*Cichy miał jeszcze lepszy widok. Siedział bowiem na kanonierce. Otrzepał się z osiadłego na nim kurzu i nawet kichnął. Dziwne to było, bo w końcu wydał jakiś dźwięk. Potem już tylko wyciągnął szyję, nastawił uszu i rozejrzał się.
On jeszcze nie rozumiał niezwykłości Korribanu. Był tego świadom, mistrz go oświecił, powiedział mu dlaczego Korriban jest tak ważny, ale on, na początku szkolenia jeszcze tego nie doceniał. Jedynie w teorii. Raczej oporny na piękno obserwował wszystko chłodnym okiem młodego analityka, skupiając się bardziej na podszeptach i energii ciemnej strony tutaj, niż na tym czemu/komu ów energię zawdzięcza. No ale wszystko jeszcze przed nim*

*Dug w pewnym momencie zeskoczył z dachu, czuc było delikatne użycie mocy przy lądowaniu. Nastepnie jedynie z nonszalancją znowu otrzepał kurz z ramion i spojrzeniem spod półprzymkniętych powiek rozejrzał się. Nic nie powiedział, z  resztą chyba zaczęło być już oczywiste, ze nic nie powie, bo nie mogl, ale Ankein mógl nagle sobie uzmysłowić, ze Cichy „mówi” a widzisz, to ja cie tu zabrałem, człowieczku!*

Jako, że sesja to już milionowa woda po kisielu, a powinna była być zakończona/podsumowana już dawno temu, biorę na siebie ten przykry obowiązek.

Za postawę skarcić muszę gracza Hakona (Cichego), który niestety przyczynił się do gigantycznych opóźnień. Dwutygodniowe zwlekanie z odpisem nie należy do rzeczy lubianych i akceptowanych.

Nie dyktuję, co stało się z obiema postaciami podczas pobytu na korriban i jakie miejsca zwiedziły, dalsze losy Ankeina mogą zostać przedstawione przez gracza, o ile tylko powróci do gry. Póki co przyjmujemy, że Ankein towarzyszy Cichemu w podróży.

Komunikator Cichego zadrgał, gdziekolwiek się znajdował. Informacja na wyświetlaczu mówiła o połączeniu od mistrza - Nemedisa.

Przed Cichym zafalowała sylwetka wysokiego Sitha. Biała, specyficzna maska zdawała się być niemal na wyciągnięcie ręki.
- Witaj, mój uczniu - przemówiła postać. Wyglądała na zadowoloną. Za jej plecami można było dojrzeć surowe, monumentalne mury.
- Zdaj sprawozdanie, chcę wiedzieć, co robiłeś przez ten czas - rzekł mistrz, choć jego głos zdradzał, że pewne informacje o burdzie na Alderaan już do niego dotarły. Patrzył uważnie na Cichego.

Czytał pojawiający się tekst z chłodnym spokojem. Wyglądał jak jeden z posągów, których na Ziost było wiele. Niemal zlewał się z otoczeniem, bo było ono prawie tak samo ciemne, jak kolor jego szat.
- Doskonale - rzekł po chwili od odczytania całej relacji, spoglądając na ucznia badawczo. - Jestem zadowolony, bardzo zadowolony. Podszedłeś to testu, jaki dla ciebie wybrałem, z ambicją i zaciętością godną Sitha. Nie wróciłeś na Coruscant. Odnalazłeś tego marnego robaka, bardzo dobrze. On musi wiedzieć, że ani na chwilę nie jest bezpieczny, zawsze będzie czuł na plecach mój oddech. Pokonałeś go i poniżyłeś w walce, dając pokaz swoich możliwości, ale nie myśl, że to wystarczy. Czeka cię wiele morderczej pracy, musisz jednak wiedzieć, że jestem zadowolony z postępów.
Zza niewielkiego otworu wyciętego u dołu maski objawił się paskudny uśmiech wąskich ust.
- Zabierzesz tego człowieka ze sobą. Jestem teraz w miejscu, które mi służy - to dawna stolica imperium Sithów, Ziost. Opowiem ci o nim więcej, gdy już tutaj dotrzesz. Postępuj zgodnie z instrukcją.
I na komunikator Cichego został przesłany szereg różnych koordynatów.
- Przemieszczaj się z kolejnych punktów do następnych, a na samym końcu odnajdziesz planetę skutą lodem. Ciemna strona mocy jest tutaj bardzo silna. Nie zapomnij na bieżąco kasować zapisanych danych, nasze położenie musi pozostać tajemnicą.

- To wszystko, mój uczniu - rzekła postać skryta za czarnymi szatami. - Nie trać z oczu tego człowieka, którego spotkałeś. Zaciekawił mnie, nie zawahaj się jednak użyć siły, gdyby to było potrzebne. Nie możemy być pewni, czy jest po naszej stronie.
I po projekcji Nemedisa nie został nawet ślad, kiedy połączenie zostało zakończone.