*No oni mają dziwne podejście trochę, wynikające głównie z doświadczeń wojennych jak i szkolenia u ich kochanego tatusia Tanga, który raczej przejawia praktyczne podejście do życia. Potrzebujesz czegoś? Zastrzel jakiegoś gangstera, bierz co musisz i nie przejmuj się niczym, tylko atakuj płotki, za grube ryby się nie bierz. Proste ale skuteczne. Trochę ich moralność była wykrzywiona, ale co tam.* Rozumiem. Musi być ciężko, co? *Klony z reguły były towarzyskimi istotami, a przynajmniej część z nich, bo zdarzają się wpadki przy pracy jak Brex, czy ich brat A'den. Ale to tak mają tylko komandosi i elitarni zwiadowcy, zwykli szeregowi bardziej zamknięci są. Klon spojrzał na tego droida i się troszkę zdziwił* Czemu on mówi za ciebie? I za daleko nie mamy, kilka ulic dalej, przy jednej takiej kantynie. U Temeny jest hangar...

*Jeśli chodzi o gesty to akurat tą rzecz mieli do perfekcji opanowaną, chociaż woleli typowo wojenną gestykulację, ale z ruchu ust czy z mimiki wiele umieli wyciągnać. Na wojnie zdarza się utrata słuchu, więc trzeba być przygotowanym na wszystko.*Proszę mi wybaczyć, za ciekawski bywam. Bracia mi często mówią, że wtykam swój nochal gdzie nie trzeba i potem mnie trzeba z problemów wyciągać. Raz na Kamino to o mało co przez to nie wylądowałem w pokoju śmierci. I tak się niczego nie nauczyłem *I uśmiechnął się szczerze. Tracyn był po prostu jak duże dziecko, przynajmniej psychicznie, nie widział niczego złego w zadawaniu takich pytań. Był ciekawy to pytał, taka natura klonów.* Skoro pani chce to może z nami pójść. My droida nie okradniemy, uczciwi jesteśmy *A przynajmniej starali się być uczciwi*

*I widząc ten gest najpierw się zdziwił, potem patrzył na nią dziwnie a potem się roześmiał, ale serdecznie nie tak sztucznie i złośliwie. Oj ma kobita charakterek, który mu się skojarzył z jedna podobną osobą. Z jego "ojcem" Tangiem* Pani wybaczy... *Powiedział w końcu gdy się nieco opanował. Oddychał powoli bo wciąż było mu do śmiechu, co widać było po rozradowanej twarzy* Ale ten gest jak i mimika... przypomina pani bardzo mojego ojca. On też tak samo reaguje... chociaż większy z niego prostak i gbur... taak... zdecydowanie, lepiej go pani niech nie poznaje. *Kiwnął głową w zamyśleniu i obejrzał się na drzwi biedak. Gdzie ten Brex? W końcu wydobył komunikator i nawiązał łączność  z bratem* Brex, di'kucie gdzie jesteś? Czekam tu na ciebie jak di'kut. *Mruknął do urządzenia komunikacyjnego i się do kobiety jeszcze uśmiechnął. Po chwili nadeszła odpowiedź zdyszanego klona* Czekaj, bankomat nie chce wydać... *I się rozległo jakieś kopanie, wiec szybko się rozłączył by nie było słychać jęku bólu* Jeszcze chwileczkę i brat wróci. I potem wspólnie to zaniesiemy, nie mam nic przeciwko pani towarzystwu...

*Patrzył się na nią próbując zrozumieć o co chodzi, a przychodziło mu to z lekkim trudem. Szyfr wojskowy dużo prostszy. Chyba coś z ojcem było...*No nasz ojciec to Mandalorianin, często najpierw strzela potem zadaje pytania. Łatwo go wkurzyć a wtedy jest nieciekawie *Już samo stwierdzenie, że jest Mandalorianinem powinno dawać do myślenia. Mało jest w Galaktyce organizacji, które sama nazwą wzbudzają respekt. Mando tacy byli, mieli opinię najlepszych wojowników, najbardziej bezwzględnych i krwiożerczych, chociaż te dwie ostatnie to przesadzone są. Bywali gorsi, chociaż kiedyś to palili całe planety, ale to dawne dzieje...* No cóż, statkiem zajmuje się nasz przyjaciel, Zin... ale te części nie są do statku... *Odrzekł wymijająco Tracyn, bo to co ona dała to są takie części zamienne do budowy bomb i granatów. Takich prowizorycznych, ale sprawnych. A on był specem od materiałów wybuchowych i to całkiem dobrym*

