Wiadomo, że od tak, w ciągu kilku minut nie zorganizuje się wszystkiego. I tak dość sprawnie to wszystko poszło. Serra spodziewała się, że potrzebny będzie dzień albo dwa, a tu wystarczyła godzina. Sama też potrzebowała czasu, aby pozbierać to, co może jej się przydać. W sumie, to nie bardzo wiedziała, co może jej się przydać. Nie wiedziała, gdzie trafi i gdzie go znajdzie... o ile w ogóle znajdzie. W końcu jednak zjawiła się przy swojej "nowej" jednostce... no nowa to ona zdecydowanie nie była, ale o to chodziło. W ogóle nie rzucała się w oczy i to był jej największy atut. Miała nadzieję, że wytrzyma on trudy podróży, podobnie jak jej astromech, który zdecydowanie się przyda, jakby coś nawaliło. Jednak mechanikiem zbyt dobrym nie była, a tej jednostki nie znała. Serra z torbą na ramieniu podeszła bliżej jednostki, aby ją zobaczyć.
-Nada się idealnie
Stwierdziła po pobieżnych oględzinach. Miejsce było, gdyby go odnalazła, a nawet ktoś trzeci jeszcze by się zmieścił.
-Miej na nich oko
Zwróciła się do Leri. Miała oczywiście na myśli młodzików, których zostawiała pod jej opieką.
-Deltę zostawiam też pod twoją opieką, tylko nie zarysuj!
Zaznaczyła dość mocno, jednak po chwili uśmiechnęła się nieznacznie.

-Taki mam zamiar
Teraz każda zajmowała się swoimi sprawami, nie wchodziły sobie w drogę, stąd zmiana podejścia. No i też Serra mocno się zmieniła, co nie uszło chyba niczyjej uwadze.
-Tylko nie złomu
Popatrzyła na nią spode łba. Może i nie była to najnowsza jednostka, ale w dalszym ciągu latała świetnie i spełniała swoje zadanie. Nie zamieniłaby jej na nic innego.
-Mam nadzieję, że nie okaże się ta wyprawa trzydniową wycieczką
Nie, pesymistką nie była, ale obawiała się, że ta wyprawa zakończy się fiaskiem. Ledwie udało się zlokalizować ostatnie miejsce połączenia, a od tego czasu sporo wody upłynęło w rzece. Serra w końcu ruszyła dalej, wchodząc na pokład jednostki. Od razu rozejrzała się dookoła, aby zaznajomić się z maszyną. Swoje rzeczy porozkładała tak, aby wiedzieć co gdzie jest i mieć je w miarę pod ręką. Gdy wreszcie usiadła na fotelu pilota, ogarnął ją jakiś dziwny stan. Czuła, jakby szybko miała nie wrócić w te miejsce. Oby się jednak myliła. Dość szybko odsunęła te myśli gdzieś daleko i zaczęła powoli przygotowywać maszynę do startu.

-Jakbym nie wiedziała.
Puściła jeszcze oczko na odchodne. Spokojnie, aż tak sztywna to ona nie była i potrafiła załapać, co jest żartem, a co nie. Astromech mógł sobie gwizdać i wariować. Ona nie miała zamiaru robić wszystkiego w pośpiechu. Musiała najpierw zaznajomić się z maszyną, którą miała ruszyć na poszukiwania. W końcu jako tako rozeznała się w kokpicie i mogła uruchomić procedury startowe, aby po kilku chwilach opuścić pokład Venatora. Pozostało jeszcze wyczuć maszynę, więc podłączyła się do grupy myśliwców wykonujących lot treningowy, aby zobaczyć jak tłusty tyłek miał ten DeepWater. Szału nie było, ale jak się uprze, to dało się tym w miarę manewrować. Oczywiście do zwrotności myśliwca daleka droga, no ale przeznaczenie tej jednostki jest zupełnie inne. W końcu stwierdziła, że wystarczy tego i trzeba było ruszać w drogę. Sprawnie wprowadziła koordynaty i jednostka weszła w nadprzestrzeń.
Lot był dość długi, ale dzięki temu miała czas, aby trochę potrenować i odpocząć. Przekonała się też, że systemy podtrzymywania życia zostały wymienione. Gdzieś jej się obiło o uszy, że w oryginalne były uważane za zbyt wilgotne dla zwykłego człowieka, a ona czuła się dobrze. Niby mała rzecz, a decydowała ona o komforcie podróży. W końcu nie wiadomo, ile spędzi tu czasu. W końcu jednak rozległo się pikanie, co oznaczało, że docierają na miejsce przeznaczenia. Gwiazdy ze smug znów zamieniły się w świecące punkciki, a ona zbliżała się do czegoś, co przypominało bazę na asteroidzie. No w czymś takim jeszcze nie była. Gdy podleciała bliżej, dostała niezbędne dane, aby wylądować. Oczywiście skorzystała z pomocy astromecha, aby przez przypadek nie zdradzić się, że jest nowa za jego sterami. Cała procedura na szczęście przebiegła bez problemów i po kilku minutach znalazła się w hangarze. Nie miała pojęcia, czego się spodziewać, dlatego zabrała ze sobą blaster, jak i miecze, które schowała tak, aby nie było ich widać.
-Chodź, trzymaj się blisko
Odezwała się do R3, po czym zeszła po rampie.

