*Dreptał dzielnie, taki szmat drogi pokonał na własnych nóżkach, goniąc wytrwale uciekający mu skraj peleryny generała. Przez cała drogę próbował go nadepnąć, przyspieszał doz zwrotnych prędkości, tymi swoimi nóżkami przebierając, a  peleryna ciągle o krok przed nim. Na bariery znalazł sposób. Aktywował swoje osłony i przeszedł z zaraskami. Nie ma to jak chytrośc droida bojowego. A kiedy znalazł się wewnątrz opuściwszy działa poszedł  obchód po Sali, czy aby na pewno świadków nie ma i nagle jak się nie rozstawi z trzaskiem dzial i aktywacją ich czemu pisk towarzyszył* uwaga! Odkryto dwa obiekty! *zaś agresja która aż kipiała z droideki świadczyła o tym ze… chodzi o droidy medyczne w które Dżony celową  prawdziwą nienawiścią*

*Odprowadził droidy wściekłym spojrzeniem, nosiło go dosłownie, ramiona mu drżały, a kablach na ramionach chyba się olej zagotował. Kilka razy przeładował swoje armaty, zupełnie jakby mówił… nie, nie mówił, krzyczał: macie szczęście łachudry ze w dobrym humorze jestem bo byście już dawno wolno sunącymi elektronami byli. Kiedy już w miarę przeszło mu ruszył, najpierw do tyłu, a  potem obszedł sam siebie i w rezultacie po kilku chwilach tańca stanął przed generałem*
Polecenie : dostarcz wiadomość, status aktywny
*Przyjął pozycje „spocznij” i za chwile z emitera w pobliżu główki wyłonił się niebieski duch Aru, a potem Dżony przekazał treść wiadomości: *

Poprosiłem Dżonego by nagrał tę wiadomość dla Ciebie, Generale, jeszcze na Tatooine.Doskonale wiem, że nie jestem już pracownikiem Cochrelu, ale jest Pan, dla mnie osobą odpowiednią do tego by... się wygadać nieco. *Zaczął krótko lecz treściwie.O Windu nawet słowem nie pisnął, bo jego opinię Aru znał,lub wydawało mu się że zna. Przechodząc jednak do sedna, Aru mówił... i opowiadał o swoim życiu skrótowo,jednak opowiadał. Wspominał o tym, jak w wieku lat 12 został padawanem Po Kai'a i podróżował z nim po Rubieżach, wraz z wiekiem i wzrostem doświadczenia podróżując jeszcze dalej,poznając istoty o najróżniejszych poglądach. Będąc świadkiem potyczek i wojen toczonych na planetach nie interesujących Republikę, widząc cierpienie niewolników, ale też widząc różne wspaniałości tej galaktyki. W końcu wspomniał nieco o samej wojnie, pierwszych bitwach które bardzo przeżywał nawet mimo tego, że już wcześniej śmierć i trupy widział, nigdy jednak na taką skalę, i nigdy nie został obrzucony szczątkami swoich towarzyszy broni po eksplozji granatu lub czegoś tam. Długo jednak Aru nie poświęcił na gadanie na temat wojny, wszak o tym już Generałowi wspominał. Opowiedział jeszcze o współpracy z przemytnikami, dostarczaniem różnych towarów niezbędnych dla ofiar wojny, przedzierając się nawet przez kordony wojskowe. Nawet opowiedział o tym jak odczuł wykonanie rozkazu 66 będąc w drodze na jedną z planet gdzie do niedawna trwały walki, o tym jak bez jego woli łzy z oczu płynęły gdy czuł ból,śmierć istot z którymi bądź co bądź związało go życie, które go ukształtowały. Opowiedział o tym jak odciął się od tego wszystkiego, uciekając na Tatooine gdzie by zapomnieć o wszystkim rzucił się w wir walk na arenach, w picie i inne używki i w ramiona kobiet. I o tym, jak rozmowa z Harisem sprawiła, że poczuł że już jest pora odpłacić za swoje tchórzostwo i zabrać się do czegoś pożytecznego. Tym miał być Cochrel, współpraca z nim. Ale propozycja Mistrza Windu by wrócić do zakonu, z którego poglądami mimo że się nie zgadza to... wrócił by. Po to by stać się lepszym, bardziej wartościowym sojusznikiem, częścią sojuszu między Zakonem i właśnie Cochrelem.* Czemu tę wiadomość nagrywam? Sam nie wiem, może po prostu chciałem się komuś wygadać z tego co leży na mym sercu. I może prosić o radę w kwestii tego co robić dalej... w każdym razie jestem Pańskim dłużnikiem Generale. Gdyby nie Haris nadal bym tkwił na Nar Shadda szukając jakiejś roboty byleby tylko wytrwać z dnia na dzień. Dziękuję. *I koniec, na tym nagranie się zakończyło.

