- {Dobra }
Ughnaut odpowiedział a potem zerknął w stronę nowego klienta i zaklnąć pod nosem, czego akurat automatyczny tłumacz nie przełożył na basic. Mimo to podelszi wspólnie do lady, Groggun wdrapał się na swoje stanowisko, by podliczyć wszystko, tymczasem jego wspólnik Bachs negocjował z Mandalorianinem.
- {25 i to moje ostatnie słowo.}
- 30.
- {25}
- 30
- {26?}
- 30
- {Cholera, to za dużo! }
- Powiedziałem 30.
Ughnautowi wyraźnie nie podobało się to towarzystwo, ale twardo negocjował dalej, podczas gdy Mandalorianin stał sobie dalej spokojnie, chociaż gdy Shakti podeszła bliżej to rozluźnił nieco ręce, tak by swobodnie mu zwisały wzdłuż ciała. Do ud zaś miał przymocowane kabury na pistolety blasterowe, wiec chyba łatwo się domyślić, co może oznaczać taki gest.
A jeśli chodzi o pancerz tego Mando to był on wyraźnie masywniejszy od przeciętnego beskar'gamu, płytki były nieco grubsze i inaczej rozłożone, na co pewien wpływ miały użyte elementy pancerza klona. Dodatkowo do pasa miał przytwierdzoną kamę, czyli długie, bo sięgajace aż za kolana szerokie pasy skóry które w dawnych czasach pełniły funkcje ochronne, a obecnie raczej dekoracyjne (Mando wyglądał w tym trochę jak kobieta bo wyraźnie nasuwały się skojarzenia ze spódniczkami). Sam pancerz pomalowany był na pomarańczowo, czerwono i niebiesko, bez jakiegoś jednego wspólnego wzoru, więc jego włąściciel najpewniej kierował się jakimś kaprysem.
Pancerz był utrzymany w bardzo dobrym stanie, wyraźnie zadbany i wypielęgnowany, chociaż w kilku miejscach widać było ślady po przeżytych bitwach. A to zdarta farba, wgniecenie w płytce, czy długa rysa na napierśniku.
Mandalorianin na prawym naramienniku miał namalowany mały symbol swojego klanu, złota okrągła tarcza a na niej namalowana czarna czaszka jakiegoś gada a pod nią trzy czerwone pazury. Symbol podupadłego już raczej klanu Fibal.
Tymczasem Groggun skończył podliczać wszystko i podał Shakti kartkę ze spisem zakupionego towaru oraz ceną poszczególnych elementów. A na samym dole cena końcowa - 639 kredytów.
[i]- {Proszę. Puszkę zaraz poda droid. 47, podaj SPU-17, dwukilogramowy pojemnik.}

Hełm tego Mando wciąż skierowany był ku ughnautowi, z którym negocjował, jednak Shakti raczej nie była tak naiwna by sądzić, że osoba ukryta pod pancerzem nie przygląda jej się uważnie. Większość beskar'gamów wyposażona była w systemy umożliwiające oglądanie całego otoczenia a nie tylko tego wycinka przed twarzą.
- Su'cuy
Przywitał się mniej formalnie Mando w pancerzu, który wbrew przypuszczeniom Shakti nie był wcale od niej starszy a wręcz przeciwnie, ył dużo młodszy. Paradoksalnie jednak był dużo bardziej doświadczony.
- Tion gar aliiti?
Jakiego klanu jesteś? Tak to można mniej więcej przetłumaczyć z Mando'a. Mandalorianin był ciekaw, bo nie każdy klan cieszył się szacunkiem. A jeśli by się jeszcze okazało, że to zwolennicy Straży Śmierci to już w ogóle by było nieciekawie.
Głos Mandalorianina zaś został tak bardzo zniekształcony przez filtry hełmu, że praktycznie nie szło rozpoznać akcentu ani barwy głosu, tak jakby ten Mando bał się, że ktoś go rozpozna.
Tymczasem ughnauci chyba się zorientowali, że Shakti to też Mando i od razu wzrosły ich podejrzenia względem niej i też inaczej na nią zaczęli patrzeć.
- {Dobra, niech będzie 30. Ale powiedz twojemu ojcu, że to ostatni raz, jasne! Za dużo to nas kosztuje!}
- Powiem mu, z pewnością się z tych wieści ucieszy
Odpowiedział spokojnie Mando ale chyba tylko naiwniak nie wychwyciłby ukrytej pod tymi słowami groźby.
Tymczasem droid ughnautów postawił na ladzie pojemnik z uszczelniaczem a Groggun czekał niecierpliwie na zapłatę.

