- A więc wyjaw swą tożsamość, wilku, tak jak i ja wyjawiam ci swoją. Jestem Nemedis. Znalazłem i pobudziłem do życia to miejsce - kolebkę moich przodków, strażnika pradawnej potęgi. Jestem tym, z czego na nowo zrodził mnie gniew - i choć umarłem, żyję ponownie. W mroku się odrodziłem, on płynie w moich żyłach. Przenikamy się, stanowimy jedność, odkąd zawarliśmy nierozerwalny pakt. Z kolei ty... Podążasz za Ankeinem, choć to on podąża za tobą. Mówimy zagadkami. Kimże więc jesteś? - Sith trwał nieruchomo, wpatrzony w ciemność.

- Tak, domyśliłem się. Istotnie, obserwowałeś, dopiero teraz jednak mam większą świadomość tego, kim jesteś, a tym bardziej tego, kim nie jesteś - bytem fizycznym. Przemawiasz przez wilka, ale to jedynie narzędzie w twoich rękach, możliwość nawiązywania kontaktu z rzeczywistością. - Przerwał na chwilę. - Potęga... Tak, dobrze wiem jak silne jest pragnienie, by ją posiąść. Jak uzależniające jest poczucie władzy, możliwość decydowania o losie, o życiu i śmierci.

- Wybrałeś sobie zdolnych reprezentantów. Silnych, drapieżnych, a mimo to tajemniczych, nie tak oczywistych jak wielkie bestie - odparł, pochylając się nieco. - Tymczasem ja... Wiele przeżyłem, moja rasa należała do długowiecznych. Teraz najsilniejsze, co czuję, to nienawiść. Chcę widzieć, jak świat płonie, śmiać się z tragedii obłudników i ich marnych nauk. Uznaję wyzwolenie za wspaniałość, której nie każdy jest godzien. Ciemna Strona Mocy pozwala porzucić wielkie ograniczenia... Prawdziwi Sithowie wiedzieli, że potęga nie tkwi w tym, by z zasady czynić rzeczy nikczemne, a w tym, aby narzucać swoją wolę losowi, galaktyce - niektórzy byli tak blisko, tak wiele osiągnęli. O tak... Starożytne nauki zasługują na odnowienie, niosą za sobą wielką siłę, choć zhańbione zostały tymi, którzy śmieli uważać się za Sithów, nie rozumiejąc tak wielu spraw. Mój uczeń zwiększa szansę na realizację moich wszystkich, dalekosiężnych planów. Jest zdolny, szybko się uczy. Wyciągnąłem go z głębokiej przepaści, nie był wtedy wiele warty, wiódł życie zwykłego pasożyta, słabego robaka... Teraz jednak... Szybko pojmuje, co chcę mu przekazać. Wierzę, że jest oddany.

- Rozumiem. Czego więc poszukiwałeś? Czasem droga sama w sobie ma największy sens, zmierzanie do celu. Dążenie do samodoskonalenia - jest nikim ten, który tego nie czyni. Ja mam swój czas, od moich wyborów zależy moja droga, tylko od moich - głęboko wierzę, że sam potrafię obrać swój los, że nie utracę wzroku, nie zboczę ze ścieżki. Wierzę, że jestem w stanie popchnąć moją wizję ku realizacji. Wierzę, że w końcu będę mógł oglądać na własne oczy upadek zakonu, najbardziej zepsutej i paskudnej organizacji, jaką miałem okazję spotkać. Brzydzę się nią.

- Moja dusza? Z jednej strony po brzegi wypełniona rozgoryczeniem i gniewem, a z drugiej strony - nienaturalnie pusta. Czasem czuję to, tak jakby emocje pożarły mnie od środka, jak gdybym zbyt długo żył w ich pułapce. Doskonale jednak wiem, że zakon nie może istnieć. Musi zostać zniszczony, inaczej galaktyka nigdy nie zostanie oczyszczona. Nie zasługuje na litość, bo im dłużej egzystuje, tym więcej zatruwa. Galaktyka jest chora, a on jest jednym z największych zagrożeń. Hipokryzja, buta, przeświadczenie, że można zabronić najbardziej naturalnych potrzeb, przeświadczenie, że można zabronić odczuwania emocji, miłości, przyjaźni, nawiązywania więzi. Szerzenie zła pod przykrywką strzeżenia moralności - ohydne. Całe miliony były ofiarą przekonań jedi. Tragedie, cierpienie. Obrzydliwe przekonania. Mimo to, czują się lepsi, poklepują po plecach, zadowoleni z wykonywanej roboty. Muszą zostać zniszczeni, tak jak niszczy się robactwo. Nie zasługują na szacunek, nie pracują dla doskonalenia.

- Znalazłem bezpieczną przystań, teraz mogę planować. Sztuką są intrygi i niepozorne kierowanie wydarzeniami tak, by grały na twoją korzyść - tę metodę Sithowie dobrze poznali. Ci bezwartościowi Jedi wpadają w pułapkę własnej, złudnej pewności siebie, braku zrozumienia ideologii - jak powiedziałeś -, zaczynają mieć kłopoty z własnymi kodeksami. Teraz nie byłoby ich trudno zniszczyć, głównie ze względu na tę nic nieznaczącą, zgnuśniałą warstwę. Mój sojusznik ma środki, które pozwolą nam zebrać następne. Staram się posiąść więcej wiedzy, studiuję starożytne metody, rytuały Sithów. Odnawiam tradycję. Wierzę, że to ona będzie kluczem do podniesienia się pradawnej potęgi.

- Zamierzam odrodzić prawdziwą, dawno zapomnianą tradycję. Ustanowić porządek, który na wiele tysiącleci uczyni galaktykę zdrowszą, oto czego chcę. Chcę zagłady dzisiejszego świata, na którego popiołach powstanie doskonalszy, czyściejszy. To będzie wymagało ofiar, ale ostatecznie, cel będzie tego warty. Chcę utopić w krwi to, czego nienawidzę, całą tą podszytą ideologiami głupotę, prymitywność, brak zrozumienia dla znaczenia fundamentów tej galaktyki. Chcę wyplenić zdradę, obrzydliwość tego, czym był senat - służalczości za pieniądze, zepsucia. W nowym, lepszym świecie nie będzie miejsca dla tych, którzy nie będą wystarczająco rozumni. To oni przekażą wartości następnym pokoleniom, wychowają się w zupełnie nowej rzeczywistości. Potrzebuję czasu, który pozwoli mi oczyścić galaktykę, udowodnić przeznaczeniu, że ktoś może wziąć je w swoje ręce. Chory świat potrzebuje oczyszczenia z robactwa, które nim toczy. Moją odrazę budzi fakt, że muszę żyć wśród tego wszystkiego, w tym śmietniku. Sithowie posiedli wielką wiedzę, wielką siłę. Dobrze kierowana, ta ideologia może stać się podwaliną zupełnie innej rzeczywistości. Tu nie chodzi o bezmyślną rzeź. Sith znaczy coś więcej, jest ponad tymi prostymi umysłami. Zakon Jedi miał swój czas. Nie sprostał, wprost przeciwnie, upadał latami, zadowolony z dobrobytu i bezkarności, jakim się cieszył.