Ależ Darvenie, chyba nie myślisz, ze on nie jest na to uczulany. Ja go behawioralnie zacząłem uczyć opanowania wyrabiając mu odruchy i wydaje mi się, ze działa. No ale – niestety, to jest… no to jest Ed, nie łamie kości w każdym odruchu ale może, dlatego trzeba na niego uważać, trzeba szanować jego dystans krytyczny, nie narzucać mu się, i wtedy na pewno nie zaatakuje. Kilka prostych zasad dla bezpieczeństwa. Eda niszczono latami. Dziesiątkami lat. Nie naprawie tego w miesiąc czy dwa, choćby nie wiem jaki był zdolny
*powiedział rzeczowo, ale z zaangażowaniem i zamilkł by wysłuchać słów Darvena które jakby nie było świadczyły o jego dużej odpowiedzialności za statek i załogę, jednak dla Eda były bardzo krzywdzące. Nie zmienia to jednak faktu, ze statek wojenny to nie miejsce na niezrównoważonego dwutonowego droida który nikogo nie słucha.*
On ma świadomość, Darven, ty nawet nie masz pojęcia jak on przez to cierpi. Ale on daje sygnały przed atakiem, wystarczy mieć trochę oleju w głowie i można uniknąć tego ciosu, naprawdę. I powinno tak być, bo każdy atak to mały kroczek do tyłu w jego terapii. On nie może atakować, nad tym oczywiście pracowałem, pracuje i będę to robił. *wytłumaczył spokojnie, możliwie jak najbardziej rzeczowo, bo gdyby zasypał Darvena swoim dżedajskim pseudopsychologicznym bełkotem to ten by się za głowę złapał* Na Eda wystarczy spojrzeć ostrzej i on już wie, ze coś źle zrobił, karny jest niesamowicie. A teraz jak wie, ze jego pan tu jest to w ogóle będzie pod ścianami chodził. To nie jest jakaś… nie wiem, bestia, czy potwór, to jest wrażliwe, myślące stworzenie z którym da się dogadać. Na statku było mnóstwo osób, zaatakował tylko kilkoro. Nie dogadał się z jednym, większość akceptował, z  kilkoma wszedł w bliskie stosunki bardzo gładko i naturalnie. Trzeba ostrzec załogę żeby go nie zaczepiała. On jest rozbrojony. Minie trochę czasu i on sam zacznie podchodzić w celach przyjacielskich. A pana oficera bardzo mi szkoda, ale obawiam się ze przez jego słowa przemawiały osobiste krzywdy. Ja jestem chętny do asystowania jego spotkania z Edem

*Jedi skinął głową*
I my z tum żyjemy. On z tym żyje i wyobraź sobie jak to jest żyć, wiedząc, ze odebrało się życie w okrutny sposób kilku czy kilkunastu tysiącom istnień. Tak, Ed był do tego używany, to się na nim odbiło, ale nie możemy go za to skazywać. Musimy mu pomóc, to jest nasz humanitarny obowiązek. *znowu zamilkł, by nie uronić żadnego szczegółu i ominąć nic nie znaczącą polemikę. Słuchał, i rozumiał, bo widać było po jego twarzy, ze rozumie*
No oczywiście ze sytuacja jest trudna, tak samo jak i twoja decyzja którą musisz podjąć, ale jaka by ona nie była, to będzie to decyzja którą wykonamy. Można go przenieść w miejsce, gdzie nie będzie miał możliwości spotkania się z tym oficerem, do tego czasu można go zamknąć w magazynie – będzie cierpiał, ale zrozumie. I nie uważam tego za czepialstwo, niestety takie decyzje są częścią bycia dowódcą i cieszę się, ze o tym szczerze rozmawiamy. Myślę, ze powinienem sam porozmawiać z tym oficerem o tym. A ty z  Edem, On za Tobą tęskni