*Bo on pana kocha,  sir – odparł Dżony w myślach, ale nie na głos, bo nie umiał wyartykułować „bo on pana” – to dla niego trudne było wbrew pozorom. I na szczęście Aru powiedział tylko* Nie, sir

rozkaz rozkaz *potwierdził rezolutnie przyjęcie polecenia i natychmiast zrobił z siebie chodzącą kamerę, puszczając jej „oko” na górną część generała, czyli tak zwane popiersie. Wszystkie parametry skalibrował optymalnie, i jednym piknięciem obwieścił, ze nagrywanie się rozpoczęło. Jako ze kamera mieściła się w droidzie bojowym mogło go trochę rozpraszać, w  końcu działa były chcąc nie chcąc skierowane na delikwenta, no ale generała to już chyba ruszyć nie powinno*

*I Dżony wyłączył, choć nastał się ale w sumie tak to nie dłużej chyba jak w  przypadku Aru. Aru swoje życie streszczal, generał w innym stylu nagrywał, a  to wszystko zapisało się na jego dysku. Lampka mignęła, dźwięk piknął i Dżony był bogatszy o nowe dane. Nic nie powiedział, nie ruszył się, bo przeciez teraz trzeba dac polecenie*

rozkaz rozkaz sir! *droideka przyjęła rozkazy w pozycji bojowej, a  potem ruszyła ku wyjścia. Wszystkie zarazki zabrała ze sobą, bo tarcza przy barierach znowu była włączona. Po drugiej stronie Dżony już wolny pokołował do kajuty 23*

*I Aru nie ominęła ogólna atmosfera jaka zapadła na pokładzie. Owszem, z początku była adrenalina, chęć działania,a potem? Bezsilność. Bo zabrak nic w trakcie bitwy w przestrzeni uczynić nie mógł. Na mostek się nie pchał by nie przeszkadzać nikomu. Jedynie jak ta pizda, z Rudim przez większość czasu zbierali informacje na temat co się dzieje. Aż do chwili gdy okazało się,że Generał nie żyje,albo został pojmany. Jeśli to drugie to... i tak już po nim. Już Sidious się powyżywa na dogorywającym cyborgu. Na spółkę z tym cholernym, chodzącym klimatyzatorem w pedalskim hełmie. Takie też myśli po głowie zabraka się kłębiły gdy ten, tłumiąc w sobie bezsilnie gniew, szlajał się po pokładzie bez celu. Z delegacją poleciał Generał i kilku ludzi cochrelowskich... Windu z tego co mu wiadomo było, nie brał udziału w tych wydarzeniach.* Dżony? *Z otępienia i gotowania się w gniewie, w ciszy, został wyrwany widząc jak Dżony tupta w stronę sal medycznych. A zabrak za nim podążył, przechodząc przez bariery sterylizujące, krzywiąc się przy tym nieco. No,ale przynajmniej nieco już wysłużony elegancki mundur mu z syfu odkaziło.Więcej nic nie powiedział. Tylko spoglądał na droidekę, nie rozumiejąc zbytnio co ta robi. *