Teraz jest rozbrojony. Ale jeśli zdejmiecie z niego blokady, to naturalnie, będzie mógł działać zgodnie ze swoją wolą. I tak, jak znajdziesz się poza statkiem, możesz mu zdjąć blokadę i lecieć gdzie cie poniesie. Oczywiście zakładając, że wszystko się powiedzie, że Ed się zgodzi i tak dalej. Możesz sobie wtedy zabijać. *Odparł spokojnie. Zdecydowanie nie wnikał do tematu, więc nie wiedząc w jakim to celu nie mógłby zaproponować swojego udziału. Mimo wszystko, jak zauważył Seco - mało prawdopodobne by było i tak by się zgodził hasać z Mando w jakimś dziwnym miejscu. Wytłumaczył wszystko na stopie teoretycznej, nie biorąc odpowiedzialności za to, co kaleesh chce zrobić. Ot, zielone światło, rób co chcesz.* O ile celem droida nie będzie obiekt korporacyjny lub sojuszniczy, to możesz tak zrobić.

W jakim celu? *Pokręcił głową.* Lepiej chyba będzie nie, nie widzę dla siebie tam miejsca, w tym strzelaniu. Ale Ed pewnie się zgodzi. Skoro macie dobre stosunki... Może wylot ze statku traktować jako coś pożądanego i się zgodzić. Ale, ale... *Spojrzał na Seco uważnie.* Nie muszę mówić, że w trakcie wyprawy odpowiadacie za niego ty i ewentualni koledzy? Wolałbym, żeby po wszystkim wrócił na Widmo z powrotem.

*Skinął głową.* Proszę. *I wrócił do zajęć, postanawiając nie dziwić się, dlaczego Seco chce wypożyczać egzekutora do zabijania jakiś istot. Różne rzeczy się dzieją w galaktyce.*

*Po paru sekundach drzwi rozsunęły się, wpuszczając Hakona do środka. Darven siedział na swoim miejscu, zwrócony bokiem do wejścia. Znajdował się w stanie nie dającym najmniejszych wątpliwości, że jest "pod wpływem" i to takim, który pewien czas temu wykroczył poza granice przyzwoitości. Wpatrywał się smętnie w podłogę, w organicznej, zwisającej dłoni dzierżąc kwadratową butelkę.* Proszę. *Mruknął, nie spojrzał jednak na Hakona. Nie plątał mu się język, ale okoliczności jawnie wskazywały, że butelka nie służyła za ozdobę.*

*Pokręcił głową. Dopóki Hakon się nie odezwał, on sam tego nie zrobił, siedział tak tylko, zgarbiony, jak w jakimś letargu.* Wszystko. Zrobiłem coś, co zawsze nienawidziłem u innych. To straszne, Hakonie, po prostu... Przejmujące. *Odłożył butelkę na podłogę, dość niedelikatnie. Szkło zatrzeszczało nieprzyjemnie.* Powiedz mi... Kim ja jestem? *Dopiero teraz spojrzał na barabela, w oczach mając jawną słabość i żal. Widokiem był w tym momencie wybitnie żałosnym i ani trochę nie przypominał Darvena, którego można było zwykle spotkać. Patrzył tak w oczy Hakona, jak zbity pies, kompletnie wykolejony.*

*Pokręcił głową.* Życie mi się nie udało, Hakonie. *Rzekł, pochylając głowę. Prawdopodobnie później będzie tych wyznań bardzo żałował, ale teraz było to nieistotne, bowiem siedział w pokoju Darven pozbawiony twardej skorupy, Darven miękki.* Nie mam przyjaciół, nigdy nawet nie próbowałem założyć rodziny, nie spotkałem miłości swojego życia. *Zmarszczył brwi, zaciskając dłonie.* Nie zrobiłem niczego, za co mógłbym być zapamiętany. Ostatnio targowałem się o akt własności droida, na którym mi przecież tak zależało... To obrzydliwe! *Cisnął butelkę w kąt, ze złością. Naczynie zatrzeszczało głośno. Szkło popękało, ale nie rozpadło się. Było grube i wytrzymałe.* Staje się kimś, kim obiecywałem sobie, że nigdy nie będę! Moje istnienie przybrało już chyba wszystkie kolory szarości, jestem zmęczony. *Pokręcił głową, wzrok wbijając w blat biurka.* A teraz co robię? Siedzę zapijaczony we własnym gabinecie, jak jakiś menel! Jak zwierze, nie jak człowiek! *Wstał gwałtownie, podchodząc do dużej szyby, z której roztaczał się widok na wypełniony błyskającymi gwiazdami kosmos.* Nie tak miało być, Hakonie, zawsze sobie obiecywałem, że moje życie będzie inaczej wyglądać. Użalam się nad sobą, podczas kiedy ty pewnie masz znacznie więcej problemów.

*Patrzył w gwiazdy, dłonie zatykając za plecami.* Trzydzieści tysięcy. Tyle było mi szkoda, by dać za potencjalnego przyjaciela, za jego życie. Jakim typem człowieka ja jestem? Kto tak robi? *Pokręcił głową.* Nie zasługuję na żadne usprawiedliwienia, to jest potworne. Na przyjaciół też nie zasługuję. I bynajmniej nie mówię tego po to, by usłyszeć od ciebie zaprzeczenie. *Odwrócił się i przeszedł parę kroków, zaraz przy ścianie.* Tak, jestem rozgoryczony. Irytuje mnie świadomość, że z pewnymi wyborami trzeba radzić sobie do końca życia, nie można ich zmienić. Pozostaje tylko przyjmowanie konsekwencji... Ja już drugi raz nie będę żył. *Usiadł naprzeciwko Hakona, kładąc dłonie na biurku.* Jesteś pierwszy, któremu to mówię. Dzisiaj otrzymałem wyniki badań z instytutu na Hypori... Jestem chory. *Spojrzał barabelowi w oczy. Mówił cicho, szeptem.* Mam... raka. Rozwinął się w jednym z narządów, które mi pozostały po tamtej operacji, może to związane z przedrukowaniem, to była eksperymentalna metoda leczenia. Nowotwór jest już w późnym stadium, nie mogę zostać zoperowany, zresztą, operacja mogłaby mnie zabić po tym, co działo się z moim ciałem. *Odchylił się w fotelu, jakby spadł z niego duży ciężar.* Niedawno się dowiedziałem. Planuję się leczyć, ale jeśli się nie uda, to mam około rok życia.