*I do owej dziupli czy jak to inaczej nazwać zbliżały się dwa klony, choć kto w życiu nigdy klona nie widział to uzna ich za bliźniaków, gdyż byli identyczni niemal jak dwie krople wody. Niemal, bo na twarzy mieli dwa różne tatuaże, ale nikt prócz nich nie wiedział, co przedstawiają. No może jeszcze inni Mandalorianie wiedzieli. I tak ta dwójka szła wyraźnie w kierunku tego warsztatu, kłócąc się jak zwykle o jakieś drobne szczegóły* Gdy mówiłem zdobądź forsę nie miałem na myśli zastrzelenia tego dilera *Mruknął jeden z nich, który był chyba nieco oburzony zachowaniem brata, który wzruszył ramionami jak zwykle. Po twarzy było poznać, że jest bardziej milczący i ponury niż jego towarzysz* No co? Zdobyłem? Zdobyłem... a diler przynajmniej już dzieciakom nie sprzeda narkotyków. A nie byłoby nas tutaj, gdybyś tej cholernej części nie zgubił... *Warknął i spojrzał na brata, który miał na imię Tracyn* Oj tam, przesadzasz... dobra, to chyba tutaj. Właź pierwszy marudo... i pamiętaj, szeroki uśmiech i dzień dobry, tak jak tatuś uczył Brex *Rzeczony Brex tylko warknął, ale wszedł do warsztatu, jeśli takowe wejście istniało i jeśli było otwarte, bo w przeciwnym razie zadzwonią i zaczekają.*

*Wchodząc do środka i widząc to trochę ponure pomieszczenie to Brex sięgnął po broń, ale zaraz został szturchnięty przez brata, który jednym wymownym spojrzeniem kazał mu zachować spokój. Klony miały to do siebie, że potrafiły porozumiewać się bez słów, a komandosi to już w ogóle. W każdym razie baj weszli do środka i Tracyn, ten bardziej weselszy i o serdeczniejszym wyrazie twarzy ruszył pierwszy. Dostrzegł kobietę i uznał ją za jakąś staruszkę, bo siwe włosy ma. Dziwne. Ale dla nich wiele rzeczy było jeszcze dziwne, byli jak dzieci, które dopiero poznają świat. Śmiertelnie niebezpieczne dzieci potrafiące zabijać na dziesiątki sposobów nawet nie mrugając, bez wyrzutów sumienia* Dzień dobry proszę pani! chcielibyśmy kupić pewną rzecz, nie wiemy co to dokładnie... przyjaciel nas wysłał *Skłamał gładko, bo Zin ich nie wysyłał, sami się wysłali gubiąc tą jedna przeklętą część, podczas gdy inżynier (od siedmiu boleści w opinii Brexa) poszedł do kantyny się napić i coś zjeść. Tracyn wyciągnął mały holowyświetlacz i pojawiła się niebieska miniaturka tej części. Klony nie miały zielonego pojęcia co to jest.*

Tak, właśnie tego *Odrzekł wesoło Tracyn i się z ciekawością rozglądał po otoczeniu. A jego brat? Zaszył się w jakimś kacie i gapił się po jakichś elementach nie wiedząc co to, po co to i takie tam. Jeśli chodzi o edukację mechaniczna to on miał słabe wyniki z tego. Ale co się dziwić, był w końcu snajperem.* Myślisz, że się zin nie zorientuje? *Zapytał w końcu, bawiąc się czymś a jego brat spojrzał na niego i zmarszczył czoło. Kobiecina gdzieś tam poszła, a głos Brexa wyrwał go z rozmyślań na temat jej wyglądu, bo wydał mu się całkiem interesujący.* Co? Aaa... no więc, ten tego... śladów po granatach jeszcze nie znalazł, bo nie szukał, ale pewnie zauważy, że nowa część. On je chyba znakuje... *Podrapał się po głowie trochę zakłopotany tym faktem a Brex prychnął i mruknął pod nosem* Pierdolony pedant... a jak wczoraj ochrzanił tą biedna Riff... miałem ochotę rozwalić mu łeb... *Szczere wyznanie, wskazywało na to reakcję drugiego klona* Hej, hej, panie mhroczny, nie rozpędzaj się tak... ty byś tylko do innych strzelał ,a serdecznym trzeba być, o!