- {Tak, tak }
Mruknął ughnaut w odpowiedzi i odebrał czip, więc ogólnie byli kwita, no chyba że trzeba było resztę wydać, co też sprzedawca zrobił. W miarę uczciwi byli, tylko czasem jakieś mniejsze przekręty robili, co na Nar Shaddaa nie powinno dziwić. Tutaj każdy kantował.
A Mando słysząc nazwę klanu Shakti o dziwo się zaśmiał i w końcu już całkiem na nią spojrzał, hełm swój przekrzywiając, więc w jego wizjerze mogła się przejrzeć.
- {Kal was tam hoduje jak nerfy... gdzie nie pójdziesz tam o Skiratę się potykasz. Stary pierdziel jeszcze piętnaście lat temu żadnej rodziny nie miał a teraz ma już prywatną armię.}
Po tej krótkiej wypowiedzi znowu skupił się na swoim ughnaucie, który już przygotowywać jakieś tam papiery oraz inne badziewia potrzebne do transakcji. Łypał on tez ponuro na dwójkę stojącą przed jego ladą. Dwóch Mando w jednym sklepie to zbyt podejrzane było.

Obecna rodzina Skiraty to praktycznie same adoptowane osoby, prócz jego biologicznej córki, więc za bardzo od reszty rodzinki by nie odstawała.
A'den zaś, bo tak miał na imię ten Mandalorianin na chwilkę zamilkł. Zastanowił się, czy warto zdradzać się z tym, kim tak na prawdę jest i skąd zna Kala. Ostatecznie zdecydował, że jednak o tym nie wspomni.
- {Przelotnie, wpadałem na niego to tu to tam. Częściej z jego synami mam do czynienia. Kal zaś nie bardzo przepada za moim ojcem i vice versa}
To akurat była prawda. Jakoś tak się dziwnie złożyło, że większość członków Cuy'val Dar jakoś wzajemnie się nie lubiła i tylko by sobie noże pod żebra pchali. Ale ostatnio mimo wzajemnych niechęci współpracowali ze sobą i póki co wszystko grało.
- {Tak sądzisz? Plują się o to, że na interesach z moją rodziną nie zawsze wychodzą za dobrze}
Odpowiedział spokojnie Mandalorianin a potem odebrał dokumenty od milczących już ughnautów, którzy ograniczyli się do wrogich spojrzeń posyłanych w ich kierunku. Po kilku chwilach formalności załatwiono.
- Konto te co zawsze. I obyście tym razem nie tłumaczyli się "pomyłką"
Zagroził im cicho A'den a GRoggun zaczął żywo zapewniać, że to była jednorazowa pomyłka, chociaż jego wspólnik nerwowo zerkał w stronę czających się za regałami droidów bojowych.

Mando ponownie parsknął śmiechem, tym razem jednak nie było w nim żadnej wesołości.
- {To Nar Shaddaa, tutaj tylko głupcy nie kantują. Ale dlatego lubię to miejsce, żadnych popieprzonych praw, nakazów, zakazów i innych bzdet. Tylko prawo silniejszego. }
Mruknął A'den a potem dopełnił formalności. Złożył jakiś tam podpis od niechcenia na fałszywe nazwisko, swoją kopię schował do kieszonki przy pasie i nawet nie odwrócił się, by zobaczyć na co też tak się gapi drugi z ughnautów.
- Spokojnie panowie, mam dla was zamówienie. Te części mają być przygotowane do końca tygodnia. Wpadnie po nie ktoś od nas
Z drugiej kieszonki wyjął małą kość pamięci i rzucił ją na ladę jakby nigdy nic.
- Rachunek na klan Yomget. Jeśli części będą w porządku to dostaniecie premię. A jeśli nie... domyślcie się sami
Groggun i Bachs spojrzeli po sobie podejrzliwie a potem utkwili swój wzrok w leżącym urządzeniu. Po krótkiej bitwie z myślami zagarnęli ją i od razu stali się milsi... no dobra, nie do końca mil, bo wciąż podejrzliwie zezowali na dwójkę Mandalorian, jednak wizja niezłego zarobku ich przekonała do bardziej ugodowej polityki.
- {Będzie w porządku, dogadamy się}
- Ja myślę. Na razie
Pożegnał się a potem popatrzył na Shakti i jej gest z opuszczoną ręką.
- {Dzięki, a teraz chodźmy nim się rozmyślą. Szkoda by było tracić dobrych dostawców }
A potem spokojnie odwrócił się i ruszył w stronę wyjścia.

