*Dżony widząc cało to bogactwo sam się za Aru wycofał. Może pamiętał cos z tego miejsca? Może nie chciał tego powtarzać a może po prostu zwieszające się z sufitu korpusy trochę go przerażały*

*No i stara kupa złomu znana dobrze starej załodze Widma I ożyła, jeśli można takiego terminu użyć w odniesieniu do droida. Fotoreceptory zalśniły czerwonym, złowrogim blaskiem, maszyneria z sykiem sie poruszyła (najwyraźniej wymagał oliwienia i smarowania), głowa poszła w ruch i spojrzał na techników* Stwierdzenie: Na mojego stwórcę, trafiłem znowu do piekła. Dajcie mi broń, to sobie ją przystawię do głowy i nacisnę spust... znowu te ogrianiczone wory miecha pchać będą swoje wodniste wysięgniki w moje obwodu... *Cóż, najwyraźniej po tych przygodach nie nabrał on ogłady, bo dalej zachowywałsię co najmniej nieprzyjaźnie w stosunku do innych. Cóż, HK-47 to nie Dżony, który kocha ludzi... HK kocha ich zabijać, ale na szczęście w jego przypadku ograniczniki działały póki co sprawnie i nie chodził po pokładzie by zabijać tych, którzy go wkurwiają (bo to by było 99% populacji statku a potem pewnie i Galaktyki).* Zapytanie: Na co czekacie? Postawcie mnie na nogi!

Dżony nie lubi… *Oznajmił nadal ukryty za zabrakiem, co wyglądało od przodu jak paczek z dżemikiem, bo cały owal droideki był widoczny z racji bocznego ustawienia. Orężem diod patrzył na mechanika i miał ochotę nadepnąć mu na nogę – największa złośliwość na jaka Dżonego względem organików stać. Jednak za chwile zapomniał os woich wewnętrznych problemach. Chciało się krzyczeć: Aru, łaaap!, kiedy perfekcyjnie, z cichym stuknięciem złożył się do trybu kolowego i poturlał szybko w strone znajomego głosu. HK mógł najpierw zobaczyć brązową smuge, która zatoczyła koło wokół jego stanowiska, a  potem rozwijającą się postać Dżonego*
{O, cześć HK, wyglądasz okropnie, wiesz? Jak ja bym tak wyglądał to bym się chyba we własnym oleju utopił i mimo iż fotoreceptory mi się przefajczaja na twój widok to dobrze cie widzieć kolego!} *wypieszczał w binarnym o dziwo – bardzo „radośnie”*

Zaprzeczenie: Już wolę stoczyć kolejną bitwę z tym Sithem niż zauwać wam pod wzgledem naprawy. *Technicy już przywykli do złośliwości HK więc ich to nie ruszało, przedtem podobnie na nich narzekał i klnął na nich. Nic strasznego, bo Generał mu zabronił uzywania przemocy względem organiczników... no to biedny HK cierpiał w środku swoich obwodów i tylko frustrację mógł wyładowywać słownie. I wtedy napatoczyłsię ten zabrak* Stwierdzenie: Dziękuję bardzo za poradę, którą uraczyć mnie może dziesięciolatek. Jeżeli nie znasz się na naprawach droidów to sugerowanym zachowaniem jest zamkniecie tej organicznej jadaczki i wyprowadzenie z sali swojego durnowatego, rogatego łba*W takich chwilach jak ta, HK żałował, że nie ma przy nim poprzedniego pana... Zabrak już by miał dziurkę między oczyma i by się więcej nie odezwał. A na domiar złego pojawiłsię Dżony* {Stwierdzenie: Myślałem że to piekło... ale teraz widzę, że jest jeszcze gorzej. Jeszcze chwila a pęknie mi obwód i procesor zaleje mi chłodziwo. Może być jeszcze gorzej?} *HK nie powitałsię zbyt kulturalnie, ale juz rozmawiałz Dżonym i ten wie, że ten typ tak ma... aspołeczny strasznie*

{niieee, durniu, to jest warsztat} *Odparł jak zawsze szczerze i na serio droideka, zamelinowany z  boku przy stole jak odwiedzający przy łóżku chorego* {ale jeśli chcesz to zamelduje inżynierowi, ze twoje przepróchniałe obwody są na krawędzi przepalenia} *HK zdecydowanie dobrze na Dżonego działał – rozmowa z nim była na tyle wymagająca, ze Dżony w ogóle nie zauważał innych droidow. z  resztą HK to zupełnie inna para łożysk i jak widać pod fobie Dżonego się nie załapywał. Niszczyciel przyjął piękną postawę bojową, jednak nie było słychać pisku rozgrzewanych dział. On po prostu „imponował” postawą, tudzież – chwalił się stanem swojego ciała z bronzium*

{Ironizacja: No coś ty, nie zauważyłem, najwyraźniej fotoreceptory mi się przepaliły} *HK przekrzywił głowę by spojrzać na Dżonego, który go troszke irytował, ale poniekąd to spora kupa złomu, więc lepiej uważać, a przynajmniej nim nie odzyska pełnej sprawności* {Stwierdzenie:One nie są przepruchniałe ani na krawędzi przepalenia. Tylko ci durnie nie poskręcali kilku obwodów i nie mam czucia w kończynach. Durne wory mięcha... jakim cudem oni jeszcze żyją?}*A ta postawa bojowa, przyjęta przez droidekę go jeszcze bardziej zirytowała, bo sam nie mógł się ruszyć. Toż to była katorga, leżać tak i się nie ruszać... ci durnie z tego poprzedniego statku powyłaczali rózne rzeczy* Zapytanie: Kiedy wy się w końcu ruszycie i mnie postawicie na nogi? Mam wam rozrysować instrukcję jak to zrobić, czy ruszycie tym czymś, co szumnie nazywacie mózgiem?

*Diody droideki rozbłysły nową siłą* siiir… HK przepaliły się fotoreceptory… jemu co chwila się coś przepala, sir… dobrze że Dżonemu nie *odezwał się jak widać w o wiele lepszym wspólnym. U tej jednostki musiały zajść jakieś zmiany które odblokowały kolejne ograniczenia i droid… uczył się.
I chyba wiedział, ze wkurza HK. Na pewno wiedział.
Zastanowił się, czy wkurzać dalej. Postanowił, ze nie, wystarczy. Mógł wprawdzie wyjść z ciężkimi działami – błyskaniem  nawet – o zgrozo – odtwarzaczem.*
{a czemu maja nie żyć? Nie ma wojny ani katastrofy. A ty pewnie myślisz, ze ja nie wiem, jak ty się tu znalazłeś. Ja wiem. Republikance cie oddali, bo za stary jesteś}

Sprostowanie: Bo Dżony to maskotka nie droid. Gówno robi i mu sie nie przepala a sam też nic nie rozumie. Weźcie go wyłaczcie bo działa mi źle na procesor *Przeszli na chwilę na wspólny, by sie wzajemnie poobrażać, a potem znowu na binarny, by dalej kontynuować tą swoja dziwną rozmowę. HK tez nie miał pojęcia, że inne droidy wywołują u droideki zazdrości, co było bardzo dziwnym objawem, sam nigdy czegos podobnego nie doświadczył* {Stwierdzenie: Republikańce to słabe istoty o wybujałych zasadach. Oni nie potrafią docenić moich umiejętności tu beczko smaru. Brutalna siła to nie wszystko... ale ja też lubię. A zabijanie to najlepsza rozrywka jest }*Jego program był bardzo psychopatyczny, co niewielu osobom się podobało*