*Seco wszedł do środka. Jego źrenice błysnęły, co w ciemności hutt widział. A w tych oczach prawdziwy żal, ból i gniew*
To… to zostało z  Twojego zajebistego bahrru? Vottagg… to sthrraszne jest… *zatrzymał się na środku, rozkładając ręce i rozglądając się przez ciemność. Zapach nie wietrzonego pomieszczenia kojarzącego się ze schronami z dzieciństwa, czy strasznymi opuszczonymi dooramy był tak przygnębiający, ze Seco zapragnął wyjść.
Schylil się po wyszczerbiony kufel*
Jasne… *pdparł an to, podnosząc mechaniczną ręke. Nawet w skórzanej kurtce, i nawet w ciemności było widac ze ręka jest sztuczna od ramienia*
Tu była lada. Tu panienki tańczyły *wskazywał po kolei różne lokacje*
tu ja kiedyś tańczyłem, pamiętasz? Jeszcze nie znałem Flehrr… O, a tu powiedziałeś mi, ze nasze życie to ghrra jest, ze jesteśmy takimi małymi ludzikami i ktoś się nami bawi… kuhrrwe. Zjebane kutasy co się nami tak bawią

*nie żyje *odparł głos z ciemności*
powiesili mi go na klamce z anonimem ghrrożacym mojej żonie. Dlatego uciekliśmy. Bo chcieli ją zabić. Osiedliliśmy się na Mandalohrre, ale tam moja Flehrr ciehrrpiała. Caul się niepotrzebna. W sumie – nie dziwota, tam to tylko kahrrabin i mandalohrrianska thrradycja. Jej tam nie potrzebowano. Ale milczała i ciehrrpiała dla mnie *Skrzyżowawszy ręce na piersi dalej streszczał ich historie* Potem Impehrrium nas znalazło, czy kogoś, nie wiem, w każdym razie po osadzie nie pozostal kamień na kamieniu, a  wszyscy co tam mieszkali rhozpieszchli się po galaktyce. Galaktyce ja, Vottagg, whrrucilem tu gdzie byłem szczęśliwy bo ona była szczęśliwą, nawet kiedy whrracalem od ciebie nawalony… ale nie możemy tu whrrócić, póki thrrwa impehrrium…

*Uśmiechnął się ze zrozumieniem. Wiedział, ze huttowie nie sa tak wrażliwi, a nawet w połowie tak wrażliwi jak istoty takie jak on chociażby.*
Jak będziesz miał żonę to wtedy dopiehrro zhrrozumiesz jakie to ważne, Vottagg… *zaczął podrzucać kufel. Prawa ręka nie nadążała za lewa, ale Seco o tak już wszystko robil właściwie tylko lewa ręką*
O mojej przyszłości. Mojej i mojej rodziny, ale tez o biznesie. To co mi powiedziałeś… *złapawszy kufel nagle spoważniał. Jego oczy błyszczały coraz bliżej, to znak, ze się zbliżał*
Ja bym bahrrdzo chciał. To musi być zajebiste tak… rhephrrezentowac całą twoją zajebista potęge. Ale… ale ja nie mogę zostać na Couruscant. Musze znaleźć miejsce dla siebie i Flehrr… chce… wiesz… *i wtem ślimak poczyl jak Seco się o niego oparł. I usłyszał, jak Seco skrobie pazurami kufel*
Chce, by… to znaczy ona mi tego nigdy nie powie, ale chce być dla niej czymś więcej, niż idiota, ktorhrry zhrrobi jej dobrze w nocy i da w mohrrde komuś, kto jej podskoczy. Chciałbym być… kuhrrwa… żeby powiedziała: Seco, ty jesteś naphrawde… to znaczy, żeby powiedziała: Seco, ty to masz łeb! Masz biznes, przynosisz kase, i rodzina jest nohrrmalna… wiesz… *westchnienie* co ja piehrrdole – nie wiesz

*Uśmiechnął się w przestrzeń* O tym myślałem. Nahrr Shaddaa.. to takie mniejsze Couruscant, bez Impehrrium… z możliwością khrratywnego rozwoju… stahrry, zhrrobiłem już nawet cały biznesplan… myślałem o… takim lokalu, ale nie obsączanym barze jakich to pełno. O lokalu, stahrry, w ktohrrym można by było spokojnie obgadywac biznesy… wynajmowac sale, na przyjecia, konfehrrencje, dyskoteki… za dnia byłaby tam rhestauhrracja z możliwością napicia się najlepszych thrrunków… co wieczóhrr w niedziele tabnczyłąby tam Flehrr… *rozmarzył się, co w jego głosie było słychac*
A potem zaphrraszalibysmy was na kolacje. Co tydzień. I oczywiście załatwialbnym co być chciał, Vottagg. A mojego lokalu pilnowałby Dżony…

O tak, kasyno, o tym tez myślałem, ale cos mi się w wywodzie zawiehrruszylo. Wiesz, w domu ja mam wszystko spisane i nawet rysunki zhrrobilem!
*I entuzjastycznie ruszyl z huttem, czując, ze dzisiaj dokonał bardzo dobrego wyboru. I gratis dostał kurtke i okulary… trzeba będzie jeszcze po drodze naciągnąć Vottagga na jakieś eleganckie spodnie, buty i koszulę…*