Nie tylko jemu. Ona miała podobne odczucia, ale co zrobić. Był to jedyny punkt zaczepienia w tym momencie. Miejsce te przypominało jej kantyny na Nar Shaddaa albo na Tatooine. Ona nigdy by sobie nie pozwoliła na tego rodzaju lokum, o ile można nazwać to lokum. Swój wzrok i uwagę skupiła jednak na istocie, która do niej podeszła.
-Jeden dzień w zupełności wystarczy.
Ogólnie to liczyła na to, że wystarczy jej ledwie kilka godzin, aby złapać jakiś trop, za którym będzie mogła podążyć. Dlatego uiściła opłatę za jeden dzień i ruszyła wolnym krokiem, przywołując do siebie astromecha, jakby był jakimś zwierzęciem. Wolała jednak, aby nie zostawał w tyle. Nie lubiła tego rodzaju miejsc i wolała jak najszybciej się stąd wynieść. Była przekonana, że imperialni mają tutaj swoich szpiegów, dlatego musiała zachować szczególną ostrożność.

Serra powoli powracała świadomość a wraz z nią silny ból głowy. Ledwo udało jej się otworzyć oczy a natychmiast musiała je zamknąć, gdyż jaskrawe światło wywoływało u niej kolejną migrenę. W dodatku coś emitowało strasznie irytujący dźwięk, który uniemożliwiał jej koncentrację. Kilka chwil później dotarło też do niej, że jej ręce są skute, podobnie jak nogi, a wokół niej wznosiło się pole ochronne. Jak się tutaj znalazła? Powoli zaczynała do niej wracać pamięć...

