Gdy Taken się przebudził to trochę czasu zajęło mu zorientowanie się w sytuacji. Szybko doszedł do wniosku, że ma przechlapane, więc nawet nie próbował walczyć, tylko wycofał się w głąb swojego umysłu szukając w nim azylu od świata zewnętrznego. Długie godziny spędził pośród wysokich klifów Dorinu, pośród których jego umysł wypoczywał. Tutaj był właściwie panem sytuacji, podczas gdy na zewnątrz był unieruchomiony całkowicie. Wiedział też co nastąpi, to było bardzo łatwe do przewidzenia. Nemedis będzie chciał wyciągnąć z niego informacje, a Taken znał chyba jedną z najważniejszych - gdzie ukrywają się Jedi. Poczynił więc odpowiednie przygotowania. Poukrywał fragmenty koordynat w wielu swoich wspomnieniach, tak, że tylko on będzie mógł je odnaleźć. Nie potrzebował do tego Mocy, w końcu doskonale znał swój umysł, całe życie go dyscyplinował i umacniał. To była jego ostatnia twierdza a lokalizacja Tythona największym skarbem. I prędzej umrze, nim wyjawi tą tajemnicę.
Gdy ktoś wszedł do jego celi to nie zareagował w ogóle na to. Jego świadomość dalej błąkała się gdzieś pośród terenów rodzinnego Dorinu.

*gdyby ktoś teraz patrzył, jak wchodzi Nemedis w całej swojej mrocznej aurze i wszystkim perfekcyjnie dogranym, powiedziałby pewnie: dobra, ale zmień ucznia.
Młody dug, wyraźnie widać, ze jeszcze nie mężczyzna, wszak dugowie dojrzewają później, a  ten miał góra 16 lat… drobny nawet jak na duga, cały pysk, uszy, wąsy (jeszcze cienkie) w kolczykach. Postawa jego oscylowała gdzieś pomiędzy wyznawcą „wszystkomiwisizmu” a dziecka głębokich ulic Couruscant.
Ubrany był w jakąś znoszoną kurtkę, którą ze sobą miał, wzbogaconą białym kołnierzem  puszystego futra koka. Koki, bo tak nazwano roboczo zwierzęta zamieszkujące zaśnieżone równiny Ziost, były niczemu nie winnymi chyba doszczętnie pozbawionymi mózgu obiektami zainteresowania Cichego.
Dug spojrzał na umierouchomionego kel Dora. uśmiechnął się lekko kiedy jego wzrok padł w miejscu gdzie wilczyca urwała reke jedi. Skórka już dochodziła u Cichego w „norze”*

- Cały Taken, żart nigdy cię nie opuszcza, dzielny i niewzruszony aż do końca. Pamiętasz, jak na statku sięgnąłeś po ciemną stronę mocy? To był twój upadek, poniżyłeś się i upodliłeś, okropnie jest patrzeć na Jedi zdradzającego ideały. Ja tylko pieczętuje to, co musi nastąpić - odparł spokojnie. - Brak instynktu samozachowawczego to bardzo poważna dysfunkcja, Takenie. A teraz powiedz mi... Wiesz gdzie przebywają Jedi? Oczywiście, że wiesz... - Sith uśmiechnął się ledwo zauważalnie, paskudnie. Oparł się o kraniec stołu, zaciskając na nim dłonie okryte czarnymi, grubymi rękawicami. - Czas podzielić się tą wiedzą ze mną.

- Upadek? Czyżby... ja bym to uznał za drobny epizod i głupotę z mojej strony. Zdarzało się wcześniej
Odpowiedział Nemedisowi pewnym siebie głosem. To co wydarzyło się na frachtowcu było w sumie przemyślane... może nie do końca, ale jednak świadomie sięgnął ku Ciemnej Stronie, mając nadzieję na ratunek. Potem gdy już się ocknął miał czas na zastanowienie się nad tym co zrobił i dlaczego. Rozproszył swe wątpliwości, uznał to za chwilę słabości, a każdy miewa taką. Nie postrzegał tego jako drogę ku Ciemnej Stronie, tylko raczej jako chwilowe zboczenie z wcześniej obranej ścieżki.
- Brak instynktu? Wątpię, obaj wiemy czym się to skończy i moje słowa nie polepszą ani też nie poprawią znacznie mojej sytuacji.
Taken zdawał sobie sprawę z tego, że prędzej czy później Nemedis go zabije. No może poza sytuacją w której by przeszedł na jego stronę, ale tą możliwość od razu odrzucał.
- Po co? Sprzedasz ją Imperium? Czy może sam tam polecisz... o tak, to chciałbym zobaczyć. Potężny Nemedis przeciwko Mace'owi Windu. Chętnie przyjmowałbym zakłady.
Cóż, kel dor nie był skłonny do współpracy.

