Eeee… *przeciągnął Rudi, i zaraz rzucił się na ratunek* nie, nie, nie, nie rozbieraj się tutaj, nie, wybierz coś i potem sie rozbierzesz! *jakby kamery nagrały jak jakiś chłop robi przed nim striptiz, to by musiał niechybnie ze statku uciekać bo by go śmiechem zabili* Nie, mundur dostaniesz potem, na razie weź… o, to na przykład *kopnął jakieś spodnie z zacerowana na okrętkę dziurą na tyłku. No ale z tyłu, wiadomo – to nie widać. Energicznie pochylił się by jakąś pierwsza lepszą koszule na te plery zarzucić*

*Na statku, gdzie miesiącami lata się w przestrzeni bez bodźców zewnętrznych każda anomalia urasta do rangi sensacji, jak w  przedszkolu, bo towarzystwo nie ma co robić. Wprawdzie Widmo II na chodzie od niedawna i wszystko świeże, ale – cóż, nagranie mogą zachować na przyszłość.* O tak, nie bede się w tej kwestii z tobą spierał, chodx, odkazimy cie *no i ruszył, przeleźli przez hangar, mijając wlepione spojrzenia trzech par oczu podwładnych Rudiego, i tym razem udali się w głąb pokładu, w korytarze. Przy wejściu stróżowały dwie droideki, nieruchome i „znudzone” wielce*

*Duros zaśmiał się tak gwałtownie, ze niemal się opluł* to dobrze, bo wiesz, tu trzeba uważać. Nie, ze się nie udaje, no ale – po prostu, nie podpadnij, bo jak podpadniesz czy nieostrożny będziesz, to zaraz pójdziesz, sprzedany za zakazaną fajkę. Właśnie – absolutny zakaz palenia… *po przejściu miedzy droidami znaleźli się w korytarzu, niewielkim w porównaniu do wielkich krążowników. Po prostu ciasnawym. Ale oni jako ze nie byli bykami mogli isc swobodnie obok siebie* Niiie, one pilnują tego wejścia, z hangaru, do korytarza, tutaj. Nie mają za dużo do roboty. W ogóle – na początku uważaj na droidy, nie drażnij ich, niby to maszyny, ale wiesz… zdarzają się wypadki. Niedawno jeden niszczyciel od nas zabiel jedi na oczach właściciela *maszerowali sobie korytarzem raz po raz mijając droidy, tutaj typu B2*

*Niby generał za wojen klonów właśnie z chaosu i nieprzewidywalnosci słynął, ale któż wiedział, jaki był naprawdę? A wojskowi – tacy z  powołania – lubują się w porządku, wręcz nieprawdopodobnym i wykańczającym pedantyzmie podchodzącym pod terror, i na Widmie to chyba wszystko odhaczyć można było*
czasem coś się zdarzy, ktoś wraca z misji i te pe, temu lepiej ze wszystkimi w zgodzie żyć… *Zaśmiał się, kiedy zaczął Aru o droidach mówić, zatrzymał się wtedy i klepnął w „bezgłowy” kark tych śmiesznych (ale tylko jak się nigdy przed nimi nie uciekało) droidów* Złe wspomnienia, co? Nic dziwnego, wiesz, sam się na początku bałem. A te wszystkie to… ja wiem, jak to określić… odzysk, weterani, poskładane wraki. Tak samo mogą się nas „bać” po swojemu… o, oto nasz kibel *wskazał ręką na drzwi w oddali*

