może zobaczyć co u niego}
Zaproponował i zaczął wstawać ze swojego miejsca

Skinęła głową i uśmiechnęła się, kiedy podziękował. Sama też powoli kończyła jedzenie, nie zamierzała czekać aż haker wróci, tylko po to, żeby zjeść z nim wspólnie.
-{Dziękuje, nie trzeba. Jak nie wróci, to odlecę bez niego}
Stwierdziła obojętnie, choć zapewne przed odlotem jednak postarałaby się sprawdzić, co Garrettowi strzeliło do łba. W przenośni lub dosłownie. Na szczęście poszukiwania nie były konieczne.
-{No proszę, zguba się znalazła}
Mruknęła pod nosem, widząc hakera. Wstała i sprzątnęła ze stołu nakrycie swoje i gościa.
-Nie próbuj się podlizywać, i tak nie będę tego odgrzewać.
Domyśliła się, że chciał być miły, więc uśmiechnęła się lekko, żeby złagodzić nieco wypowiedź. Choć nie było nic dziwnego w tym, że Mandalorianka potrafi gotować.
-Już myślałam, że w coś się wpakowałeś, tyle Cię nie było.