Cztery miesiące wcześniej Serra wyruszyła w podróż, by odnaleźć Cho'dę, który od wielu miesięcy nie dawał znaku życia. Znając jego ostatnią lokalizację Keto udała się na stację Nowy Horyzont, gdzie po kilkugodzinnym śledztwie udało jej się ustalić, gdzie też myneyrsh się udał w dalszej kolejności. Na stacji na szczęście nikt nie której mieszkańcy zajmowali się handlem niewolnikami. Potężna i wspaniała stolica planety po brzegi wypełniona była istotami przeróżnych ras, trzymanych w nieludzkich warunkach. Tutaj nie trudno było wpaść na trop Cho'dy, gdyż już w Porcie Kosmicznym w oczy rzucał się olbrzymi plakat ze zdjęciem myneyrsha z mieczem świetlnym, a poniżej wielkimi literami wypisano nagrodę - 300 000 cr za ujęcie tego jedi. Oskarżono go o napaść na ambasadę Imperium, kradzież własności (którą okazała się inna, ledwo żywa zniewolona jedi), wywołanie chaosu na ulicach, liczne zniszczenia własności i o wybuch buntu niewolników (krwawo stłumionego ale wielu udało się uciec). Poszukiwania śladów Cho'dy w tym miejscu były trudne i czasochłonne, choć nieco ułatwiało je podawanie się za łowcę nagród. W końcu udało jej się uzyskać satysfakcjonujący trop - planetę Sarkhai. To położona w Środkowych Rubieżach planeta niemal w całości pokryta lasami. Na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie prymitywnej, jednak jej mieszkańcy są zaawansowani technicznie i specjalizują się w konstruowaniu tarcz energetycznych. Planeta ta należała do Sojuszu, wiec wojsk Imperium tutaj nie było, lecz psy gończe Imperatora znalazły się i tutaj. Podchwycili trop jedi i nie zamierzali odpuścić.
Na Sarkhai Cho'da odwiedził wspaniały gmach Wielkiej Biblioteki, który ufundowała pierwsza jedi tej rasy Nadia Grell. W zbiorach tych archiwów znajdowało się wiele informacji o Zakonie i o Mocy, co najpewniej przyciągnęło Cho'dę w pierwszej kolejności. Serrze udało się ustalić czego w tym miejscu poszukiwał myneyrsh. Badał on starożytne mapy astronawigacyjne, granice dawnych imperiów i samej Republiki, historię Zakonu Jedi, Sithów oraz różnych grup władających Mocą. Dzięki pomocy miejscowego kustosza udało jej się ustalić kolejny cel jego podróży - planetę Koros Major.
Była to bardzo niebezpieczna wyprawa dla jakiegokolwiek Jedi, gdyż planeta ta znajdowała się w regionie Światów Jądra, bardzo blisko Coruscant, a więc w sercu Imperium. Przekradnięcie się tam było ryzykowne i trzeba było postępować ostrożnie, ale ostatecznie jej się udało. Serra działała bardzo ostrożnie i udało jej się dostać do celu jej wyprawy - głównej siedziby Gildii Nawigatorów Nadprzestrzennych. Był to starożytny budynek, w którym od tysięcy lat przechowywano wszystkie mapy gwiezdne i koordynaty skoków, w tym i te przestarzałe. Ostrożne przeszukiwanie dawnych map ujawniło przed Serrą kolejny cel jej wyprawy - planetę należącą niegdyś do Sithów - Malachor.
Niestety, wtedy wszystko się spieprzyło. Imperium od dłuższego czasu śledziło Cho'dę i trasę jego wyprawy. Dlatego też przy każdym przystanku jego podróży pozostawiali jakichś agentów, by czekali na jego powrót. I tym sposobem wpadli na trop Serry i na Koros Major zorganizowali zasadzkę. Gdy Keto opuszczała chyłkiem siedzibę Gildii została nagle zaatakowana przez oddział Klonów Zabójców*. Pierwszym niemiłym dla niej zaskoczeniem było to, że nie mogła wyczuć ich w Mocy. Byli jak droidy, wiec musiała się nieustannie pilnować w walce z nimi. Kolejną niespodzianką były ich pancerze i broń - trafienie mieczem świetlnym nie wyrządzało im krzywdy. By je zniszczyć trzeba było trafić w to samo miejsce przynajmniej trzy razy, co znacząco utrudniało walkę z nimi. Dziesięciu żołnierzy rzuciło się do walki bezpośredniej, wykorzystując długie ostrza zaś ich towarzysze strzelali do Serry wykorzystując Slugthrowery. Walka z tą grupą była zaskakująco trudna. Keto nie mogła zabić przeciwników od razu, w dodatku wystrzeliwane przez klony pociski szybko stworzyły wokół niej chmurę toksycznych oparów. Wykorzystując Moc chroniła się przed nimi, ale powoli jej organizm był zatruwany. Udało jej się zabić zabójców walczących z nią bezpośrednio, lecz na tych strzelających nie miała czasu, gdyż do walki dołączyły dwie kanonierki LAAT. Przyparta do muru Serra zdecydowała się na ucieczkę - nie mogła stawiać czoła równocześnie ciężko uzbrojonym pojazdom jak i sklonowanym zabójcom. Rozpoczęła szaleńcza ucieczkę ulicami Cinnagar, lecz nie mogła zgubić pogoni. Wykorzystywała Moc, by zwiększyć swoją szybkość i zwinność, dzięki czemu niemal udało jej się uciec. Niemal, ponieważ zdradziecka trucizna w jej organizmie w końcu ją powaliła. Wchłonęła w siebie zbyt dużo a jej ciało nie zdążyło się pozbyć toksyn. Moc, którą się osłaniała w końcu się wyczerpała i Serra padła wykończona na ziemię. Zjawili się Zabójcy, ale ona nadal walczyła, zabijając kolejnych, ale w końcu powalili ją ostrzałem z broni sonicznej, którą mieli zamontowaną na pokładzie kanonierek. To była pułapka, Imperium było dobrze przygotowane do walki z Jedi i wykorzystali wszystko co mieli, by ją dopaść i złapać. Nieprzytomną Keto zakuto w kajdany i wrzucono na pokład statku więziennego. Ocknęła się dopiero kilkanaście godzin później, gdy jej organizm w końcu zdołał pokonać toksyny.




*Specjalna grupa klonów zaprojektowana i ulepszona tak, by móc walczyć z jedi. W czasie Wojny Klonów szkolili się z Jedi pod pretekstem przygotowań do walki ze sługami Dooku. Doskonale opanowali technikę walki Teras Kasi, ich pancerze oraz ostrza ich broni materiałami zdolnymi do blokowania mieczy świetlnych, dodatkowo zaś każdy z nich dysponował bronią miotajacą slug**
"Slugtrower" - rodzaj broni zaprojektowanej specjalnie do zwalczania jedi. Uważana za bardziej prymitywną od blasterów, miotacze należą do grupy broni balistycznych. Miotają one metalowymi pociskami wypełnionymi trującym gazem, który uwalnia się w kontakcie z ciałem stałym. Trafienie w ciało prowadzi do natychmiastowego zatrucia organizmu. Zaletą tej broni jest fakt, że nawet jeśli ktoś chybił, to trujące opary wciąż mogą być groźne dla ostrzeliwanego celu, co wykorzystywane jest w walce przeciwko Jedi. Członkowie Zakonu odruchowo blokują swoim mieczem świetlnym takie pociski, wypalając je w mgnieniu oka swoimi ostrzami, co doprowadza do uwolnienia się gazu, który ich zatruwa. Słabsze osoby, takie jak adepci czy padawani mogą polec nawet po pierwszym trafieniu, Rycerze i Mistrzowie mogą walczyć dłużej, wykorzystując Moc do ochrony przed toksynami. Ale koniec końców toksyny i ich powalają.