Jeśli oficer zechce, to się spotkają. Jeśli zechce pomocy, przygotowania do tego spotkania, to mu pomogę. Ale jeśli to twardy osobnik, jak mówisz, to obawiam się że pokaże mi gdzie moje dżedajskie zakichane miejsce. *zaśmiał się przez zęby. przeważnie oficerom trudno jest coś wytłumaczyć, a już na pewno to, ze „droid” czuje i myśli.
Darvenowi zas skinieniem głowy i krzywym (z powodów nadal jeszcze niedoskonałych mięśni twarzy) uśmiechem podziękował za uraczenie go komplementami.*
Skoro generał dogadał się z jedi, to i Arsleksyr dogada się z Edem. Trudniejszym przypadkiem nie może być, bo to niemożliwe. Ale chciałbym jeszcze coś o Edzie ci powiedzieć, skoro już rozmawiamy i tak nam, dobrze idzie osiąganie kompromisów…

*Tak wiec zahartował ich generał. Swoją drogą za generała to by się Hakon nie wziął jeśli idzie o takie rozmowy, bo to było z góry pogrzebane i krzyż postawiony. Chyba, ze miało to by mieć jakieś strategiczne znaczenie, bo tak prywatnie – nie ma mowy*
Przede wszystkim bardzo krzywdzimy go mówiąc i myśląc o nim jako o rzeczy – droidzie. On ma to bardzo mocno wpiłowane, po rozmowie z tobą on się sam zdegradował do rangi przedmiotu. To nie jest droid. To jest żywa istota, Tsil. Taki kryształek. Spędziłem wiele nocy w  bibliotece świątynnej, przeczytałem o nich wszystko, co tylko było. Wiec nie można o nim mówić jak o droidzie, traktować jak droida. W ogóle zabroń mu tytułować się per „Pan”. Na pewno cie nie przestanie szanować, a podniesie się mu trochę ta ranga. Strasznie zaszczuty jest. A jak się czuje traktowany na równi z innymi to od razu jest łagodniejszy. Druga sprawa to taka, ze powinno mu się powoli zacząć załatwiać procedury, żeby miał obywatelstwo. Wiesz, dowód osobisty, ubezpieczenie. Dostałby wtedy możliwość terapii w ośrodku z prawdziwego zdarzenia, z  terapeutą fachowcem a nie takim o Dżedajcem spod pierwszego lepszego plota, jak ja. Ed jest bardzo świadomy i odpowiedzialny. Zostanie podleczony, może wymyślą jak mu leki podawać, pójdzie do pracy. Ty się nie śmiej, to wszystko jest możliwe, nie będziemy go przecież wiecznie trzymać w magazynie czy maszynowni i zmieniać tabliczki „uwaga groźny droid” na coraz większe. A podejrzewam, ze on nas przeżyje jednak, Tsile są bardzo długowieczne…

W sensie: „jestem Darven, mów do mnie Darven”, nie chodzi mi tu o dosłowne nakazywanie, żaden przymus. Jak ja „karzę” coś zrobić Edowi, to mówię: Ed idź do ładowni sprawdź czy cie tam nie ma. DO niego nie trzeba z przysłowiowym batem. Takie potoczne słówko „karz”. Powiedz. On cie tytułuje jak Pana, bo jesteś jego panem. To wyjątkowa ranga, świętej pamięci pan Tambor sprawił, ze dobrze mu się kojarzy, no ale mimo wszystko jest dla niego bardzo uprzedmiatawiajaca. I to nie jest tak ze on tak mówi, bo tak chce, bo mu odpowiada, on tak mówi, bo już sam nie wie jak ci w dupę wleźć. I tu nie chodzi o formę grzecznościową, bo on wie jak się zachować, jest naprawdę kulturalny, tutaj idzie o poczucie niższości. I to dotyczy tylko ciebie, nikogo innego. I niestety ten mały „sir” odnośnie ciebie jest tu problemem. Tobie się wydaje pewnie, ze nie. Wiem, ze to fajnie jak taki Ed co się go wszyscy boją ciebie tytułuje. To nie jest jednak dla niego dobre i dla waszych relacji też nie. Z resztą poobserwuj go jak będziesz kiedyś miał czas. Niestety w tym przypadku to slowo generuje całą postawe, no i trzeba będzie popracować… tak, ty będziesz musiał, żeby on ciebie zaczął uważać za przyjaciela w pełnym znaczeniu tego słowa, a nie tylko czcił cię z daleka. Bo ty jesteś teraz dla niego bóg. Właściciel. Pan. Sir. On ci nie pokaże że jest z czegoś niezadowolony, nawet jak sprawisz mu ból. Nawet poddał pod wątpliwość swoje imie, bo ci się powiedziało Edmund. Ty masz na niego tak kolosalny wpływ ze nie masz pojęcia. I wcale nie musisz się go pozbywac, no ale. przykra rzecz. Ty możesz długo nie pożyć, wiesz o tym. A Ed zostanie

