*
Że w zdarzeń złych potrzasku
Ni razu nie zapłakałem,
Że głowa moja, choć obficie krwawi,
Przed niczym się nigdy kornie nie pochyli….
Taken mógł usłyszeć, choć nie za pomocą uszu, bo nikt nic nie powiedział. Było to na tej płytkiej tafli świadomości, na której można było rozmawiać będąc mocowładnym. Wraz ze słowami, długi, zakrwawiony palec duga zahaczył bokiem o podbródek Takena i przejechał na krawędzi maski. To nie bolało. To było kojące. Było zupełnie jak dotyk dziecka na twarzy…
Stojąc nad tymi pagórami złości,
I padołem, jak mówią, łez,
Nie lękam się zmór nieodgadnionych dni
Ani sądnych, mrocznych lat.
Nieważne, jak wąską furtką przeciskać się mam,
Co spotka mnie z litanii kar,
Sternikiem swoich losów jestem sam
Własnej duszy kapitanem.
Palec znikł, niestety ból trwał dalej. Jeszcze dwa ciecia, oba w dół, jak w trapezie, od poprzedniego. jeszcze jeden zacisk.
A posłuchaj tego: mógłbyś mnie uratować, mógłbyś mnie uratować bo jestem taki zagubiony, ale ty nic już nie możesz, bo twoja szyja jest z  kamienia, nie możesz odwrócić głowy…
Po ostatnim cięciu Cichy sięgnął po szczypce. Czynność wykonał oburącz. Złapał za rogi odkrojonej skóry, i szybkom, choć nie do końca wprawnym, co zaowocuje silniejszymi doznaniami. Na dole skóra się urwie. Odrywanie skóry przypominało obieranie owocu. oczywiście było bardzo bolesne, piekło, żarło wściekle…
A potem poprawił Nemedis. Cichy w tym czasie był już na uboczu*

Odsunął pręt od rany, tym razem rozżarzony metal zbliżając do ramienia Takena, z jawnym zamiarem trwałego "oznakowania go" symbolem - zawierał on ozdobnie zapisany wyraz "Algos", umieszczony wewnątrz koła, będącego wężem pożerającym własny ogon.
- Oto ból, Takenie, fizyczne cierpienie, takie najłatwiej znieść. To pierwszy krok na drodze do twojego oczyszczenia. - Sith nachylił się nad ofiarą. - Są rzeczy o wiele gorsze, które mogą cię spotkać. Zmuszę cię, byś patrzył na cierpienie innych, zmuszę cię, byś patrzył na śmierć niewinnych. Będę torturował na twoich oczach, znęcał się - inni będą ponosić cenę twoich posunięć. Zamknę cię w celi, zmuszając, byś godzinami wysłuchiwał jęków i wrzasków tych, którzy będą katowani przez ciebie. Będziesz cierpiał, ponosił swoją pokutę - tak długo, aż nie zrozumiesz.

[sprawa odnośnie rozwiązania nieobecności gracza i w związku z tym treści zeznań postaci w toku. Na chwilę obecną: pierwsza sesja tortur zakończona niepowodzeniem, choć Taken został nieźle zmiękczony]

Obserwował upadek Takena, delektował się jego cierpieniem. Poniekąd pojmował to jako wyrównanie rachunku. Bezradność Jedi napawała go przerażającą satysfakcją. Jego uczeń, Cichy, wspaniale się wykazał. Otrzymali informacje, na których tak bardzo im zależało. Nowy nabytek - Ankein - również miał swój wkład w prowadzenie "rozmów" z Takenem, i choć niewyszkolony, mógł się stać w przyszłości pożytecznym narzędziem w rękach powstającej, śmiercionośnej machiny. Nemedis nie pozwolił kel dorowi odejść ot tak. Wiele godzin spędził, torturując go z zaskakującą wytrwałością, poddając wielkim cierpieniom fizycznym i psychicznym. Ostatecznie, zlitował się, pozwalając uczniom odebrać mu życie. Jedi został złamany, całkowicie pokonany. Jego widok na krótko przed śmiercią napawał obrzydzeniem. Był umęczony do granic możliwości. Taki los spotkał tego, który ośmielił się wejść w drodze pradawnemu mrokowi. Upadł tutaj, na Ziost, a posągi starożytnych Sithów zewsząd obserwowały jego kres.

Teraz Nemedis musiał kontynuować dzieło. Przeprowadził parę szybkich treningów i dał uczniowi wolną wolę, przygotowując się do kolejnego etapu planu. Miał do zrobienia pewną rzecz... Czas przypomnieć się zakonowi.