*Kowiakańskie malpojaszczurki to istoty inteligentne, no ale na pewno nie o silnych umysłach. Pasożyt biegł radośnie, raz po raz potrząsając zdobyczą. Za nią zaś podążał zapamiętale o wiele groźniejszy, bo wkurzony „zwierz”.
Tymczasem małpa, niczemu nie świadoma poczuła nagle przemożną chęć zatrzymania się, tak wiec tez się stało – wskoczyła na barierkę o stopę od Nemedisa, przycupnęła, jej ogon okręcił się na rurze. Zaczęła obracać w długopalczastych łapkach komunikator, burcząc przy tym w zdumieniu. Zaraz błysnęły flesze kilku ciekawych takich niecodziennych zjawisk istot, ale na złodziejaszku nie robiło to wrażenia, komunikator był najważniejszy* Tio, tio tio tio… Kiwając się małpa wokalizowała do siebie w pełnym uniesienia szczęściu i nagle* WRZAAASK! Yep! Yeeeep! *zaprotestowała, kiedy z nagła, zza jej pleców spadła inna dłoń – dużo masywniejsza, z sygnetem na palcu (który małpa  pożądała już od dłuższego czasu…) i bezczelnie wyrwała zabawkę z małpich rączek* yeeep! *Małpojaszczura oburzona skoczyła na ramie Nemedosa, i tak, usunąwszy z barierki blokadę swojego ciała umożliwiła dostrzeżenie duga z jednym wąsem i niezwykle niebieskimi oczami. w  pełnym świetle dało się dostrzec ze ma bardzo jasną skóre, z  ciemniejszymi plamami na grzbiecie szyi* Tak was wszystkie by wybić… *warknął, i po kilku chwilach które poświecił na sprawdzenie, czy mu nic nie zepsuła, podniósł wzrok … zamarł ze zdziwienia. Poznał Nemedisa…*

*Dug zmrużył oczy troche nieufnie, a  trochę pytająco. Ten małpiszon uprzykrzał mu zycie od kiedy wynajął sobie ta platformę. Nie wiedział, komu to to podlega, choć wiedział, ze małpojaszczury same wybierają sobie „pana” z którym czyją i trują życie mu. Axan wolną ręką chwycił się za ocalałego wąsa, i patrząc na Nemedisa zaczał rolować go w palcach. Założył, ze małpa należy do niego* To… bardzo dobra wiadomość…[/wiadomość] *odezwał się jednostajnym głosem, trochę chrypliwym, typowo dugańskim* [i]Właśnie… ocaliłeś życie kilkunastu frajerom *dodał, przenosząc błękitne spojrzenie na komunikator, trochę nadgryziony i ośliniony, ale sprawny. Podrzucił go w dłoni, jakby prowokował małpę, ale ta ani drgnęła na ramieniu Nemedisa, ale patrzyła pożądliwie. Axan uśmiechnął się do quermianina połową pyska, demonstrując uzębienie. Ciekawe kto wymyślił ta  głupią płotkę ze dugowie maja brzydkie żeby. Szczęki Axena były bardzo zadbane*

*W miarę słuchania na twarzy duga było coraz mniej zainteresowania a coraz więcej niechęci, a  potem także czegoś w rodzaju strachu. Czy on mi grozi? – zastanawiał się w duchu, ale wolał nie zostawać na tyle by się o tym przekonywać* Nie wiem, nie znam się na zoologii i nie lubię zwierząt *rzucił, wyraźnie szykując się do odejścia. Analiza tych słow tutaj i odnoszenie doi rzeczywistości jest niezdrowe* Dziękuję za komunikator *rzekł tylko, jakby mówił: jestem  porządku, nie chce mieć do czynienia z żadnymi lewiatanami ani inny łajnem*

*No rzeczywiście, nie jest. Na początku Axan uznał go za lekkiego oszołoma a teraz za prawdziwego schizofrenika, który chyba czerpie przyjemność z  tego, ze najpierw straszy swoje ofiary a potem pewnie je zjada w ciemnym koncie, w otoczeniu kupy i betonu a mózgami karmi swoją małpojaszczurkę żeby była mądrzejsza. Owszem, czuł coś w rodzaju zainteresowania ale zdecydowanie za bardzo lubił swoje życie, by podlegać tym kaprysom. Tym bardziej, ze  Nemedis był mocowładny. Doskonale to poczuł, kiedy ten złapał go w  kantynie. Mogło to oznaczać albo profit – jednak pod dużym znakiem zapytania albo totalną zagładę* No skoro znałeś to silą rzeczy będę do niego podobny, w końcu tez jestem dugiem. Jak tez znałem quermianina i ty jesteś do niego podobny *Rzekł, choć Nemedois nie był do niego podobny. Był jakiś taki… strasznie brzydki. Ale dla obcej istoty wszyscy quermianie będą do siebie podobni. Tak jak wszyscy dugowie, i jakoś galaktyka to rozumiała, za wyjątkiem ludzi. Ci mieli pretensje do wszystkich o to, ze są posądzani o „bycie podobnym do” Kenobiego chociażby. Jedenz  miliarda powodów dla których Axan nie znosił ludzi*

*Uśmiechnął się połową pyska. Tak prawie jak ktoś inny, który usmiechał się polową pyska, bo druga połowa była sparaliżowana…* Axan, dug. Podobny do twojego przyjaciela. Bo to przyjaciel, mam nadzieje. Przełaź, tamujesz ruch *Machnał łapą i ruszył w kierunku maszyny. Było to przyjęcie propozycji, ale nie będzie przecież rozmawiał z  Nemedisem w miejscu, gdzie za jego plecami przetaczają się obce istoty. a  tutaj to uszy długie oj długie*

yeeep? *odezwała się „jego małpojaszczurka na ramieniu, ściskającą długimi palcami szatę, by nie spaść.* Tio *wskazała palcem na plecy duga, który beztrosko (a przynajmniej takie pozory stwarzał) poruszał się przed nimi. Dotarłszy do statku nachylił się do otwartej maski, dmuchnął na „flaki” i zamknął, mrucząc coś cicho. Czekał, aż Nemedis podejdzie* Jak zawsze w takich rozmowach najpierw pyta się: czego szukasz *uniósł powiekę, wcześniej melancholijnie opuszczoną do polowy oka. Strasznie niebieskiego oka. Jak dżedajski miecz. W większości kultur istoty niebieskookie uważa się za dobre. Wiec to niezła cecha dla manipulantów. Bo Axan raczej  przedszkolu nie pracował*

*Poklepał maskę swojej nowiutkiej maszyny z  której dumny był, i słuchał Nemedisa, mimo iż na niego nie patrzył. Na koniec cmoknął* Wiesz, zacznę tak: jeśli masz coś wspólnego  jedi… *Odwrócił się i oparł plecami o statek* To powiedz mi teraz. *Zmrużył oczy, widać miał z tym cos wspólnego. Nowy statek, uzbrojony, dobre roboty…* rządzą tu huttowie. Na razie, tudzież: jeszcze, bo Imperium coraz częściej to zagląda, co mnie nie dziwi. Jedi lecą tu jak muchy do kupy. A klany huttów czasem się kłócą, a niezgoda rujnuje. Mimo to jeśli szukasz źródła, to u ślimaków, niestety. Niestety nich możesz znaleźć ludzi lub zatrudnić jakichś najemników, albo – po prostu – kupić niewolników. No to chyba wyczerpałem temat *rozłożył dłonie na boki. Komunikator już siedział w  kieszeni* A teraz moje osobiste zdanie: Nad Shaddaa nie jest najlepszym miejscem do stawiania pierwszych kroków…