-Postoję sobie.-Powiedział nerwowo do gada, zapalił papierosa. Przysłuchiwał się całej gadce dwóch jegomościów. Wydawała mu się bezsensowna. Uważał, że Taca jak najszybciej trzeba wyizolować od społeczności na statku.-Na głodzie może zrobić krzywdę nie tylko nam, ale i sobie. Trzeba zadbać o to, by nie zrobił drugi raz czegoś głupiego.-Powiedział do Hakona. Kto jak kto, ale Zin miał dużo doświadczenia z narkomanami. Wiedział co są wstanie zrobić, gdy są na głodzie. Takich ludzi spotykał na Coruscant, na Nar-Shaddaa. Choć na tym ostatnim było ich zdecydowanie więcej.-Od czego jesteś uzależniony? Morfina? Heroina? Czerwony Piach czy Igiełki śmierci?-Zin wyrzucił chyba wszystkie, najbardziej znane mu narkotyki, które tak mocno oddziaływały na człowieka. Skąd Zin je znał? W jego kantynie na Nar-Shaddaa handlowano tym ścierwem. Choć Zin na to nie pozwalał, to i tak interes się kręcił. Inżynier wiedział o tym, ale wolał nie interweniować. To przyniosłoby za sobą ogromne kłopoty.

*Teraz odwrócił się do Zina. Na szczęście ten wyglądał na nieuszkodzonego*
To, co się stało, to był wypadek. Niestety, nałożyło się tu na siebie kilka jednostek niebezpiecznych, dla siebie i dla otoczenia. Wiec zasada pierwsza: nie prowokować. Nie prowokować Eda, nie dokuczać Tacowi a od Urgi trzymać się z daleka. Porozmawiam z Ashenem, może coś wymyślimy, a  może nie. Nie wiem.
*Darr tah chciał by zbili się w kupę. Specjalnie ich tu zwabił. Jakby chciał kogoś odizolować/ zabić to zrobił by to. Może to jego przewrotne poczucie humoru a może jest w  tym jakiś cel.
Chociaż prawdopodobnie, niestety, jak tak dalej pójdzie to będzie trzeba posunąć się do odizolowania. Na pierwszym miejscu była jednak Urga.
Hakon odwrócil głowe*
czy mi się wydaje, czy przed chwilą powiedziałeś, ze nie ma śmierci? Oczywiście masz racje. Wiec poradzisz sobie *I uśmiechnął się ciepło. Nadal wsłuchiwał się w stan Taca. *

Monroe wyglądał na zaskoczonego. Uwaga Hakona go zbiła z tropu. Faktycznie tak mówił. Otwarł i zamknął usta parę razy. - żartowałem... - powiedział w końcu podciągając nogę pod tyłek. Odprowadził Zina do wyjścia wzrokiem. Najwyraźniej postanowił mu nie odpowiadać. Za duży potok słów do przeanalizowania. Po chwili podkrążone oczy przeniosły się na Jedi. - Umrę... Musisz mi pomóc... - powiedział pochylając się i wyciągając szyję w jego kierunku. - Moje lekarstwo jest niedaleko, ale po drodze jest dżungla. - powiedział ze śmiertelną powagą i skupieniem. Blada twarz była cała mokra od potu.

Patrzył podejrzliwie na Hakona. Nie widział żadnej strzykawki, co to on też mógł mieć za lekarstwo? - Nie... Ja potrzebuje swoje lekarswo... - powiedział zrozpaczony. Złapał Hakona za ramię, patrząc mu się w oczy ze strachem - Ono jest za dżunglą... - powiedział słabym głosem, jakby nie dowierzał, że on tego nie rozumie. No jak można nie rozumieć? Puścił go, widząc że nic nie wskóra i oparł się. Siedział tam gdzie mu kazano. Wyglądał jakby miał zaraz wykitować.

Mężczyzna otworzył szeroko oczy z zadowoleniem. Klasnął w dłonie, po czym wetknął je do kieszeni szlafroka. Wstał i rozejrzał się. Otaczały ich drzewa i gęste, tropikalne krzewy. Dostrzec też można było skupiska bambusu i fioletowo-pomarańczową palmę. Z radością wskazał na nią palcem i zachichotał wesoło. Przez liściaste sklepienie przebijały delikatne promyki światła grzejąc lekko. Panował tutaj lekki pół mrok i było nieco duszno. Wszystko wyglądało na dziewicze, nienaruszone dotąd krainy. - Wspaniale! - zawołał szczerząc się.

Hakon miał twarz ukrytą pod kapturem.  - No dobra... - powiedział ruszając przed siebie. Wyglądał na pewnego kierunku. Czuł się pewny kierunku. Gdzieś tam powinny być ampułki z wyciągiem z cilony. Tak, musiał je wziąć. - Musimy się pospieszyć. - powiedział z powagą do towarzysza, po czym ruszył przez las. Gdzieś z głuszy docierały do nich syreny alarmowe. Nieprzyjemny, ostry dźwięk, znany pilotom. Było to wezwanie do hangaru. Mężczyzna rozejrzał się z szeroko otwartymi oczami. Blada twarz popatrzyła w przeciwnym kierunku. - Gdzie ono jest? - zapytał z lekką paniką przedzierając się przez krzewy.

- Zaraz wylatujemy, nie mogę bez igiełki... - powiedział zdesperowany, obracając się wokoło, jakby szukając drogi. Syrena nasilała się. Słychać było też jakiś głos mówiący przez interkom, ale jego słowa gubiły sens i były tylko tłem. - Zniszczy mnie, jak się dowie, to samo stało się z Colinsem. Ale wie co robi! - powiedział do Hakona, biegnąc w krzaki, odrzucając gałązki i liście sprzed twarzy. - Mówiłeś, że tutaj będzie! - krzyknął oskarżycielskim tonem.

Monroe powoli zbliżał się do klatki. Na jego twarzy malowało się przerażenie, zdziwienie i... odraza. Odraza do samego siebie. - Ja mu to zrobiłem...? On nie istnieje. Tej osoby już nie ma. - powiedział jakby do siebie, po czym odwrócił się do Hakona i wskazał na niego palcem oskarżycielsko. - Jesteś Jedi, pomóż mu. - powiedział bardzo władczym tonem, ale było w nim coś dziwnego. Sam podbiegłdo klatki szukając jakiegoś sposobu na otwarcie jej. - Zmusili go do tego, pomóż mu! - powiedział głośniej.