Wiesz, jak to słowo usuniesz to nadal zostaniesz tym panem. Za Tambora pan to była jedyna dla niego osoba, którą znał i lubił, no ale teraz niestety a raczej bardzo dobrze – poznał jak to jest być traktowanym jak osoba, wiec trochę się mu pozmieniało. Wobec Tambora na pewno tez był grzeczny, przymilny i w ogóle, bo to była pierwsza przyjazna mu osoba. Nie chce z  tobą polemizować bo nie jestem teoretykiem. Mówię, co widze, prowadzę ten „przypadek” i dzielę się z tobą spostrzeżeniami jako jego terapeuta, no ale nie musisz mnie słuchać, możesz mieć swoje zdanie, możesz sprawdzić i może się okazać ze to ty masz rację, nie ja. A ty masz prawo dziwnie się czuć, bo.. no, nie siedzisz w tym. *pokazał zęby w uśmiechu ale nie był to uśmiech pełen radości* Nie czuj się oskarżany. Po prostu psychika to bardzo skomplikowana rzecz. hakowi tez zawadziło być może jedno słowo. Słowo ma znaczenie. No i niestety, ale chcąc mieć przyjaciela,, trzeba nie tylko inwestować w niego pieniądze, ale i czas. Tak naprawdę nie znasz Eda ani on ciebie. Znacie się w teorii. I nie mów, ze się dżedaję. Ja po prostu z nim pracuje i przebywam z  nim niemal 24 godziny na dobę, do tego powiem nieskromnie ze trochę się na duszy znam. A ty oczywiście zrobisz jak zechcesz, jesteś dorosły i ja ci nie mam zamiaru udowadniać swoich racji. Najlepiej sprawdź to sam *bylebyś go tylko nie skrzywdził – dodał w myślach. Ale na to już Hakon wpływu nie miał*

Zakon się nie zajmuje Edem tylko ja. Tak, z  inicjatywy zakonu, ale potem wziąłem się za niego prywatnie. Nie mieszajmy  to zakonu. No dobrze, rozumiem co chcesz powiedzieć, oczywiście szanuję. Mówimy o nieco odmiennych rzeczach. Ba – całkiem odmiennych, ale trudno. Nie będę cię już pouczał, zrobisz co zechcesz *Hakon nie był typem udowadniającego na silę swoje zdanie. Z resztą nie miał do tego prawa ani cywilnego ani moralnego. Podniósł ręce w geście: wycofuje się, twoja jest racja.* Nie pracuję na kasie, nie ważę niczyich racji, ani politechniki nie kończyłem by obliczać kto ile czego wyłożył. Ja mówię jak to wygląda z punktu widzenia psychologa. Koniec. Dobry sok *I zabrał się za sok którego już niestety mało zostało*

Wiesz, naprawdę, przetestuj go sam. W przenośni oczywiście, bo Ed trochę się zmienił. W końcu po to się z nim użeram i mecze go, żeby się trochę zmieniał *Dopił ostatni łyk soku, jak to Hakon, do ostatniej kropli*
No, nad tobą chyba tez trzeba popracować, bo kto jak kto ale ty już we mnie oskarżyciela widzieć nie powinieneś.