*I zupełnie nowe zastosowanie osłon droideki: magazyn na jawy. Z tym, ze po pięciu minutach przechowywania  Dzonego zostałaby sama cerupa – bo by go rozkręcili i w kieszeniach wynieśli,. Takie to małe skurczybyki*
Dzony pomieści Aru, sir. Jak jest wojna, sir *Były już bitwy, w których Dżony dzielił się bańką*

*Jeśli wcześniej Dżony tarcz nie dezaktywował (bo nie pamiętam) to uczynił to teraz, co było także niezbyt przyjemne, wiadomo – elektryczność, promieniowanie i te wszystkie plazmopodobne zjawiska które się na ten czyn składały. Organizm żywy niekoniecznie musi to lubić. Poklepany stał jeszcze chwile, poczym oddreptał w głąb sali medycznej, wspaniałomyślnie ignorując droidy. Jeśli Aru go obserwował, to widział go lekko od tyłu  0- tylny pancerz i lewy bok. Pod dzialem pojawiła się rączka i zaraz została wyciągnieta w kierunku blatu gdzie leżały przybory chirurgiczne*

*Nim jeszcze długie durastalowe palce chwyciły cokolwiek, całość okręciła się na trzech nóżkach (bo droideki nie maja możliwości skrętu tułowia), by popatrzeć. I dostrzegłszy, szybko odszukał w bazach danych tego odpowiednik. Wiedział, ze to medytacja. Swego czasu jeden  jedi medytował na dachu domu jego państwa* Dżony już dzisiaj robił *odparł i wrócił do swojego zajęcia. W łapce znalazł się skalpel który następnie został podniesiony na wysokość fotoreceptorów. I póki co ciachania Aru nie było*

Optymalny, sir *Wystarczyło sięgnąć pamieci do spotkania w kiblu kiedy Dżony oświadczył, ze musi pomedytować. I medytował a skutek był zadowalający* znaleziono przedmiot, sir *zameldował* specyfikacja: 80% przypuszczenia -  broń biała nieenergetyczna. *potem dało się słyszec jednostajne stukanie nózek i uderzenie, jakby jakiś przedmiot wpadł w inny – walcowaty*

*droid przykleił się do sciany, obserwując złość Aru. Coś nowego. Siągnawszy lapką wyjał skalpel z  kosza* Dżony idzie do kibla *Oświadczył, zupełnie jakby zostal na nim zastosowany mindtrick. I ruszył do kibla. Na piechotę…*

Całkiem niewielką ilość czasu temu...

*Odpowiednio przystosowany statek wylądował na Widmie. Naturalnie wszystkim zajęli się panowie z hangaru. Byli poinformowani o wysokim priorytecie w realizowaniu lądowania.

W statku ukryty był nie kto inny jak Darven mający za sobą wiele dni ciężkiej terapii, wracania do życia, podejmowania trudnych decyzji związanych z własnym ciałem i wracania do "formy". Był pod opieką najlepszych specjalistów, którym towarzyszył także świetny sprzęt. I nie można nie wspomnieć o cudzie, który miał na koncie. W każdym razie - od czasu rozmowy z generałem sprawy faktycznie miały się ku lepszemu i ostatecznie Darven mógł już naprawdę, całkowicie fizycznie poczuć świat.

Właściwie, to człowiek powinien spędzić jeszcze trochę czasu na Hypori, ale już nie mógł wytrzymać bezczynności połączonej z oglądaniem śnieżnobiałych ścian. Jakoś mimo wszystko czuł, że tutaj będzie mu łatwiej "do końca" wrócić do świata żywych.

