Wszedłszy do środka, Zin otworzył szeroko usta. Przetarł oczy, myśląc, że to co widzi nie jest prawdą. Po chwili jednak uśmiechnął się pod nosem i rzucił.
-No...To dopiero życie musi być.-Powiedział do siebie i ruszył, mijając tancerki, których rzecz jasna nie mógł ominąć wzrok Kobdara. Męskie odruchy miał, to oczywiste. Rozglądał się na wszystkie strony, by obaczyć te przepiękne tancerki. Z cudem uniknął zderzenia z pewnym wysokim osobnikiem. Zobaczywszy bar, ruszył w jego kierunku, coby napić się z kielonka i porozmawiać z barmanem i dowiedzieć się coś więcej o tym Zandim, któremu prawdopodobnie sprzeda miecz Viriny. Stanął przy ladzie, po czym usiadł na wolnym stołku. Machnął ręką w stronę barmana i powiedział.
-Zarzuć ino koreliańskiej.-Kiwnął przy tym głową i oparł się wygodnie o ladę. W podobnym lokalu był wiele lat temu na Alderaanie, gdy to Zin skończył pełnoletność i razem z kolegami ruszyli na podbój przepięknych kobiet, które rzecz jasna skończyło się fiaskiem. Mniejsza. W każdym razie, Zin chciał rozpocząć jakąś małą konwersację z barmanem, toteż rzucił.-Co słychać w dalekim świecie?-Spytał i lekko się doń uśmiechnął, coby pokazać, że nie ma złych zamiarów.

Co racja to racja. Zin był niemal zerem w porównaniu do innych. Przejechał dłonią po brodzie i rozejrzał się. Chwycił w dłonie szklankę z koreliańską i upił łyk. Pewnie cena adekwatna jest do jakości, bo inżynierowi wydawała się ona wprost genialna. Kiwnął głową.
-Rozpusta panie.-Powiedział z uśmiechem i rzucił.-Tak, zeltronki to istny cud natury, jak Ci machnie tym swoim płucem to...ja pierdziu.-Dodał z uśmiechem i spojrzał na zeltronki. Nie miał zamiaru wydawać kredytów przed załatwieniem ważnych dla niego spraw. W końcu chodzi tu o kupę kredytów, toteż Kobdar postanowił od razu przejść do meritum sprawy.-Dobra. Potrzebuje kilku informacji.-Rzucił od razu, prosto z mostu. Nie miał zamiaru bajerować, tak jak to zazwyczaj robił.-Znasz niejakiego Zandiego?-Spytał.

No to Zin się wpakował. Będzie źle jak straci nogę, albo rękę. Zawsze można sprawić sobie protezę, ale trzeba patrzeć na ich cenę, a poszły ostatnio w górę prze te wszystkie imperialne cła. Zin skrzywił usta, miał nadzieję, że jego sprawa zainteresuje nieco tego jegomościa. Wtedy padło magiczne słowo zapłać, a Zin bardzo niechętnie do tego podszedł, ale też nie chciał dostać po gębie, zatem wyciągnął portfel (znowu!) i wyciągnął dwadzieścia kredytów. Jego ostatni banknot o tym nominale. Szybko wypił zawartość szklanki (na odwagę i coby mu się język nie plątał) po czym pozostawił kredyty na ladzie i odszedł. Oczywiście zostawił to miejsce z lekkim smutkiem. Tyle pięknych pań jest jeszcze do zobaczenia, ale Kobdar otrząsnął się i poszedł schodami na trzecie piętro. Musiał, bez tego nie będzie kredytów na dalsze życie. Wbiegł po schodach na sam szczyt. Rozejrzał się i zobaczył jednego z wielu goryli. Przełknął głośno ślinę i podszedł do niego.
-Czołem kolego. Gdzie znajdę Zandiego?-Och, jak ładnie mu się zarymowało. Mógłby zostać poetą, a nie inżynierem.