*Uczeń był trochę jak mały pies przy nodze pana. Nie uwłaczało mu te porównania ani ewentualne drwiny które zaraz się posypią.
Podniósł głowę i postawił uszu. Było ciemno, błysnęły kolczyki i białka oczu. W wilgoci lochu zupełnie inaczej niosły się dźwięki drobnych kroków młodego adepta. Nagle stół do którego przykuto Takena drgnął, a mechanizm obniżył go odpowiednio, ustawiając w poziomie. Nie było na tyle nisko, by Nemedis musiał się pochylać. – dug miał gdzie wskoczyć.
Wszystko w milczeniu, bez zwracania większej uwagi na preparat. Profesjonalnie. Cichy nie miał za zadanie znęcać się psychicznie nad Takenem.
Za jego plecami pojawił się lewitujący droid – respirator, który utrzymywał ciało Takena przy zyciu. ten był wyjątkowy – miał podtrzymywać funkcje życiowe mimo wszystko co się stanie.
Pach – obok kel-dora na kamiennym stole wylądowała walizka. Cichy otworzył ją. Taken kątem oka ze swojej prawej dostrzerze cienkie druciki na chudych palcach duga, i lśniący zestaw narzędzi chirurgicznych.
Dalsze czynności Cichy kontynuował jakby robił to zawsze, międzyczasie pozwalając Nemedisowi mówić. Nie spieszył się, ani tez nie szczycił swoją wyższością. Nie było w nim też ni grama wyższych uczuć…*

- Śmierć to najlepsze, co może cię tutaj spotkać - odparł krótko. Patrzył na Takena zza białej, upiornej maski, podczas kiedy Cichy demonstrował narzędzia. - Nie wiem, czy to dobrze świadczy o tobie i o twoich przyjaciołach. Nie cenisz się bardziej, niż kamienie? Jedi nie cenią cię bardziej? Smutne. Uważasz, że pozwoliliby ci tu umrzeć w męczarniach. Każdy ma swoją definicję braterstwa. - Uśmiechnął się lekko. Kiedy panowała cisza, słychać było jego świszczący oddech. - Mój uczeń? Mój uczeń robi to, bo lubi skalpować. - Odszedł od Takena, dając znać Cichemu, by ten zaczął "pracę". Podszedł do ściany, przy której paliła się duża pochodnia. W jej ogniu znajdował się kraniec metalowego szpikulca.

- Moja samoocena nie jest twoją sprawą. A moi przyjaciele nie poświęcą czegoś co mogłoby cię wzmocnić tylko po to, by mnie uratować.
Można to porównać do zasady "nie negocjujemy z terrorystami". Gdyby Rada przystała na warunki Nemedisa to okazaliby słabość, która wkrótce obróciłaby się przeciwko nim, a sprawy tylko by się pogorszyły. Cóż, parszywy to los, ale cóż.
- Nie znaczy to, że mnie nie szukają... ale sądząc po aurze tego miejsca to raczej mnie nie znajdą
Miał pewne podejrzenia odnośnie tego gdzie się znajdował. Zdecydowanie musiała to być jedna z planet Sithów... tylko która? To chyba znaczenia już nie miało, mógł tylko czekać na wyrok.
- Cóż... czyń co musisz, pamiętaj jednak przyjacielu, każda decyzja, każdy czyn niesie za sobą konsekwencje. I kiedyś one do ciebie wrócą
No i dalej już potoczyło się to co Cichy zaplanował. Taken zacisnął palce w pięści i tylko lekko się wiercił, gdy dug go "operował". Nie krzyczał, nie prosił o litość, zachowywał najwyższy możliwy w tej sytuacji spokój.
W końcu nie wytrzymał.
- "Z piekielnej czerni, która trwa wkoło mnie.
Dziękuję bogom, obcym mi z imienia,
Za duszę moją hardą,
Wyciosaną z niepodatnego toporom kamienia."
Zaczął recytować wiersz, który kiedyś usłyszał na jakieś z planet. Spodobał mu się bardzo i czasem go sobie przypominał, gdy sytuacja bywała ciężka. Wiersz ten działał nań kojąco, podobnie jak Kodeks Jedi.