Łał pomyślał Han i nagle zapomniał o bólu. Mężczyźni... Zaś chłopak miał na sobie seksowną piżamkę w paski, która na pewno działała na zmysły. Zakrył ją jeszcze bardziej kołdrą.
-Tak, gdyby nie pewien doktor, leżałbym pewnie gdzieś zakopany.
On jeszcze nie wiedział, że Nordom był ojcem Reginy. Jak na razie to nie miał całkowicie pojęcia co tu się dzieje. Chcąc podtrzymać rozmowę powiedział:
-Nazywam się Sung. Han Sung.
Cicho się zaśmiał. Był wpatrzony w Reginę, jakby w boginię. Na jego twarzy pojawił się słodki uśmiech.

-E tam, wolę być pogrzebany, nawet w kosmosie.- odparł Han.
Jeszcze bardziej się zapatrzył, ale też nie chciał, aż tego tak okazywać. Jednak wzroku nie mógł powstrzymać. O wieści pokrewieństwa ślicznotki z wybawcą, lekko się przestraszył, oczywiście doktora.
-Miło mi ciebie poznać, już dawno nie widziałem tak miłej osoby jak ty. Sympozjum powiadasz? Ja też wiem trochę o medycynie, ale pewnie nie tyle co ty. Wyglądasz na mądrą kobietę. A co do wody, to mógłbym poprosić.
Gdy się wypowiadał, przez cały czas na jego twarzy widniał uroczy uśmiech, mówiący o tym jaka radość go spotkała, poznając Reginę.

Leżąc na łóżku wysunął się bardziej z pod kołdry, żeby było go lepiej widać. Co prawda w stanie jakim był obecnie, nie był najpiękniejszy, bo nie miał czasu na ogarnięcie wyglądu. Wciąż podziwiał widoki, nawet gdyby nie chciał, to było od niego silniejsze.
-Twój tata to też ciekawy człowiek. Dla mnie to mistrz ciętej riposty. Dzięki za wodę.
Napił się, starając się nie zalać.
-Tak to on. Ale teraz jestem mu wdzięczny, gdy nie on, nie poznałbym Hakona, a w szczególności ciebie.
Uśmiech nie znikał z jego twarzy. Co prawda, szkoda mu było nieznanego mu Tangorna, ale jakoś to przeżyje.

-Masz rację, że cię nie znam. Zapoznałem się z tobą paręnaście minut temu. Jesteś zagadkową postacią. Zaś moją historię, można poznać patrząc się na mnie. Jestem zwykłym chłopakiem, tylko pobitym. Ja tam alergii na leki nie mam, bardziej na drzewa.
Powiedziawszy to poczuł ostry ból w okolicach klatki piersiowej. Było to uczucie, jakby ktoś powoli wpychał mu sztylet. Na jego twarzy pojawił się wyraźny grymas. Złapał się tam i trzymając się, pytał siebie dlaczego to tak boli. Chwilę później nadszedł mocny kaszel. Ciężko mu się odrywał, a więc wyglądało to jakby miał wymiotować. Jednak kaszel po krótkim czasie przeszedł. Ale kłucie nie dawało za wygraną, wciąż trzymał się w centrum bólu. Udało mu się wydusić z siebie:
-Wybacz za kaszel.

Ból w klatce piersiowej nadal trwał.
- Huh dzięki. A przy jakim generalskim? A no tak miałem nie wpychać nosa w nie swoje sprawy. A co do ED-a, to cud, że przeżyłem, bo jak pamiętam to trochę zaszedłem mu za skórę.
Po tych słowach odsapnął i próbował już nie okazywać bólu. Przyszło mu to z trudem, bo naprawdę ostro kuło. Z jego twarzy zniknął uśmiech oraz grymas. Miał teraz obojętną minę. Następnie usadził się bardziej w poduszce, żeby było mu choć trochę wygodniej.

-Nie dziwię się, że Hakon go oswoił, ten jedi siedział w moim umyśle!
Wtem postanowił zmienić temat rozmowy i zapytać się o to co go długo korciło i stanowiło problem.
-Posłuchaj, co ze mną zrobicie jak będę tylko mógł się poruszać? Wątpię, czy będę tu potrzebny.
Tak, właśnie tak, bał się o swoją przyszłość . Był obecnie pesymistycznie nastawiony do życia i bardzo wątpił, że tu zostanie. Bo kto by chciał zawracać sobie nim głowę, szczególnie, że życie głównodowodzącego wisi teraz na włosku. W jego umyśle, od pewnego czasu, powstawały najczarniejsze scenariusze.

-Będę musiał czekać, to moje jedyne wyjście.
Na razie mógł tylko leżeć w łóżku, a jego jedyną rozrywką była rozmowa z innymi. Jak dla niego to wystarczało. Przetarł lewą ręką włosy.
-Ale to imperium namieszało.- rzekł- Gdy jeszcze była republika, klony przebywały na Ryloth i troszczyły się o sytuację wewnętrzną. A później mieli nas w dupie i większość wyleciała, co wykorzystali piraci i zniszczyli sporo wiosek, w tym moją. Ehh... pewnie tobie też namieszali, skoro tu jesteś.
Ot, taka zmiana tematu.

Tak wspomnienia, nieodłączny element istot myślących.
-Z tego wynika, że nie tylko ja jestem przeciwny imperium.
Sam zaś nie wiedział ile osób z ogromną przyjemnością rozerwało by Palpatina na drobniutkie strzępy. Oczywiście Han nie był aż tak wrogo nastawiony do imperium, ale ich fanem też nie był. Po prostu źle mu się kojarzyło.
-Dobrze, że coś takiego istnieje, to taki ukryty zakątek.
Na słowa o marzeniach zamilkł. Nie chciało mu się o tym rozmawiać, bo i tak jego się nie spełnią, ponieważ miał je bardzo wygórowane i był w dodatku marzycielem.
-Ja też miałem marzenia ... ale do czasu.
Począł ponownie kaszleć, tylko ciszej, jakby chciało się powiedzieć to nic takiego.