to jest nowy statek, poprzedni został zniszczony… jesteśmy tu od niedawna *przerwał Rudi na chwile i odwrócił się twarzą do Aru. Chwile patrzył a potem wyciągnął rękę, by poklepać „biedaka” po pancerzu,. Drugi w ogóle tego nie widział, za to pierwszy bardzo subtelnie reagował* A to… to jest „Szeryf”, tak go nazywamy. Na początku, jeszcze przed wojną budowano droideki z procesorem logicznym, zostało ich obecnie kilka sztuk… żadna droideka tyle nie przeżyje. Dlaczego? Bo jest głupia. a  on jest mądry, wiele żyć uratował i jeszcze więcej zabrał. Bywa tu jeszcze jedna podobna. Prywatna, Dżony go wołają, rozpieszczona rozczulająca kupa złomu która zabiega o uwagę. Szeryf przeciwnie – zrównoważony jest *No i w końcu drzwi, jeszcze nie takie piękne jak na poprzednim Widmie, rozsunęły się wpuszczając ich do wnętrza: pomieszczenia na razie jeszcze skromnego, ale już widać było, ze to miejsce będzie wyjątkowe, kiedyś tam*

Wiesz, tak naprawdę to nie wiemy… było dochodzenie ale tam… wiesz, jak jest dżedaj to się dziwne rzeczy dzieją, wchodź wchodź, na razie to tu surowo jest, a  nie przytulnie… *W środku- stół taktyczny, dywan, sofa, wyłożone drewnem ściany, ale ogólnie – skromnie. Choć niewątpliwie miło, w końcu to sala konferencyjna.
Rudi spojrzał na Aru badawczo. Kiedy usłyszał, ze Aru doskonale wie z jakim to generałem będzie miał do czynienia*
Najlepiej nie używaj tego imienia. I nie rób z siebie idioty, to będzie dobrze. Po prostu: z klasa, wiesz… *wzruszył ramionami* To wszystko? Może chcesz jeszcze o cos zapytać, czy mogę isc? *Nic wiecej nie powiedział, wiec chyba patrzeć w oczy można*

*Uśmiechnął się Rudi, bo widac mu zawierzył, machnął ręką i wyszedł. Teraz Aru mogł tylko czekac na konfrontacje z legendą*

[dobranoc]

*Tak wiec sala konferencyjna ugościła Aru. Nie miała nic przeciwko by se spoczął czy tez napił się herbaty z automatu. Stół tez nie protestował. Był nieskazitelny, nowy, ale jego obramowanie wykonano z  naturalnego drewna, a  nie jakiegoś syntetyku, gdzieś na przeciwległej ścianie wisiało poroże jakiegoś zwierzęcia. Powoli ta sala nabierze wymowności, z  całą pewnością – kaleeshianskiej*

Tymczasem na mostku…
*Po ataku na Imperialnych nad Mandalore generał zdążył się wściec i uspokoić, i to, co było w  nim teraz było tym naoptymarniejszym stanem sytości po polowaniu – zadowolenie, rozrywka i coś a’la wyciszenie. Kiedy zastał go komunikat przekazywany przez nemoidianskiego asystenta, stał on spokojnie przy iluminatorze, ale jednocześnie obok rzutnika holo, który cały czas wyświetlał raport po obrus tronach – po stronie przeciwników sięgnęły one dna.*
Generale, ten facet od Haris… chce generale  nim porozmawiać, czy mamy…? *sugestywnie wykonał ruch głową.
Ale jak już powiedziane – generał miał dobry humor. Nie taki dobry graniczący z  niebezpiecznym kiedy to udał się do Windu, ale taki  - dobrze dobry. Nie odpowiedziawszy sięgnął durastalowym ramieniem, które to wyłoniło się nagle spod peleryny w stronę przełącznika transmitera z skaner i przywołał obraz z Sali konferencyjnej, by zobaczyć zabrakla grzecznie sobie siedzącego*
Uprzedzić, ze za 15 minut złoże mu wizytę
*wycharczał głębokim, trzeszczącym głosem*

