*Okrągłe grodzie z logo cochrelu w części centralnej rozjechało się, jakby pękło, stawiając Hakona przed pomieszczeniem bez wyrazu i charakteru, przed biurkiem, takim jakie miał Darven, ale nawet nie polakierowanym i z porysowanym blatem za którym siedział posępnie weequay w sile wieku o którym można było powiedzieć dokładnie to samo co o pomieszczeniu: bez wyrazu, bez charakteru, nic ciekawego.
Wydawał się być tu tylko atrapą a prawdziwy Resska drzemał pewnie w części mieszkalnej. Ale nie. On tak siedział, i nie usiadł tak kiedy usłyszał dzwonek. On tak siedział cały czas*
Aa… pan mistrz… zapraszam *Nawet się poruszył, płynnie jak zywa istota, ale nie zakrawały te ruchy na perfekcyjnego zabójcę – wskazał ręką jedno z krzeseł. Do wyboru do koloru*
Mam nadzieje ze nie przyszedł pan z siarczystą pretensją spod znaku „za co wywaliłeś mojego ucznia *kiedy się zaśmiał przez zęby, coś w nim zaświszczało i brzmiało to tak odpychająco, że aż zniechęcało do zbliżania się.*

*Ars ujął swoją pomarszczona twarz w równie pomarszczoną dłoń, oplatając podbródek kciukiem i palcem wskazującym, a kiedy pochylił głowę w przód jego skośne oczy stały się jeszcze bardziej skośne i jeszcze bardziej głębokie*
Panie mistrzu, wiem, żeś mistrz i bez wątpienia za piekne oczy tego tytułu nie dostał, ale ja jestem zwykłym, prostym wojakiem i nie musze rozumieć waszych kwiecistych metafor, panie jedi, wiec z całym szacunkiem do waszej artystycznej duszy, ale zniżyć się troche do naszego chamskiego poziomu i mówić od razu o co chodzi
*Delikatności i taktu Halonowi odmówić nie było można, ale tak delikatnie to Ars nawet nie poczuje, ze go dotknieto*

*Bezpośrednio – jeszcze nie wiedział choć dostał informację że „jakiś droid, bardzo duży, podobno groźny”. Ars powiązał fakty i okazało się, ze to musiał być ten droid*
Galaktyka jest mała a los złośliwy. Tak, wiem, ze jest. Ale należy do Darvena, wiec będzie, dopóki Darven nie postanowi się go pozbyć. Ale on lubi tą maszynę, wiec pewnie nie. Nie dziwota, taki droid to ogromny prestiż. Bez licytacji jest pewnie wart z pól miliona… *Mówił zdawkowo, nie pokazując zaangażowania, ale nie był top dla niego temat obojętny*

*Słuchał w milczeniu, nie patrząc na jedi. Łokcie miał oparte o blat a palce splecione*
Mogę zrozumieć, ze poznał pan… go z tej lepszej strony. Mogę zrozumieć ze widzicie z Darvenem w nim coś więcej niż blaszaka. Chcę tez, byście zrozumieli mnie, a  to, czego pragnę jest proste: nie chce widzieć tej maszyny na oczy. Wystarczy, ze nie będziecie mnie zmuszać, z  resztą sobie poradzę. Nie będę mu wchodził w drogę i mi to wystarczy. Nie chce go w ogóle oglądać, nawet na obrazkach. To wszystko, panie jedi

*Na pomarszczonym, i przyznajmy sobie szczerze – niezbyt ładnym obliczu półkownika pojawił się lekki uśmiech, świadczący o tym, ze uznał iż się dogadali.*
To jest statek Darvena *przypomniał.* Ma prawo mieć takiego droida i jak chce, niech go sobie ma. Regulamin nie zabrania trzymania droida. Z resztą pełno ich tutaj. Ale jak zacznie być niebezpieczny, no cóż… uważa pan, ze nie. ja uważam, ze tak. Że kolejnego ataku już wkrótce możemy się spodziewać
*Teraz uważnie patrząc na Hakona wyprostował się i oparł wygodnie w swoim fotelu*
Nie chce go oglądać, to tyle. Pomysł z czujnikiem jest dobry. Chce pan jeszcze coś powiedzieć, panie jedi?

Niech Moc będzie z tobą *rzekł na pożegnanie, nawet się chytrze półgębkiem uśmiechając, ale co to miało znaczyć to chyba tylko weequayowie wiedzieć raczą.
Odczekał aż wyjdzie, aż za Hakonem zamknął się grodzie, po czym pstryknął w kontrolkę na blacie biurka.*
Lisa! Idź na magazyn, znajdź pistolet jonowy. Ostatecznie granaty. Wielkość obiektu około dwóch ton…
*wolał nie ryzykowac…*

*Odzewu nie było, za to drzwi się otworzyły, i w progu stanął najmłodszy  synów Arsa, ten co miał włosy jakby strzeli łw  niego piorun – wiecznie uśmiechnięty Savo. Skinął Darvenowi*
Pan wchodzi, bo ja wychodzę *Ustąpił miejsca Darvenowi, a  kiedy ten wszedł, młody wyszedł i zamknęły się grodzie. Ars był w środku, już sam, choć z części mieszkalnej dochodziły głosy, wiec pewnie był tam jego najstarszy obecnie syn, Recko. Może i Lison, w każdym razie – ktoś. Stary weequay zamknął drzwi i lekkim uśmiechem pozdrowił Darvena*
Witam. Nie sądziłem ze przybędzie pan tak na gorąco, sądziłem ze będzie pan odpoczywał. Skakoańska atmosfera jest ciężka