Wejście statku stanęło otworem i ukazała się komora antywstrząsowa założona dla bezpieczeństwa przewożonego. Zaraz jednak i ona znikła by ustąpić miejsca gwiździe wieczoru. Darven postawił ciężko nogę na pokładzie Widma. Trzasnęło, zasyczało. To nie była organiczna kończyna. Pierwszy krok na tym statku w nowej postaci... Człowiek wciągnął z towarzyszącym temu szumem mechanicznych filtrów nieco powietrza. Bardzo dziwnie się czuł, był zdecydowanie nieoswojony z... samym sobą. Ale chciał sobie poradzić bez pomocy tych specjalistów od wszystkiego. Zaraz obok durastalowej nogi zakończonej ostrymi szponami zwiększającymi przyczepność pojawiła się druga, organiczna od punktu znajdującego się nieco wyżej niż kolano w górę. Syknęło gdy mechaniczne stawy nieco się ugięły. Przyszła pora na resztę. Prawa ręka była mechaniczna od łokcia w dół, lewa miała wszczepione stalowe płytki zaopatrzone w jakieś przewody i rurki między innymi od wewnętrznej strony dłoni. Tors był w większości przykryty typowym, stalowym pancerzem pod którym była ukryta aparatura i pracujące po zastosowaniu przedrukowania narządy współpracujące także z mechaniczną częścią ciała. Tam było to, co najważniejsze. Na twarzy było widać coś na wzór fragmentu maski obejmującej przestrzeń między oczami a ustami. Tam były filtry i usprawnienia układu oddechowego. Z dwojga niegdyś płynących potężnym oceanem oczu tylko jedno się zachowało. Drugie było mechanicznym implantem. To nadal żywe nie utraciło wiele z wcześniejszego wyglądu, więc kto je widział wcześniej, rozpozna i teraz. Tam, gdzie nie było mechanicznych części, tam widać było materiał ciemnej, egzotyczni zdobionej szaty. Szczególnie wyraźnie było to widać w okolicach pleców z których też zwisała swobodnie będąca częścią reszty szaty peleryna utrzymana w podobnym stylu.

Wyglądał trochę jak ten zły potwór z bajek. Ale istniał naprawdę i nie był jakąś maszyną stworzoną przez nowoczesnego artystę. Nie był jeszcze cyborgiem, nie wiadomo też co przeważało w tej budowie, w każdym razie wiele było usprawnień i rozwiązań nieorganicznych pozwalających na funkcjonowanie tego całego skomplikowanego tworu. Większość organów była w stanie działać w miare samodzielnie lub z drobną pomocą/nadzorem aparatury.

Człowiek ciężkim, "metalowym" krokiem ruszył dalej, w towarzystwie paru osób z obsługi.*

Teraz...

*Darven siedział w obszernej sali medycznej na którymś z odpowiednich miejsc, uważając, by niczego uszkodzić. Trzeba przyznać, że nie miał jeszcze zbytniego wyczucia. Ruchy były czasem nieporadne, niezgrabne. Jeszcze na Hypori nie raz czuł się nieswojo, gdy po pierwszych ćwiczeniach z rehabilitantami gniótł kubki w metalowych szponach i ściskał czyjeś dłonie zdecydowanie zbyt mocno. Czekał na lekarza/cybernetyka, który przez jakiś czas zajmował się nim na Hypori, a teraz przejmie od tamtejszych lekarzy całą "sprawę" wraz z dokumentacją. Był z nim jakiś medyk z tamtego ośodka, by przekazać solusowi niezbędne informacje i wszystko co trzeba, a potem odleciec statkiem z resztą obsługi z powrotem na planete.*

*Ale Darven nie został poddany cyborgizacji, więc to mylne stwierdzenie. W prawdzie był nieco mechaniczny, ale zdecydowanie nie był cyborgiem, co dla cybernetyka wcale nie było trudne do zauważenia. Przedrukowanie natomiast samo w sobie było rzeczą bardzo eksperymentalną, więc mało prawdopodobne by ktokolwiek próbował specyfiku doktorka włączyć do kuracji. Prawdopodobnie prędzej by to Darvena zabiło niż uleczyło, już po samym przedrukowaniu nie można było się spodziewać czegoś konkretnego. * W istocie, kiszony człowiek. *Mruknął podnosząc brwi. Chyba nie złapał się na ten żart.* Żyje, a więc zdrowie całkiem dobrze. I tak, jest lepiej. Sam fakt, że mogę się poruszać to bardzo dobra rzecz. *Powiedział głosem nieco zmienionym przez filtry.* Nic nie zabrzmi zbyt okrutnie, szczególnie po tym, co mam już za sobą. Z relacji różnych osób wynika, że naprawdę nie było ze mną za dobrze. W każdym razie proszę się nie przejmować, być może jeszcze ktoś zostanie uratowany tą techniką, z czego rad jestem. A teraz... *Darven podał solusowi teczkę z dokumentami, którą wcześniej odebrał od innego medyka. Były to przede wszystkim informacje o kuracji i inne tego typu, bo do pozostałych medycznych, Darvenowskich spraw Nordom miał już dostęp wcześniej.* Tu jest co trzeba, specyfikacja sprzętu, szczegóły wszystkiego i takie tam inne... Mam nadzieję, że za często nie będziemy się spotykać pomijając okresowa badania. Jak dotąd wszystko działa, współpracuje i... No coraz lepiej jest.