*Rudi wzruszył ramionami, zatrzymując się ebz strachu tyłem do jednego  droidów, który chyba Aru nie kojarzył, o ile w ogóle kojarzył* Nie wiem, ja się tu droidami nie zajmuje, nie znam się i tak nie za szczególnie za nimi przepadam, choć te bojowe jeszcze przecierpię bo z reguły ciche są. Ale wiem, ze wszystkie mają Cochrelowski program, a  na tym pokładzie jest jedi w mundurze… znaczy się wiesz, w tym szlafroku, i jeszcze żaden nie zaatakował. Droidy nie potrafią nienawidzić, nie szukają zemsty, żyją by służyć… *No i chyba tyle, wiec Aru mógł zniknąć w czeluściach pomieszczenia gdzie już żadnego droida nie było. Kibel jak kibel – w średnim standarcie i czystosci, bo to męski, a  może nawet – chłopski  - wiadomo, niższy  personel, ale może nie dostanie Aru grzyba. Prysznice w niezłym stanie były bo nie każdy robotnik często się myje. Generał tych przybytków nie odwiedza i od razu widać…
Ale zawsze można chodzić do damskiego. Lepsze towarzystwo.
Rudi se czekał stojac ramie w ramie z droidem. Rudi z łbem, droid – bez łba*

*Rudi zadarł łeb i na chwile patrzył czerwonymi oczami  sufit* No chyba myśle ze jakieś ma, nie wiem, czy jedi mają własne imiona czy ktoś ich nazywa jak leci… wiesz… może to już ci powie dowództwo, jeśli zechce, w sumie ty niższy personel roboczy wiec … no kurde, popracuj tu trochei w wszystko będzie jasne *zatarł ręce z przyklaśniecie, po czym zwrócił się do robota, odbierając brudne ciuchy od Aru* Ty, zaniesiesz to do kajuty 23, powinna być wolna,, a jak będzie zajęta to do pierwszej wolnej *Jako ze robot nie domyślił się co zrobić z ciuchami, Rudi wyciągnął jego rękę i wszystko na niej pozawieszał. Po zwyczajowym „rozkaz rozkaz” maszyna poszła.*
widzisz, przydają się. *I ruszył dalej w dół korytarza, już bardziej zadowolony bo jak kto go teraz z Aru zobaczy to już nie wstyd* Mysle ze generał już wie o twoim przybyciu... *do tej pory mówił „dowództwo”, teraz już „generał”* to mały statek, dobrze monitorowany…

*Rudi znowu pokazał jak to potrafi opluć się na sucho* Stary… to jest jeden  głównych statków dowodzenia cochrelu… ty chyba jeszcze nie rozumiesz, co to jest. Ale wierz mi – jak masz zamiar kombinować, to spierdalaj, znajdą cię, i poznasz nowy wymiar cierpienia zakończony zgonem w męce… nasz generał… nie lubi nielojalności. Nie żebym straszył, ale jak jesteś w porządku to kamery nie przeszkadzają, naprawdę... *Odpowiedź na oba pytania: top jakaś bardzo ważna jednostka, na której wszystko musi być w 100% godne zaufania* [i]zawsze *odparł Rudi i skręcił w odnogę korytarza. Przed nimi gdzieś w oddali zamajaczyły pancerze droideków*

Nawet nie zauważysz. Kajuty i kible są niestrzeżone, możesz się ciągać za Freda ile chcesz… *Uśmiechnął się Rudi z  pokazaniem ostrych, durosjanskich zębów. Szczękę trochę przykoszoną miał, jakby ostro oberwał. Aru nie wiedział, ale wcześniejsze  Widmo szlag trafił i Rudi był bardzo ciężko ranny. Przeżył tylko dlatego, ze robił dla cochrelu, a oni mają dobrą medycynę.* Aj, nie gadaj… dobrze będzie… *zbliżyli się do droideków. Tak, te – jako widać lepsze – były poustawiane w ważniejszych miejscach. Jedna wyglądała normalnie, a druga była po przejściach, co było widać, bo brakowało jej nóżki, którą to zastąpiono jakimś przyspawanym w stawie kawałkiem metalu. Pancerz był pocięty, a zastygający ,metal potworzył „blizny”. Lewe ramie było całkowicie wymienione, co sugerował jego podejrzanie dobry stan. Także lewy fotoreceptor był odcięty i nie zastąpiony niczym.
Ten droid z cała pewnością wie jak przetrwać.
Duroisjanin stanął miedzy droidami. Ten pokiereszowany wyraźnie zwracał na niego uwagę. Na Aru też. A Rudi tymczasem stukał coś w panelu* to nasza sala konferencyjna. Przetestujesz ją