*Seco z  Elą na rękach przeszedł mostkiem – zawieszonym nad przepaścią chodnikiem szerokości samochodu, zabezpieczonej barierkami. Wprowadził kod wejściowy, z  resztą nie było to specjalnie chronione miejsce a kod ktoś napisał nad kontrolką, by go nie zapomnieć, i Seco go przepisał. Kiedy weszli, okazało się, ze znajdując się w czymś w rodzaju olbrzymiego słoja, okrągłego pomieszczenia, oni stali na pomoście, z  którego schodki prowadziły w  dół, co pięterko była platforma, i tak świdrowo w dól, az  w pewnym momencie schody spotykały się z…
Właśnie – ze wszelkiego rodzaju śmieciami które produkowało Widmo – od pudełek po mrożonkach po tym, co zostawia po sobie człowiek wychodzący z toalety. nad wszystkim unosiła się para oparów. Co najdziwniejsze – nie śmierdziało, a  wręcz przeciwnie, unosił się zapach prania dopiero wyciągniętego z pralki i było bardzo jasno.*
Dianoga to wielki brudas, mieszka w śmieciach, wiesz? *Seco zaczał powoli schodzić po schodach na spotkanie z brzegiem jeziora odpadków*

Umyć? Nie wiem, czy to się phrraktykuje… *kiedy doszli do brzegu, czyli w miejsce gdzie można było dotykać śmieci (tak, gdyby ktoś chciał to robić), postawił Elę na schodku, a sam usiadł na jednym z  nich. Myszokrólik był jeszcze na półpiętrze i nie schodził. widać czuł drapieżnika. Tutaj trochę śmierdziało, ale dało się wytrzymać. *
Tp tehrraz go zawołamy… *oznajmił Seco. a  jak sie wołało dianoge? Otóż – wziął kij jakiejś połamanej szczotki którą ktoś wywalił, i zaczął energicznie uderzać o powierzchnie śmieciowego jeziora*
Choc, kolego, mamy dla ciebie coś dobhrreeegoooo!

*Obejrzał się do tyłu na dxziewczyhkę. oczy miał troche załzawione, czyli nawet mu zapach przeszkadzał*
bo ona żyje w syfie *wyjaśnił. czyli pływa w tych śmiechach? na pewno nie… a jednak!
I nagle niespodziewanie smieci przed nimi poruszyły się i w góre jak pnącze wystrzeliła długa na metr witka zakończona gałką, galka się otworzyła a tam… oko!*

*Seco zaśmiał się serdecznie widząc przestrach dziecka. myszokrólik nastroszył się i syknął, a  oko… nic nie zrobiło, tylko patrzyło się głupawo, ale całkiem żywo. Seco wyciągnął palec, by dotknąć oka, a  to cofnęło się, z  cała szypułka*
Ona lubi syf. żyje sobie tu, w  śmieciach i wyszukuje to, co da się zjeść. Z zjada bahrrdzo dużo rzeczy ktohrrych nie można przetworzyć. jest pożyteczna. to co, poczęstujemy ją czymś?

*Seco z  uśmiechem wziął torbę. nie śmiał się tylko tak… zaśmiał. Po kaleeshiansku, tam to wszystko inaczej wygląda i inaczej wypada. Seco zaprosil Elę na kolano, by mu na kolanie usiadła, a  on sam siedział na schodku. wtuli siew  niego i nie będzie się bała. *
Ona wszystko lubi, patrz… *I wyjąwszy z  worka skórkę od chleba położył na wyciągniętej, otwartej dłoni. oko wykonało ruch na poczęstunek, po chwili śmieci znowu zabuzowaly, wysunęła sie macka – porwała skórkę, a  na dloni został tylko lepki śluz*

*Seco znowu się roześmiał, widać mu się podobało i lubił dianogę właśnie za jej urocze obrzydlistwo. zbliżył rękę, by dostać od Eli kolejną skórkę, czy coś co zechce dać zwierzakowi przez mechaniczną łapę Secorshy*
Fajny, co? widzisz jak się do ciebie uśmiecha? *wskazał oko które patrzyło durnowato i czekało…*

*Niestety nic nie było widac. uśmiechał się chyba tylko Seco. myszokrólik syczał,a  dianoga cierpliwie czekała. Seco podał jej garśc makaronu, który przyjęła jak wczesniej. nie wydawała zadnych dzwiękow, jedynie szelest odpadków w których plywała*

Bo lubi to miejsce *odparł, choć świadom, ze dziecko może nie mieć wystarczającej tolerancji na dziwy galaktyki by zrozumieć ze ktoś może lubić mieszkać w takim miejscu. chociaż… Seco sam by mieszkał, a raczej, doprowadził by mieszkanie do takiego stanu. i s6tal by się dianogą. ale by było fajnie. Poczęstował zwierze marchewką. te przyjęło ją jak wcześniej, a  myszokrólik zeżarł skórkę z czystej chciwości – by nie dac drugiemu.*
Ona pomaga oczyszczać śmieci, wiesz?