W Sali konferencyjnej
*Aru nic nie zmalował, ale i tak rozlegl się dzwięk, jakby dzwonka, a  potem tresc komunikatu*
uwaga przebywający w  sali konferencyjnej. General zejdzie do was za 15 minut czasu lokalnego
*I koniec*

*I tak też nie po upływie nawet jednego dnia,a jeszcze tego samego, ten sam zabrak wrócił w okolice Hangaru. Widać za każdym razem gdy tu będzie trafiać to w tym samym niezbyt dobrym ubraniu. Teraz jednak poza swymi skórzanymi spodniami, tuniką, kamizelką oraz bronią, miał przy sobie mały plecach. Jedynie żałował, że nie zdołał jakoś uprać tego ubrania....cuchnąć nie cuchnęło,ale trochę czasu już je nosił, no, ale cóż z tego. Po wizycie na planecie będącej zbudowanej praktycznie z piasku i tak ubranie pójdzie tylko do czyszczenia. Teraz jednak jego celem było odnaleźć Rudiego, z pewnością już został poinformowany o tym kto ma pilotować statek,a i pewnie to jego brygada musiała zając się przygotowaniem pojazdu do drogi z czego z pewnością zadowoleni nie byli."Ciekawe czym też mi przyjdzie lecieć."-w myślach odezwa się sam do siebie.*

*Czy pobędzie dłużej to szczerze Aru wątpił ku swemu niezadowoleniu. Z pewnością jednak nie da się zamknąć w celi klasztornej i nie zerwie kontaktów z Cochrelem. Jeśli w ogóle do Zakonu powróci, nic nie postanowił jak do tej pory. Siusiu i te sprawy zrobił i do hangaru trafił by całkiem dobry statek zobaczyć. On się tam nie znał na modelach. Widział, że toto latać potrafi, jest całe i nie dziurawe,a do tego ładnie odczyszczone i to mu starczało. Spoglądając na pojazd zbliżał się coraz bardziej tej machiny gdy Rudi się objawił i Aru już na jego niebieski ryj patrzeć zaczął* Jakieś tam pojęcie mam. Przeszkolenie przeszedłem w kwestii pilotażu... ale żebym się urodził za sterami, to nie powiem, bo kłamać znowu nie chcę. *Cóż rzec, nie był mistrzem pilotażu. Wystartować umiał, wylądować też... w warunkach bojowych jednak jego sztuka pilotażu by się raczej nie sprawdziła za dobrze i wszystko byłoby w rękach losu czy też Mocy*

Ostatnio edytowany przez Aru (2010-05-29 13:21:27)

*O ,widać, że Rudi dobrze myśli. Aru miał się pytać czy by jakiegoś astromecha mu udostępnili do pomocy w nawigacji i w locie, a tu Rudi sam z inicjatywą wyszedł. Zabrak tylko kiwnął głową na znak, że dziękuje za "puszkę". Plecak z ramienia były pracownik fizyczny, obecnie znowu "chuj wie co", położył na podłodze choć ciężki to on nie był skoro w środku znajdowało się parę zwojów materiału i jakiś stary płaszcz skórzany z kapturem jaki to w szafie kajuty 23 znalazł. Dziurawy, lecz czysty, to i go lekko przerobił odcinając część dołu i rękawy przycinając bo płaszcz był raczej na większe stworzenie dawniej. Na słowa Rudiego, Aru nieznacznie się skrzywił jak by zjadł coś gorzkiego* No, nie sądzę by tak dobrze poszła.... chyba chcąc niechcąc znów trafię na łono Zakonu... *Odrzekł krótko. Nie musiał nic więcej Rudiemu mówić bo i głupi nie był i powinien się zorientować, o jaki to zakon chodzić może...i z kim właśnie sobie rozmawia. Zabrak był pewien, że nastawienie Rudiego zmieni się z przyjaznego, na ledwo tolerancyjne.*