Wieśniak. To słowo, którego bardzo Zin nie lubił. To, że wychował się na Alderaan, z daleka od miasta wśród nefrów i innych zwierząt pastewnych nie oznaczało wcale, że jest wieśniakiem. Jego ojciec był zacnym inżynierem, do tej pory jest wzorem dla samego Zina. W każdym razie. Kobdar stanął bliżej czarnucha i rzucił.
-Mam ładną i lśniącą rzecz dla twojego szefa.-Powiedział. Nie powiedział od razu, że to miecz świetlny, ale można było się tego domyślić. Inżynier ostatnimi czasy był traktowany z góry i przyzwyczaił się do tego, że wszyscy mają go za nic. A niech se mówią. Kiedyś im zwieracze puszczą, jak Zin będzie latał pięknym jachtem, taaak. Pomarzyć dobra rzecz.

Zin zobaczył rzeczy, których do tej pory w życiu nie widział. Takie bogactwo, wielki przepych. To życie, o którym Kobdar zawsze marzył i chyba marzyć będzie dalej. Inżynier rozejrzał się po gabinecie, gdy został do niego wprowadzony. Oczywiście nie mógł pominąć kobiety, uśmiechnął się lekko pod nosem i później spojrzał na mężczyznę. Zin nie tak go sobie wyobrażał, ale dobra...nie wnikajmy w jego myśli, bo one są niekiedy bardzo dziwne. Przełknął ślinę i gdy pozwolono mu dość do głosu, postanowił od razu przejść do rzeczy.
-Mam dla pana propozycję.-Powiedział i zdjął plecak. Położył go na ziemi i spojrzał na dół. Widok rzeczywiście był oszałamiający. Przez chwilę tak gapił się na dół, aż w końcu otworzył plecak i wyciągnął z niego obiekt, który miał na sprzedaż, czyli...miecz świetlny.-Proszę. Chciałby pan to kupić?-Spytał i pokazał mu, że miecz był prawie nie używany. Ciekawe skąd on go dostał?

No wiedział doskonale, że Zandi był bajecznie bogaty. Wystarczyło tylko spojrzeć jakimi to przedmiotami i kobietami się otaczał. Zin podrapał się po głowie tak jakby się jeszcze zastanawiał się nad ceną. Zawołać cztedzieści kafli czy też nie? Zawołać? Nie zawołać? Zastanawiał się i to bardzo intensywnie. Przejechał dłonią po brodzie i rzucił.
-No to tak. To nówka sztuka. Lekko używana.-Powiedział do niego, chcąc mu już na początku wytłumaczyć cenę za ten sprzęt, który był bardzo elegancki. Widać było, że wykonano go z pasją. Nie to co inne miecze świetlne.-Sześćdziesiąt tysięcy?-Powiedział, lecz takim niepewnym, lekko pytającym tonem. Po chwili zastanowienia tylko kiwnął głową i rzucił.-Tak, tak...sześćdziesiąt tysięcy.-Dodał po chwili. Wiedział, że trochę zawyżył cenę, ale Zandi musiał zwrócić uwagę na tą perfekcyjnie wykonaną rękojeść, która naprawdę zwracała na siebie uwagę. Cena adekwatna do jakości, podobnie jak w przypadku koreliańskiej, którą wypił na dole.

Jeśli chodzi o targowanie, Zin nigdy nie był w tym najlepszy. Specjalizował się w konstruowaniu, a nie handlu (pomimo tego, że własną kantynę miał). Kobdar zastanowił się tak jak mu kazano. Nie podobało mu się to, że Zandi się targował. Skoro potrzebuje tej broni to niech za nią płaci, ale inżynier nie chce mieć kłopotów, bo bronić się za bardzo nie potrafi. Skrzywił usta, pomyślał jeszcze trochę i rzucił w efekcie.
-Trzydzieści kafli i ani kredyta mniej.-Powiedział stanowczo, jakby chciał zaznaczyć, że jest mocnym i silnym graczem. Wiedział, że mógł go zostawić z niczym, ale Zinowi wydawało się, że Zandi jest w porządku i takiego świństwa mu nie zrobi. No chyba, że umie dobrze grać i tak naprawdę jest kawałem konkretnego chuja.