*Dżony i Trzeci dotarli tu po kilku chwilowej dreptaninie w milczeniu. Dżony bowiem był rozgoryczony swoim odkryciem. Drzwi kwatery nie otworzyły się automatycznie. Uczynił to droid, zainstalowanym w ramieniu kluczem – wtyczką, która mógł komunikować się z centralnym komputerem. No i z zamkiem rzecz jasna. Weszli do salonu wyżej opisanego. Na przeciwko widzieli tę właśnie kołyskę. W lewo rozciągał się nieduży salonik, tam tez widać było drzwi do dalszej części „apartamentu”*
Madame… Dżony jest! *odezwał się droid, jednak nikt nie odpowiedział…*

Dżony:
Madame śpi w drugim łóżku, sir, bo to jest kanapa Haris, i madame mówi ze nikomu źle nie życzy i niech dusza zazna wiecznego spokoju, ale ona tego nie lubi a generał mówi: to co wywalić mam? To madame wzięła. Tak było. a  tu jest dziecko. *przewodnik Dżony przydreptał do kołyski. Oparł długie palce o płatek i kołyska się ruszyła. W środku tego kwiatka układała się jak w  gniazdku (i nawet na kształt gniazdka) niebieska aksamitna pościel. W środku zaś leżało małe… stworzonko. Nie przypomniało ludzkiego niemowlęcia, różowego, lezącego na wznak, wymachującego rączkami i nóżkami iż rozkosznym jednym zębem na dole, widocznym kiedy bobas się śmiał.
Dziecko, małe jak na dziecko, nizało na brzuchu, wielki okrągły łysy łebek trzymało nad posłaniem. Równie wielkie złote oczy patrzyły dziwnie rozumnie i z ciekawością. Nosek stanowiły dwie malutkie ukośne szparki, a  usta były zamknięte. Szpiczaste uszy sterczały na boki jak u małego diabełka. Dziecko miało tylko pieluchę, a  jego skóra była jednolicie kawowa*
To dziecko *przypomniał Dżony. Niemowlę zwróciło na niego wielkie oczy, ale tylko na chwile. Trzeci jako osoba obca bardziej interesowało niemowlaka*
Dziecko jest małe. Dziecko nie śpi? Dziecko! Spać!

Dżony:

Dziecko małe jest i nie ma roku, sir. Ono pojawiło się dwa tygodnie temu. Ono dużo śpi, to dziecko, ale teraz nie spi, a Dżony mówi mu: śpij dziecko! To urośniesz. Tak madame mówi. Ze dziecko jak śpi, to rośnie. Ale jak urośnie to wypadnie z tego kwiatka
*wypowiedział się Dżony. Dżony widać na rzeczy dobrze się znał*

*Tymczasem głosy zwabiły czujną matkę. Wychyliła głowę zza futryny. Smukła, gadzia głowa o wydłużonym pysku i czujnych oczach. Wypłynęła cała. Orientalna uroda, niespotykana w galaktyce rzucała się w  oczy. Zastygła przy wejściu. Długie, aksamitne czarne włosy spadały jej do polowy pleców. Oczy koloru miedzy utkwiły się jak celownik w plecach Trzeciego. Ogon zdobny w kitę z czarnych piór zamiótł podłogę wokół jej bosych nóg, przypominających stopy drapieżnika. Jednak nada pozostające stopami kobiety, wyzierajacymi spod długiej, prostej grafitowej sukni*

*czujne oczy matki zmrużyły się. Ruszyła bezszelestnie w stronę towarzyskiego droida i obcego zachwycającego się jej dzieckiem* Nie ma *odparła władczo zanim Dżony zdążył wyprodukować cokolwiek. I tak już Dżony nie powiedział nic, bo usłyszawszy głos Pani, tylko się oddreptał do tyłu. Dziecko tymczasem wyciągnaszy górne kończyny próbowało podciągnąć się by lepiej widzieć. Ale było jeszcze za małe*

*Fler, wysoka i bez wątpienia urodziwa, choć nie ludzka kobieta przyglądała się temu wszystkiego z mniej lub bardziej pozornym spokojem. Wielkie miedziane oczy kryły się do polowy pod kurtynami powiek o gęstych,. Długich rzęsach. Była matką maleństwa od niespełna dwóch tygodni, a  szeliańskie matki mają drażliwość we krwi. Ona wprawdzie zaznała wychowania cywilizowanego, ale nie starała się specjalnie zwalczać instynktu, to tez nie powitała radośnie obcego.*
Fler Gawila *rzuciła krótko. Miała niski, jak na kobietę, aksamitny głos dowodzący lubowania siew  śpiewie czy recytacji*
….Pan w sprawie….? *zawiesiła pytająco głos, przekręcając przy tym głowę na bok, również pytająco, a  kaskada czarnych włosów przesypała się na ową stronę*

*Jedna z przypominających wąską kreskę brwi Fler uniosła się w subtelnym wyrazie zdumienia. Nie słyszała o Trzecim, był na Widmie od niedawna, a ona dość długo już nie widziała się z  generałem. Po prostu nie wiedziała o tym fascynującym odkryciu. Zamrugała tez kilkakrotnie, jakby nie od razu zrozumiałą co tez Trzeci do niej mówi. Zdecydowanie nie czuła się najswobodniej.
Dżony wiernie koczował przy „małym dziecko” a Gawilowa patrzyła w oczy Trzeciemu, nie doszukując się wprawdzie tam złych zamiarów, no ale… ale.*
Już się przywitaliśmy *odparła cicho. Tak czy owak jeśli ów Trzeci, czy Piąty jest na Widmie, to na pewno  woli generała. Tak wiec i ona skinęła głową w harmonijny sposób, niczym gejsza*
Rozumiem. Zjadłby Pan coś? *zapytała świergotliwie*

*Przywykła do nieco innego rodzaju szczerości, jednak nie skrzywiła się i jakoś tak, zaczęła bliżej siebie ręce trzymać, bo widać i jej nie uśmiechało się być ślinioną. *
Jeśli chcesz… *szybko zrezygnowała z tonu „Pan”, w miarę jak Trzeci się wypowiadał, utwierdzając się w tym, choc może nie powinna, ale czuła się nieco zirytowana* To Dżony zaprowadzi cię do stołówki *cofnęła się, jakby mając zamiar odejść do drugiego pomieszczenia. Szybko zorientowała się w intelekcie Trzeciego. z  tym mężczyzną jest coś mocno nie tak. W tym przypadku odpowiadanie, ze urodziła dziecko to kręcenie na siebie pętli* To prezent od męża *odparła wiec, przyozdabiając smukły pyszczek wyćwiczonym uprzejmym uśmiechem.*