Noo... ale kobiet raczej nie atakuje bez powodu, szanuje je więc będzie dobrze. No, chyba że mu zaczniesz grozić bronią, co skończy się... no. *Zmieszał się biedny klon bo tak się trochę rozgadał i wyszło na to z jego opowieści ,ze Tang to potwór... w sumie jest dosyć sporym skubańcem, ale jak się wie jak do niego trafić, to jest niezastąpionym przyjacielem, gdy się w kłopoty wpakuje.*Ekhm... nasz mechanik. No cóż, on to akurat inna kategoria. Do teraz nie wiem jakim cudem przyjaźni się z naszym ojcem... ale miły gość, dogadacie się, chociaż części to on nie ma. A przynajmniej nie tych zbędnych *Uśmiechnął się znowu gdy usłyszał kroki, syk otwieranych drzwi i pojawił się Brex, bez kurtki, bo zapewne poplamiona krwią. Podszedł do kobiety i podał jej brakującą sumę kredytów. Był zdyszany* Proszę...  bankomat był upierdliwy... *Tracyn też zauważył, że klon lekko kulał. Tiaa... wyjątkowo upierdliwy* To co, w drogę?

*Tracyn tylko wymownie wzruszył ramionami, coś w stylu "pożyjemy zobaczymy". A co do części od Zina to jak tak dobrze popatrzeć na nią, to Tracyn był już pewien, że jak Tanga w pobliżu nie będzie to ten pajac nawet tą Kappę sprzeda, bo jak to określał ich ojciec "Zin to pies na baby" i nie ma się czemu dziwić, ze teraz Mando robi za jego głos sumienia... z pistoletem blasterowym przy głowie. Brutalne rozwiązanie... Brex spojrzał na brata, kiwnął tylko głową no i wyszedł pierwszy ze sklepu a potem Tracyn, który przypatrywał się zranionej prawej nodze brata. Ten był zdecydowanie zbyt wielkim oszołomem.*

//Przenosimy się na chwilę Tutaj potem hangarek i koniec.//

*Burdel w Dziupli panował, jak zawsze. Ale drzwi otworzyła bez większych problemów. Wkroczyła, pierwotnie w ciemność, nie przejmując się tym, że coś pod nogami zgrzytnęło. Po chwili dopiero światło się włączyło, na ruch reagując. Stosy części, nowych i używanych, poskładanych wedle tylko jej znanych zasad. Dotarła do stołu, oparła się o niego biodrem i dopiero teraz odwróciła, by na Zina spojrzeć.* Zamknij drzwi za sobą *Nakazała ustami droida. Kwaśny uśmiech na ustach,zmrużenie oczu. Miał konkretną listę zamówień, a ona coś obiecała. Super. Się wkopała. I jeszcze musiała zadzierać w górę łepetynę. No po prostu szaleństwo, taniec i śpiew. Szkoda, że jej to średnio pasowało.*

*Zadek usadowiła nie na ladzie, tylko na stole. Zresztą, lady ona tu nie miała. miała tylko ten zasrany stół. Nogę na nogę założyła, pochyliła się do przodu i długą chwilę go obserwowała. To że był wkurwiony, to wiedziała. i nie dziwiła się... poniekąd. Ale to, by jej rozkazywać... Dobre sobie. Kusiło ją, by znów wykorzystać swego tłumacza, ale w końcu zrezygnowała z tego pomysłu. Pomilczy kilka dni najwyżej, uzupełniając braki.* Selene *bez metalicznego pogłosu miała całkiem znośny głos. O dziwo. Choć i tak... Cóz. dziewczyna chyba nie była szczęśliwa z powodu normalnego mówienia. Skrzywiła się, zmrużyła oczy i skrzyżowała ręce. No to go będzie sporo kosztowało.*