- {Są, bo to główni paserzy w okolicy. Co kto zapieprzy to im przywozi a oni już umieją znaleźć kupców na wszystko. A czego nie uda im się opchnąć to rozmontowują na części i wrzucają na sklep.}
Stwierdził spokojnie A'den podchodząc do drzwi, które z sykiem otwarły się przed nim, wypuszczając go na zewnątrz. Od razu też zaatakował ich zgiełk miejskiego życia. Głosy rozmawiających przechodniów, hałas latających aerowozów, odległe dźwięki muzyki itp. Ogólnie wszelkie dźwięki kojarzone z wielką metropolią.
- {Hmm... }
Mruknął tylko słysząc jej pytanie. Wyszedł na powietrzny chodnik i przystanął, bo musiał coś sprawdzić na swoim wyświetlaczu wbudowanym w hełm. By sobie sprawę ułatwić skorzystał z malutkiej klawiaturki umieszczonej przy lewym karwaszu. Zajęło mu to tylko chwilkę.
- {Dobra, mam tam coś do załatwienia.}
Ostatecznie się zgodził. Przed przybyciem na NS dostał listę "życzeń" od innych Mando i teraz musiał latać to tu to tam i zbierać wszystko co trzeba. Wkurzało go to ale takie życie.
- {Tak z ciekawości, czym przyleciałaś?}

Lawirowanie między przechodniami nie było aż takie trudne, bo każdy widząc Mandalorianina w pancerzu raczej wolał schodzić mu z drogi. Tutaj zdolność do unikania osobników uzbrojonych po zęby stanowiło jedną z najpotrzebniejszych umiejętności.
A'den zerknął na Shakti, która trochę nie radziła sobie z częściami, więc bez słowa chwycił za dwie z nich, by pomóc je nieść.
- {DeepWater? Może jeszcze nazywa się Aay'han? Co wy Skiraty macie do tych frachtowców? Ja rozumiem Kala, bo wiem co ten stary dziad z nim robi. Znam też jego chłopców... ale po co tobie takie coś?}
Mruknął trochę skonsternowany Mando, zmierzając równym, żołnierskim krokiem w stronę najbliższej taksówki. Pewnych nawyków nie umiał zmienić i gdy tylko orientował się, że za bardzo przoduje to stopował.

- {Ja tam wolę koreliańśkie frachtowce, łatwiejsze w utrzymaniu i naprawie. Moi bracia też je preferują, bo znają już schematy i z radością oddają się zabawie polegającej na wprowadzaniu własnych improwizowanych ulepszeń, wiec po krótkim czasie ma się wrażenie, że statek trzyma się tylko na rolkach taśmy klejącej i kilku drutach }
A'dena trochę to denerwowało, co było zauważalne w tonie jego głosu. Filtry hełmu jakoś mniej uporczywie teraz syntetyzowały jego głos, więc stał się on bardziej ludzki i ekspresyjny. Przedtem można było odnieść wrażenie, że rozmawia się z droidem, nie żywą istotą.
- {A nazwa całkiem ładna}
Podsumował jeszcze a potem stanął z boku, pozwalając Shakti zająć się zamawianiem taksówki. Tym razem pilotem był jakiś młody twi'lek o zielonkawej skórze, który nerwowo zerkał to na nią to na A'dena.
- Yyy... jakieś trzy... dwadzieścia kredytów.
Chciał jeszcze dodać "proszę nie zabijajcie mnie" ale się chyba rozmyślił.
- {Jęcząca galareta}
Mruknął zadowolony Mandalorianin, patrząc na mijających go przechodniów. Czasem miał taka dziecinną ochotę by wrzasnąć "Buuu" ale szybko tłumił te dziwne myśli.