*Słysząc hałasy to obaj się momentalnie spięli, jak gdyby ktoś miał ich zaraz zaatakować, efekt długiego szkolenia. Nawet jak umysł mówił "czysto jest spokój" to ciało działało samo w odpowiedzi na takie coś. Bardziej "cywilizowani" mieszkańcy Galaktyki by stwierdzili, ze tym chłopcom zmarnowano życie, stali się jak droidy i takie tam, ale po prawdzie, lubili to. I teraz byli Mandalorianami, chociaż w pancerzu nie chodzili. A gdy kobiecina wróciła to się odprężyli już całkiem, tylko tego robota śledzili uważnym wzrokiem a Brex miał rękę niebezpiecznie blisko kabury* Dziękuję bardzo, to ile będę płacił? Aaa... jeśli nie ma pani nic przeciwko, to ma pani jakieś zapalniki? A w ogóle, to lista... *I podał jej tym razem cyfronotes z długą listą różnych dupereli, z których wprawna osoba jest w stanie sklecić... bombę, granat, cholera wie co jeszcze. Brex słysząc to momentalnie do brata podszedł* Ty zawszony di'kucie, co ty planujesz? Chcesz nas shabla wysadzić w powietrze? Jeszcze tego brakuje, by jacyś chakaare nas śledzili przez twoje zamówienie *Warknął na brata groźnie i odciągnął go kawałek, zerkając podejrzliwie na kobietę. Był zdecydowanie zbyt podejrzliwy* Ej udesii ner vod, części mi zabrakło no... po prostu chciałem kilka zabawek zrobić, na wszelki wypadek, a tutaj pełno części, to może coś z listy będzie. Lepiej dmuchać na zimne. To jak, będzie coś z listy proszę pani? *To ostatnie pytanie powiedział na tyle głośno, by go usłyszała a Brex się wkurzył i znowu polazł w kąt nachmurzony*

*Określenie duzi chłopcy pasowało do nich jak ulał, niby mężczyźni ciałem a duchem chłopcy, tak gdzieś trzynasto może czternastoletni i tyle. Gdy siwuszka sobie znowu poszła to się Tracyn i Brex pogrążyli w jakże pasjonującej kłótni o to, czy owy tajemniczy Zin zorientuje się, gdy mu pod nosem zbudują taka niezłą bombę czy też może nie? Tracyna w sumie pociągało przerobienie kilku elementów tej starej Kappy na niezłą broń, ale Kodbar by się pluł, że jego wielkie, pomylone dzieło niszczą. Brex to otwarcie twierdził, że tego popierdoliło z tym przerobieniem tego złomu. Przecież zmarnował na to z osiemdziesiąt tysięcy i dalej efektu nie widać. Trza chyba drugie tyle...* Tee... a może by tak... no nie wiem, przetestować twoją zabawkę na tej Kappie? *Padło ciche pytanie a Tracyn spojrzał na brata jak na wariata* Ciebie chyba popierdoliło... albo w sumie... *I obaj się zaśmiali czekając na powrót właścicielki przybytku. Milczącej właścicielki... co nie dawało spokoju Tracynowi. On za towarzyski bywał.*

*No i w końcu ona wróciła i obaj spojrzeli na nią, na nowego droida i Tracyn ucieszył się momentalnie, bo będzie miał co robić, ku irytacji inżyniera, bo ten by najchętniej widział ich pracujących przy tym jego projekcie, ale obaj się zaczęli migać odkąd zatrudnili tą młodziutką Riff do pomocy. Oni, nie Zin, on by pewnie nawet nie zapytał. A teraz Tracyn przylazł do lady uśmiechnięty od ucha do ucha* Och nie ma sprawy, nie ma pośpiechu. No to razem ile to będzie? *Zapytał od razu o cenę a Brex spojrzał na ładunki. Zdecydowanie za dużo ich było dla nich* Pomóc, mieliśmy tylko po jedna cześć przyjść di'kucie, pamiętasz... nie braliśmy środka transportu jako takiego *Do hangaru było akurat w miarę blisko. W miarę...*

Dobra *Mruknął Brex i podszedł do brata by rzucić okiem na cenę, bo ten jakoś nie kwapił się z płaceniem. Chyba go zatkało... rzadko coś kupował i chyba przedobrzył. Zdecydowanie przedobrzył, bo ponurak zrobił wielkie oczy i sapnął* Fierfek... co żeś tam kurwa nabrał? Ja mam tylko sześć tysięcy... *No i się porobiło, bo Tracyn się po głowie drapał i rozmyślał, marszcząc nieco czoło. Jak tu z tego wybrnąć?* Tee... Brex, idź załatwić trochę więcej forsy... *Spojrzał prosząco na brata, który zmrużył oczy i nic nie powiedział, a przynajmniej nie w basicu, bo powiedział teraz w Mando'a*{No i gdzie ja ci tu znajdę tylu dilerów, co? Nie rosną na drzewach przecież... }*Drugi klon westchnął cicho, bo ten chyba szuka na siłę dziury w całym.* {To zastrzel kogoś innego, gangów sporo. Tylko się nie pobrudź za bardzo, jeszcze ja wystraszysz...}*Stłumione warkniecie i jeden klon poszedł, zostawiając Tracyna sam na sam z kobietą, czekającą na zapłatę. Na razie dostałą zaliczkę, rzeczone 6 000.* No brat poszedł po pieniądze, za chwilę wróci... no to... ładny warsztat. Sama go prowadzisz? Zagaiłby sobie jakoś skrócić oczekiwanie. W tle rozległy się strzały, ale tu na Nar Shaddaa to akurat nie jest takie dziwne... ale on wiedział, kto strzelał. Mruknął pod nosem jeszcze* Co za di'kut..