Nordom Solus napisał:

*I tak też profesor Nordom Solus wrócił do domu....  a przynajmniej do domu jaki stanowił mu ten okręt.  Generał został na Hypori wraz ze stadem dobrych specjalistów toteż profesor spokojnie mógł powrócić na Widmo by pomóc swej córce w ewentualnej pracy. Już w podróży dowiedział się od niej, że trafił się jakiś połamany pacjent na pokładzie co ucieszyło dziadygę. Lubił puzzle, a tymi puzzlami był nie kto inny jak nieszczęsny połamaniec. Dlatego też po powrocie na statek i jakimś ogarnięciu swej osoby, udał się do sekcji medycznej, a konkretnie do części szpitalnej w której tylko kilka łóżek było ni mniej, ni więcej.*

*I tak też na sali w której znajdował się pacjent, wkroczył pan ubrany w biały kitel, wyglądający na ponad 60 lat. W okularach, z jasnymi włosami przypruszonymi pasemkami siwizny oraz wąsem. Szukał wzrokiem swego pacjenta.*

*Profesor zaś korzystając z faktu, że pacjent na razie śpi, zapoznał się z historią choroby poprzez swój cyfronotes podłączony do bazy danych medycznych Widma. I bez tego mógł zauważyć, że prawa ręka człowieka jest już unieruchomiona szynami pod którymi znajdowała się jak to on określał galaretka. Rzecz lepsza niż prehistoryczny gips, pozwalająca skórze oddychać, utrzymując ją w czystości, a dodatkowo poprzez skórę dostarczająca drobne dawki bacty. Kości były nastawione, jednak z tego co rentgeny sprzed i po wskazywały doktorek musiał ciutkę odrutować nieboraka, a na pewno wykonać pewien zabieg pod narkozą co by żebra połamane w miejscu się trzymały i zrosły czym prędzej. Jeśli idzie o organy jedynie nerki były poobijane, ale nic poważniejszego to nie było i już tym jego Regina się odpowiednio zajęła. Jeśli Han by się ocknął mógł by zobaczyć po prawej stronie swojego łóżka siedzącego na krześle starszego jegomościa z cyfronotesem w ręce.*

Ostatnio edytowany przez Nordom Solus (2011-06-22 21:15:27)

*Cóż, profesorek samym wyglądem potrafił przestraszyć na skutek swojego zniewalającego uśmiechu białych zębów z jednym złotym i brakiem jednego ząbka, oraz błyskiem wariata w zielonych ślipiach. Ale wygląd jego był niczym w porównaniu do osobowości. Miał fach w ręku, ale podejściem do pacjentów nie grzeszył zbyt delikatnym. Choć zasady swoje nieco rozluźnił pracując na statku korporacji. To nie była jego klinika na niskich poziomach Coruscant gdzie trzeba było grać brutalnie i ostro jeśli się chciało mieć posłuch. Na przykład odstrzeliwując gangersów oferujących ochronę kliniki, a następnie wystawienie trucheł na pokaz przed wejściem do kliniki. Eh, brakowało mu nieco tego smaczku ryzyka z miasta. Ale, dla córki jego lepiej było na tym statku być niż w Imperium.*
Imię to ma?
*Jeśli wiadomo było, że to niejaki Han, profesor miał imię gagatka w swoich danych, ale nawet jeśli je miał, pytanie skierował do przebudzonego pacjenta.*

*No, lepiej by o swoich przemyśleniach nikomu nie mówił bo na Widmie najprawdopodobniej jedyną terapię jaką dostanie to kopa w tyłek i słowa "Ogarnij się". Bo i z jakiej racji depresja? Że go robot połamał? Gorsze rzeczy przeżywali członkowie załogi  i osoby przewijające się przez ten statek. Zaczynając od jedi, a kończąc na zwykłych, z pozoru, chłopakach z hangaru z Rudim na czele. Jakoś pewien jegomość wyssany w próżnię, a obecnie będący w sporej części zcyborgizowany nie popadł w depresję mimo tego, że na skutek kuracji komórki w jego ciele zmutowały w komórki nowotworowe (choć na to sposób profesor już miał i z pewnością, jak Darven wreszcie zechce z nim porozmawiać, coś z tym zrobi). Trza być twardym nie mientkim.*
Z mózgiem nic nie masz, no to tyle mniej roboty.
*Mruknął profesor coś jeszcze stukając na cyfronotesie.*

E, no może nie wyglądam, ale ja tam wolę panienki.
*Odparł jak najbardziej poważnym tonem na zwierzenie się Hana w związku z jego oddawaniem się profesorkowi. *
Jak nie będziesz wierzgać to w ciągu kilku tygodni powinieneś się pozrastać. Dwa, może trzy tygodnie. Dziś zrobimy pewien zabieg byś mógł za jakiś tydzień już jako tako się przemieszczać i nie gnić tylko w łóżku.
*Cyfronotes do pasa przypiął spoglądając w oczy jegomościa. Okulary Hana, gwoli ścisłości, leżały na szafce obok. Jedno szkiełko tylko było pęknięte, a tak reszta była cała*

*Nordom Solus- mistrz ciętej riposty, no jak to brzmi! Szkoda, że z rzeczywistością nie miała wiele wspólnego. Doktorek po prostu lubił się czepiać szczegółów i był zwyczajnie upierdliwy. A przynajmniej tak sądził*
Swoje mam na nosie więc chyba Twoje. Niedawno wróciłem, nie byłem tutaj gdy przybyłeś.
*Spoglądając na okulary odparł spokojnym tonem. Dzieciak widać nie chciał znać szczegółów czy choćby ogółu tego co z nim robić będzie, co nie było problemem. Zabieg nie był przesadnie trudny, choć wykonywany pod narkozą. I bez niej z miejscowym znieczuleniem by się dało to zrobić, ale świadomość wnikania dość długich igieł w klatkę piersiową na pewno nie była komfortowa. Znacznie lepiej było przespać zabieg obśliniając poduszkę.*

*Może miał je w kieszeni spodni, kto wie. Magia się dzieje gdy się dogadać z drugą osobą nie można ot co.*
Tkwię, tkwię. Główny pacjent i powód dla którego tu pracuję musiał zostać odwieziony na inne miejsce gdzie jest odpowiedni sprzęt. Tam już się nim fachowcy zajmują, a ja wróciłem by córka sama nie musiała wszystkiego robić.
*I by jej nie podrywały byle chłystki- w myślach dodał. Chociaż chłystkiem dla niego by był i król Naboo czy innego świata.*
Powiedzmy, że w byłej Republice już niebawem nie będzie się dobrze mieszkać "wielbicielom nieludzi".
*Mruknął poprawiając okulary i odruchowo zerkając do cyfronotesu by ponownie obejrzeć dane chłopaka. Doktorek może i dziwny był i straszny, jednak zaufanie wzbudzał w jakiś dziwny sposób. Ot, taki typ.*