Verpin wszystko powpisywał do komputera a potem gdy już wszystko było gotowe to pokazał jeszcze Garrettowi ekran, by ten się przekonał, że wszystko jest ok. A potem już nacisnął tylko przycisk drukuj i fakturka zaraz pojawi się na ręce kupującego.
- Uwzględniłem zwyczajne zniżki, dopiero w przypadku trzeciego zakupu naliczamy je stałym klientom
Poinformował, jakby Garrett zamierzał tutaj kupować w przyszłości. W sumie zawsze lepiej o tym wiedzieć. No a potem przyszła kwestia ceny.
- 14 760 kredytów
Trochę drogo, ale sprzęt było nowy i dobrej jakości, więc nie ma się co dziwić. To była Promenada, tutaj nie kupowało się tak by było najtaniej a tak by było jak najlepiej.
- Jeśli to wszystko to mój droid zaraz przyniesie sprzęt. Ma pan własny aerowóz? Jeśli nie to oferujemy usługę dostawy na miejsce, za dodatkową opłatą w wysokości 100 kredytów

- Przyjmujemy wszystkie formy płatności akceptowalne w okolicznych systemach.
Nie było więc problemu by zapłacić. Garrett mógł nawet płacić lokalnymi kredytami czy monetami, nie było problemu. Verpin miał przy sobie czytnik autentyczności oraz stałe połączenie do czegoś co można określić bankiem Nar Shaddaa, który określał obecny kurs walut.
- Chwila, sprawdzę
Verpin odebrał czip i podstawił go pod czytnik by mieć stuprocentową pewność, że się go nie roluje. Tutaj to była norma.
- To co z transportem?

Verpin dopełnił wszystkich formalności, wszystko było w porządku, zapłacone wszystko zostało a czip oddany. Insektoid był niezmiernie zadowolony z tej transakcji.
- Proszę. W kilka minut wszystko załadujemy na aerowóz dostawczy, a potem wystarczy że wskaże pan hangar
Procedura była bardzo prosta i Garrett zasadniczo nic nie musiał robić. Potem sprzedawca wskazał mu drzwi na zaplecze, gdzie już droidy rozpoczynały załadunek dostawczaka.
- Przyjemnie był orobić z panem interesy. Polecam się na przyszłość

Zaplecze wyglądało bardzo typowo - pełno różnych regałów a na nich paczki z częściami, urządzeniami itp. Pomiędzy nimi zaś uwijały się potężnie zbudowane droidy transportowe, zdolne do przenoszenia sporych ciężarów. Były też oczywiście mniejsze droidy załadunkowe, które przenosiły drobniejsze pakunki.
Z tyłu zaś było przejscie do małego, prywatnego doku załadunkowego, gdzie już czekał aerowóz dostawczy a obok niego stał durosjański pilot. Zerkał co chwilę na zegarek a gdy zobaczył Garretta to mu machnął ręką by podszedł. Przed  chwilą szef go poinformował o nowym kursie.

Wyobrażenia Garretta były wbrew pozorom bardzo bliskie prawy, bo takie sytuacje miały miejsce w wielu sklepach na Nar Shaddaa. Uczciwe przedsiębiorstwa i firmy się zdarzały, ale rzadko. Na Promenadzie akurat większość z nich była uczciwa.
- Chwilka
Mruknął duros i zajrzał do swojej ładowni, gdzie brakowało jeszcze dwóch paczek. Po chwili nadleciał mały droid na repulsorowych silnikach, opuścił na ziemię swoją paczkę i odleciał. To był sygnał dla durosa, który zabezpieczył wszystko magnetycznymi przyssawkami i prostymi polami siłowymi. Na koniec zamknął ładownię i wsiadł do kokpitu. Drzwi pozostawił otwarte dla Garretta, a gdy ten już wsiadłto zapytał.
- Dokąd?

Pilot kiwnął głową, uruchomił silniki i wyruszył dosyć spokojnie. Przewożąc wrażliwy ładunek starał się latać łagodnie, bo za uszkodzenia sam by musiał płacić z własnej kieszeni.
Podróż do portu kosmicznego raczej się dłużyła i przebiegała bardzo nudno. Duros jedynie włączył jakąś lokalną stację, w której puszczano jedynie najpopularniejsze piosenki, sam się zaś nie odzywał.
Do portu dotarli dopiero pół godziny później. Pilot musiał najpierw podać cel wizyty, numer hangaru i przejść przez te wszystkie inne procedury nim ostatecznie wylądował niedaleko frachtowca Deepwater. Następnie bez słowa opuścił kabinę i otworzył klapę ładowni, skąd można było już wyładowywać sprzęt.

Wychodzącego na główny plac Traxa od razu zaatakowały dźwięki głośnej muzyki, feerie barw emitowane przez krzykliwe neony i holograficzne obrazy. Emitery wyświetlały obrazy tańczących, półnagich tancerek, czasem też drzew czy jakichś dzikich zwierząt, zależnie od miejsca i okazji. Pośród tego kręcili się istoty przeróżnych ras i kultur, wymieszane razem, tworząc przedziwną mozaikę kolorów.
Wszędzie było dosyć tłumnie, ludzie się bawili albo spacerowali by załatwić swoje sprawy. Kantyn i klubów było sporo, do wyboru do koloru. Przed każdym lokalem zaś stali ochroniarze sprawdzający, czy ktoś ma broń itp.
Większość neonów wyświetlała napisy w basicu, zapisane aurebeshem, jednak zdarzały się też takie, które zapisane były w huttyjskim. W końcu to Nar Shaddaa.

Taki to był już urok planet-metropolii - masy ludzi i tłok. Przynajmniej w tych bardziej popularnych miejscach.
Kantyna zaś, do której zmierzali nazywała się "Klejnot Corusca" i była całkiem popularna, chociaż o nieco późniejszych godzinach. Obecnie przy wejściu nie było wielkiego tłoku, wszystko odbywało się bardzo płynnie. Klienci przechodzili przez bramkę wykrywającą broń a potem wchodzili do środka. Żadnych dodatkowych opłat nie pobierano.
Przy drzwiach stał tylko jeden ochroniarz, ale za to jaki. Potężny, brązowoskóry besalisk ubrany w elegancką, czarną tunikę mającą uchodzić za jakiś garnitur. Obcy był raczej znudzony tą robotą i tylko zaglądał co jakiś czas na ekran skanera, ale do tej pory nikt broni nie wnosił. Panował spokój.