*Droideka zwana Dżonym Dwururką lub częściej po prostu Dżonym, pieszczotliwie mikserkiem tudzież potworkiem słuchała to co Zabrak Aru zwany pstrokatym prawił* Dżony nie rozumie „ręce”, sir… *gdyby był bardziej uspołeczniony wzruszyłby ramionami prawie po ludzku, a  tak tylko dreptał bok w bok z Arusiem, jak z kumplem i „rozmawiali”* Dżony nie może sie powstrzymać, sir. One Dżonego wkurwiają…

*Kiedy dłoń Aru pojawiła się przed łebkiem Dżonego, droideka natychmiast stanął w zdziwieniu. Widać uznał ze to znaczy żeby się zatrzymał. No ale jak się zatrzymał, to mu się na nowo myślenie włączyło. Zmiana polaryzacji pomarańczowych światełek świadczyła ze na chwile przeniósł ogniskowanie spojrzenia z tej dłoni na swoje działa, i z powrotem*
Dżony musi mieć broń, sir *odparł nagle. Dżonego przedramiona kończyły się ciężkimi działami, a  Aru – dłońmi* Dżony jest elitarna jednostka bojowa, sir

*A droid jako ze był elitarną jednostką bardzo inteligentną i praludzką, stal i słuchał z  uwagi wszystkich wypowiadanych słow, no i dzięki temu ubogacał własne umiejętności operowania słowem. Po demonstracji z lekkim sykiem serwomotorów podniósł mechanicznie silne uzbrojone ramie na wysokość łebka. Popatrzyli boku, okręcił o 90 stopni. Czyżby Dżony posiadał tak ekstrawagancką umiejętność jaka jest wyobraźnia? No bo po coś wykonywał te ruchy, raczej Arutkowi się nie prezentował. I wtem zawiesił ramie na wysokości „obojczyków”, a światełka oczek błysnęły w  kierunku Aru* I to za nie zabicie droidów, sir?

Ale kiedy Dżony się nie może powstrzymać! *odparł na to nieco głośniej, modulując osobliwie ten śmiesznie cieniutki głosik. Przy tej wypowiedzi wyprostował także kolanka, z  jednoczesnym łagodnym wyrzutem ramion do tyłu. Taka bezradność sytuacji którą próbował przekazać* Ale tylko dzisiaj to Dżony może przyrzec, sir…
*Sam fakt, ze wyposażono go lepiej niż inne droidy przemawiał za Dżonym. Pamięć miał czyszczoną, owszem, ale jakiś czas temu już i nie wiadomo w jakich warunkach i czy czegoś nie spartolono*

*Jak tak można droidowi psychikę niszczyć… no ale trzeba, bo jak? Związać go?* Dżony kocha Aru, sir, Dżony chce pamiętać… *zaczął piszczeć i cofać się nieco bokiem, zasłaniając się prawym działem* Dżony przyrzeka na zawsze, sir…

*trudno jest z  dnia na dzień pozbyć się fobii. Która bądźmy szczerzy – bardzo się Dżonemu podobała, bo mógł być w końcu ponad kimś. No ale kiedy się starał i kontrolował, wszystko było dobrze. Jednostka dowodząca panuje nad droideką w każdej chwili. Nieposłuszeństwo zdarzyło się tylko raz – kiedy zrozpaczony po śmierci Gajusza Dżony nie wykonał polecenia Tanga*
Tak, sir! *odparł i czekał, aż Aru podejmie kolejne kroki*

*O tak otworzyly się przed nimi wrota piekieł serwisu Cochrelowskiego na Widmie II. Zaledwie 3 metry kwadratowe wolnego miejsca na srodku i male drózki pomiedzy poszczególnymi stanowiskami na ktoeych lezały droidy, jak pacjeciw  szpitalu. Tak, droidów była cała masa – porozrywanych, rozkręcinych, luyb wyraźnie wadliwych, jeszcze czekających lub przeznaczonych na przetop. Jedno stanowisko było wolne. Na stanowisku obok lezała jakaś stara kupa złomu* Dobrze, Winnie, mzoesz go włączać, ale uważaj żebyś nie spalił… *odezwał się pomarszczony jegomość jegomość przedłużona, do tyłu głową. Humanoid, ale jakiej rasy – kto wie. Zauważywszy Aru i Dżonego posłał im spojrzenie* Proszę, bo pył na korytarz wylatuje