Serra znajdowała się w niewielkiej klatce energetycznej. Zewsząd otaczały ją ściany jasnej, czystej energii, odgradzające ją od świata zewnętrznego. Jej cela miała marny jeden metr kwadratowy a każde dotknięcie ścianki raziło prądem elektrycznym. Przez ścianki widziała małe pomieszczenie, wypełnione podobnymi więzieniami, jednak tylko jej było aktywne.
Korytarzem pomiędzy celami przechadzało się dwóch szturmowców. Szczególną uwagę zwracali na uwieziona Serrę, która choć rozbrojona, skuta i zamknięta wciąż budziła pewną grozę. Pierwszy ze strażników zauważył, że się przebudziła i zameldował o tym fakcie przełożonemu, który zjawił się na miejscu kilka minut później. Wchodząc do pomieszczenia skinął głową szturmowcom, a ci salutując opuścili pomieszczenie. Agent podszedł bliżej klatki, dzięki czemu Serra mogła mu się lepiej przyjrzeć. Wysoki, dobrze zbudowany, przystojny mężczyzna z krótko przystrzyżonymi, zaczesanymi do tyłu brązowymi włosami. Na jego twarzy gościł lekki, zadbany zarost, a jego niebieskie oczy czujnie obserwowały więźniarkę.
- Obudziłaś się. Dobrze... Serra Keto, była członkini Zakonu Jedi, uczennica mistrza Jedi Cina Dralliga, zgadza się?
Było to pytanie czysto formalne, gdyż Imperium posiadało nieco danych na jej temat. Nie wszystko, gdyż w czasie jednego z rajdów na Świątynię na Coruscant Yoda i Kenobi wykasowali większość danych dotyczących członków Zakonu. Ale WAR prowadził swoje rejestry.

- Zwykła semantyka, nic więcej
Podsumował krótko jej wypowiedź prostującą jego sformułowanie mówiące o byłej członkini Zakonu. Jej poprawki niczego istotnego nie wnosiły, czy ją wyrzucili czy sama odeszła, bez znaczenia.
- Lub też zabitego w trakcie rewolty Jedi. Ty masz swoją wersję wydarzeń, wybielającą działania takich jak Ty, a ja mam swoją. Kłótnie o to, kto ma rację niczego nie zmienią.
Odpowiedział zimno imperialny oficer. Zrobił kolejny krok do przodu, zakładając ręce za plecy. Ubrany był w bojowy strój członka Imperialnego Biura Bezpieczeństwa. Z pewnością w czasie wcześniejszej potyczki jego czarny uniform rzucił jej się w oczy na tle białych i szarych pancerzy szturmowców.
- Wszyscy wiedzą na co się piszą polując na was, Jedi. Tą cenę ja i moi ludzie jesteśmy gotowi zapłacić, byleby usunąć zarazę jaką są członkowie Zakonu z oblicza Galaktyki
Głos agenta zdradzał zdecydowanie i wiarę w to co mówił. Służył Imperium z własnej, nie wymuszonej woli, wierzył w te ideały i w sprawę, o którą walczyli.
Co zaś się tyczy śmierci żołnierzy... cóż, tutaj działała aktywnie propaganda i zawsze znajdował się ktoś, na kogo można było zwalić winę. Rebelianci, zdrajcy Jedi, piraci, spiskowcy, separatyści... wszelkie szumowiny, które sprzeciwiały się Nowemu Porządkowi i chciały by on upadł, by Galaktyka znowu pogrążyła się w chaosie i niesprawiedliwości. To nie były jeszcze czasy, gdy Imperium było powszechnie znienawidzone. Na razie miało spory kredyt zaufania od społeczeństwa dzięki ukróceniu biurokracji, korupcji, zakończeniu wojny i doprowadzeniu do ogólnego pokoju. Poziom bezpieczeństwa wzrósł, zamożność również. Gadka o tym jako to się mieszkańcy planet zbuntują była przedwczesna. O wiele przedwczesna...
- Zobaczymy, czy będziesz taka wyszczekana, gdy dotrzemy na miejsce, Keto...